Narodziny |
2 września 1962 prowincja Nakhon Ratchasima , Tajlandia |
---|---|
Narodowość | tajski |
Zawód | Reżyser , scenarzysta , producent filmowy |
Wybitne filmy |
Ong-bak , Honor Smoka |
Prachya Pinkaew ( tajski : ปรัชญา ปิ่นแก้ว), ur2 września 1962 , reżyser , scenarzysta i producent kina tajskiego .
Wraz z Panną Rittikrai jest mentorem Tony'ego Jaa .
Jego głównym filmem jest Ong-Bak (2003).
Prachya Pinkaew, podobnie jak wielu Tajów, bardzo lubi filmy akcji, zwłaszcza to, co robi Sombat Metanee ; filmy Payak Yikae, Mahahin, Sue Pukae, Ha Chek; i Chum Pae, z którym widywał się wiele razy, ponieważ w kinach na wolnym powietrzu ten film ciągle się powtarza. Z drugiej strony na początku nie lubi filmów Panny Rittikrai, bo ma kłopoty z sylwetką i jest wobec niego bardzo wrogi, bo, jak mówi, widział siebie na tym samym poziomie, co Bruce Lee czy Jackie Chan ( Ale potem zmienił zdanie po spędzeniu z nim dużo czasu i wyprodukowaniu kilku jego filmów, ponieważ Panna wkłada w jego pracę dużo serca i wysiłku).
W 1985 roku Prachya Pinkaew ukończyła architekturę w Nakhon Ratchasima Technology College w prowincji Nakhon Ratchasima .
Po ukończeniu studiów Phrachya Pinkaew rozpoczęła karierę jako dyrektor artystyczny. Robi reklamowe i teledyski (jak Nonzee Nimbutr , Wisit Sasanatieng i Pen-Ek Ratanaruang ).
W latach 90. kino tajskie umierało. Pozostało tylko kilka bluet i kilka nastoletnich horrorów.
Dlatego Pinkaew kręci filmy dla nastolatków.
Jego pierwszy film był w 1992 roku The Magic Shoes . Następnie nakręcił Dark Side Romance w 1995 roku.
W 1997 r. Kryzys finansowy, a następnie gospodarczy dotknął Azję Południowo-Wschodnią. Mały przemysł filmowy w Tajlandii zostaje zniszczony.
Na fali odrodzenia tajskiego kina zapoczątkowanego przez Nonzee Nimibutr , Phrachya Pinkaew stworzył w 1997 roku swoją „niezależną” firmę producencką Baa-Ram-Ewe (w rzeczywistości nie aż tak bardzo, ponieważ jest powiązana z bardzo potężnym Sahamongkol Film International) .
Początkowo wyprodukował kilka udanych filmów krajowych, takich jak Body Jumper (film o wampirach), Heaven's Seven (film akcji), 999-9999 (horror) itp.
Ale ma też sekretne marzenie: zostać wzorcem i mistrzem filmu o sztukach walki (Bruce Lee, mistrz kung fu nie żyje, Chińczyk Jet Li się starzeje, więc znów jest wolna przestrzeń).
Phrachya Pinkaew stawia środki na spełnienie swojego marzenia: poznaje więc doświadczonego mistrza w tej dziedzinie, Pannę Rittikrai, który był aktorem w blisko 50 sztukach walki i filmach akcji od lat 80., a także wyreżyserował kilka filmów. Panna Rittikrai przedstawia go swojemu utalentowanemu uczniowi, Tony'emu Jaa . Tak zaczyna się kręcenie Ong-Bak . Tony Jaa intensywnie trenuje swoją sztukę przez 4 lata, a sceny w filmie są cierpliwie filmowane jedna po drugiej, bez efektów specjalnych, bez pomocy technicznej i bez efektów specjalnych.
W 2003 roku Ong-Bak był wyświetlany w kinach. Ten film odniósł ogromny sukces w Tajlandii. Luc Besson kupuje prawa do międzynarodowej dystrybucji i odnosi ogromny globalny sukces. Ong-Bak (องค์ บาก) to obecnie najsłynniejszy tajski film wszechczasów.
W 2005 roku trio Pinkaew / Jaa / Rittikrai zreformowało się, by wydać Honor of the Dragon (ต้มยำ กุ้ง, Tom-Yum-Goong ), ale publiczność i krytycy byli ogólnie rozczarowani, z wyjątkiem Azji, gdzie Tony Jaa był uznawany za godnego następcę Bruce'a Lee.
Następnie Panna Rittikrai nadal wspiera Tony'ego Jaę w Ong-Bak 2 (2008), a następnie Ong-Bak 3 (2010).
Następnie Phrachya Pinkaew nadal wykorzystuje żyłkę sztuk walki i filmu akcji, reżyserując lub (i) produkując The Fire Warrior (2006), Chocolate (2008), Force of Five (2009), The honour of the dragon 2 (2013).
Phrachya jest zatem producentem wielu filmów akcji, ale także komedii (Sayew; The Sperm), horrorów ( Sick Nurses ; Arbat), romansów (Midnight My Love; The Love of Siam ) i musicali ( The Magic Shoes ; Luk Thung Signature z piosenkami Luk Thunga z Sodsai Rungphothong , Sunaree Rachasima i Pongsri Woranuch ).