W Piktowie byli konfederacją plemion żyjących na co jest teraz Szkocja Północnej i Wschodniej, obecna przed podbój wyspy Wielkiej Brytanii przez Rzymian i do X XX wieku , kiedy spotkał się z Gaels . Mieszkali na północ od rzek Forth i Clyde i mówili po Picte , wymarłym języku, który miał być spokrewniony z językami brytyjskimi używanymi przez ich sąsiadów na południu, wyspę Bretońską . Piktowie są również nazywani przez Walijczyków Brithwr . Za Piktów uważa się potomków Kaledonii i innych plemion zidentyfikowanych przez Rzymian lub znajdujących się na mapie świata Ptolemeusza . Terytorium Piktów, znane jako Pictavia lub Pictland w języku angielskim , stopniowo połączyło się z gaelickim królestwem Dál Riata i utworzyło królestwo Alba . Alba rozszerzyła się, wchłaniając brytyjskie królestwa Strathclyde i Bernicie . W XI -tego wieku , tożsamość Piktów topi się w amalgamat ludów zidentyfikowanych jako „ Szkotów ”.
Archeologia pozwala na dowodach o społeczeństwie od Piktów. Choć niewielu pism Piktów przetrwały, ich historia od końca VI th century jest znany z różnych źródeł, takich jak irlandzkich annałach, w historii kościelnej angielskiej Osób z Bedy Czcigodnego , czyli hagiografii do takich, które z Colomba d'Iona w reżyserii Adomnana d'Iona . Chociaż idea Piktów w popularnej wyobraźni może być tak tajemniczej i nieznanych ludzi, jest to dalekie od rzeczywistości, bo nawet do późnej starożytności czy średniowiecza okresie od V XX wieku do początku XI th wieku , zeznań historii i społeczeństwa Piktowie są bardzo obecni.
Etnonim został porównany przez starożytnych autorów łacińskiego słowa Picti , którego radykalny Pikt- jest identyczny z imieniem Piktonów lub Piktawów z Poitou . Po raz pierwszy pojawia się w pochwali napisanej przez Eumenesa w 297 AD . Po łacinie Picti dosłownie oznacza „(mężczyzn) namalowany” (od łacińskiego pingere malować, a pochodzi od piktus : „malowany”; patrz greckie πυκτίς lub pyktis : „malarstwo”). Ich nazwa w staroangielskim przybrała formę Pechts w Szkotach , aw walijskim - Fichti . W rzeczywistości jest to prawdopodobnie celtycki radykalny Pikt - o niepewnym znaczeniu i podobny do łaciny, co wyjaśnia pokrewieństwo Pictiego z imieniem Pictones lub Pictavi . Zauważamy również, że plemiona celtyckie nigdy nie noszą łacińskiej nazwy.
W pismach irlandzkich w odniesieniu do Piktów i grupy ludzi mieszkających w pobliżu Ulaidów w Ulsteru używano wielu terminów : Cruthin , Cruthini , Cruthni , Cruithni i Cruithini ( Cruithnes we współczesnym języku irlandzkim ). Powszechnie przyjmuje się, że terminy te wywodzą się od „głów” z Qritani , czyli „pierwszego” określenia gaelickiego, które oznacza greckie Πρυτανοῖ Prytanoi i Brythonic Pritani . Stamtąd pochodzi Britanni , rzymska nazwa używana dla tych, którzy są nam teraz znani jako „Breton Islanders”. Sugerowano, że Cruthin to nazwa używana w odniesieniu do wszystkich Brytyjczyków, którzy nie zostali podbici przez Rzymian, tj. Mieszkających poza rzymską Brytanią , na północ od Muru Hadriana .
Okoliczności, w których konfederacja piktańska powstała w późnej starożytności z kilku plemion, są nieznane. Jako czynnik zasugerowano związek w obliczu wzrostu potęgi Cesarstwa Rzymskiego . Ziemia Piktów była wcześniej opisywana jako siedziba Kaledonii . Ptolemy i Ammien Marcellin poinformowali, że w regionie mieszkałyby inne plemiona, takie jak Verturiones (en) , Taexali i Venicones . Z wyjątkiem Kaledończyków, nazwy te mogą być informacją z drugiej ręki, a nawet pochodnymi, być może przywiezionymi do Rzymian przez osoby posługujące się językami brytyjskimi. W ten sposób Caledonii jest widoczny na steli grobowca w rzymskiej Bretanii.
Pierwsza wzmianka o Piktach to dzieło retora Eumène d'Autun z 297 r. W Panegiryku z Konstancji, w którym przywołuje zwycięstwa tego ostatniego nad uzurpatorem Allectusem i odzyskanie wyspy Bretanii. O ludziach Piktów ponownie wspomina w 309 lub 310 r., W innym panegiryku, tym razem skierowanym do Konstantyna . Ammien Marcellin wspomina o udziale Piktów w koalicji barbarzyńców 368 w Bretanii .
Pierwsze historyczne świadectwa Piktów sięgają „ ciemnych wieków ” ( ciemnych wieków brytyjskiej historiografii). Wydaje się, że nie stanowili oni dominującej potęgi na północy wyspy Bretanii przez cały okres. W Gaels z Dal Riata kontrolowane własnego regionu pewnym momencie, ale były w dół po serii porażek w pierwszej trzeciej części VII th century jak walce Degsastan w pierwszej dekadzie lub więcej zdarzeń w panowania Domnall Brecc w trzecim i czwarta dekada. Na Kąty z Bernicie zatrzasnął okoliczne brytyjskich królestw. Król Ethelfrith z Northumbrii zjednoczył królestwa Bernicie i Deira , tworząc byt tworzący zarys Northumbrii i najpotężniejszego królestwa w Bretanii. Piktowie byli prawdopodobnie dopływami tego królestwa aż do panowania Brudego III Piktów , kiedy Angles zostali pokonani w bitwie pod Dunnichen , kończąc ich ekspansję na północ. Mężczyźni z północy nadal dominowali w południowej Szkocji przez pozostałą część okresu Pikte.
Podczas panowania Oengus I st (729-761), Dal Riata był zasadniczo o królach Piktów. Chociaż Dál Riata został obdarzony własnymi królami od lat sześćdziesiątych XIX wieku , nie odzyskał niepodległości, o czym świadczy król Konstantyn Piktów (793-820), który umieścił na tronie Dál Riata swojego syna Domnall mac Caustantín na 24 lata. Podejmowane przez Piktów próby osiągnięcia podobnego poziomu dominacji nad Brytyjczykami ze Strathclyde zakończyły się niepowodzeniem, o czym świadczą niepowodzenia Óengusa.
Viking Age przyniósł wielkie zmiany w Isle of Brytanii i Irlandii, a tak wiele do Szkocji. Królestwo Dál Riata należące do Gaelów zostaje podważone: dzięki ich łodziom , wyższym niż currach Gali w skórach, Wikingowie przeważają. W obliczu presji Wikingów klany Gaëlów uciekają na wschód, do Piktów. Wikingowie wykorzystują również wojnę domową w Northumbrii, aby założyć tam Królestwo Wikingów w Yorku , a także podporządkować sobie Królestwo Strathclyde , zajmując zamek Dumbarton , przedsięwzięcie, które Piktowie zaatakowali na próżno. Wielu królów zginęło w dużej bitwie z Wikingami w 839 roku , takich jak Eòganán z Piktów i Áed mac Boanta z Dal Riada.
Jeśli chodzi o organizację Piktów, wydaje się, że „królowie piktyjscy” nigdy nie rządzili, z wyjątkiem konfederacji naczelników: istniało kilka „królestw” współczesnych sobie Piktów, a ich liczba mogłaby wahać się od dwóch do siedmiu. wierzyć późniejszym źródłom lub krótkim wzmiankom z zagranicznych źródeł. Organizacja tych królestw pozostaje w dużej mierze hipotetyczna, ale możliwe jest, że istniał „Najwyższy Król”. W każdym razie „królewskość” Piktów musiała być oparta na klanie i nie wiadomo, czy była sprawowana na dobrze określonym terytorium.
W VI -tego wieku , Królestwo Fortriu może dominują grunty wokół Rożek i Dunkeld , którego nazwa jest podobna do tej z plemienia Verturiones, cytowany w II th century przez Ptolemeusza wtedy, III th century, przez Ammien Marcellin . W tym czasie Bede nadal cytuje królestwo Fib (Fife). Picte Kronika dostarcza listę siedmiu królestw (symboliczny charakter liczby mogły podyktował Number):
W czasach Bedy Czcigodnego , a jeśli ktoś nadal uważa, że ostatnie, na początku VIII th wieku, jest „królestwo Piktów Północ” i „królestwa Piktów Southern” zostały ustalone na oba wzajemnie Grampians .
Mimo to, pomimo swoich podziałów, Piktowie nadal przez kilka stuleci stawiali opór Cesarstwu Rzymskiemu , a potem germańskim najeźdźcom. Wreszcie, zanik królestwach Piktów był wynikiem procesu połączenia, co powoduje w połowie IX th wieku, stworzenie Szkocji średniowieczny . W tym względzie z pewnością ważną rolę odegrała panująca wśród Piktów zasada decentralizacji tronu.
Dzięki Bedzie Czcigodnej wiemy bowiem , że system sukcesji królewskiej Piktów był matrylinearny , co spowodowało, że siostrzeńcy zastąpili swoich wujków. To także ten system pozwolił zagranicznym wodzom rządzić Piktami w średniowieczu , jak np. Scot Kenneth mac Alpin . Jednak „MacAlpin” należał do królewskiego rodu królestwa Dalriady , a jego panowanie nad zjednoczonym ludem ułatwiła również katastrofa z 839 roku .
W VIII th century , Unuist mac Uurguist ( Oengus ) Król 729 do 761 udało się ujednolicenie Piktów tymczasowo. Unuist mac Uurguist II , syn króla scot Fergusa mac Echdach i księżniczką Piktów panował razem te dwa narody na początku IX XX wieku . Kiedy zmarł w 834 r. , Zastąpił go jego syn Eoganán .
Innym czynnikiem w integracji Piktów i Szkotów w jedno królestwo może być wreszcie zdrada. Dokument- XIV e wieku Polichronicon z Ranulph Higden zawiera w rzeczywistości fragment pochodzi prawdopodobnie od picte Chronicle której podaje się uśmiercenie pic szlachetnego przez Szkocji czasie spotkania zorganizowanej przez organ do 850 , to mityczny zdrada MacAlpin .
Najobszerniejsze źródło historyczne dotyczące Piktów jest chyba jedynym, które mówi nam o ich kulturze: jest nim The Ecclesiastical History of the English People autorstwa Bede the Venerable .
Według niektórych historyków Piktowie mogli używać języka celtyckiego z grupy Brittonic . Irlandzki święty Kolumba z VI wieku tego nie rozumiał. Znali skrypt Ogham , który wywodzi się z alfabetu łacińskiego, ale napisy, które pozostawili, są na ogół nieczytelne.
Nowsze badania zdają się wskazywać, że oryginalny język Piktów - lub przynajmniej ważny substrat językowy ich języka - nie należał do grupy indoeuropejskiej , nawet jeśli ubóstwo znanego słownictwa nie pozwala na żadne pewne wnioski.
Piktowie pozostawili wiele stojących kamieni ozdobionych figurami geometrycznymi (w tym krzyżami po ich chrystianizacji) lub figuratywnymi: czworonogi, ptaki, kotły, wozy na kołach. Te tak zwane „symboliczne” kamienie miały niewątpliwie charakter sakralny, związany być może z obrzędami pogrzebowymi.
Niektóre broszury są nadal przypisywane Piktom , prehistorycznym okrągłym wieżom, które symbolizują Szkocję.
Pod koniec XIX th wieku, specjalista w starożytności i folklorysta David MacRitchie (w) opracowała co nazwaliśmy w momencie teoria pictes- Pigmejów . Bardzo poważnie potraktował fakt, że wróżki były niczym innym jak wspomnieniem miejscowych Piktów, o których mówił, że są bardzo mali. Na dowód wskazuje ich małe drzwi (3-4 stopy wysokości), małe pokoje mieszkań, rozmiary tumulusów, które według niego były siedliskiem Piktów ...
Nawiązywał do starożytnych pism, takich jak pismo Adama z Bremy, który w Historia Norwegiæ opisuje Piktów z Orkadów jako „niewiele wyższych od Pigmejów” .
Folklorysta John Francis Campbell, cytowany przez MacRitchiego, również napisał w swoich Popular Histories of the West Highlands (1860-1862): „Myślę, że był czas, kiedy na jego wyspach była niewielka populacja, która jest teraz wspominana jako wróżki [… ] wróżka była prawdopodobnie Piktą ” . Teoria ta nie będzie miało większego XIX th wiek i różne teorie urodzonych jako karła-Lapończyków lub sirènes- Eskimo lub syren-fiński (ze względu na ich miejsce w borsukowe i kajakarstwie).
W amerykańskim filmie akcji King Arthur of Antoine Fuqua wydanym w 2004 roku Piktowie to rdzenne plemiona kierowane przez czarodzieja Merlina.
Powieść The Eagle of Ninth Legion (patrz wyżej) był przedmiotem filmowej adaptacji przez Kevina Macdonalda w 2011 roku .
Peplum brytyjski Centurion przez Neila Marshalla w 2010 roku , jest również inspirowany zniknięcia dziewiątego legionu rzymskiego i następujące przygody z niewielu ocalałych z upolowanych przez dzikich Piktów.
W Kaamelott serialu komediowego , Dame Seli , Króla Artura matka-in-law, jest pochodzenia Picte. Jej mąż, król Leodagan z Carmelid, uprowadził ją w młodości z łona swojego plemienia, mając nadzieję na okup. Piktowie zgodziliby się zapłacić mu podwójną kwotę, o którą się zwrócili, pod warunkiem, że miałby ją przy sobie.
Piktowie pojawiają się na historycznym, historycznym stole do odgrywania późnej starożytności, na przykład w wydanej w 1985 roku grze Pendragon of Greg Stafford , która zainspirowała zarówno aktualny okres historyczny, jak i legendę arturiańską . Piktowie pojawiają się także w role-playing gry inspirowane przez Roberta E. Howarda fantastycznych opowieści , w tym różnych adaptacjach uniwersum Conana Barbarzyńcy .
W historycznych lub historyczno-fantastycznych grach wideo regularnie pojawiają się pikty. Tak jest w przypadku Civilization V: Gods and Kings , rozszerzenia wydanego w 2012 roku do turowej gry strategicznej Civilization V od Firaxis Games , czy taktyki / gry strategicznej Total War: Attila z Sega z 2015 roku , w której Piktowie są grywalną frakcją. Hellblade: Senua's Sacrifice , wydana w 2017 roku , oferuje grę Senua, młodą kobietę z Picte. Znajdujemy u tej postaci cechy wizualne charakterystyczne dla Piktów, takie jak malowanie twarzy.
W grze Stronghold Legends podczas kampanii Króla Artura w pierwszej misji Piktowie będą jednym z głównych wrogów.
W grze Assassin's Creed Valhalla, wydanej w formacie listopad 2020, pikty to główni wrogowie w regionach na północ od mapy.