Louis Bazerque
Louis Bazerque_-_53Fi3439_(cropped).jpg)
Louis Bazerque, 28 listopada 1966
| Burmistrz Tuluzy | |
|---|---|
| Październik 1958 -Marzec 1971 | |
| Raymond Badiou Pierre Baudis |
| Narodziny |
9 maja 1912 Tuluza |
|---|---|
| Śmierć |
10 grudnia 1992(80 lat) Toulouse |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Polityk |
| Partia polityczna | Francuska sekcja Międzynarodówki Robotniczej |
|---|
Louis Bazerque , urodzony dnia9 maja 1912w Tuluzie ( Haute-Garonne ) i zmarł dnia10 grudnia 1992w Tuluzie jest francuskim politykiem. Był burmistrzem SFIO miasta TuluzaPaździernik 1958 w Marzec 1971.
Biografia
Oporny, członek rady miejskiej Raymonda Badiou , został powołany na jego miejsce w 1958 roku, kiedy porzucił mandat, aby zaprotestować przeciwko zgromadzeniu SFIO na Charles de Gaulle . Następnie znalazł miasto zarządzane przez większość socjalistyczną i centrystyczną, które chciał zmodernizować, dostosowując je do samochodów, do budowy wieżowców w obliczu nagłej potrzeby wzrostu demograficznego i szybkiego rozwoju przemysłu lotniczego.
W ciągu dziesięciu lat miasto zreorganizowało wszystkie swoje drogi, sieć (w tym komunikację) i powstaje tam 40 000 domów, z których duża część jest na kompromisie między ratuszem a deweloperami. Po miastach Aste i Empalot oraz w obliczu projektu Colomiers prowadzonego przez jego kolegę z Rady Generalnej Eugène Montel , Louis Bazerque uruchomił kwestionowany projekt Grand Mirail pod kierownictwem architektonicznym Georgesa Candilisa , jednego z głównych uczniów Le Corbusiera . Symbol dostępu klasy średniej do komfortowych mieszkań (ciepła woda i prąd), dzielnica ta rozszerza urbanizację miasta w kierunku południowo-zachodnim.
Rozwój gminy i jej usług, sztafeta pewnego klientelizmu, centrystyczne poparcie jego zastępcy ds. Społecznych Pierre'a Baudisa , pozwalają mu na łatwe reelekcje przeciwko gaullistom, którzy nie potrafią się naprawdę ugruntować, i przeciwko PCF lub zasilacza z pierwszym mera (Badiou). Jednak powolność niektórych projektów (allées Jean Jaurès, Mirail) i trudności polityczne (napięcia w większości po przejściu Montela do rady generalnej w 1966 r., Upadek SFIO po 68 maja, który pobudził lokalną PSU , a zwłaszcza zerwanie z centroprawicowy) doprowadził do porażki w wyborach samorządowych w 1971 roku. Rzeczywiście, w trudnym głosowaniu znalazł się w trudnym głosowaniu swojego centroprawicowego asystenta Pierre'a Baudisa, któremu w drugiej turze, korzystając z dobrych meldunków prawicy, udało się go jako burmistrza miasta.