Steve Biko | |
Pomnik Steve'a Biko przed ratuszem wschodniego Londynu . | |
Biografia | |
---|---|
Data urodzenia | 18 grudnia 1946 |
Miejsce urodzenia |
King William's Town Republika Południowej Afryki |
Data śmierci | 12 września 1977 |
Miejsce śmierci |
Pretoria Republika Południowej Afryki |
Narodowość | Południowa Afryka |
Małżonka | Ntsiki Mashalaba |
Dzieci | Nkosinathi Biko Samora Biko Lerato Biko Motlatsi Biko Hlumelo Biko |
Stephen Bantu Biko , znany jako Steve Biko , urodził się dnia18 grudnia 1946 i martwe 12 września 1977, jest czarnoskórym aktywistą z Południowej Afryki i postacią w walce z apartheidem .
Urodzony w King William's Town w prowincji Cape , Steve Biko szybko odrzucił politykę z powodu swojego brata, aresztowanego w 1963 roku za aktywizm przeciwko apartheidowi i stręczycielstwo .
Jako student Uniwersytetu Medycznego w Natal, gdzie został wybrany do reprezentatywnej rady czarnoskórych studentów, Biko został w 1968 roku delegowany na Konferencję Narodowego Związku Studentów RPA (NUSAS) na Uniwersytecie w Rodos. Oburzony przez swój czarnoskóry stan w apartheidzie w Południowej Afryce , szybko zerwał z liberalizmem i wielorasową różnorodnością propagowaną przez NUSAS.
W 1968 roku prowadził kampanię na rzecz ruchu wyłącznie czarnego, w przeciwieństwie do NUSAS, który był szeroko otwarty dla białych liberalnych studentów .
W 1969 r. Na Uniwersytecie Północnym niedaleko Pietersburga uczestniczył wraz z wieloma czarnoskórymi studentami z Natalu w tworzeniu Organizacji Studentów RPA (SASO) i został jej pierwszym wybranym prezydentem. SASO był jednym z głównych przedstawicieli ruchu świadomości Czarnych, którego Biko był inicjatorem.
Biko i ruch Czarnej Świadomości krytykują AKN i białych liberałów, sami opowiadając się za emancypacją Czarnych, twierdząc, że chociaż są dobrej woli, biali nie mogą w pełni zrozumieć czarnego punktu widzenia na walkę, która ma być prowadzona. Występuje przeciwko integracji czarnych i białych, wypowiadając się przeciwko „faktowi, że mniejszość osadników narzuca rdzennym ludom cały system wartości” .
Dla niego „wyzwolenie psychiczne” musi poprzedzać „wyzwolenie fizyczne”: czarni mogą wyzwolić się politycznie z apartheidu tylko wtedy, gdy przestaną czuć się gorsi od białych. Dlatego nie mogą i nie mogą liczyć na pomoc lub pomoc białych i muszą zaprzestać uczestnictwa w jakimkolwiek ruchu obejmującym białych. Pomysł, że Murzyni mogą w ten sposób decydować o swoim losie i zasada dumy czarnych sumień, ma wielki wpływ, podczas gdy prawa apartheidu są u szczytu realizacji .
Myśl Biko jest zatem pod wpływem innych wielkich przywódców emancypacji Czarnych, takich jak WEB DuBois , Marcus Garvey , Alain Locke , Frantz Fanon oraz myśliciele Négritude , Aimé Césaire i Léopold Sédar Senghor . Biko rozwija tę doktrynę, dostosowując hasło amerykańskich Czarnych Panter „czarne jest piękne”, zalecając czarnym, aby wierzyli w swoje umiejętności i przejmowali kontrolę nad swoim przeznaczeniem. Zwracając uwagę na myśli Gandhiego i Martina Luthera Kingów, Biko stosuje techniki niestosowania przemocy , ale bardziej jako skuteczny środek walki z represyjnym aparatem państwa segregacjonistycznego niż z pacyfistycznego przekonania .
Pomimo tej pokojowej strategii, SASO jest asymilowane przez władzę z amerykańską Black Power .
W 1972 roku SASO wypowiedział się przeciwko jakiejkolwiek współpracy z czarnymi przywódcami zaangażowanymi w system apartheidu. Biko kwalifikuje się nawet jako „współpracownicy” umiarkowanych pracujących w systemie lub tych, którzy opowiadają się za takimi zbliżeniami i popierają radykalną ideologię. W tym samym roku Biko zainaugurował Black Peoples Convention (BPC), podyplomową wersję SASO.
W 1973 roku został zatrzymany pod zarzutem terroryzmu wraz z innymi członkami Black Consciousness, ponieważ szkoły były stopniowo upolityczniane przez członków jego organizacji i rozwijały się próby bojkotu i zamykania szkół. Biko zostaje następnie wygnany i umieszczony w areszcie domowym w swoim regionie Prowincji Przylądkowej Wschodniej , pozbawiony możliwości publicznego przemawiania i przemawiania do więcej niż jednej osoby na raz. Jednocześnie pragnienia emancypacji młodych Czarnych przynoszą mu coraz więcej działaczy, którzy odrzucają zasady umiaru i integracji rodziców.
W czerwcu 1976 roku rozwój ten doprowadził do powstania ludowego we wszystkich gminach kraju, w miarę nasilania się represji sił bezpieczeństwa, aw szczególności buntu dzieci w wieku szkolnym przeciwko narzuceniu edukacji w języku afrikaans, co miało stać się masakrą w Soweto . Biko był najpierw przetrzymywany w odosobnieniu przez 101 dni, a następnie, wbrew zakazom pobytu, podróżował po Przylądku Wschodnim. W tym czasie zaprzyjaźnił się z postępowym dziennikarzem Donaldem Woodsem, który napisał jego biografię .
Steve Biko został aresztowany przez policję dnia 18 sierpnia 1977. Zabrany do Port Elizabeth , gdzie był torturowany , Biko został następnie przeniesiony do Pretorii , Transwalu , na11 września 1977.
Plik 12 września 1977Biko umiera w areszcie, oficjalnie po strajku głodowym. Głoszenie podczas jego pogrzebu prowadzi Desmond Tutu , przyszły laureat Pokojowej Nagrody Nobla, wówczas bliski czarnej teologii .
Warunki zatrzymania, a także brutalna śmierć Biko są przedmiotem międzynarodowej kontrowersji, która doprowadziła do potępienia reżimu RPA. Na forum ONZ Rada Bezpieczeństwa szybko po sobie głosuje rezolucjami 417 (31 października 1977) i 418 (4 listopada 1977), przy czym ta ostatnia nakłada embargo na sprzedaż broni do Republiki Południowej Afryki. Po jego śmierci Biko staje się symbolem czarnego oporu w obliczu okrucieństwa panującej władzy .
Na pytania liberalnej posłanki Helen Suzman w sprawie śmierci Biko, minister sprawiedliwości Jimmy Kruger odbiła się echem na całym świecie: „Śmierć Steve'a Biko pozostawia mnie zimnym” . Zainteresowani policjanci otrzymują na początku tylko jedną naganę, podczas gdy lekarze biorący udział w procedurze zostają wezwani przez swoich kolegów, w szczególności do dochodzenia w sprawie etyki lekarskiej prowadzonego przez Frances Ames , które zakończy się w 1985 r., Kiedy Sąd Najwyższy RPA orzeknie na korzyść sankcje wobec chirurgów. Policja ostatecznie przyznała się do zabójstwa Steve'a Biko przed Komisją Prawdy i Pojednania pod koniec lat dziewięćdziesiątych .
Plik 7 października 2003, prawie dziesięć lat po pojawieniu się wielorasowego reżimu w Południowej Afryce , południowoafrykański wymiar sprawiedliwości rezygnuje z ścigania pięciu funkcjonariuszy policji z powodu braku dowodów i nieobecności świadków .
Steve poślubił Ntsiki Mashalabę w 1970 roku. Z tego małżeństwa rodzi się dwoje dzieci:
Biko będzie mieć także inne dzieci pozamałżeńskie:
Steve Biko i okoliczności jego śmierci zainspirowały wiele piosenek, w tym: