Sekwana

6 th  arr t Sekwana
Rue de Seine na wysokości rue Jacob .
Sytuacja
Miasto	6 th
Dzielnica	Waluta Odéon Saint-Germain-des-Prés
Początek	3, quai Malaquais
Koniec	16, rue Saint-Sulpice
Morfologia
Długość	665  m
Szerokość	11,70  m
Historyczny
kreacja	Istnieje od 1259 roku
Dawna nazwa	Senat Street
Geokodowanie
Miasto Paryż	8545
DGI	8913
Geolokalizacja na mapie: 6. dzielnica Paryża Sekwana Geolokalizacja na mapie: Paryż Sekwana
Zdjęcia na Wikimedia Commons

Rue de Seine jest sposobem na 6 -tego  okręgu z Paryża

Lokalizacja i dojazd

Ta ulica przecina dzielnice La Monnaie , Odéon i Saint-Germain-des-Prés .

Pochodzenie nazwy

W ten sposób zbudowano część fosy ogrodzenia Philippe Auguste, która kończyła się nad Sekwaną.

Historyczny

Pierwotnie ścieżka wytyczona na części rowu miejskiego prowadząca do Sekwany, w 1489 r. Będzie nazywana „rue de Seine”. Od 1867 r. Nosiła kiedyś nazwę „rue du Senate”. Powstała dopiero od około 1535 r. Wspomniany jest pod nazwą „Grand rue de Seine” w rękopisie z 1636 roku.

Część pomiędzy Malaquais dokowania i rue de Buci jest jedynym, który jest stary, to sięgają połowy XIII th  wieku i nosił imiona „Chemin du Pre aux Clercs”, „ścieżka z tendencją do Porte de Buci do Pre aux Clercs ”,„ chemin de la Porte de Buci to the Seine ”,„ chemin du Pilori au Pré aux Clercs ”. W okresie Pierwszego Cesarstwa, w okresie Restauracji , nosiła nazwę „rue de Seine-Saint-Germain”.

W dniu 30 stycznia 1918 roku , w czasie pierwszej wojny światowej , n o  6 rue de Seine jest trafiony podczas nalotu wykonywane przez samoloty niemieckie.

Rue de Seine to temat i tytuł wiersza Jacquesa Préverta .

Rue de Seine to także nazwa kolekcji bielizny pościelowej Soni Rykiel .

Niezwykłe budowle i miejsca pamięci

• Skrzyżowanie z rue de l'Échaudé , zdjęcie Eugène Atget (1924).

• N o  1 (i dok Malaquais): pawilon Instytutu , powiedział również, Pawilon Sztuki i dawnego Pawilonu Czterech Narodów .

Malarz Jean Jouvenet powiedział, że Wielki zmarł tam5 kwietnia 1717, w jego domu. Jules Sandeau (1811-1883) mieszkał tam od końca lat pięćdziesiątych XIX wieku lub początku lat sześćdziesiątych XIX wieku do śmierci w oficjalnym mieszkaniu niecałe 200 metrów od mieszkania, w którym w młodości spotkał George Sand ( patrz n O  31).

• W kierunku n o  1: Saint- Vincent de Paul mieszkał od 1610 do 1612 roku w jednym z tych domów, na nieparzystej stronie.
• Nr .  2 do 10: lokalizacja i elewacji głównego budynku dawnego pałacu królowej Margot , który mieszkał tam od 1606 roku aż do śmierci. Zapisała go wraz z parkiem i budynkami gospodarczymi Ludwikowi XIII, który w 1623 roku sprzedał całość konsorcjum finansistów. Pięć lat później hotel został podzielony na trzy części.
• Brak kości  2 i 4 (i 1 przystań Malaquais ) Square Honoré Champion położonego w 1947 roku. Jego lokalizacja jest taka, która została zajęta w 1628 roku przez jedną z trzech parceli z dawnego pałacu królowej Margot. Ten mały plac - utrzymywany przez parki i ogrody miasta Paryża, otoczony bramą i zamknięty dla publiczności - mieścił pełnej długości posąg Woltera z kamienia, wyrzeźbiony przez Léona-Ernesta Driviera (1878-1951) . Ta współczesna praca, należąca do Narodowego Centrum Sztuk Plastycznych (CNAP) zależnego od Ministerstwa Kultury, została usunięta przez służby miasta Paryża wsierpień 2020.
• N O  6: siedziba, od 1938 roku, od Roger Viollet stock agencji , poprzednio sklepie krupiera obrazu Laurent Ollivier.

Dawniej umiejscowienie głównego portalu pałacu królowej Margot, potem drugiej z trzech działek powstałych w 1628 r., Kiedy ten pałac został rozbity. Na koniec sąd znajduje się dwór zbudowany w pierwszej połowie XVII -go  wieku, którego fasady dziedziniec i ogród w rankingu. Wśród mieszkańców tego hotelu historyk Jacques Hillairet zidentyfikował następujące osobistości: - Tannegui Séguier († 1642), przewodniczący parlamentu Paryża , najemca; - dwaj niezwykli ambasadorowie Holandii w 1697 i 1698 r. oraz kardynał kardynał Gualterio († 1728), w 1713 r. prywatnie, zakwaterowali się w luksusowo urządzonym hotelu o nazwie hotel de la Reine-Marguérite, który powstał tam od 1680 r. 1717; - Pierre Gilbert de Voisins, doradca finansowy i przyszły prokurator generalny Parlamentu, w latach 1717–1769 oraz jego córka, do 1775 r., Właściciele; - ekonomista i filozof Victor Riquetti (1715-1789), markiz de Mirabeau, od 1775 do śmierci, właściciel. Markiz, oddzielony od swojej żony, która przyniosła mu w posagu pobliskim hotelu (patrz n o  4) i dał mu jedenaścioro dzieci nie mieszka tu (ani n o,  4) nabył w czysto spekulacyjnej celu. - Mieszkał tam ich syn Honoré-Gabriel Riqueti de Mirabeau (1749-1791), postać rewolucji francuskiej . - Tablica przypomina pobyt we Francji Rogera Josepha Boscovicha w latach 1775-1777. - Od 1807 roku Pierre-Joseph Redouté (1759-1840), ulubiony malarz cesarzowej Józefiny i specjalista w dziedzinie delikatnej sztuki reprodukcji róż, wynajął 9-pokojowe mieszkanie w rezydencji zwanej „hotelem Mirabeau”. Tam założył duży warsztat, w którym zatrudnił cały zespół rytowników i został własnym redaktorem. Pozostał tam, gdy uderzył go udar podczas kursu rysunku prowadzonego w ogrodzie botanicznym Muzeum Historii Naturalnej. Przywieziony z powrotem do swojego paryskiego domu, tam zmarł wraz z żoną i córką19 czerwca 1840, i został pochowany 23 czerwca na cmentarzu Père-Lachaise. - Aptekarz Jean-Nicolas Gannal (1791-1852), wynalazca procesu balsamowania, zmarł tam w swoim domu w 1852 roku. Jego syn, lekarz Adolphe Antoine Gannal (1826-1895) mieszkał tam nadal w 1895 roku.

• N o  12: malarz André Hébuterne miał swoją pracownię i dom tam.
• N o  13: pisarz André Billy mieszkał tam w 1912. Opis swoim mieszkaniu przez Pawła Leautaud w jego Journal littéraire au8 sierpnia 1912. Budynek przy n o  11 wydaje się być rozebrany, aby zrobić miejsce na placu Gabriel-Pierné . Rzeźbiarz Gabriel-Jules Thomas (1824-1905) również żył i zmarł w 13.
• N O  14 (i 2, rue Beaux-Arts ) strona dawnego galerii zwanej Galerie Pierre otwartyPaździernik 1924przy 13, rue Bonaparte ( 6 th powiat ) przez Pierre Loeb (1897-1964), we współpracy z Henrietta Gomes , model malarza Jules Pascin i przeniesiony tu w 1926 roku, gdzie pozostał aktywny aż do 1963 roku Loeb zmarł „w przyszłym roku. Ogłoszenia i zaproszenia na wernisaże opatrzone są dwoma adresami: „2, rue des Beaux-Arts (14, rue de Seine)” .
• Nr .  14 do 18: Były lokalizacja La Rochefoucauld-Liancourt hotelu, wcześniej hotelu Bouillon i bardziej dawniej Hotel Dauphin. Ten dwór pochodzący z pierwszej połowy XVII -tego  wieku, zniszczony w 1825 roku, aby zrobić miejsce na rue des Beaux-Arts , początkowo należała do Ludwika de Bourbon , pierwszy książę Montpensier (1538) i Dauphin Owernii (1543), następnie jego potomkom, którzy sprzedali go marszałkowi Francji Henri de la Tour , księciu Bouillon (1555-1623). Następnie przeszedł do Rogera du Plessis-Liancourt , księcia La Roche-Guyon, którego wnuczka Jeanne-Charlotte du Plessis-Liancourt (1644-1669) przyniosła go w 1659 roku jako posag swojemu mężowi François VII z La Rochefoucauld ( 1634-1714). WCzerwiec 1767, szczątki Bestii z Gévaudan zostałyby pochowane na dziedzińcu hotelu. Hôtel de La Rochefoucauld sprzedany w 1793 r. Przez jego potomków, a następnie odwrócony od swojej pierwotnej funkcji, podzielony i wynajęty, zachował swój ogród zaprojektowany zgodnie z ustną tradycją przez Huberta Roberta, który w 1811 r. Miał być jednym z najpiękniejsze i najbardziej malownicze w Paryżu.

Malarz i rysownik Jacques Augustin de Silvestre (1719-1809), mistrz rysunku Dzieci Francji, miał po rewolucji mieszkanie, w którym zmarł10 lipca 1809. W pierwszych latach małżeństwa, zawartego w 1818 r., Madame Ancelot (1792-1875) założyła tu pracownię malarstwa i salon literacki.

• N os  15-17: domy z XVIII -tego  wieku. Antykwariusz Romi miał tam swój sklep w latach czterdziestych.
• N o  16: od 1920 roku, malarz Maximilien Luce (1858/41) mieszkał tam, kiedy nie pozostać w domu, który nabył w Rolleboise i trzymane to Pied-à-terre aż do śmierci. Organizatorem był wówczas paryski dom jego syna Frédérica Luce22 kwietnia w 11 maja 1951Wystawa malarstwa Maximilien Luce .
• N o  18: dom i studio malarzy Antoine Chintreuil i Jean Desbrosses na szóstym piętrze w 1856 roku.
• N o  25: dom, w którym D'Artagnan żyli przed przejściem na rue du Bac . Między nim a strażnikami kardynała Richelieu na schodach miałaby miejsce walka . D'Artagnanowi udało się uciec przez mieszkanie na ostatnim piętrze.
• N o  26: stary kabaret o nazwie Au petit Maure , znany już Henri IV , i którego to pozostaje chorąży. W tym budynku zginął poeta Marc-Antoine Girard de Saint-Amant29 grudnia 1661.

• Począwszy od ulicy, z boku Seine ( nr .  1 i 3) z kopuły Institute w tle.

• Tablica w pamięci odporność myśliwskich Louis Helie w N °  3.

• Budowlany N O  1.

• Agence Roger Viollet na n °  6.

• Płyta N O  6.

• Dom n O  26.

• Zarejestruj starego kabaretu Au petit Maure na n °  26.

• N O  27: to jest, od lipcaSierpień 1855(lub od lipca do grudnia), adres Charlesa Beaudelaire'a (1821-1867), który stale się przeprowadzał. Wcześniej odbyła się przed pokoju na n °  57.
  Położenie parter Galeria 27, gdzie wiele dzieła Pabla Picassa zostały wystawione w 1970 roku, zastąpił dziś przez plemiennego galerii sztuki.
• N O  29: Charpentier, księgarzowi wydawca, obecnych w 1840.
• N o  31: dom zamieszkany w 1831 roku przez George Sand , a od 1911 do 1966 Raymonda Duncana , który stworzył swoją akademię tam między dwiema wojnami.
• N O  33: wielofunkcyjny budynku, w którym a firmy;
  - w 1820 roku David Lévi Alvarès zainaugurował swój Przedszkolny Kurs Edukacyjny , potocznie zwany Cours Lévi, przeznaczony dla młodych dziewcząt w każdym wieku, które uczyły się tam w obecności matek do 1833 roku, kiedy to kurs został przeniesiony na 17, rue de Lille  ;
  - lokalizacja w 1830 r. dawnej księgarni paulińskiej , otwartej w tym samym roku przez Alexandre Paulina we współpracy z wydawcą Jacques-Julien Dubochet , ówczesną siedzibą wydawnictwa Paulin-Hetzel, założonego w 1837 r. przez Paulina i jego byłego urzędnika Pierre- Jules Hetzel . Paulin opuścił firmę w 1843 roku, aby poświęcić się uruchomieniu L'Illustration, której był współzałożycielem. W 1860 r. Hetzel założył drugie wydawnictwo pod nazwą Hetzel & Cie (patrz 18, rue Jacob ).
• N OS  35 i 37: Budowa (pierwszej połowy XIX p  wieku) mieszanej obudowy i sklepach, 5 piętrowy 5 pól na parterze, który komunikuje się przez kanał 36 z bis rue Mazarine  ;
  - miejsce starożytnych galerii Visconti założony w 1946 roku w n o  35 przez marszand Maurice Garnier (1920-2014), z którym jego przyjaciel i protektor Emmanuel David udostępnionego w 1957 roku podpisał umowę na wyłączność w 1948 roku z ekspresjonistycznego malarza Bernarda Bufet . Następnie Garnier przeniósł swoją siedzibę do Avenue Montaigne, gdzie nowa galeria Maurice'a Garniera, zainaugurowana w 1956 roku, jest poświęcona wyłącznie twórczości Buffeta od 1977 roku.
• N o  39: siedziba inżynier, matematyk i ekonomista Claude Naviera od 1825 do 1829 Auguste Jean Moreau , Kawalerem Legii Honorowej , prezes Royal Court Paryża, mieszkał tam w 1847 roku byłej drukarni de la Librairie des beaux-arts, założona przez wuja Alfreda Delauneya o imieniu Salmon, przejęta przez Delauneya w 1850 roku.
• N o  41: Armande Béjart osiadł tam po Moliera śmierci .
• N o  43: La Palette kawiarni-restauracji , zbudowany w 1930 roku i wpisana na listę zabytków w 1984 roku.
• N o  48: W tym domu w 1888 roku, dwóch studentów z École des Beaux-Arts wziął wspólny pokój: Jean Boucher , rzeźbiarza i jego starszy Jules Ronsin , portrecista i przyszłego dyrektora Regionalnej Szkoły Sztuk Pięknych Rennes .
• N o  54: budynek wymieniony jako zabytki .
• N O  57: wcześniej położenie Hôtel du Maroc gdzie Baudelaire (1821/67) mieszka wMaj 1854 w Marzec 1855. Od lipca tego roku, wrócił pomieścić Rue de Seine w n o  27.
  W tym miejscu był starożytny zestaw dłoni, przekształcona z 1831 warsztat druku litografii przez Josepha Rose Lemercier (1803/87). Jego siostrzeniec Alfred zastąpił go w 1887 roku na czele Imprimerie Lemercier.
  Modny klub nocny Rock'n Roll Circus , zastąpiony w 1972 roku przez Whiskey à gogo (później przemianowany na WAGG, którego wejście prowadzi przez 62, rue Mazarine) był tam obsługiwany, gdy zmarł, w nocy z 2 na3 lipca 1971Jim Morrison (1943-1971), wokalista psychodelicznej grupy rockowej The Doors , lat 27 . Lekarz odpowiedzialny za sporządzenie raportu kryminalistycznego jego ciała, znaleziony w wannie mieszkania, które Morrison zajmował ze swoim towarzyszem przy rue Beautreillis , doszedł do wniosku, że zmarł w sposób naturalny z powodu zatrzymania krążenia po zawale mięśnia sercowego . Według nieoficjalnej wersji zmarł w Rock'n roll Circus jest przedawkowanie z heroiny .

• N o  31, budynek zamieszkany przez George Sand .

• Płytki w N O  31.

• N O  41.

• Budowlany N O  54.

• Fasada n °  57.

• Płyta n O  63.

• Płyta n o  72, budynek hiszpańskiej Bookstore założona przez Antonio Soriano .

• Na rogu z rue Jacob znajduje się mały ogród ozdobiony fontanną wykonaną przez rzeźbiarza Guya Lartigue'a w 1977 roku ( Kula ).
• N o  60: Hotel La Louisiane , gdzie egipski pisarz Albert Cossery (sześćdziesięciu trzech lat), Juliette Greco , Anne-Marie Cazalis , Annabel Schwob (przed ślubem do Bernard Buffet ), Jean-Paul Sartre i Simone de Beauvoir .
• N o  63: polski poeta Adam Mickiewicz mieszkał tutaj w 1834 roku i napisał swoje dzieło Pan Tadeusz . Chardin urodził się tam w 1699 roku, a Edmond-Marie Poullain miał tam swoją pracownię w 1904 roku, otrzymując wielkie nazwiska w sztuce i poezji.
• N o  72: od 1954 do 2005 jest hiszpański Księgarnia, założona przez Don Antonio Soriano Mor  ; tablica składa mu hołd.
• N o  91: włoski reżyser i aktor Marcello Mastroianni żył przez wiele lat, aż do swojej śmierci w 1996 roku.
• N o  95: były prezydent Republiki Jacques Chirac mieszkał pod tym adresem w czasie jego młodości.

Niezlokalizowane boiska

• Malarz Martin Drolling (lub Drölling, 1752-1817) mieszkał przy rue de Seine, kiedy w 1785 roku ożenił się w drugim małżeństwie z Louise-Elisabeth Belot, córką malarza Michela Belota, który został zainstalowany przy rue de l'Arbre-Sec , przy łóżku kościoła Saint-Germain-l'Auxerrois jako kupca kolorów i obrazów, konserwator i dostawca materiałów dla malarzy. Następnie Drölling mieszkał z żoną w swoim domu przy rue de Seine.
• Antoine Kazimierz Mirandol (1759-?) Zastępca Dordogne od 1815 do 1831 roku był siedzibą w roku 1817 (najpóźniej) i aż o 1831 Rue de Seine w n o  47 ( numeracja od czasu).
• Michel Martin Drolling (1786-1852), malarz, jak jego ojciec Martin (patrz wyżej) zmarł rue de Seine n O  20 (numeracja w czasie).
• W latach 80. na tej ulicy mieszkał Régis Debray .

W literaturze

W powieści La Duchesse de Langeais ukończonej w 1834 r. Honoré de Balzac umieszcza siedzibę generała de Montriveau w południowej części rue de Seine, w pobliżu izby parowej , która znajduje się w Pałacu Luksemburskim . „Armand mieszkał przy rue de Seine, kilka kroków od komnaty rówieśników, gdzie tego dnia miało się odbyć spotkanie. Ale na długo przed tym, zanim rówieśnicy przybyli do swoich pałaców, kilka osób zauważyło samochód i liberię księżnej. "

To rue de Seine w 1953 roku Guy Debord napisał białą kredą na ścianie hasło: „Nigdy nie pracuj. "

Uwagi i odniesienia

1. Jacques Hillairet , Słownik historyczny ulic Paryża , t.  2 , Éditions de Minuit , Paryż 1963 s.  510 -512.
2. Jean de La Tynna, Słownik topograficzny ulic Paryża , 1812.
3. Antony Béraud i Pierre Joseph Spiridon Duféy de l'Yonne, Historical Dictionary of Paris , J.-N. Barba, 1832.
4. Exelsior z 8 stycznia 1919 r .: Mapa i oficjalna lista bomb lotniczych i zeppelinów wystrzelonych na Paryż i przedmieścia, ponumerowanych zgodnie z kolejnością i datą upadku
5. Auguste Jal, Critical Dictionary of Biography and History , Paryż, Plon , 1872, str.  709 -711 ( on-line ).
6. Alfred Franklin, History of the Mazarine Library and of the Palace of the Institute , wydanie drugie, H. Welter, Paryż, 1901, s.  321 ( online ).
7. Pierre Kjellberg, Le Nouveau guide des statues de Paris , Bibliothèque des Arts, Paryż, 1988, s.  76
8. Philippe Baverel, Paryż: nie, ten posąg Woltera nie został odblokowany , Le Parisien, 17 sierpnia 2020 ( online )
9. Strona agencji Roger-Viollet .
10. Morgane Bertrand, „Tribuns du peuple”, s. 19, w „Twojej okolicy pod rewolucji”, Le Nouvel Obs - Paryż - Île-de-France, n o  2213, tydzień od 5 kwietnia do 11, 2007, s. 12-21.
11. „Upamiętnienie: Rugjer Josip Boskovic (1711-1787)” , www.croatia.org .
12. The Empress Josephine and the Natural Sciences , katalog wystawy, która odbyła się w Muzeum Narodowym Zamków Malmaison i Bois-Préau, od 29 maja do 6 października 1997, Réunion des Musées Nationaux, 1997, s.  74
13. Nota pogrzebowa, In Charles Léger, Redouté et son temps , Éditions de la Galerie Charpentier, 1945, s.  112 .
14. Gannal, Antoine , akta z Committee for Historical and Scientific Work (CTHS), instytutu przy National School of Charters ( online ).
15. Zoé Blumenfeld, „Jeanne Hébuterne, zi bez Modiglianiego”, Le Quotidien des Arts , 11 lutego 2003.
16. The Galerie Pierre, Pierre Loeb , In BEACON , magazyn Biblioteki Informacji Publicznej Bpi w Centrum Pompidou ( online ).
17. Nicolas Courtin, "Hotel de la Rochefoucauld-Liancourt" , Corpus paryskich hoteli w XVII th  wieku. Zapasy spadkowych , centrum André Chastel, 2011. Publikacja aneks do książki N. Courtin, Art of Living w Paryżu w XVII -tego  wieku. Umeblowanie prywatnych rezydencji , Dijon, Faton, 2011 (konsultacja 13 lutego 2018).
18. Historyczny i malowniczy obraz Paryża, od Galów do współczesności , tom 1, t.  3, Paryż, H. Nicolle, s.  824 i 825 ( czytaj online ).
19. Gisèle Lambert, Pierwsze włoskie ryciny. Quatrrocento… , Paryż, Wydania Biblioteki Narodowej Francji, 2015, s.  44 .
20. Virginie Ancelot, Un salon de Paris. 1824 do 1864 , wydawnictwo Collection XIX ( czytaj online ).
21. Quentin Bajac , Robert Doisneau „rybak obrazowy” , Paryż, Gallimard , wyd.  „Odkrycia Gallimarda”,2012, 128  str. ( ISBN  978-2-07-044581-3 , OCLC  779758499 ) , str.  36.
22. Jean Sutter: Maximilien Luce, 1858-1941: anarchistyczny malarz , Galerie des Vosges, 1986, str.  124
23. Russell T. Clement, Annick Houzé: Neo-Impressionist Painters , Greenwood Press London, 1999 ( czytaj online ) str.  347
24. Jules Troubat (1836-1914) , Jadalnia Sainte-Beuve , Paryż, Mercure de France ,1910, br., 343  str. , in-16 ( ISBN  978-2-346-07998-8 , notatka BnF n o  FRBNF31499842 , prezentacja online , czytaj online ) , s.  61 (dostęp 27 grudnia 2017).
25. Jean Alfred Desbrosses , opublikowany przez Fritsa Lugta, w witrynie „The marks of collection of rices of drawings and print” (przejrzano 27 grudnia 2017 r.).
26. „  The residence of Charles Baudelaire in Paris  ” , na www.ch-baudelaire.de .
27. Théodore Lévi Alvarès, D. Lévi Alvarès, rycerz Legii Honorowej, założycielka kursów przedszkolnych: wychowanie kobiet , L. Cerf, Paryż, 1909 s.  13 ( online ) na stronie Gallica BnF gallica.bnf.fr .
28. Nicolas Petit, wzorowy wydawca, model ojca, bohatera powieści. Figures d'Hetzel , Biblioteka Szkoły Karty, 2000, t.  158 n o  jeden, s.  197-221 ( online ).
29. 35 rue de Seine na stronie bercail.com .
30. Właściciele galerii, którzy zaznaczyli karierę Bernarda Buffeta reprodukcją obrazu ilustrującego galerię Visconti na stronie bernardbuffet.org .
31. Maurice Garnier i Bernard Buffet, skrzyżowane portrety , wywiad przeprowadzony 26 listopada 2002 r. Przez Christophe Berteaux dla recenzji 11, rue Royale , przepisany na stronie museebernardbuffet.com .
32. Galerie Maurice Garnier , ogłoszenie na stronie internetowej Profesjonalnego Komitetu Galerii Sztuki (CPGFI) comitedesgaleriesd'art.com .
33. "  Restauracja La Palette  " , zawiadomienie n o  PA00088495, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
34. Wirtualne muzeum Jeana Bouchera, stworzenie i publikacja online ratusza Cesson-Sévigné .
35. Wskazówka n o  PA00088634 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
36. Philippe Béchu, Od dłoni do prasy: studium topografii i historii Paryża. Badania budynków przy 57 rue de Seine i 62 rue Mazarine, ich mieszkańców i ich rodzin , Federacja Towarzystw Historyczno-Archeologicznych Paryża i Île-de-France, 1998, 490 s.
37. Joseph Lemercier (1803-1887) w bazie danych BnF
38. Imprimerie Lemercier w bazie danych BnF
39. „  Śladami Jima Morrisona w Paryżu  ” , na Paris ZigZag | Unusual & Secret (dostęp 12 listopada 2019 ) .
40. Raport kryminalistycznych wzniesiony w Paryżu, 3 lipca 1971 , po przeglądzie, 17 ulica schody Beautreillis A 3 th podłoga prawo ciała zidentyfikowano „jako powołanego Morrisson Jamesa [sic!]”, Na stronie internetowej sweetvisite.com.
41. Claire Fleury, Marianne Faithfull ujawnia swoją prawdę o śmierci Jima Morrisona , L'Obs , 7 sierpnia 2014.
42. Jim Morrison w Paryżu , Przewodnik po Paryżu pod i nad ziemią ( online ).
43. Strona internetowa hotelu , www.hotel-lalouisiane.com .
44. „  Jacques Chirac, un  ” , on Sciences Po (dostęp 14 sierpnia 2020 )
45. Auguste Jal, Critical Dictionary of Biography and History , Plon, Paryż, 1872, str.  507 i 508 ( online ).
46. Laetitia Levrat, Martin Drölling , praca dyplomowa, CNRS, tekst online.
47. Królewski Almanach na rok MDCCC.XVII , Paryż, w Testu, 1817, str.  104 ( online ).
48. Królewski i narodowy Almanach na rok MDCCC.XXXI , Paryż, chez A. Guyot et Scribe, 1831, s.  91 ( online ).
49. Pontaut, Jean Marie. , W uszach prezydenta: kontynuacja listy 2000 osób „wysłuchanych” przez François Mitteranda , Paryż, Fayard ,1996, 275  pkt. ( ISBN  2-213-59536-4 i 978-2-213-59536-8 , OCLC  34772477 , czytaj online )
50. Guy Debord, „Atesty”, 1993, Works , Gallimard, 2006, s.  1841 .

Powiązane artykuły

• Lista starych nazw ulic w Paryżu
• Lista średniowiecznych ulic w dzielnicy Chardonnet

Link zewnętrzny

• Historia rue de Seine i jej mieszkańców