| Narodziny |
18 czerwca 1962 Paryż |
|---|---|
| Narodowość | Francuski |
| Trening |
Paryski Instytut Studiów Politycznych Uniwersytet Paris-Sorbonne |
| Zajęcia | Pisarz , eseista , profesor uniwersytetu |
| Pracował dla | Art Press , University of St Andrews , Birkbeck College , University of Nantes , University of London , Heriot-Watt University , La Nouvelle Revue française , St John's College , Le Nouveau Magazine littéraire , Transfuge ( d ) , University of Cambridge |
|---|---|
| Nagrody |
Officer of Arts and Letters Price grudzień |
Philippe Forest , urodzony dnia18 czerwca 1962w Paryżu jest francuskim pisarzem i eseistą .
W Le Siècle des Nuages Philippe Forest opowiada historię swojej rodziny pochodzącej z Mâcon i przywołuje swoje dzieciństwo w Paryżu. Jego ojciec jest synem cukiernika, jego matka jest córką księgarza. Spotykają się dalej17 czerwca 1940na drogach exodusu. Jego ojciec został pilotem myśliwca w Stanach Zjednoczonych podczas wojny, a następnie pilotem linii lotniczych w Air France .
Absolwent Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu w 1983 r. I doktora literatury na Uniwersytecie Paris IV w 1991 r. Philippe Forest przez siedem lat wykładał na brytyjskich uniwersytetach: Heriot-Watt ( Edynburg ), St John's College ( Cambridge ), St Andrews , Birkbeck College ( Uniwersytet Londyński ).
Od 1995 roku wykłada na Uniwersytecie w Nantes, gdzie jest profesorem literatury. Jest autorem esejów poświęconych literaturze i historii ruchów awangardowych (m.in. Histoire de Tel Quel i Philippe Sollers ) oraz powieści. Stale współpracuje z literackimi stronami czasopisma Art Press , czasami podpisuje artykuły w innych czasopismach, gazetach, takich jak Le Monde des Livres , Le Magazine littéraire czy magazyn Transfuge . Od 2011 roku wraz ze Stéphane Audeguy jest współredaktorem La Nouvelle Revue française wydań Gallimarda.
Philippe Forest jest oficerem Orderu Sztuki i Literatury .
Jego pisarstwo naznaczone jest tematem zniknięcia dziecka. Jego córka Pauline zmarła na raka w wieku czterech lat, co było tematem jego pierwszych powieści „Wieczne dziecko” i „ Całą noc” , a także eseju napisanego dziesięć lat później „ Tous the children, oprócz jednego” . Doświadczenie żałoby stanowi punkt wyjścia w jego twórczości i pozostaje jego istotnym tematem. Wyjaśnia to w szczególności w „ Dzieciobójstwo Le Roman” .
Zwycięzca Villa Kujoyama , w 1999 roku odbył długą podróż do Japonii , aby zerwać z przeszłością. W Sarinagarze przywołuje ten temat poprzez kulturę trzech japońskich artystów, w tym Soseki . Jego celem jest ukazanie ich twórczości, z dala od sztucznej egzotyki, co ich łączy. Jego styl przypomina Tatsuo Hori . Od tego czasu poświęcił kilka książek sztuce i literaturze Japonii, zwłaszcza powieściopisarzowi Ôé Kenzaburô i fotografowi Arakiemu.
Pomimo odległości, jakie pokonał w odniesieniu do autofikcji (jak w Le Roman, le Réel i innych esejach, w których rozwija, opierając się na myśli Georgesa Bataille'a, innej wizji „Roman du Je”), jest powszechnie uważany za jeden z głównych przedstawicieli i teoretyków, o czym świadczy m.in. rozdział poświęcony mu przez Philippe'a Gaspariniego w Autofiction, Une aventure du langue (Seuil, 2008) czy jego obecność na kolokwium zorganizowanym w Cerisy w 2008 roku przez Claude Burgelin i Isabelle Grell czy ten zorganizowany przez Camille Laurens i Toma Bishopa na New York University w 2012 roku.
Niektóre z jego książek, powieści czy esejów są w trakcie tłumaczenia lub w trakcie tłumaczenia w następujących krajach: Włochy, Hiszpania, Rumunia, Turcja, Rosja, Stany Zjednoczone, Argentyna, Chiny, Japonia, Korea.
Philippe Forest jest członkiem jury przyznającego nagrodę literacką André-Gide .
Trzy czasopisma poświęciły dossier Philippe Forest