Mali | 1,735 000 |
---|---|
Senegal | 369 000 |
Mauretania | 237 000 |
Gambia | 138 000 |
Burkina Faso | 25 000 |
Francja | 19 132 |
Ogół populacji | 2 420 000 ( szac . 2015) |
Języki | soninke |
---|---|
Religie | islam sunnicki |
Pokrewne grupy etniczne | Mandingo |
W Soninkés nadal nazywa Marka są ludzie obecni w Sahelu w Afryce Zachodniej , ustanowione głównie w Mali wzdłuż granicy Mauretanii (Między Nara, region Koulikoro , Kayes i Nioro Sahel ), a także w Senegalu , Mauretania , Gambia , Burkina Faso i Gwinea Bissau . Są oni kulturowo częścią grupy Mandate ze względu na swój język, Soninke , ale tworzą własną grupę etniczną.
Według źródeł istnieje wiele odmian: Aswanik, Dafing, Dafi, Dyakanke, Gadyaga, Maraka, Maraxa, Marka, Marka Soninké, Saracole, Sarakolé, Sarakollé, Sarakule, Sarawule, Saraxole, Seraculeh, Serahuli, Serahulle, Silabe, Soniake , Soninkés, Sonninké, Toubakai, Wakore.
Odnoszą się do siebie słowem soninké, które jest w rzeczywistości liczbą pojedynczą od słowa soninko , ale są również nazywane przez Wolofów „Sarakholés”, przez Bambarów „Marakas”, „Wangara” przez Malinkés , „Wakoré” przez Songhaïów , lub nawet „Toubakaï”. „Marka” to nazwa, pod którą są znani w Mali w regionie Kayes, Koulikoro, Sikasso, Ségou , Mopti oraz w Burkina Faso jako Dafina .
Ich językiem jest Soninke , język Mande , którego całkowitą liczbę użytkowników oszacowano na 1 250 000. W Mali w 1991 r. naliczono 700 000, w Senegalu w 2007 r. 250 000, w Gambii w 2006 r. 156 000, w Mauretanii w 2006 r. 39 000, a w Gwinei 5 000 Bissau w 2005 roku i kilka tysięcy na Wybrzeżu Kości Słoniowej , Gwinei Konakry (Manda Saran, Linsan Saran i Badougoula) i Burkina Faso .
Historyk Abdoulaye Bathily przywołuje saharyjskie pochodzenie Soninkés, którzy migrowali do Sahelu, gdy klimat wysychał w trzecim tysiącleciu p.n.e. AD .
Powstanie królestwa Ouagadou , na początku imperium Ghany, według tradycji ustnej z Soninke griotów , przypisuje się postacią legendarną, Igo Khassé Dingka (co oznacza „wielki stary człowiek”), przodek Soninkego. Kiedy Dingka przybył do Afryki Zachodniej , w regionie, w którym dziś leży Mali, Mauretania i Senegal, zastał tam naród rolników, Karos, którego on i jego świta zdołali zdominować. Oddziały Dingki były znakomitymi jeźdźcami i były uzbrojone we włócznie, miecze, tarcze, żelazną zbroję. Legenda głosi, że w regionie królował siedmiogłowy wąż o imieniu Bida . Aby móc zainstalować królestwo Wagadou, Igo Khassé Dingka musiał negocjować z wężem Bidą, aby pozwolił mu zainstalować swoje imperium pod warunkiem, że co siedem lat będzie mu dawał najpiękniejszą i najczystszą (dziewicę) córkę Wagadou. W zamian wąż dawał bogactwo Ouagadou, złoto i deszcz za plony. Igo Khassé Dingka jest przodkiem Soninkés noszących nazwiska: Soukhouna, Cissé , Touré, Diané, Dramé, Khouma, Sakho.
Soninkés które przekształca się w Islam w XI -tego wieku. Po upadku imperium Ghany, Soninke rozproszone w całej Afryce Zachodniej od XII -tego wieku, co doprowadziło do kilku grup etnicznych, których Bozo, Soninke stał rybaków na rzece Niger i szerzenia islamu .
Stworzyli także królestwo Galam w Senegalu, w dolinie rzeki Senegal , starożytne królestwo, które znajdowało się na południe od Fouta-Toro i na wschód od królestwa Djolof . Król nosił tytuł Tounka . Królestwo było kilkakrotnie wasalizowane przez Djolof, kiedy było imperium, przez Fouta-Toro i królestwo Bambara z Kaarta . Żył z rolnictwa, handlu gumą arabską i złotem. Jednak Galam rzadko dostarczał własnych niewolników francuskim handlarzom niewolników i przekazywał im głównie tych, którzy zostali schwytani w sąsiednich krajach. Galam został najechany przez Maurów w poszukiwaniu niewolników do uprawy gumy. Ale przede wszystkim handel z europejskimi kupcami, którzy zainicjowali Traktat Atlantycki oraz z Maurami poprzez transsaharyjskie szlaki handlowe. Miasto Bakel znajduje się w starożytnym królestwie Galam.
W XIX th century , Mamadou Lamine Drame , A marabout Soninke galam, był jednym z największych oporu wobec kolonizacji w Senegalu.
Askia Mohammed, założyciel dynastii Askia , cesarz imperium Songhai przez 35 lat, był również Soninke.
Terytorium, które zajmują, rozciąga się na 800 kilometrów, ze wschodu na zachód, od środkowej doliny Senegalu do wewnętrznej delty Nigru . Większość Soninke mieszka w zachodnim Mali.
W Senegalu, według spisu z 1988 roku, Soninké liczyło 113 184 z całkowitej populacji szacowanej na 6 773 417, czyli 1,7%.
Od końca lat pięćdziesiątych istnieje liczna diaspora , zwłaszcza w regionie paryskim . W latach 70. Soninkés stanowili prawie 70% ludności subsaharyjskiej wyemigrowała do Francji.
Na ogół są to muzułmanie sunnici .
Od czasów przedkolonialnych społeczeństwo Soninke handlowało niewolnikami, aby stopniowo przekształcić się w społeczeństwo niewolników. Tak więc, do końca XIX XX wieku, w regionach nie oscyluje, populacja może obejmować jedną trzecią lub pół podrzędnych. W obliczu tak dużych rozmiarów Soninke, aby utrzymać kontrolę, są wobec nich brutalni. Niewolnicy mieszkali na określonym obszarze wsi, praktyka ta trwa do dziś.
Soninke mieszkają w dolinie rzeki, w szczególności w regionie Guidimakha i regionie Gorgol . Są to bez wątpienia najwięksi hodowcy w Mauretanii .
Organizacja społeczna Soninkés jest bardzo hierarchiczna. Ma trzy poziomy:
Ten system jest dziedziczny. Wesela odbywają się w ramach każdej kategorii. Społeczeństwo Soninke jest patrylinearne.
Tunka , król, jest liderem politycznym. Jest właścicielem ziemi w swoim kraju i tego, co tam rośnie. Pochodzi z tunkalemmu (książąt i spadkobierców rodziny królewskiej), do których odnosi się przed podjęciem decyzji. Przywódcy wiosek muszą uzyskać błogosławieństwo tunki do ćwiczeń.
W przeszłości mężczyźni nosili warkocze lub loki , które pokrywali masą shea . Kobiety najczęściej miały ogolone głowy, ale zdarzały się też fryzury plecione, które były bardzo trudne do wykonania. Wytatuowali sobie usta i dziąsła, aby wydobyć biel zębów i podkreślić piękno twarzy. Kobiety zawsze nosiły lekki welon na głowach.
W Sarakholés nie praktykują twarzy wertykulację tyle, co Bambaras. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety mają dwie lub trzy skaryfikacje na skroniach, a kobiety robią jeszcze trzy na policzkach. Wycięcie młodych dziewcząt był szeroko praktykowane w przeszłości. Uszy kobiety są przebite kilkoma otworami, w których umieszcza się kilka złotych pierścieni dla szczęśliwszych, srebrnych lub brązowych dla skromniejszych. Biżuteria, taka jak naszyjniki, bransoletki na nadgarstki i kostki, jest szeroko stosowana. Tradycyjnie mężczyźni Soninke noszą boubou , obszerną sukienkę sięgającą do kolan oraz spodnie, często białe, beżowe lub indygo niebieskie . Dawniej do pasa dowiązywano skórzany pasek. Są też haftowane pantofle zwane moukhou , czyli skórzane sandały tepou . Kobiety nosiły przepaskę na biodrach , która zatrzymywała się u dołu kolan, fendeli , a na górze kamizelkę, na którą nakładały boubou najczęściej koloru indygo, zwaną doroké khoré (duże ubranie). Wraz z islamizacją przepaska na biodrach sięga teraz do kostek. Bazin ( bassa ) to materiał używany do partii, szlachetny i wysokiej jakości. Pod ubraniem kobiety mają kilka naszyjników z pereł, które noszą w talii. Noszone są jako bielizna uwodzicielska, można je pokazać tylko w zaciszu. Na głowie artystycznie przyczepiają szalik, tikka lub kala .
Według Makhtar Diouf badacz Ifan pewne nazwiska jest charakterystyczny pochodzenia Soninke - czasem odległe - takich jak: Baradji , Bathily , Bakhayokho, Baradji, Barro Berthe, Bidanesie, Cissé, Dabo, Diaby, Diabira , Diagana , Diagouraga ( tambacoly), Diarisso, Diané, Dianessi, Dioumassy, Diawara (Maréga), Doukouré lub Doucouré , Dounkassi, Dougara, Dramé , Fadiga, Fadé, Fofana, Gassama , Gandega, Maguiraga, Makadji, Niakaté, Samassa, Kouma lub khoma khouma w Senegalu Sakho lub Sacko, Sissako, Semega, Sylla , Soumaré , Soukouna, Magassa, Simaga, Simpara, Talla, Tandia, Tigana, Tounkara, Touré , Yattabari, Wagué.
Inni, jak Kebe , Séméga, Gallédou, Timéra, Tandia lub Tandian w szczególności.
Cissé (i jego warianty Cisé, Sise lub Siise) zajmuje szczególne miejsce, ponieważ było to nazwisko pierwszych sześciu klanów Soninke z sześciu synów Dingki. Ci, co znaczy „koń”, cisé byłoby „jeźdźcem”.
Ale możemy dodać wiele innych, takich jak Diakite z Peul pochodzenia , IRA lub Yra, Sanogo z Senoufo pochodzenia , RSR, Kaire , Loum, Khoulé , Diaouné. Soninkés, znani również częstym podróżnikom, noszą nazwiska innych grup etnicznych, takich jak Bambaras.