Rodzina Tesson

Rodzina Tesson lub Taisson (latinized Taxo / Taxoni , były francuski Taisson „Borsuk”) to rodzina Norman, prawdopodobnie pochodzący z Anjou , znalazł XI th wieku do połowy XIII th wieku w Księstwo Normandii .

Jego pierwszym znanym członkiem jest Raoul Tesson, dit l'Angevin (po łacinie Radulfus Taxo Andegavensis ), również nazywany Tesson the Elder ( Taxo senex ), aby odróżnić go od syna, członka normańskiej baronowej księcia Ryszarda II z Normandii w XI. wiek. wiek.

Zmarła w połowie XIII -go wieku z Robertem Tesson VI, pozostawiając córkę, Joan, żona Jean Bec-Crespin, któremu przyniosła baronia Crespin i innego mienia ze swojego domu.

Znani członkowie

Raoul l'Angevin lub d'Anjou ( Andegavensis ) to pierwsza znana postać z tej normańskiej rodziny. Być może z rodziny hrabiów Anjou został niewątpliwie zainstalowany w Normandii przez Ryszarda II (dziadka przyszłego księcia Wilhelma ) około 1020 r., Aby wraz z innymi zagranicznymi rodzinami stanowić kierownictwo nowej szlachty w środkowej Normandii, w innych słowa jego baronów. Ożenił się z pewnym Alpaïde, z którym miał dwóch synów: Raoula I st Tessona i Erneisa. Dlatego ich potomkowie tworzą dwie gałęzie: z jednej strony Odłamki lub właściwe Taissona; z drugiej strony Fitz-Erneis.
Raoul I st Tesson , lord Boulon, Cingal, Esson, Thury , Fontenay i Clécy. Wiadomo, że od 1046 r. Uczestniczył w spisku panów normandzkich, którzy chcą odprawić młodego księcia Williama Drańca . Na rankiem Bitwa w Dolinie Wydm ,10 sierpnia 1047, jak mówi Wace, poeta z Jersey w Roman de Rou , Raoul Tesson zmienia stronę. Widząc siły zbrojne młodego księcia, wspieranego przez króla Francji, spełnia obietnicę złożoną swoim konspiratorom, że najpierw uderzą Wilhelma: zbliżając się do niego konno, wypełnia przysięgę, dając rękawicę ... a potem siada z jego mężczyzn po zwycięskiej stronie. W ten sposób ucieka przed wygnaniem, jakiego doświadczyli pokonani spiskowcy. Ożenił się z pewną Aubrée ( Albereda ) i miał przy sobie Raoula II Tessona. Prawdopodobnie wkrótce po Bitwa w Dolinie Wydm, Raoul I st założył ważną Opactwo Fontenay Saint-Étienne , w Orne pokładzie, dwie mile na południe od Caen, gdzie będzie pochowany, a później jego brat Erneis, wtedy jego siostrzeniec Robert Fitz-Erneis, zabity w bitwie pod Hastings w 1066 r., Którego ciało zostało repatriowane do Normandii przez księcia Guillaume, aby zostać pochowanym w opactwie „jussu Willelmi regis” pod opieką jego brata Raoula Fitz-Erneisa.

Raoul II Tesson : po śmierci Raoula I st Tessona, jego syn Raoul II jest nadal niepełnoletni, a książę William (który nie jest jeszcze królem Anglii) przejmuje całe dziedzictwo zmarłego aż do pełnoletności. Raoul poślubił Mathilde, pierwszą kuzynkę księcia (córkę jego wuja Gaultier de Falaise ) i wyróżnił się, podobnie jak jego kuzyn Robert Fitz-Erneis - ale bez utraty życia - w bitwie pod Hastings: książę (obecnie król ) Wilhelm w nagrodę przyznaje mu ogromne posiadłości w Anglii (które 140 lat później zostaną skonfiskowane jego potomkom przez króla Anglii, Jana bez ziemi , kiedy Odłamki staną po stronie króla Francji Filipa Augusta ).

Genealogia

Raoul d'Anjou ("Andegavensis") et son épouse Alpaïde ("Alpadis") ont deux fils, Raoul et Erneis : ├─>Raoul Ier Tesson épouse Aubrée (Albereda), fille de Guimond de Moulins │ └─>Raoul II Tesson │ épouse Mathilde (fille de Gaultier de Falaise, frère d'Arlette, la mère du duc Guillaume) │ └─>leur fils Raoul III Tesson épouse Aeliz └─>Erneis Tesson et son épouse Hacinsa d'Aunou (sœur de Foulques d'Aunou, compagnon de Guillaume) ont 3 fils: ├─>Robert Ier Fitz-Erneis │ épouse Hadvise (qui épousera en secondes noces Osbern, fils de Gautier Giffard, après la mort | de Robert Fitz-Erneis à Hastings) │ └─>leur fils Robert II Fitz-Erneis épouse Gersende Marmion │ ├─>Raoul Fitz-Erneis (émigre en Calabre Normande, Italie du sud, vers 1080) │ └─>Pons Fitz-Erneis, moine à Saint-Wandrille de Fontenelle

Uwagi i odniesienia

Philippe Contamine , Szlachta w średniowieczu , Paryż: PuF, 1976, s. 81.
Joseph Decaëns , „The origins of the village and the castle of Saint-Vaast-sur-Seulles (Calvados)”, Anglo-Norman Studies , X, Procedings of the Battle Conference 1987 , 1988 [s. 83-100, ryc.], Str. 90.
Marie Fauroux, Zbiór aktów książąt Normandii (911-1066) , Caen, Society of Antiquaries of Normandy ( MSAN , t. XXXVI), str. 124 (akt 33, w.1025).
Recenzja anglo-francuska , tomy 1 do 2, 1834, strona 120 .
Vicomte du Motey, Origins of Normandy and the Księstwo Alençon , Paryż, 1920. Cytowane przez Luciena Musseta , op. cit. p.22
Michel Fixot, Fortyfikacje ziemi i feudalne pochodzenie w Cinglais , Caen: Centrum średniowiecznych badań archeologicznych, 1968, s. 51.
Historyk Lucien Musset zachowuje swoją tradycyjną numerację w Sherdach, która zaczyna się od założenia opactwa Fontenay: ojciec Raoula „I”, który jest również nazywany Radulfus Taxo, nie był uprawniony do numeru i został wyznaczony przez przymiotnik „senis” (starszy) lub epitet „Adegavensis” (angevin)
Lucien Musset op. cit. pp 20-21
Joseph Decaens, „The origins of the village and the castle of Saint-Vaast-sur-Seulles (Calvados)”, Anglo-Norman Studies , X, Procedings of the Battle Conference 1987 , s. 91.
Leopold Delisle , (red.) Walce Poległych IX th do XV th century , Paryż: Société de l'histoire de France, 1866, s. 186: „Radulfus Taxo, Albereda ejus uxor” (Opactwo Fontenay ).
David Bates, Regesta regum Anglo-Normannorum: the Acta of William I, 1066-1087 , 1998, s. 488.
David C. Douglas, William the Conqueror , University of California Press, wznowienie z 1992 r., Str. 112, 115. ( ISBN 9780520003507 ) .
Fakt ten znany jest Wace , Roman de Rou
Pierre Carel, Studium starego opactwa Fontenay niedaleko Caen. Le Blanc-Hardel, Caen, 1884
Lucien Musset op. cit. stronie 19.
Lucien Musset op. cit. stronie 16
Mathilde jest nazwana w kartyku opactwa „filia Gauteri avunculi Willelmi regis” Lucien Musset op.cit.p.23.
Pierre Carel, op. cit. stronie 36
De La Rue, Eseje, t. II, s. 393 cytowane przez Pierre Carela.
Pierre Carel, op. cit. stronie 37.
wspomniany przez Luciena Musseta op.cit. 18 (czy to Gautier Giffard, towarzysz Guillaume ?)

Zobacz też

Bibliografia

Joseph Decaens, „Początki wioski i zamku Saint-Vaast-sur-Seulles (Calvados)”, Anglo-Norman Studies X : Procedings of the Battle Conference 1987 , 1988, s. 83-100.
Lucien Musset, Wokół początków Saint-Étienne de Fontenay, Biuletyn Towarzystwa Antykwariuszy Normandii, tom LVI, 1961-1962, s. 11-41.
Pierre Carel, prawnik Sądu Apelacyjnego w Caen, członek Society of Antiquaries of Normandy . Studiuj starożytne opactwo Fontenay niedaleko Caen. F. Le Blanc-Hardel, Caen, 1884
Dr Louis Gosselin, "The Abbey of Saint-Etienne de Fontenay na początku jej powstania" w Normandii Benedyktynów w czasach Wilhelma Zdobywcy (XI th century) , Lille katolickie Wydziały Lille, 1967, s. 277-285.