Przestarzały | Maja 1243na 1 marca 1244 |
---|---|
Lokalizacja | Montsegur |
Wynik | Zwycięstwo Francji |
Królestwo Francji | Katary i Faydits |
Hugues des Arcis | Raymond de Péreille, Pierre-Roger de Mirepoix |
~ 2000 ludzi | ~ 100 mężczyzn |
nieznany | Spalono żywcem od 215 do 220 więźniów katarów |
Bitwy
Krucjata Baronów (1209) Wojna Langwedocja (1209-1213) Bunt Langwedocji (1216-1223) Królewska interwencja (1226-1229) Współrzędne 42 ° 52 ′ 32 ″ północ, 1 ° 49 ′ 57 ″ wschód Geolokalizacja na mapie: Midi-PyrénéesMontsegur było kilkakrotnie oblegane. Najważniejszym oblężeniem było to z lat 1243-1244, które zakończyło się zdobyciem kastrum i stosu dwustu katarów.
Montsegur to twierdza należąca do XII -tego wieku do rodziny Péreille. Miejsce to było prawdopodobnie w ruinie w 1200 roku. Około 1204 roku biskup katarski Mirepoix poprosił swojego pana o odbudowę castrum . Niektórzy przypuszczają, że „Doskonali” (przydomek, który inkwizytorzy nadali katarom, ale wierzący nazywali Dobrymi Damami i Dobrymi Ludziami ), poinformowani o planach Innocentego III przeciwko nim, chcieliby mieć schronienie.
Wraz z zajęciem wicehrabiów Trencavel , a następnie hrabstwa Tuluza przez wojska Szymona IV de Montfort , Montségur staje się ważnym ośrodkiem katarów. Chociaż znając tę sytuację, Montfort nie przejmował się tym castrumem , przez co traciłby dużo czasu, skoro miał tyle do zrobienia, by kontrolować swoje podboje. W ten sposób kastrum służyło jako schronienie w najciemniejszych okresach walki, aby opróżnić się w czasie pokoju, kiedy wierzący katarów i zakonnicy wracali na równiny.
W 1232 r. Biskup katarski Guilhabert de Castres poprosił lorda Raymonda de Péreille o pozwolenie na uczynienie Montségur „siedzibą i głową” kościoła katarów. Po długiej refleksji Raimond się zgadza. Castrum następnie staje się główną ostoją wspólnoty katarów, mieszkania prawie 500 dusz. W rezultacie staje się prawdziwym miejscem zbieżności dla wierzących katarów. Ich Kościół, wyposażony w pewne środki finansowe, pomaga Raimondowi de Péreille rekrutować żołnierzy do obrony kastrum. Pan przywołuje również swego kuzyna, rycerza fajdita , Pierre-Rogera de Mirepoix , powierza mu dowództwo nad garnizonem castrum i daje mu rękę swojej córki Filippy, aby przypieczętował ich sojusz rodzinny, wojskowy i polityczny.
W 1243 r. Podczas soboru w Béziers prałaci katoliccy postanowili położyć kres Montségur i zorganizować jego oblężenie. Chcą także odpowiedzieć na masakrę Inkwizytorów w Avignonet i ukarać jego podżegaczy. Rada powierza walkę Hugues des Arcis, seneszalowi Carcassonne. Ten ostatni oblegał w maju 1243 r. Po ustanowieniu kordonu bezpieczeństwa, który jednak okazał się nieskuteczny, ponieważ nigdy nie przeszkodził władcy Péreille w porozumiewaniu się z otoczeniem. Przełęcz letnia i jesienna bez podejmowania większych działań, Hugues des Arcis szuka słabych punktów w twierdzy, a Raimond de Péreille czeka na pomoc hrabiego Raymonda VII z Tuluzy .
Hrabia Tuluzy, nadal ekskomunikowany, stara się następnie odwzajemnić łaskę papieża i w żadnym wypadku nie ma środków wojskowych, aby wyprzeć napastnika. Hugues des Arcis, gdy nadchodzi zima, nie pakuje się na to wszystko. Teraz ma plan. Pewnej nocy uzbrojeni mężczyźni wspinają się lekko na róg góry i zajmują tam mały fort (być może miejsce zwane Roc de la Tour). Zdobycie tej zaawansowanej obrony pozwala części armii na osiedlenie się na tej samej wysokości, co pierwsze ważne umocnienia kastrum . WListopad 1243Durand, biskup Albi , przybywa z nowym kontyngentem żołnierzy. Ich wiedza techniczna pozwala na zainstalowanie maszyny odrzutowej i zbombardowanie barbakanu, który znajdujący się na grzbiecie broni dostępu do szczytu castrum .
W Styczeń 1244, Péreille i Mirepoix przyjmują inżyniera Bertranda de la Bacalaria wysłanego przez hrabiego Tuluzy. Buduje kilka maszyn, aby przeciwstawić się krzyżowcom. W lutym barbakan, który właśnie od trzech miesięcy jest bombardowany, zostaje zajęty przez napastników. Raymond de Péreille , za zgodą biskupa katarów Bertranda Marty'ego, postanawia negocjować poddanie zamku. Rozpoczynają się rozmowy1 st marca. Hugues d'Arcis akceptuje warunki określone przez Raimonda de Péreille:
Twierdza została dostarczona 16 marca. Niektórzy katarów, w liczbie od 215 do 220 , odmówili wyrzeczenia się i zostali spaleni żywcem. Castrum zostało powierzone w 1245 roku Guyowi II de Lévis , Lordowi Mirepoix , który kazał go odbudować wkrótce po obecnym zamku. Po stosie kościół katarski jest całkowicie zdezorganizowany.
Ostatnie cytadele katarów, Quéribus i Niort-de-Sault , poddały się w 1255 roku, a ostatni Bons Hommes schronili się w Lombardii.
Przed i podczas oblężenia, około Bożego Narodzenia 1243 roku, kilku katarów opuściło zamek i prześlizgnęło się między francuskimi liniami, zabierając skarb do ukrycia go w jaskini w Sabarthès . Podobnie czterech Dobrych Ludzi potajemnie opuściło zamek w momencie kapitulacji. Te fakty, których ostateczność pozostaje tajemnicą, dały początek wielu spekulacjom na temat „skarbu” i „tajemnic” katarów.
W Montségur powstaje pomnik upamiętniający dwustu Perfektów spalonych pod koniec tego oblężenia. Został sporządzony wiosną 1960 r. Pod egidą „Towarzystwa Pamięci i Studiów Katarów” założonego przez Déodata Roché (1877–1978).