Lucien Bouchard

Lucien Bouchard
Rysunek.
Funkcje
27 th Premier Quebecu
29 stycznia 1996 r. - 8 marca 2001
( 5 lat, 1 miesiąc i 7 dni )
Zastępca gubernatora Martial Asselin
Jean-Louis Roux
Lise Thibault
Legislatura 35 th , 36 th
Poprzednik Jacques Parizeau
Następca Bernard Landry
Poseł z ramienia Jonquièrequi
19 lutego 1996 - 8 marca 2001
( 5 lat i 17 dni )
Poprzednik Franciszek dufour
Następca Francoise Gauthier
1 st naczelny i przewodniczący Blok Quebecu
25 lipca 1990 - 15 stycznia 1996 r.
( 5 lat, 5 miesięcy i 21 dni )
Poprzednik Pierwszy posiadacz
Następca Gilles Duceppe
Poseł z ramienia Lac-Saint-Jean
20 czerwca 1988 - 15 stycznia 1996 r.
( 7 lat, 6 miesięcy i 26 dni )
Poprzednik Klemens M. Côté
Następca Stephan Tremblay
Ambasador Kanady we Francji
6 lipca 1985 - 31 marca 1988 r.
( 2 lata, 8 miesięcy i 25 dni )
Poprzednik Michel Dupuy
Następca Claude Charland
4- ty szef PQ
27 stycznia 1996 r. - 8 marca 2001
( 5 lat, 1 miesiąc i 9 dni )
Poprzednik Jacques Parizeau
Następca Bernard Landry
Lider Oficjalnej Opozycji Kanady
Poprzednik Jean Christian
Następca Michel Gauthier
Biografia
Data urodzenia 22 grudnia 1938
Miejsce urodzenia Saint-Coeur-de-Marie , Kanada
Narodowość kanadyjski
Partia polityczna Parti Québécois
Bloc Québécois
Postępowa Partia Konserwatywna Kanady
Małżonka Solange Dugas (2013 -...)
Audrey Najlepsza (1989-2003)
Zawód Prawnik
Lucien Bouchard
Premiery Quebecu

Lucien Bouchard , urodzony dnia22 grudnia 1938w Saint-Cœur-de-Marie jest prawnikiem i politykiem z Quebecu .

Był kanadyjski minister środowiska w rządzie Progressive Conservative of Brian Mulroney , a następnie jeden z założycieli i pierwszym przywódcą Blok Quebecu . Pod tym szyldem był Lider Dzienniku opozycji w Izbie Gmin od 1993 do 1996 roku .

To jest 27 th Premier Quebecu , stanowisko piastował pod sztandarem z Parti québécois od 1996 do 2001 roku .

Biografia

Trening

Lucien Bouchard ukończył studia w College of Classical Jonquière w 1959 roku , a następnie uzyskał stopień licencjata w dziedzinie nauk społecznych i prawa stopnia z Laval University w 1964 roku . W tym samym roku został przyjęty do palestry Quebecu i został prawnikiem.

Praktykował prawo w Chicoutimi do 1985 roku , podczas gdy przez lata otrzymał kilka mandatów od rządu Quebecu : przewodniczący komisji arbitrażowej ds. sektora edukacji (od 1970 do 1976 ), prokurator naczelny komisji pracy i przemysłu ( komisja Cliche - 1974). do 1975 r. ), współprzewodniczący komisji badawczej ds. sektora publicznego i parapublicznego (komisja Martina-Boucharda - 1975 r .). Następnie pracuje jako koordynator lub członek kilku grup zadaniowych dla rządu w negocjacjach ze związkami sektora publicznego.

Na bardziej osobistym poziomie Lucien Bouchard jest synem Alice Simard i Philippe'a Boucharda. Jest bratem znanego historyka i socjologa Gérarda Boucharda . Żonaty z Audrey Best dnia17 lutego 1989 i podzielone na maj 2003. Madame Best zmarła dnia25 stycznia 2011. Dwaj synowie, Alexandre i Simon, urodzili się ze związku Luciena Boucharda i Audrey Best. Lucien Bouchard żeni się z Madame Solange Dugas18 maja 2013 r..

Początek kariery politycznej i dyplomatycznej

Związek Luciena Boucharda z polityką jest złożony: przez lata związał się z różnymi partiami politycznymi, opowiadając się za bardzo różnymi ideologiami, posuwając się nawet do założenia jednej, Bloku Québécois .

Lucien Bouchard był nacjonalistą z Quebecu przez całą swoją karierę polityczną; jego przekonania jako kanadyjskiego federalisty lub suwerena z Quebecu były różne. On myśli, że pracuje dla Liberalnej Partii Quebecu podczas kampanii 1970 roku , ale jest głęboko wstrząśnięty wydarzeniami z kryzysu października , w szczególności poprzez nałożenie przez kanadyjskiego premiera Pierre'a Trudeau o środki prawa wojny , działanie na wniosek ówczesnego premiera z Quebecu , Roberta Bourassa . Jednocześnie był wielkim admiratorem premiera Quebecu René Lévesque , a później miał zwyczaj cytować René Lévesque w swoich przemówieniach.

Lucien Bouchard pracuje dla opcji „Tak” podczas referendum w Quebecu w 1980 roku . W 1985 roku został mianowany ambasadorem Kanady we Francji przez premiera Kanady Briana Mulroneya , bliskiego przyjaciela, którego poznał na Uniwersytecie Laval . Dołączył do postępowego rządu konserwatywnego Mulroneya w 1988 roku jako sekretarz stanu, a później minister środowiska i ustąpi z urzędu.22 maja 1990. Pozostając nacjonalistą Quebecu, wierzy, że porozumienie z Meech Lake zaproponowane przez Mulroneya wystarczy, aby Quebec pozostał w kanadyjskiej konfederacji .

Kiedy jednak komisja pod przewodnictwem Jeana Charesta zaleciła zmiany w porozumieniu, Lucien Bouchard odszedł z Postępowych Konserwatystów. Według biografa Briana Mulroneya czuje się zdradzony przez Boucharda i odrzuca jego rozumowanie, twierdząc, że planował zrezygnować przed raportem komisji.

Rezygnacja i nowa impreza

Podobnie jak kilku innych konserwatywnych posłów z Quebecu, Lucien Bouchard jest niezadowolony z kompromisów raportu Charesta – który zostanie upubliczniony 17 maja – mającego złagodzić stanowisko opornych prowincji Manitoba i Nowa Fundlandia . Biorąc pod uwagę, że takie kompromisy są nie do przyjęcia, Bouchard postanawia zerwać ze swoim starym przyjacielem Brianem Mulroneyem i upublicznić swój sprzeciw.

Według biografa Jacquesa Parizeau , dziennikarza Pierre'a Duchesne'a , Lucien Bouchard prosi Davida Cliche'a , pokonanego kandydata PQ w okręgu wyborczym Vimont i syna Roberta Cliche'a , o przesłanie Jacquesowi Parizeau oferty pojednania.

14 majaemisariusz Boucharda spotyka się z Jacquesem Parizeau, aby powiedzieć mu, że minister środowiska Kanady, który uczestniczy w konferencji w Europie , chce wysłać wiadomość, która zostanie odczytana publicznie przed przywódcami Parti Québécois, spotykającymi się w Almie , prawie dziesięć lat po referendum w 1980 roku .

19 maja 1990Parizeau odczytuje „telegram” 200 aktywistom PQ zgromadzonym w Regionalnym Centrum Wychowania Fizycznego i Sportu w Almie . Przywołując „szczerość, dumę i hojność TAK, którego wtedy broniliśmy wokół René Lévesque i jego zespołu” , tekst Boucharda kładzie nacisk na wizję René Lévesque , który „sprawił, że Quebecy odkryli niezbywalne prawo do samodzielnego decydowania o swoim losie . ” . Czytanie telegramu Boucharda przez Jacquesa Parizeau wywołuje falę szoku w kanadyjskim świecie politycznym i rozwściecza Briana Mulroneya, który dowiaduje się o wiadomościach w radiu. 22 maja 1990Bouchard rezygnuje ze stanowiska ministra oraz z klubu konserwatywnego, by zasiadać jako członek niezależny.

Po porażce Meecha do Luciena Boucharda dołączyło kilku konserwatywnych i liberalnych kolegów z Quebecu, którzy wraz z nim założyli Bloc Québécois , partię suwerenną, reprezentującą interesy Quebecu w Ottawie.

Parti québécois kampanię dla Bloku ciągu 1993 wyborach federalnych , w celu przygotowania Quebec suwerenności, zgodnie z „trzema kropkami” strategią lidera PQ Jacques Parizeau . W tych wyborach Blok Quebecu wygrał 54 z 75 okręgów w Quebecu. Po zdobyciu przez Blok drugiej największej liczby mandatów w tych wyborach Lucien Bouchard zostaje pierwszym przywódcą oficjalnej opozycji niepodległościowej Quebecu w Ottawie.

W grudzień 1994Lucien Bouchard musiał amputować nogę z powodu martwiczego zapalenia powięzi i prawdopodobnie stał się najsłynniejszą ofiarą tej rzadkiej choroby. Następnie natychmiast przeszedł rehabilitację w Instytucie Rehabilitacji w Montrealu .

Referendum w sprawie suwerenności

12 czerwca 1995Oznaki Lucien Bouchard, jako lider Blok Quebecu, trójstronnym porozumieniu z lider Parti québécois, Jacques Parizeau i lider Akcji Demokratycznej Quebecu , Mario Dumont . Umowa ta wyznacza drogę referendum w sprawie „oferty suwerenności połączonej z partnerstwem” . Wierny przekonaniom René Lévesque'a , Bouchard przekonał Parizeau do włączenia planu stowarzyszenia z Kanadą do kwestii referendalnej. Następnie wraz z pozostałymi dwoma przywódcami prowadził kampanię na rzecz opcji Tak. Do premier Jacques Parizeau prowadzi najpierw kampania Tak, ale nadal wspiera Tak wyrównane, Lucien Bouchard, to bardzo popularny stał się nieoficjalnym liderem kampanii, kiedy Parizeau ujawnia, że został wybrany jako oficjalny negocjatora Quebec do współpracy przewidzianej w umowa.

Charyzmatyczny, sprawny, jasny i lakoniczny mówca zauważył, że jego popularność wzrosła wraz z odejściem z rządu i walką z chorobami. Wieczorem referendum opcja suwerenna uzyskała 49,42% oddanych głosów.

Premier Quebecu

Po klęsce opcji suwerennej w referendum w 1995 roku Jacques Parizeau natychmiast zrezygnował ze stanowiska premiera Quebecu. Lucien Bouchard zrezygnował z mandatu w Izbie Gmin w 1996 roku i został liderem Parti Québécois le27 stycznia 1996 r.. Został zaprzysiężony na premiera Quebecu dwa dni później.

W kwestii suwerenności Lucien Bouchard oświadcza, że ​​ze względu na brak „warunków zwycięstwa” – których charakteru nie określa – referendum nie zostanie ogłoszone. Jedną z głównych obaw rządu Boucharda i uważaną za część zwycięskich warunków było ożywienie gospodarcze poprzez „zerowy deficyt”.

Jego przywództwo został zauważony podczas burzy lodowej zstyczeń 1998. Wraz z prezesem Hydro-Quebec , André Caillé , publicznie podsumowuje sytuację podczas codziennej, transmitowanej w telewizji konferencji prasowej .

Przejście na emeryturę

Lucien Bouchard wycofał się z życia politycznego w dniu 8 marca 2001rezygnując ze stanowiska premiera, a następnie zostaje zastąpiony przez Bernarda Landry'ego . Oświadcza, że ​​przyczyną jego odejścia jest niepowodzenie w rozpaleniu suwerenistycznego płomienia i bierze za to odpowiedzialność w przejmującej mowie pożegnalnej. Inni spekulowali, że afera Michauda , kontrowersje wokół komentarzy uważanych za antysemickie przez niezależnego Yvesa Michauda , które Bouchard przypisał Michaudowi, zniekształcając je w Zgromadzeniu Narodowym, podczas epizodu nikczemnego ruchu , była kolejnym czynnikiem sprzyjającym odejściu Boucharda. Lucien Bouchard, uważany za bardziej umiarkowanego w kwestii suwerenności niż poprzedni premierzy PQ, również spotkał się z krytyką ze strony radykałów w jego partii, za to, że nie zaangażował prowincji w trzecie referendum w sprawie suwerenności podczas swojej kadencji, sześć lat po drugim. Bouchard był także ojcem dwóch młodych synów, którzy, podobnie jak ich matka, pojmali go.


Archiwa Luciena Boucharda (P718) są przechowywane w centrum Bibliothèque et Archives nationales du Québec w BAnQ Vieux-Montréal .

Wróć do praktyki prawa

Od czasu wycofania się z polityki Lucien Bouchard praktykował prawo w Davies Ward Phillips & Vineberg, dużej firmie prawniczej. Występuje jako negocjator, radca prawny i mediator w sprawach gospodarczych oraz sporadycznie w sporach ze stosunków pracy. Zasiada w radach nadzorczych kilku firm prywatnych, jak i organizacji, zwłaszcza z Orchestre Symphonique de Montréal , z której przewodniczy radzie dyrektorów , TC Transcontinental , Saputo , Groupe BMTC i TransForce . Wkwiecień 2004brał udział w uruchomieniu Centrum Studiów i Badań Międzynarodowych na Uniwersytecie w Montrealu .

8 września 2005 r., sieć CTV błędnie informuje o śmierci Luciena Boucharda. Raport jest szybko wycofywany. CTV twierdziło, że otrzymało informacje z Radio-Canada ; Radio-Canada zaprzeczyło, że podało tę informację.

19 października 2005Bouchard i jedenaście innych osobistości z Quebecu z różnych środowisk i politycznych barw publikują manifest zatytułowany Pour un Québec lucide . Manifest ostrzega starzejącą się populację Quebecu przed wyzwaniami, przed którymi stanie w przyszłości pod względem demograficznym, gospodarczym i kulturowym. Miało to niewielki wpływ na wyścig przywódców Partii Quebecu w 2005 roku , a dokument spotkał się z równie mieszanym odbiorem wśród ogółu społeczeństwa. Ale tekst został dobrze przyjęty w innych kwalifikowanych kręgach po prawej stronie i na stronie redakcyjnej anglojęzycznej gazety w Toronto, na przykład Globe and Mail . Pomimo tej deklaracji pana Boucharda, Éric Caire , kandydat pokonany zaledwie dwoma głosami na następcę Mario Dumonta na czele Akcji Demokratycznej Quebecu , zasugerował jesienią 2009 roku, że „moralna gwarancja Luciena Boucharda byłaby już bardzo silne zaangażowanie w „sponsorowanie”, bez bardziej aktywnego udziału”, koalicję „centroprawicy”.

7 kwietnia 2000 r.Lucien Bouchard otrzymał doktorat honoris causa prawa na Uniwersytecie Lyon II .

5 października 2006 r.Lucien Bouchard otrzymuje drugi tytuł doktora honoris causa prawa, tym razem na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Montrealu .

27 kwietnia 2007 r.Lucien Bouchard odbiera trzeci honorowy doktora z University of Quebec w Chicoutimi (UQAC).

25 stycznia 2011Lucien Bouchard został mianowany przewodniczącym rady dyrektorów Stowarzyszenia Nafty i Gazu Quebec ( APGQ ) w celu przekonania społeczeństwa, w obliczu ogromnego sprzeciwu tego ostatniego, o zaletach rozwoju tego sektora energetycznego. On obejmuje urząd21 lutego 2011zastępując André Caillé . Talisman Energy ogłasza zakończenie inwestycji w Quebecu, a firma wypowiada umowę z Bouchard w dniu7 stycznia 2013.

Bilans

Rząd Lucien Bouchard ustanowił pewne kontrowersyjne polityk, w tym cięć w budżecie dziedzinie Zdrowia i Edukacji Quebecu w celu zrównoważenia deficytu budżetu prowincjonalnym , jak również łączenie kilku Quebec gminach . Niektórzy krytykowali go również za to, że nie uruchomił trzeciego procesu referendalnego podczas jego kadencji. Niektórzy zagorzali separatyści bezpośrednio zaatakowali jego przywództwo, w szczególności z powodu wysoce zdecentralizowanego charakteru Partii Québéckiej . Ogólnie rzecz biorąc, bardziej doceniane aspekty jego spuścizny obejmują stworzenie uniwersalnej sieci niedrogich usług opieki nad dziećmi , stworzenie Emploi Quebec, spadające stopy bezrobocia , ożywienie gospodarki Quebecu i osiągnięcie zrównoważonego budżetu. Jest pamiętany ze swojego uroku, elokwencji i kultury; był ceniony jako dżentelmen przez swoich przeciwników politycznych i jest postrzegany przychylnie przez wiele mniejszości etnicznych Quebecu, a także społeczności anglojęzycznej i żydowskiej .

6 maja 2006 r.Dzienna Le Devoir opublikowany na pierwszej stronie wyników sondażu ujawniając, że połowę Quebecu poprze powrót Lucien Bouchard do polityki, i że partia kierowana przez niego wraz z Mario Dumont byłoby znacznie wyprzedza Party. Quebecois a Liberal Impreza . Bouchard jednak później twierdził, że drzwi do powrotu do aktywnej polityki pozostały zamknięte.

wyróżnienia honorowe

cytaty

Bibliografia

Uwagi i referencje

  1. "  Lucien Bouchard: biografia  " , Zgromadzenie Narodowe Quebecu ,Październik 2008(dostęp 28 stycznia 2011 ) .
  2. "  Bouchard Lucien: prawnik i polityk Quebecu, premier Quebecu od 1996 do 2001 roku.  " , na agora.qc.ca/ , Encyclopédie de L'Agora ,2 listopada 2006(dostęp 28 stycznia 2011 ) .
  3. Kanadyjska prasa, „  Rak bierze Audrey Best  ” , w Le Devoir ,26 stycznia 2011(dostęp 28 marca 2020 r. )
  4. „  Konferencja prasowa Roberta Bourassy we wtorek 15 marca 1988 r. (pieczęć: kopia bez korekty)  ” , rząd Quebecu, biuro premiera (dostęp 28 stycznia 2011 r . ) .
  5. "  Biografia Luciena Boucharda  " , na Souveraineté-Qc.net ,30 grudnia 2006(dostęp 29 stycznia 2011 ) .
  6. Bouchard znał Roberta Cliche, gdy pracował jako prokurator naczelny komisji Cliche , która badała praktyki związkowe w branży budowlanej w latach 1974-1975.
  7. Duchesne 2004 , s.  146.
  8. W rzeczywistości jest to faks wysłany z kanadyjskiej ambasady w Paryżu, według Pierre'a Duchesne'a, który zapoznał się z tekstem zdeponowanym w Narodowych Archiwach Quebecu.
  9. Duchesne 2004 , s.  150-151.
  10. Duchesne 2004 , s.  151.
  11. Gratton, Michel (1990). Nadal szefem . Prentice-Hall Kanada, Scarborough, Ontario. str.  217 .
  12. Nathalie Collard , „  Rezygnacja Luciena Boucharda: Witaj papa bobo!”  » , Na Voir.ca ,18 stycznia 2001(dostęp 28 marca 2020 r. )
  13. BAnQ, „  Fonds Lucien Bouchard  ” , na Advitam, BAnQ (dostęp 31 sierpnia 2020 r. )
  14. Josée Legault, „La 'caution morale'”, Voir , 12 listopada 2009 r.
  15. „  Gaz łupkowy: Lucien Bouchard zastępuje André Caillé  ” , La Presse Affaires (lapresseaffaires.cyberpresse.ca) , z La Presse canadienne , artykuł wyemitowany na stronie vigil.net ,25 stycznia 2011(dostęp 28 stycznia 2011 ) . - Artykuł oryginalny .
  16. ledevoir.com: "Lucien Bouchard - Człowiek Energii Talizmanu" , 29 stycznia 2011
  17. Kathleen Lévesque , „  Léger Marketing Survey – Quebecers Want Bouchard  ”, Le Devoir ,6 maja 2006( przeczytaj online , skonsultowano 5 marca 2010 r. ).
  18. LCN . „Drzwi pozostają zamknięte” — Lucien Bouchard , 12 maja 2006 r.
  19. Ville de Montréal urzędującego burmistrza i wykonawczego komitetu , „  wyróżnienia - The burmistrzowa Montrealu nagród tytuł honorowego obywatela pana Lucien Bouchard  ” , na www.newswire.ca (dostęp 27 czerwca 2021 )
  20. (w) „  Bouchard  ” on Academic Dictionaries and Encyclopedias (dostęp 27 stycznia 2019 )
  21. "  Dlaczego bez gazu łupkowego? - Lucien Bouchard  " , w TVA Nouvelles (dostęp 27 czerwca 2021 )
  22. "  Lucien Bouchard będzie promować gaz łupkowy  " , na Le Devoir ( dostęp 27 czerwca 2021 )
  23. Kanał Quebec , „  Lucien Bouchard – 30 października 1995  ” ,17 grudnia 2013 r.(dostęp 29 maja 2017 )
  24. Pierre Duchesne , Regent: 1985-1995. , Quebec Ameryka,2004( ISBN  978-2-7644-0280-1 , OCLC  253840952 , czytaj online )
  25. Jean-François Caron , Lucien Bouchard: pragmatyzm polityczny ,2015( ISBN  978-2-7637-2829-2 , OCLC  927098776 , czytaj online )

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne