Fundacja | 1918 |
---|
Obszar działalności | Francja |
---|---|
Rodzaj | Prawo stowarzyszeniowe z 1901 r |
Siedzenie | Paryż |
Kraj | Francja |
Założyciel |
Georges Clemenceau Daniel Brottier |
---|---|
Prezydent | Hervé Longuet ( d ) (od2019) |
Opublikowanie | Głos wojownika |
Stronie internetowej | www.unc.fr |
Krajowy Związek Kombatantów (UNC) jest stowarzyszeniem, które zrzesza tych, którzy bronić wartości Francji, walcząc w różnych teatrach, w których Francja uczestniczyła lub uczestniczy lub obronie wartości poprzez służb cywilnych i wojskowych. Jest członkiem Światowej Federacji ds . Weteranów .
Została założona dzień po pierwszej wojnie światowej przez księdza Daniela Brottiera , kapelana wojskowego, który wpadł na ten pomysł, a Georges Clemenceau wręczył pierwszemu skarbnikowi UNC kwotę 100 000 złotych franków z darowizny matki, której syn zginął w bitwie. Ojcu Brottierowi powierzono nowe obowiązki w swoim kongregacji i musiał zrezygnować z funkcji przewodniczącego-założyciela UNC, ale zasiadał w zarządach aż do23 lipca 1923przed objęciem kierownictwa uczniów Orphelins d'Auteuil . WListopad 1918Dlatego prosi generała Léona Duranda, który właśnie skończył czynną służbę, by został pierwszym przewodniczącym UNC. Pochodzący z Gonesse, stypendysty generał Durand pochodził z 1866 roku, promując specjalną szkołę wojskową w Saint-Cyr, ranny w bitwie pod Froeschwiller i wzięty do niewoli w Sedan. Po ukończeniu liceum wojennego prowadził misję wojskową w Algierii (1887-1888), pułkownik, od 1897 do 1899 dowodził 23 pułkiem piechoty, aw 1900 r. Awansował na generała brygady, w 1904 r. Do dywizji, w 1909 r. Z korpusu wojskowego, dowodził 6 korpusem armii, członek wyższej rady wojennej w 1910 r., wielki oficer Legii Honorowej, został przyjęty do kadr rezerwowych wWrzesień 1911. W momencie wybuchu I wojny światowej został powołany do czynnej służby, stając na czele kilku oddziałów rezerwowych w Belfort, gdzie odegrał decydującą rolę przed Nancy. WWrzesień 1914zostaje inspektorem 9, 10, 11 okręgów wojskowych. Przyjmuje przewodnictwo w UNC w 1918 r. I proponuje motto UNC „United as the front” i zwołuje zgromadzenie ustawodawcze na początku 1919 r. I tworzy sekcje lokalne w całej Francji, w tym za granicą. UNC ujawnia się prasie przezStyczeń 1919. Członkowie jej komitetu patronatem są kard Leon-Adolphe Amette Pastor couve, Wielki rabin Lewi, Maurice Barres , Louis Barthou , Paul Beauregard , Léon Bourgeois , Charles Chenu , Alexandre Millerand , General Paul Pau i Abbot Émile Wetterlé uznaje się jako społeczeństwa narzędzie włączone20 maja 1920( Dz.U. z15 czerwca 1920 rstrona 8470). Jej cel jest dwojaki: z jednej strony jest to uznanie prawa do odszkodowania dla byłych kombatantów, a bardziej ogólnie - uznania wobec nich Narodu. Drugim celem jest podtrzymywanie żywego obowiązku pamięci poprzez uczestniczenie w obchodach i składanie świadectw, w szczególności szkołom i uniwersytetom. Na kongresie UNC w 1923 roku generał Durand zrzekł się prezydentury UNC z powodów zdrowotnych i został honorowym prezydentem i zmarł10 września 1925pochowany na cmentarzu Montmartre w Paryżu. Głosem wojownika19 września 1925nazywany jest „Ojcem UNC”.
To było cztery miesiące po narodzinach UNC, które obowiązywało 31 marca 1919głosi w preambule: „Rzeczpospolita wdzięczna tym, którzy zapewnili zbawienie ojczyzny, głosi i ustala prawo do odszkodowania”. W tej linii UNC jest zaangażowana w obronę moralnych, społecznych i materialnych interesów swoich członków i uzyskała od swojego powstania, nadanie tytułu uznania Narodu, wzajemną emeryturę, kartę kombatanta, de- krystalizacja emerytur kombatantów i wojskowych rent inwalidzkich dla byłych kombatantów armii francuskiej, którzy są obywatelami krajów, które uzyskały niepodległość.
W okresie międzywojennym była w Związku Federalnym UF , jednym z dwóch głównych stowarzyszeń weteranów, przy UF znajdującym się na centrolewicy i UNC w centroprawicy, a po prawej stronie niektórych jego organizatorów i członków, w szczególności członków UNC w Paryżu, którzy uczestniczyli w dniu6 lutego 1934( kryzys z 6 lutego 1934 r .). Te dwie duże federacje cenią sobie „ducha walki” , opartego na pacyfistycznym patriotyzmie i działaniach obywatelskich, preferowanych od działań politycznych - polityka jest postrzegana negatywnie, gdy jest doświadczana jako miejsce rozłamu i braku jedności. Bezczynność, w przeciwieństwie do zmitologizowanej pamięci frontu (stąd hasło „zjednoczeni jak na froncie” ). ZListopad 1935przywódcy UNC wspierają fundację i kierują Komitetem Francja-Niemcy . WLipiec 1936, Jean goj i inni przywódcy uruchomić „francuski Rally” , która ma na celu zebranie wszystkich stron antykomunistyczne i stowarzyszenia. Inicjatywa słabnie w latach 1936-37 i okazuje się porażką.
Po zakończeniu drugiej wojny światowej UNC odradza się i odbywa w nim zgromadzenie ogólne Listopad 1945. Posiada swoje 50 th -lecie w 1969 roku, że ma trzy pokolenia pożaru: 1914-1918 weteranów i tych z 1939-1945 i starszym operacji zamorskich i kadetów, którzy dostarczyli „utrzymanie porządku” w Afryce Północnej. Po długich negocjacjach i do tego stopnia, że dominuje starszyzna wojny algierskiej, Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie2 czerwca 1984 in Vittel postanawia zaakceptować połączenie z Narodowym Związkiem Bojowników Afryki Północnej (UNC-AFN) kierowanym przez François Porteu de La Morandière .
Posłał do parlamentu od 1919 r., Był sekretarzem generalnym UNC od 1919 do 1923 r. I prezesem założycielem Międzysojuszniczej Federacji Weteranów (FIDAC) ;
Syn biznesmena i zastępcy Augusta Isaaca , Humbert Isaac (1878-1975), jest jednym z dyrektorów firmy rodzinnej Maison Dognin et Cie . Przewodniczący grupy Rhône, wiceprzewodniczący od 1919 r. Następnie jest honorowym przewodniczącym i pełniąc tę funkcję zasiada w zarządzie;
Rossignol (1889-1956) jest prawnikiem, konsultantem ubezpieczeniowym, sekretarzem generalnym grupy Seine-et-Oise UNC, a następnie prezydentem, wiceprzewodniczącym UNC. ZmobilizowanySierpień 1914, był kontuzjowany 29 sierpnia 1914i amputowana część lewego ramienia. W 1915 r. Odznaczony medalem wojskowym Croix de Guerre, rycerz Legii Honorowej Ministerstwa Emerytur w 1927 r., Oficer w 1932 r. I dowódca w 1940 r. W 1935 r. Został mianowany honorowym prezydentem. prezydentura, ponieważ jego nazwisko było zamieszane w sprawę Staviskyego ;
Przewodniczył grupie regionu paryskiego ONZ i wezwał do demonstracji 6 lutego 1934 roku . Jest radnym Paryża i wiceprzewodniczącym rady generalnej Sekwany, radnym generalnym Neuilly (1935-36). Był członkiem Partii Ludowo-Demokratycznej ;
Goy był zastępcą od 1924 do 1940 i sekretarzem generalnym Komitetu Francja-Niemcy od 1935 do 1939;
Pontalba (1886-1972), zamożny właściciel ziemski, był przed wojną skarbnikiem generalnym UNC i prezydentem departamentu grupy Oise. Był kandydatem w wyborach parlamentarnych w 1936 r., Bez powodzenia, i byłby członkiem Partii Ludowo-Demokratycznej ;
Przewodniczył grupie Moselle i był wiceprzewodniczącym przed 1939 r. Wystąpił jako kandydat antykomunistyczny w wyborach parlamentarnych w 1936 r., Był krótko zastępcą w 1958 r .;
Prezydent młodych ludzi z Loire-Inférieure UNC przed wojną, towarzysz Wyzwolenia , były oficer sztabowy generała Leclerca, jest prezesem UNC Loire-Atlantique. Po raz pierwszy UNC nie jest kierowany przez weterana z lat 1914-18. Przewodniczył UNC tylko przez kilka tygodni: szef sieci OAS- Metro West , został aresztowanyMarzec 1962, sądzony i skazany na 13 lat więzienia;
Audollent (1897-1972), syn Augusta Audollenta, dziekana Wydziału Listów w Clermont-Ferrand, dzierży krzyż wojenny z lat 1914-1918. W latach 1925-1926 był sekretarzem paryskiej konferencji adwokackiej. Prawnik w Clermont-Ferrand, przewodniczył sekcji UNC w Clermont-Ferrand w latach 30. Więzień repatriowany podczas okupacji, przewodniczy francuskiemu Legionowi Kombatantów w Clermont-Ferrand. Członek rady sprawiedliwości politycznej, utworzonej przez rząd Vichy, uznanego za winnego niegodności narodowej przez Izbę Obywatelską w Riom w 1946 r., Został natychmiast zrehabilitowany z powodu usług świadczonych na rzecz ruchu oporu. Był kapitanem armii okupacyjnej w 1946 r., A do 1966 r. Przewodniczył Federacji Niezależnych i Chłopskich w Puy-de-Dôme . Był dowódcą Legii Honorowej (1966);
Prawnik w Poitiers, prezes grupy departamentalnej Vienne przed II wojną światową, zgłosił się na ochotnika do dwóch wojen światowych, zbiegł jako więzień podczas okupacji, aresztowany przez gestapo w 1942 r. Wraz z członkami sieci oporu Louis Renard, jest oficerem Legia Honorowa. Był kandydatem w wyborach uzupełniających w 1934 r .;
Bojownik i były więzień wojny 1939-1945, sekretarz generalny związku pracodawców, były członek Francuskiej Partii Społecznej, a następnie Socjalistycznej Partii Francuskiego Pojednania, wstąpił do Rassemblement du peuple français w 1947 roku. Zmarł w 1988 roku. .
Jego mottem na początku było sformułowanie generała Léona Duranda lub księdza Brottiera: „Zjednoczeni jak na froncie”. Motto 39/45 ewoluowało do „zjednoczenia jak nasi ojcowie” .
Na flagach odnoszących się do wojny w Algierii, służby wojskowej w Tunezji czy Maroku czasami można przeczytać „ZJEDNOCZONY JAK W KRWAWIE”.
Jego dziennik to La Voix du Combattant , którego pierwszy numer ukazał się w dniu13 lipca 1919.
Jego siedziba znajduje się 18, rue de Vézelay w Paryżu ( 8 th ).