Sacha Pitoëff

Sacha Pitoëff Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Sacha Pitoeff z Ingrid Bergman , Akimem Tamiroffem i Yulem Brynnerem w filmie Anastasia (1956). Kluczowe dane
Imię i nazwisko Aleksandre Pitoëff
Narodziny 11 marca 1920
Genewa ( Szwajcaria )
Narodowość szwajcarski
Śmierć 21 lipca 1990
Paryż ( Francja )
Zawód Aktor
Wybitne filmy Czy Paryż płonie?
W zeszłym roku w Marienbadzie

Sacha Pitoëff jest francusko-szwajcarski aktor i reżyser teatralny, urodzony w Genewie na11 marca 1920i zmarł w Paryżu dnia21 lipca 1990. Szczególnie pamiętamy jego legendarną interpretację w teatrze Henryka IV z Pirandello .

Biografia

Syn Georgesa i Ludmiły Pitoëff , młodszy brat aktorki Svetlany Pitoëff , ukończył liceum w Lycée Buffon et Pasteur , a następnie pobierał lekcje dramatu u Louisa Jouveta w teatrze Athénée, gdzie uczył się także zawodu menedżera i dekoratora.

W czasie II wojny światowej podążał za matką do Genewy, gdzie grał z nią w teatrze, potem czasami grał rolę męża lub kochanka matki. Wrócił do Paryża w 1945 roku i został zatrudniony jako kierownik sceny w Bouffes-du-Nord . W 1949 roku postanowił zająć się reżyserią i wystawić Deirdre des Pains w teatrze Rochefort, gdzie sztuka spotkała się z wielkim sukcesem. W 1950 roku wystawił Wujaszek Wania przez Antona Tchekhov, który okazał się wielkim sukcesem.

Stał się postacią paryskiego teatru lat 60., stworzył własną trupę teatralną, z którą redagował teksty Jeana Geneta , Ionesco , Hugo Clausa , Roberta Musila , Anny Langfus itd., przejął także część repertuaru ojca. ; Anton Czechow, zwłaszcza La Mouette z Romy Schneider i Uncle Vania oraz Les Trois Sœurs , w Théâtre de l'Oeuvre w latach 50. W latach 1961-1967 kierował Teatrem Współczesnym, którego był użytkownikiem i w którym zatrudniał między innymi aktorami jego żona Luce Garcia-Ville i Romy Schneider . W 1967 odniósł największy sukces grając i grając Henryka IV z Luigi Pirandello z Claude Jade, która jest pierwszą główną rolą.

W kinie rozpoczął karierę w latach 50. w szkicowym filmie Claude'a Autant-Lary Siedem grzechów głównych . On ogranicza się najczęściej w rolach drugoplanowych szpiegów albo zabójców jak w przypadku Johna Feltona w Trzech muszkieterów przez Bernard Borderie . Jest mężem "M", enigmatyczną postacią, w filmie Alaina Resnais " Ostatni rok w Marienbadzie" . Gra Frédérica Joliot-Curie w filmie Paryż płonie? przez René Clément lub premiera w Peau d'ane przez Jacquesa Demy .

Wyróżniający się chudym ciałem i szczupłością, Sacha Pitoëff miał również wyjątkową dykcję i głęboki głos, który często prowadzi go do grania niepokojących postaci graniczących z szaleństwem (jego budowa zbliża go do Laurenta Terzieffa, z którym często jest mylony). Widzimy go w latach 1960 i 1970 we francuskiej telewizji w La poupée sanglante przez Marcel Cravenne , telenoweli telewizyjnych Lagardère (1967) przez Jean-Pierre Decourt lub w rolach drugoplanowych w Arsène Lupin serii . Pod koniec kariery występował także w kinie w horrorach, takich jak Inferno .

Akcentując swoją legendę nieokiełznanego aktora, który umiał grać i wystawiać w niezwykły sposób, Henryka IV z Pirandello , pod koniec życia cierpi na głębokie kryzysy depresyjne i musi zrezygnować z teatru i kina.

Ożeniony z aktorką w 1949 roku, Sacha Pitoeff był nauczycielem w École d'art dramatique de la rue Blanche (obecnie ENSATT ), gdzie miał uczniów Gérarda Depardieu , Jean-Roger Milo , Jean-Pierre Thiercelin , Niels Arestrup ...

Filmografia

Kino

Telewizja

Teatr

Aktor

Dyrektor

Bibliografia

Uwagi i referencje

  1. Télé 7 jours n° 393, tydzień od 30 września do 6 października 1967, strona 97: „Latem 1949 wystawił „Deirdre des pains” w teatrze Rochefort. Trudne początki, sukces tylko w szacunku. Pierwszy wielki sukces przyjdzie w 1950 roku z "Wujkiem Wanią" z Czechowa. "

Linki zewnętrzne