Popular Unity (es) Unidad Popular | |
Oficjalny logotyp. | |
Prezentacja | |
---|---|
Prezydent | Clodomiro Almeyda |
Fundacja | 1969 |
Zanik | 1980 |
Partie członkowskie |
Partia Radykalna Partia Socjalistyczna Partia Komunistyczna Jednolity Ruch Ludowy |
Ideologia | Socjalizm , marksizm |
Zabarwienie | Czerwony i niebieski |
Popular Unity (w języku hiszpańskim : Unidad Popular , w skrócie UP) to koalicja partii centrolewicowej i lewo skierowany wybrany Chile Salvador Allende na prezydenta Republiki4 września 1970i zastąpienie popularnego frontu akcji.
Program UP został podpisany w Santiago ,17 grudnia 1969przez Partię Socjalistyczną , w partii komunistycznej , z Partii Socjaldemokratycznej , jednolity działania Ruchu Ludowego (Zobacz) oraz Niezależnej Popularne Akcja (API). Lewica chrześcijańska wstąpiła do UP w 1970 roku. Jedność ludową wspierała także Narodowa Federacja Związków Zawodowych i Pojedyncza Centrala Robotnicza (PK). Partie polityczne były reprezentowane w Komisji Politycznej UP. Dla niezależnych sympatyków powołano CUP (Popular Unity Committees).
Jednym z głównych problemów była nominacja kandydata lewicy: Salvador Allende był kandydatem logicznym (trzy kampanie prezydenckie: 1952 , 1958 i 1964 ), ale Partia Socjalistyczna nie chciała go poprzeć. Partia komunistyczna zaproponowała jako kandydata Pablo Nerudę . To tylko22 stycznia 1970 że UP przyjęła kandydaturę Allende.
Opierając się na krytyce rządowych działań Eduardo Frei Montalvy , rządowy program UP jest szczegółowo opisany w Podstawowym programie jedności ludu i 40 pierwszych środkach rządu ludowego . Pozwoliło to na urzeczywistnienie, równolegle z działaniem Allende, zalecanym przez Joan Garcés, chilijskiej drodze przystąpienia do socjalizmu („ revolucion con vino tinto y empanadas ” według formuły Allende). Miało to postulować możliwość dokonania przez słabo rozwinięty kraj kapitalistyczny demokratycznego i pokojowego przejścia na drogę do socjalizmu : krok ten ułatwi i stworzy optymalne warunki do osiągnięcia socjalizmu. Do tego doszło poszanowanie legalności państwa; nie trzeba już polegać na jednej partii, ponieważ proces ten mógłby opierać się na koalicji wszystkich sił demokratycznych, które chciałyby zmian zarówno na poziomie społeczeństwa, jak i demokratycznego funkcjonowania. W pewnym sensie była to próba stworzenia nowego hegemonicznego bloku w linii Antonio Gramsciego . Chilijska droga do socjalizmu była w całkowitej sprzeczności z ideologią walki zbrojnej, która rozprzestrzeniła się na Amerykę Łacińską w latach 1960-1970.
Działania rządu obejmowały udział pracowników w przedsiębiorstwach (współzarządzanie), przyspieszenie reformy rolnej w celu zakończenia posiadania ziemi, wzrost płac, nacjonalizacja banków i niektórych firm, nacjonalizacja, miedź i dystrybucja pół litra mleka na dziecko dziennie. Sprzeciw Kongresu Narodowego nie pozwolił na stworzenie trzech poziomów własności: społecznej, mieszanej i prywatnej.
W pierwszym roku inflacja wzrośnie z 35% do 22,1%, a PKB wzrośnie o 8,3%. Bezrobocia o połowę, i pozostaje na niskim poziomie przez cały czas trwania rząd Unidad Popular. Uzyskuje się nowe wolności, takie jak prawo do rozwodu (które zostanie później zniesione przez dyktaturę wojskową). Ale reformy społeczne zainicjowane przez rząd wygenerowały deficyt fiskalny. Aby kontynuować finansowanie tych reform, rząd zdecydował się na drukowanie banknotów, co wraz z innymi czynnikami wpłynęło na wzrost inflacji.
Jednak UP była podzielona między prawną drogę przystąpienia do socjalizmu (zdefiniowaną przez Allende, Partię Komunistyczną, radykałów Partii Socjalistycznej i MAPU) a pokusą bardziej radykalnego postępu (bronionego przez pewne nurty PS i PS). MAPU, a poza UP przez MIR).
Takie sprzeczności sprawiły, że w 1973 r . UP przestała istnieć jako skuteczny sojusz polityczny: stosunki między różnymi komponentami zostały sparaliżowane, dlatego UP preferowała bezpośrednie relacje z prezydentem Allende.
Po zamachu stanu z 11 września 1973 r. , Który obalił Unidad Popular i ustanowił wojskową dyktaturę , Komitet Polityczny Jedności Ludu nadal istniał na wygnaniu, ale w formie symbolicznej; każda ze stron określa własną strategię walki z Rządem Wojskowym. Nie przeszkodziło to w istnieniu oficjalnego sekretariatu wykonawczego ustanowionego w Niemieckiej Republice Demokratycznej i kierowanego przez Clodomiro Almeydę.
UP przeżywał poważny kryzys po rozpadzie Partii Socjalistycznej w 1979 roku i został ostatecznie rozwiązany w 1980 roku .
Kandydat | Partia / Koalicja | Głosy | % |
---|---|---|---|
Salvador Allende Gossens | Unidad Popular (UP) | 1,075,616 | 36, 3% |
Jorge Alessandri Rodríguez | Niezależny prawicowy | 1,036,278 | 34,9% |
Radomiro Tomic | Chilijska Partia Chrześcijańsko-Demokratyczna | 824,849 | 27,9% |
Całkowita liczba głosów walidowanych | 2 946 743, |
Lewo | Liczba głosów (w tysiącach) i (%) | Liczba posłów (łącznie 150) |
---|---|---|
PSCh | 687, 6 (18, 4%) | 27 |
PCCh | 587, 8 (16, 0%) | 26 |
PR | 134, 2 (3, 6%) | 5 |
MAPU | 90, 7 (2, 5%) | 2 |
IC | 43, 5 (1, 2%) | 1 |
API | 29, 0 (0, 8%) | 2 |
Głosy na liście UP | 30, 0 (0, 8%) | Nie dotyczy |
Razem w górę | 1 602,8 (43,3%) | 63 |
Plik 21 sierpnia 201525 Rebels SYRIZA zastępcy premiera Alexis Tsipras , w niezgodzie z porozumieniem osiągniętym przez nią z wierzycielami kraju, ogłosić, że do wyborów wcześnie legislacyjnych 20 września , są one pozostawiając SYRIZA i tworząc nową partię, do " Popular jedności , w hołdzie Salvadorowi Allende i partii, która doprowadziła go do władzy.
Hymnem UP była piosenka Venceremos , której tekst napisał Claudio Iturra, a muzyka skomponowana przez Sergio Ortegę :
„ Aquí va todo el pueblo de Chile
aquí va la Unidad Popular ,
campesino, estudiante y obrero
compañeros de nuestro cantar.
Venceremos, venceremos,
con Allende we wrześniu do vencer .
Venceremos, venceremos,
¡La Unidad Popularne al poder! . "