Waldemar Klingelhöfer | ||
Waldemar Klingelhöfer na procesie w Einsatzgruppen w 1948 roku. | ||
Narodziny |
4 kwietnia 1900 Moskwa , Imperium Rosyjskie |
|
---|---|---|
Śmierć | W kierunku 1980 |
|
Wierność |
Cesarstwo Niemieckie Republika Weimarska III Rzesza |
|
Uzbrojony |
Deutsches Heer Schutzstaffel |
|
Jednostka | Einsatzgruppen | |
Stopień | SS - Sturmbannführer | |
Lata służby | 1918 - 1945 | |
Przykazanie | Vorkommando Moskau | |
Konflikty |
I wojna światowa II wojna światowa |
|
Waldemar Klingelhöfer (4 kwietnia 1900- ok. 1980 ) jest SS - Sturmbannführerem i dowódcą Sonderkommando (jednostki Einsatzgruppen ) podczas II wojny światowej . Został skazany za zbrodnie wojenne podczas procesu Einsatzgruppen w 1948 roku.
Urodził się w Moskwie dnia4 kwietnia 1900Klingelhöfer studiował w Cassel, gdzie osiedliła się rodzina. Jego ojciec, pochodzący z Niemiec, prowadzi praktykę pogrzebową. Od czerwca doGrudzień 1918brał udział w I wojnie światowej w towarzystwie pionierów armii niemieckiej, a następnie w latach dwudziestych wstąpił do Sturmabteilung Roßbach (de) , Freikorps kierowanego przez Gerharda Rossbacha . Ukończył studia muzyczne i został śpiewakiem operowym.
W Czerwiec 1930wstąpił do partii nazistowskiej, aw lutym 1933 do SS . W 1937 r. Pracował na wydziale kultury SD w Cassel.
Plik 22 czerwca 1941Objął dowództwo Vorkommando Moskau , mobilnej jednostki zabijanie zależne od Einsatzgruppe B . Zastąpił Franza Six i pozostał tam do26 października 1941. W tym dniu jego komandos rozstrzelał co najmniej 2457 osób. Lider, ale także wykonawca Klingelhöfer ostrzelał w szczególności 30 Żydów, którzy opuścili getto bez pozwolenia.
Z Grudzień 1941 w Grudzień 1943, pracował w kwaterze głównej Einsatzgruppe B. Jeszcze w Rzeszy był przydzielony do Biura VI Centralnego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy ( Reichssicherheitshauptamt ) w mieście Fulda .
Schwytany pod koniec wojny, był sądzony za zbrodnie wojenne w procesie Einsatzgruppen w Norymberdze i skazany na śmierć na10 kwietnia 1948, przez trybunał wojskowy Stanów Zjednoczonych. Jego wyrok został zamieniony na dożywocie przez Komisję Clemency i został zwolniony w 1956 roku. Następnie pracował w Villingen jako pracownik i zmarł około 1980 roku.