Medea torzymska tragedia Seneki .
Szczególnie słynie z konstrukcji programowej: na początku spektaklu Medea zapowiada: „ Medea fiam ” (w. 171), - „ Zostanę Medeą”. Pod koniec sztuki, przed zamordowaniem swoich dzieci, widzi w ten sposób: „ Medea nunc sum ” (w. 910) - „teraz jestem Medeą”, to znaczy znana ze wszystkich tragiczna bohaterka. Jest wtedy gotowa popełnić najstraszniejszą ze wszystkich swoich zbrodni, to znaczy dzieciobójstwo , zabójstwo własnych dzieci. to wynik jego zemsty.
W tej sztuce Seneki główna bohaterka, Medea, odznacza się bardzo specyficznymi cechami emocjonalnymi. Medea jest opisywana jako tragiczna bohaterka, zwłaszcza ze względu na jej charakter: jest naiwna i zdesperowana, by kochać Jason. Nadal jest słaba psychicznie, ponieważ opisuje siebie jako zagubioną i nieświadomą swojej agresywności.
Na pierwszy rzut oka wydaje się, że Seneka zainspirował się trzema wielkimi tragicznymi postaciami Ateńczyka, Ajschylosem , Sofoklesem i Eurypidesem , i czerpał z nich swoje tematy. A zatem Eurypides jest także autorem Medei . Jednak porównanie - o ile jest to możliwe, a tak właśnie jest w tym przypadku - między tragediami senegalskimi a jej tzw. Klasycznymi modelami greckimi „ujawnia znaczne różnice”.
Médée de Sénèque Translation Florence Dupont Reżyseria Gilles Gleizes Muzyka Michela Musseau z Laurence Royem w roli Médée - Théâtre de la Limousine (CDN de Limoges) Théâtre de la Tempête Théâtre de Rungis 1995