Nagroda Quai des Orfèvres
Nagroda Quai des orfèvres została ufundowana w 1946 roku przez Jacquesa Catineau , osobowość świata komunikacji i przyjaciela policji i wymiaru sprawiedliwości. Nagradza niepublikowany rękopis powieści kryminalnej napisanej przez autora francuskojęzycznego.
Jury i selekcja
Jury, składające się z 22 członków - policjantów, sędziów, prawników i dziennikarzy - jest przewodniczącym przez dyrektora policji sądowej (PJ) w paryskiej komendzie policji , od 2015 roku Christian Sainte, dawniej mieszczący się przy słynnym 36, quai des Orfèvres w Paryżu . Około 80 rękopisów otrzymywanych średnio każdego roku przez Sekretariat Generalny Nagrody Quai des Orfèvres jest wybieranych przez Sekretariat Nagrody ( 36, rue du Bastion , 75017 Paryż).
Rękopisy pozostałe w ostatecznej selekcji są następnie anonimowo przekazywane jurorom, którzy głosują w tajnym głosowaniu we wrześniu. Aby wyłonić zwycięzcę, jury decyduje z jednej strony o zainteresowaniu literackim tekstu, z drugiej o realizmie i wiarygodności opowieści z punktu widzenia funkcjonowania francuskiej policji i wymiaru sprawiedliwości.
Wielokrotnie nagradzana powieść została następnie wydana przez duże wydawnictwo (SEPE od 1946 do 1949, Hachette od 1951 do 1965, następnie Fayard od 1966) w minimalnym nakładzie 50 000 egzemplarzy. Ogłoszenie nagrody Quai des Orfèvres przez prefekta policji odbywa się zwykle w tym samym czasie, gdy książka ukazuje się w księgarniach, około połowy listopada w siedzibie regionalnej dyrekcji policji sądowej. Ponadto wysokość nagrody to 777 euro, które autor otrzymał w dniu ogłoszenia nagrody.
Zdobywcy nagrody Quai des Orfèvres
Nagrody nie przyznano w latach 1950, 1955 i 1973
-
1946 : Jacques Levert dla Le Singe rouge
-
1947 : Jean Le Hallier , dla Un sure monsieur ...
-
1948 : Yves Fougères dla Nuit et Brouillard
-
1949 : Francis Didelot , dla The Moonlight Assassin
-
1951 : Maurice Dekobra , dla operacji Magali
-
1952 : Saint Gilles (pseudonim Georges-Jean Arnaud ), dla Nie strzelaj do inspektora
-
1953 : Cécil Saint-Laurent (pseudonim Jacquesa Laurenta ), za Sophie i zbrodnię
-
1954 : Alain Serdac i Jean Maurinay, dla Sans effusion de sang
-
1956 : Noël Calef , za Bearer Failure
-
1957 : Louis C. Thomas dla Poison d'Avril
-
1958 : André Gillois za 125, rue Montmartre
-
1959 : Jean Marcillac , bo nie zabijamy dla zabawy
-
1960 : Rémy , dla Le Monocle noir
-
1961 : Robert Thomas dla ośmiu kobiet
-
1962 : Micheline Sandrel , dla dziesięciu milionów świadków
-
1963 : Roland Pidoux , dla On y va, szefie?
-
1964 : Jean-François Vignant , dla Vertigo in deep water
-
1965 : Paul Drieux , Forbidden Archives
-
1966 : Julien Clay dla Blood on the ledger
-
1967 : HL Dugall dla La Porte d'or
-
1968 : Bernard-Paul Lallier , dla The Leap of the Angel
-
1969 : Christian Charrière , bo Say it with flowers
-
1970 : Henry Chardot , dla The Crime of Wielki Piątek
-
1971 : André Friederich , za ścianę z 500 cegieł
-
1972 : Pierre-Martin Perreaut , dla Trop, c'est trop!
-
1974 : Michèle Ressi , za „Śmierć lasu Saint-Ixe”
-
1975 : Bernard Matignon , za „Śmierć, która hałasuje”
-
1976 : Serge Montigny , dla A flower to die
-
1977 : Jacquemard-Sénécal dla Le Crime de la maison Grün
-
1978 : Pierre Magnan dla Le Sang des Atrides
-
1979 : Julien Vartet , za „Przerwany lunch”
-
1980 : Denis Lacombe , dla W dłoni
-
1981 : Michel Dansel , dla From Barbara
-
1982 : Hélène Pasquier , dublet zamachu stanu
-
1983 : Maurice Périsset , for Perils in the house
-
1984 : Jean Lamborelle , dla O miażdżeniu żmij
-
1985 : Roger Labrusse , dla Les Crimes du bon Dieu
-
1986 : Michel de Roy , za bezpieczeństwo w mieście
-
1987 : Nicole Buffetaut dla Le Mystère des petits lavoirs
-
1988 : François Lantrade dla ściśle tajnego agenta
-
1989 : Godefroy Hofer , dla Night Dive
-
1990 : Suzanne Le Viguelloux dla La Mort au noir
-
1991 : Frédéric Hoë , for Crimes en trompe-l'oeil
-
1992 : Louis-Marie Brézac , dla Razzii na antyku
-
1993 : Gérard Delteil , dział części zamiennych
-
1994 : Jean-Louis Viot , za piękną sukę
-
1995 : Michel Gastine dla Quai de la Rapée
-
1996 : Gilbert Schlogel dla Rage de flic
-
1997 : Roger Le Taillanter dla Heures d'angoisse
-
1998 : Michel Sibra dla La Danse du soleil
-
1999 : André Delabarre , za Blood on the roses
-
2000 : André Arnaud , dla Pierres de sang
-
2001 : Guy Langlois , „Głębiny straszliwej duszy”
-
2002 : André Klopmann dla Crève l'école
-
2003 : Jérôme Jarrige , bo Bandyta nie był jednoręki
-
2004 : Sylvie M. Jema dla Les Sarments d'Hippocrate
-
2005 : Jules Grasset , dla Les Violons du diable
-
2006 : Christelle Maurin dla L'Ombre du soleil
-
2007 : Frédérique Molay , dla La 7 e Femme
-
2008 : PJ Lambert , dla The Avenger of the Catacombs
-
2009 : Christophe Guillaumot , dla polowania na człowieka
-
2010 : Gilbert Gallerne , dla In the land of shadows
-
2011 : Claude Ragon , dla Wood na trumny
-
2012 : Pierre Borromée , ponieważ Gronostaj był fioletowy
-
2013 : Danielle Thiéry , dla Nails in the heart
-
2014 : Hervé Jourdain , dla The Blood of Treason
-
2015 : Maryse Rivière , dla Cheating Death
-
2016 : Lionel Olivier , za zbrodnię została podpisana
-
2017 : Pierre Pouchairet , dla Mortels Trafics
-
2018 : Sylvain Forge za Extreme Tension
-
2019 : Paul Merault , dla Le Cercle des impunis
-
2020 : Alexandre Galien , dla The Scars of the Night
-
2021 : Christophe Gavat , dla Cap Canaille
Powiązane artykuły
Uwagi i odniesienia
-
Christian Sainte, specjalista od przestępczości zorganizowanej na czele paryskiego PJ
-
Wręczenie nagrody w edycji Cap Canaille , cena Quai des orfèvres 2021.
-
„ 1 st Prox Quan des Orfèvres przyznane w nowej siedzibie ” , z 813 Przyjaciół literaturze policji ,15 listopada 2017 r(dostęp 22 grudnia 2019 )
-
„ Paul Merault, cena Quai des Orfèvres 2019 ” , w Le Figaro ,6 listopada 2018 r(dostęp 22 grudnia 2019 )
-
" Alexandre Galien wygrywa nagrodę Quai des Orfèvres 2020 " ,5 listopada 2019 r(dostęp 22 grudnia 2019 )
-
Christophe Gavat, Nagroda Quai des Orfèvres 2021
Linki zewnętrzne