Podróż do Włoch
Podróż do Włoch
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Voyage en Italie ( Viaggio in Italia ) to francusko - włoski film wyreżyserowany przez Roberto Rosselliniego , wydany w 1954 roku .
Streszczenie
Brytyjska para, Alexander i Katherine Joyce, jedzie do Włoch. Po przybyciu do Neapolu ich związek więdnie. Katherine odwiedza sam Neapol ( muzeum archeologiczne z kolekcją Farnese ) i jego okolice ( Cumae , la Solfatare ), podczas gdy Alexander wyjeżdża na Capri, aby dołączyć do swojej przyjaciółki Judy. Po ich powrocie para decyduje się na rozwód. Ten wybór sprawia, że wizyta na stanowisku archeologicznym w Pompejach jest jeszcze bardziej przytłaczająca . W scenie, w której prawdziwy dyrektor wykopalisk tamtych czasów, Amedeo Maiuri , wciela się w postać extra, następnie uczestniczą w aktualizacji kilku Pompejanów, dzięki słynnej technice tynkowania. Powolne i umiejętnie zaaranżowane pojawienie się starożytnej pary zjednoczonej na wieczność jest dla Katherine szokiem i początkiem dialogu z mężem. Zakończenie filmu „w cudowny sposób” zgromadzi ich razem w procesji na cześć San Gennaro .
Karta techniczna
- Oryginalny tytuł: Viaggio in Italia
- Tytuł francuski: Podróż do Włoch
- Francuski tytuł alternatywny: Miłość jest najsilniejsza
- Reżyser: Roberto Rossellini
- Scenariusz: Vitaliano Brancati , Roberto Rossellini , częściowo inspirowany opowiadaniem Antonio Pietrangeliego , New Vine
- Zestawy: Piero Filippone
- Kostiumy: Fernanda Gattinoni
- Zdjęcie: Enzo Serafin
- Operator kamery: Aldo Scavarda
- Dźwięk: Eraldo Giordani
- Montaż: Jolanda Benvenuti
- Muzyka: Renzo Rossellini
- Produkcja: Adolfo Fossataro , Alfredo Guarini , Roberto Rossellini
- Kierownik produkcji: Marcello D'Amico
- Firmy producenckie: Italia Film (Włochy), Junior Film (Włochy), Sveva Film (Włochy), Les Films Ariane (Francja), Francinex (Francja), SGC (Société générale de cinématographie, Francja)
- Firmy dystrybucyjne: Titanus Distribuzione (Włochy), Gamma Film (Francja), Les Films sans frontières (Francja), Fine Arts Films (Stany Zjednoczone)
- Kraj pochodzenia: Francja , Włochy
- Języki oryginału: angielski , włoski
- Format: 35 mm - czarno-biały - 1,37: 1 - dźwięk monofoniczny
- Czas trwania: 79 ↔97 minut
- Daty wydania: Włochy ,7 września 1954 ; Francja ,15 kwietnia 1955
-
Klasyfikacje CNC : wszyscy widzowie, Arthouse (Visa operacyjny n o 15916 wydany14 grudnia 1954)
Dystrybucja
-
Ingrid Bergman : Katherine Joyce
-
George Sanders : Alexander Joyce
-
Maria Mauban : Marie
-
Anna Proclemer : prostytutka
-
Paul Muller : Paul Dupont
-
Leslie Daniels : Leslie Harris
-
Tony La Penna : Tony Burton
-
Natalia Ray : Natalie Burton
-
Jackie Frost : Betty
- Maria Martín
-
Bianca Maria Cerasoli : Signora Notari, przyjaciółka Judy
-
Adriana Danieli : przyjaciółka Judy
-
Lyla Rocco : Signora Sinibaldi
-
Lucio Caracciolo : gość księcia Lipoli
-
Marcello Caracciolo : gość księcia Lipoli
-
Paolo Carola : gość księcia Lipoli
Produkcja
Geneza
-
Alan Burgess (w) : „W 1953 roku brakowało pieniędzy i Roberto ogłosił, że chce nakręcić wiele filmów i zarobić fortunę. Oni [Roberto i Ingrid] postanowili nakręcić filmową wersję powieści Colette Duo . "
-
Ingrid Bergman : „Powiedzieliśmy George'owi Sandersowi, że Roberto bardzo polubił swój typ i że będzie doskonały w roli męża granego przez Colette. Niestety, zanim Roberto przybył do Rzymu, odkrył, że prawa do powieści zostały już sprzedane. Był więc z aktorem w ramionach, ale nie miał już historii do kręcenia. Nieważne: zamierzał sam napisać kolejny scenariusz. Niezbyt uspokojony, George zapytał mnie: „Co się dzieje? Myślałem, że kręcimy Duo, a teraz to coś innego. Zmienił zdanie ? ”. Powiedziałem mu tak. Wyjaśniłem mu, że Roberto chce go zatrzymać i sam jest zajęty wyobrażaniem sobie scenariusza. Nie byłem też zbyt uspokojony. Ale powtarzałem sobie, że Roberto to Roberto i że po nakręceniu filmu takiego jak Rzym, Otwarte Miasto, był zdolny do wszystkiego. Jechaliśmy do Neapolu i tam znajdował inspirację. "
Filmowanie
- Początek strzelania: 5 lutego 1953.
- Wnętrza: studia Titanus ( Włochy ).
- Na zewnątrz w regionie Kampania ( Włochy ): Amalfi , Capri , Cumae , Maiori , Neapol , Pompeje , Pozzuoli .
- Alan Burgess: „Po dwóch tygodniach kręcenia filmu, na który składała się wizyta w muzeum w Neapolu pod okiem starego przewodnika wychwalającego blask starożytnej Grecji i Rzymu , sama Ingrid zaczęła mieć wątpliwości. Roberto pisał scenariusz dzień po dniu, a George przeszedł z depresji w depresję. Każdego wieczoru dzwonił do Hollywood, aby porozmawiać ze swoim psychiatrą. "
-
Ingrid Bergman : „Oczywiście nie mógł przyzwyczaić się do zwyczajów Roberta. Podobnie jak ja wychodził z Hollywood, gdzie filmowanie i dialog były starannie przygotowane, gdzie wszystko musiało być zrobione z maksymalną szybkością i skutecznością. […] Pamiętam, że w Amalfi , w pokoju, który służył nam za garderobę, widziałem go płaczącego jak dzieciak. Zapytałem go: „Co się do cholery dzieje? Co masz ? ”.
- Jestem taki nieszczęśliwy w tym filmie! Nie ma dialogów. Nigdy nie wiem, co stanie się następnego dnia. To niemożliwe, nie mogę tego znieść.
- Słuchaj, sami napiszemy nasz dialog do następnej sceny. Zaczniemy natychmiast, a potem powtórzymy.
- Jaki jest sens ? Nie dlatego, że powtórzyliśmy, że jutro będzie lepiej.
Jednak kiedy Podróż do Włoch dobiegła końca… […] George niechętnie przyznał, że bardzo mu się to podobało. Nigdzie indziej nie znalazł reżysera, który położyłby mu ojcowską rękę na ramieniu i powiedział bez ogródek: na pewno nie ostatni. Więc po co się martwić? […] Polubił nawet tych dziwnych pomocników, którzy fruwali w różnych kierunkach. Tak, po namyśle, dobrze się bawił. "
Piosenki
Krytyczny odbiór
-
Ingrid Bergman i Alan Burgess: „Ogólnie rzecz biorąc, krytycy nienawidzili filmu. "
- Pomimo bardzo dyskretnej premiery we francuskich teatrach, krytycy Cahiers du Cinema , w tym François Truffaut , doceniają ten film i wyróżniają go jako pierwszy nowoczesny film. Według Rivette jest on przykładem, że francuskie kino musi podążać pod groźbą śmierci.
- W swoim tekście listów do Rossellini , Rivette wyjaśnia, że ten film jest nowoczesny, ponieważ:
- Kopiuj,
- bliski esejowi literackiemu czy szkicowi przywołującemu nowoczesność w innych sztukach,
- jest prawdziwą produkcją swojego czasu, zarówno pod względem treści, jak i formy,
- jest filmem intymnym, amatorskim, rodzinnym, improwizowanym i osobistym, zbliżającym go do nowoczesności np. W literaturze czy malarstwie,
- Odrzuć dramaty i narrację na rzecz opóźnień,
- Odrzuć psychologizm,
- wiąże się z tą estetyką bezpośredniej telewizji,
- Oferuje nową formę dramatycznej zabawy.
Analiza
Inscenizacja i rytm początku zapowiadają, że film nie będzie toczył się według reguł klasycznej fikcji. Para zaczyna od zatrzymania się, aby zmienić kierowcę, zanim zostaje zablokowana przez stado bawołów. Na rozwidleniu dróg kamera, która skręca w prawo, zdaje się powstrzymywać kierowcę przed wyborem skrętu w lewo. „To film, którego zachowanie pozostanie przypadkowe i zastępcze [?]. "
Potomkowie
Uwagi i odniesienia
-
Fragment autobiografii Ingrid Bergman współautorów z Alan Burgessa (Pl) , ma vie ( My Story ) Éditions Fayard , Paryż, 1980 , 600 stron, ( ISBN 978-2-213-00907 -0 ) .
-
Źródło: BiFi .
-
Alain Bergala , Voyage en Italie, autor: Roberto Rossellini , Crisnée (Belgia), Yellow Now,1990, s. 18.
Zobacz też
Bibliografia
Linki zewnętrzne