Martin Buber

Martin Buber Obraz w Infoboksie. Martin Buber w latach 1940-1950.
Narodziny 8 lutego 1878
Wiedeń
Śmierć 13 czerwca 1965
Jerozolima
Pogrzeb Góra wytchnienia
Narodowości izraelski
niemiecki
austro-węgierski
Trening Uniwersytet Wiedeński
Uniwersytet w Zurychu
Uniwersytet Humboldta w Berlinie
Uniwersytet w Lipsku
Pokrewieństwo Salomon Buber ( pl ) (dziadek)
Georg Munk ( d ) (żona)
Nagrody
podpis Martina Buber podpis

Martin Buber ( hebrajski  : מרטין בובר ), urodzony dnia8 lutego 1878w Wiedniu i zmarł dnia13 czerwca 1965w Jerozolimie jest izraelskim i austriackim filozofem , gawędziarzem i pedagogiem .

Biografia

Martin Mordecha Buber urodził się w dość zasymilowanej wiedeńskiej rodzinie żydowskiej . Jego dziadek ze strony ojca, Salomon Buber , z którym często przebywał po separacji rodziców, w swoim domu w Lemberg , Galicji (na prowincji w czasie Austro-Węgier , dziś na Ukrainie ), był znanym uczonym w tradycji żydowskiej i literatura.

Otrzymał pełne wykształcenie, a co najmniej poliglota: w domu mówiono po niemiecku i jidysz, w dzieciństwie uczył się hebrajskiego i francuskiego , a na liceum polskiego .

W 1892 r. powrócił do domu ojca, w wyniku kryzysu religijnego, który tymczasowo doprowadził go do oddzielenia się od judaizmu . W tym okresie poznał Kanta i Nietzschego .

W 1896 wyjechał na studia filozoficzne, filologię germańską i historię sztuki do Wiednia . W 1898 r. wstąpił do ruchu syjonistycznego nie tyle z powodów politycznych czy religijnych , ile kulturalnych i będzie aktywnym i zaangażowanym członkiem. Spór między nim a Theodorem Herzlem o drogę, zarówno polityczną, jak i kulturową, jaką powinien obrać syjonizm. W 1899, studiując w Zurychu , poznał Paulę Winkler, swoją przyszłą żonę.

W 1902 roku Martin Buber redagował czasopismo Der Jude, które stało się najsłynniejszym z ruchu.

W 1903 odkrył (ponownie) judaizm chasydzki i wycofał się nieco z organizacji ruchu syjonistycznego, by w 1904 poświęcić się pisarstwu . W tym samym roku opublikował pracę pt. Beiträge zur Geschichte des Individuationsproblems („Przyczynki do historii problemu indywiduacji”).

W 1906 opublikował Die Geschichten des Rabbi Nachman , zbiór poświęcony rabinowi Nahmanie de Bratslav , postaci ruchu chasydzkiego, którego przesłanie i zakres starał się odnowić Martin Buber.

W 1908 wraz z anarchistami Gustavem Landauerem , Erichem Mühsamem i Margarethe Faas-Hardegger był jednym z założycieli Sozialistischer Bund  (de) .

W 1908 opublikował Die Legende des Baalschem (Legendę Baal Szem Towa ), założyciela chasydyzmu.

Od 1910 do 1914 studiował mity i redagował teksty mityczne. W 1916 wyjechał z Berlina do Heppenheim .
W czasie I wojny światowej brał udział w tworzeniu Żydowskiej Komisji Narodowej w celu poprawy warunków życia Żydów Europy Wschodniej. Jest także redaktorem Der Jude . W 1921 poznał Franza Rosenzweiga . Wkrótce rozpoczynają swoją pierwszą współpracę dla Freies Jüdisches Lehrhaus .

W 1923 napisał swoje arcydzieło Je et Tu ( Ich Und Du ). W 1924 zaprzestał wydawania Der Jude . W 1925 wraz z Rosenzweigiem zaczął tłumaczyć Biblię na język niemiecki. Jest to nie tyle tłumaczenie, co transpozycja z hebrajskiego na niemiecki, proces, który nazywają Verdeutschung („ germanifikacją ”), w którym nie wahają się wymyślać na nowo zasad gramatyki i języka. Językoznawstwo niemieckie, aby lepiej trzymać się ducha oryginalnego tekstu .

Jest „jednym z najwybitniejszych rzeczników Brit Shalom  ” , pacyfistycznego żydowskiego stowarzyszenia politycznego w Mandate Palestine (1925-1933), wzywającego do utworzenia dwunarodowego państwa judeo-arabskiego. „Martin Buber nigdy nie przestał głosić, że Żyd, który pozostał Orientem, miał uniwersalną misję łączenia Wschodu i Zachodu „w owocnej wzajemności”  ” .

Od 1924 do 1933 wykładał żydowską filozofię religijną na Uniwersytecie Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie nad Menem .

Powodem jego rezygnacji jest oczywiście dojście Hitlera do władzy. Władze hitlerowskie zabroniły mu organizowania jakichkolwiek konferencji na temat:4 października 1933.

Następnie założył centralny organ żydowskiej edukacji dorosłych, który zyskał na znaczeniu, gdy naziści zabronili Żydom uczęszczania do jakiejkolwiek instytucji publicznej. Oczywiście administracja nazistowska szybko wkroczyła w funkcjonowanie tego organu.

Ostatecznie w 1938 wyjechał z Niemiec i zamieszkał w Jerozolimie . Zaproponowano mu katedrę na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie , gdzie wykładał antropologię i socjologię .

Szybko brał czynny udział w problemach, z jakimi borykali się Żydzi w Palestynie, a także z ich arabskimi sąsiadami, pracując nad swoimi pismami i tłumaczeniami Biblii oraz swoimi chasydzkimi opowieściami . Został członkiem partii Yi'houd , działającej na rzecz lepszego porozumienia między Żydami i Arabami, stając się apostołem dwunarodowego i demokratycznego państwa w Palestynie. W 1946 opublikował Voies de l'Utopie .

Kieruje pracą magisterską Shmuela Eisenstadta , obronioną w 1947 roku na Uniwersytecie Jerozolimskim .

Po II wojnie światowej Martin Buber rozpoczął tournée wykładów w Europie i Stanach Zjednoczonych i nakreślił zbliżenie z niemieckimi intelektualistami. Otrzymał Nagrodę Goethego na Uniwersytecie w Hamburgu w 1951 roku .

W 1958 roku zmarła jego żona Paula, na krótko przed otrzymaniem Nagrody Izraela . W 1963 otrzymał Nagrodę Erazma w Amsterdamie .

13 czerwca 1965Martin Buber umiera w swoim domu w Talbiyeh  sąsiedztwie (w) , Jerozolima .

Jego filozofia

„Całe prawdziwe życie się spotyka”

Człowiek „buberyjski” jest w istocie homo dialogus i nie może się dokonać bez obcowania z ludzkością, stworzeniem i Stwórcą. Jest też homo religiosus , bo miłość do ludzkości prowadzi do miłości do Boga i odwrotnie. Dlatego nie do pomyślenia jest rozmawianie z ludźmi bez rozmowy z Bogiem i na odwrót. Boska Obecność uczestniczy zatem w każdym autentycznym spotkaniu między ludźmi i zamieszkuje tych, którzy inicjują prawdziwy dialog.

Dialog opiera się na wzajemności i odpowiedzialności, które istnieją tylko tam, gdzie istnieje rzeczywista odpowiedź na ludzki głos. Dialog z innym to zmierzenie się z ich rzeczywistością i przyjęcie jej w przeżytym życiu. Dialog z Bogiem nie różni się: Jego „słowo” jest realną obecnością, na którą musimy odpowiedzieć. Dla Bubera Biblia świadczy o tym dialogu między Stwórcą a jego stworzeniami, a Bóg słucha człowieka, że ​​wstawia się za tymi, na których musi spaść boski gniew lub błaga Stwórcę, aby objawił swoją opatrzność.

Ja i Ty ( Ich und Du )

W swoim najsłynniejszym dziele Je et Tu (1923) Martin Buber podkreśla dwojaki stosunek do świata: relację Ja-Ty i relację Ja-tam.

Koncepcje te sprzeciwiają się zarówno indywidualizmowi, gdzie drugi jest postrzegany tylko w odniesieniu do siebie, jak i kolektywnej perspektywie, w której jednostka jest ukryta dla dobra społeczeństwa (niektórzy wykorzystali tę ideę do wyjaśnienia biblijnego fragmentu „rozproszenia”. języków”  : nie ma tam wzmianki o żadnej osobie, jedynym językiem jest język jednego głosu. Babel żyje całkowicie pod butem władcy, który ma tylko jeden głos. idea: zrównać się z Bogiem, który dlatego interweniuje, rodząc poczucie całości, a nie urzeczowienia).

Dla Bubera człowiek może żyć w pełnym tego słowa znaczeniu tylko w sferze międzyludzkiej: „Na wąskim grzbiecie, gdzie spotykają się Ja i Ty, w strefie pośredniej” , czyli rzeczywistości egzystencjalnej – wydarzenia ontycznego, które trwa miejsce faktycznie występuje między dwojgiem ludzi.

Pracuje

Prace przetłumaczone na język francuski

Uwagi i referencje

  1. Michel Abitbol , Historia Żydów od Genesis do współczesności , Perrin, 2013, s. 522.
  2. (w) Shalva Weil , „  Wywiad z prof. SN Eisenstadt  ” , Towarzystwa Europejskie , tom.  12 N O  4,2010, s.  451-465 ( czytaj online )
  3. Brakuje odniesień w angielskich i francuskich wydaniach Recits hassidiques . Pojawiają się w wydaniu hebrajskim Or ha-Ganuz, sippurei Hasidim (Ukryte światło, Chasydzkie historie), Tel Awiw, Wydawnictwo Schocken, 1946.

Załączniki

Studia

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne