Psychoanaliza dziecko (lub psychoanaliza dziecko) jest psychoanaliza koncentruje się na dzieciństwie .
Psychoanaliza, z Zygmuntem Freudem , z definicji samej psychoanalizy , była zainteresowana dzieciństwem poprzez demonstrację dziecięcej seksualności i wynikającej z niej nieświadomej psychicznej przyczynowości , podatnej na „skutki trwające przez całe życie”. Idąc za nim, Anna Freud , Melanie Klein , Donald Winnicot i Françoise Dolto poświęcili się dokładniej zrozumieniu wczesnych mechanizmów konstytucji psychiki i wdrożyli w swojej praktyce technikę dostosowaną do psychoanalizy dzieci.
„Psychoanaliza dziecięca nie jest oddzielną dziedziną od psychoanalizy ”, piszą Élisabeth Roudinesco i Michel Plon.
Według Antoine'a Guedeneya „psychoanaliza dziecięca” oznacza „zastosowanie wobec dziecka leczenia analitycznego i koncepcji psychoanalizy w celu zrozumienia jego ruchów psychicznych i jego rozwoju umysłowego” .
Psychoanaliza od początku zajmuje się dzieciństwem o tyle, o ile teoria uwodzenia odkryta przez Zygmunta Freuda poprzez kontakt z histerycznymi kobietami odnosi się do traumy „dwuetapowej” („sprawa Emmy”), uwodzenia przez dorosłego (ojca lub substytut ojciec), które wydarzyło się na wcześniejszym etapie, zlokalizowanym w dzieciństwie.
Wraz z porzuceniem w 1897 roku teorii uwodzenia znanej jako neurotyka , Freud przeszedł do teorii nieświadomej fantazji w rzeczywistości psychicznej w tym samym czasie, gdy odkrył kompleks Edypa . Od 1905 r. W Three Essays on Sexual Theory uznał istnienie popędu seksualnego w dziecięcej organizacji seksualnej i znaczenie dziecięcej seksualności, a także jej następstw w życiu dorosłym. Możliwe odchylenia seksualne w wieku dorosłym zostały ujawnione przez Freuda w pierwszym z trzech esejów.
Jeśli chodzi o teorię, ale psychoanalityczne traktowanie dzieci, znajdujemy tylko jeden przykład odnoszący się do Freuda, dziecka jego przyjaciela. Herbert Graf , lat 5, mówi mały Hans w psychoanalizie Cinqa, gdzie ta analiza o fobii pięcioletniego dziecka donosi się w 1909 r. Leczenia nie prowadzi sam Freud, ale ojciec dziecka.
Hermine_Hug_von_Hugenstein jako pierwsza podjęła próbę zastosowania metody psychoanalitycznej bezpośrednio do dzieci. W 1911 roku opublikowała Analyze eines Traumes eines fünfeinhalbjährigen Jungen, która jest jej pierwszym psychoanalitycznym pismem i pierwszym wystąpieniem jej pseudonimu. W tym studium przypadku bada Rolfa Huga, syna jej przyrodniej siostry Antonii Hug. Ale przede wszystkim u Melanie Klein pojawia się pojęcie „analizy dziecka” w sensie „obszernej definicji, zarówno teoretycznej, jak i praktycznej” analizy dziecka w historii psychoanalizy dziecka .
Wśród pierwszych psychoanalityków Sándor Ferenczi kładzie pierwsze cegiełki analitycznej interpretacji życia psychicznego dziecka, podejmując i rozwijając teorię uwodzenia w ramach swojego artykułu o „pomieszaniu języków między dorosłym a dzieckiem ”(1932). Klinicznie w 1913 roku opisał „lekarstwo na małego Arpada”.
Melanie Klein, której pierwszym analitykiem był Ferenczi, teoretyzuje pewne bardziej specyficzne mechanizmy psychiki „niemowląt”, dzieciństwo przed mową według Ferencziego, a następnie według Lacana ).
Donald Winnicott, pediatra bliski Kleinowi, podkreśla rolę „ dostatecznie dobrej matki ” w psychicznym rozwoju dziecka, rolę prawdziwego środowiska macierzyńskiego innego niż „fantasmatic” obiektu pana Kleina. Rzeczywiście, „odkrywając teorię Freuda, tak jak ją wówczas uczono, Winnicott zdał sobie sprawę, że zasadniczo odnosimy się do kompleksu Edypa i że ignorujemy przedwczesny rozwój dziecka”.
Sophie Morgenstern , po pracy w klinice Burghölzli z Eugenem Bleulerem , przedstawia przed II wojną światową kamienie milowe w dziedzinie psychoanalizy psychiatrycznej dzieci . Miała w szczególności jako uczennicę Françoise Dolto, którą prosiła przede wszystkim o wysłuchanie dzieci, bez samodzielnego działania, aby najpierw zebrać ich słowa. Dolto, który przez całe życie będzie twierdził, że to dzieci nauczyły go wszystkiego i będą bronić punktu widzenia, zgodnie z nauką Lacana , konieczności rozumienia ich jako przedmiotów od najmłodszych lat, na długo przed osiągnięciem wieku „Edypa”. debatować całym XX th century !
W Szwajcarii psycholog Madeleine Rambert założyła w 1942 roku szkołę psychoanalizy dzieci: zachowuje się od niej w szczególności jej technikę „gry Guignol”.
Melanie Klein rozważa psychoanalizę dzieci z linii Sándora Ferencziego i na podstawie pracy Karla Abrahama , jego dwóch analityków, Melanie Klein stara się rozszerzyć teorie Freuda, aby umożliwić im integrację dzieciństwa od urodzenia. Pozostaje w stałym opozycji do Anny Freud i jest punktem odniesienia w rozszyfrowywaniu mechanizmów wczesnego dzieciństwa. Melanie Klein konceptualizowała i teoretyzowała pozycje: Pozycja schizo-paranoidalna i Pozycja depresyjna . Jego koncepcje zostaną spopularyzowane przez jego następców przed integracją elementarnych koncepcji psychoanalizy . Od 1920 roku opracowała zastosowanie terapii psychoanalitycznej, którą transponowała dla dzieci techniką zabawy .
Anna Freud: Psychoanalityczne leczenie dzieciZ drugiej strony Anna Freud ma zupełnie inne zastosowanie do terapii z dziećmi. Pisze Psychoanalizę dzieci, w której poszukuje zastosowania zasad ojca, ale przede wszystkim dąży do ustanowienia pozytywnego transferu między pacjentem a analitykiem. Podobnie jak Freud uważa, że superego pojawia się dopiero późno, co będzie szeroko krytykowane, często do tego stopnia, że zapomina o jego wkładzie, który dotyczy zatem szeroko pojętego dzieciństwa, w tym dorastania .
Opisuje w szczególności linie rozwoju, które prowadzą do dorosłości poprzez rozróżnienie między pasażami:
Poza tym konfliktem, chociaż blisko Melanie Klein, Donald Winnicott tka zestaw teorii, mniej koniecznie związanych z pojęciami, a zwłaszcza z językiem freudowskim, ale uważanych za znacznie bardziej przystępne dla neofity. Tworzy trzeci klan, wnosi przede wszystkim nowe wyjaśnienia dotyczące logiki kształtowania się psychiki niemowlęcia, stosując i rozwijając koncepcje Mélanie Klein.
Dodaje między innymi idee dostatecznie dobrej matki , prawdziwego i fałszywego ja , a także przejściowego przedmiotu .
René Spitz: embriogeneza egoRené Spitz pracuje nad rozwojem od urodzenia do mowy , w szczególności nad stanem depresji u porzuconych dzieci.
Tworzy pojęcia anaklitycznej depresji i szpitalizmu .
Françoise Dolto: psychoanaliza i pediatriaFrançoise Dolto rozwija zastosowania psychoanalizy w dzieciństwie, jak wyjaśnia w swojej pracy magisterskiej z 1939 roku: Psychoanaliza i pediatria .
Podkreśla fakt traktowania dziecka od najmłodszych lat jako samodzielnej jednostki, obdarzonej wyrozumiałością i zdolnej do ekspresji, z którą konieczna jest realna komunikacja .
Określa między innymi stosunek dziecka do obrazu ciała , w nowy sposób wyjaśnia rolę ojca od najmłodszych lat.
Dlatego debata między ideami Anny Freud i Melanie Klein została zainicjowana bardzo wcześnie, ale dopiero po emigracji Zygmunta i Anny Freudów do Londynu w 1938 r., A następnie po śmierci Freuda w 1939 r. .
Psychoanaliza dzieci spotyka się z samą definicją przeniesienia , to znaczy z reedycją związków infantylnych. Ten centralny punkt, tak dyskutowany, prowadzi psychoanalizę do ponownego zbadania jej praktyki.
Anna Freud zwraca uwagę na cztery punkty klasycznej psychoanalizy:
Dla Anny Freud te cztery punkty byłyby niemożliwe w psychoanalizie dziecka. Dziecko jest zależne od rodziców i nie może rozwinąć przeniesienia. Należałoby zatem zmodyfikować metodę, mistrzostwo pedagogiki .
Melanie Klein odrzuca te cztery punkty i proponuje, używając rysunku zamiast snów , zastosować w psychoanalizie dzieci te same podstawowe zasady, co w przypadku dorosłych pacjentów. Nie chodzi jednak o podjęcie psychoanalizy dorosłego, ale o nauczenie się pracy z dzieckiem, która pozwala na powstanie całkowitej nerwicy przeniesieniowej .
Zostanie on poprowadzony, również czerpiąc inspirację z prac Karla Abrahama, do postulowania bardzo wczesnych pozycji psychicznych, wykrywających niemowlę w dziecku z ruchów przejściowych, które są dokładnie bardzo - również - zaznaczone w dziecku. Dlatego drugą dużą grupą są Kleinianie.
Ta kontrowersja idzie w parze z innymi sporami dotyczącymi teorii metapsychologii . Ta grupa była punktem wyjścia egopsychologii , ze względu na jej zainteresowanie adaptacyjną funkcją ego .
Podobnie zobaczymy obecnych, zakwalifikowanych jako Kleinian, tych, którzy rozszerzą teorie założone przez Melanie Klein, wśród których możemy przytoczyć Wilfreda Biona . Dziś mówimy więcej o ruchu neokleińskim.
Psychoanaliza była najpierw zainteresowana dzieckiem w wieku dorosłym, ale: „Jeśli Freud jako pierwszy odkrywa u dorosłych dziecko stłumione, Melanie Klein, poprzez zainteresowanie psychozą i archaicznymi relacjami z matką, jako pierwsza dostrzeże dziecko to, co już jest wyparte, czyli niemowlę ” (É. Roudinesco i M. Plon).
Freud teoretyzuje psychoseksualne etapy rozwoju , a Ferenczi kwestionuje postać wyuczonego niemowlęcia . (W rzeczywistości to Ferenczi doradził Melanie Klein, aby zaangażowała się w psychoanalizę dzieci.)
Pionierzy psychoanalitycy mieli dla niektórych nadzieję, że uda im się uchronić przyszłych dorosłych przed nerwicą, o której myśleli wówczas jako wynik problematycznej edukacji.
Stawka psychoanalizy dziecka nie leżała w edukacji nieneurotycznych mężczyzn i kobiet. Analiza dzieci przyniosła nowe zrozumienie różnicy między niemowlęctwem a dzieciństwem . Stworzyła nowe teorie na temat życia psychicznego początków, czy to paranoidalnej pozycji schizoidalnej u Melanie Klein, regresji środowiskowej w Winnicott, czy nawet pierwotnego procesu w Piera Aulagnier . Skutki porzucenia i wczesnych separacji były przedmiotem badań m.in. psychoanalityków, takich jak René Spitz , we Francji Myriam David . Kwestia związku dziecka z jego ciałem, przyjemnościami, bólami i chorobami była szczególnie badana przez takich analityków jak Michel Fain , Léon Kreisler , Michel Soulé w ich podejściu psychosomatycznym .
Jeśli psychoanaliza ujawnia niemowlęctwo u dorosłego i kwestionuje fiksację na temat traumy seksualnej, psychoanaliza dziecka stawia kilka pytań. Które?
Niektóre techniki psychoanalizy dziecięcej mają zastosowanie w psychoanalizie dorosłych, na której Ferenczi wcześnie oparł część swojej praktyki klinicznej. Projekt gry pojawił się i od tamtej pory stale się rozwija.
Podobnie jak psychoanaliza dorosłych, psychoanaliza dziecięca stawia pytania, takie jak częstotliwość interpretacji - na przykład, czy negatywne przeniesienie powinno być interpretowane od razu? Psychoanaliza dziecięca ma jednak swoją specyfikę. Rodzi nowe problemy, takie jak:
Miejsce rodziców jest ważne. Na przykład rodzice będą autorami wniosku o psychoanalizę i będą musieli zapewnić część poszanowania ram.
Koncepcje: