| Tytuł | Akt odpowiadający na prośbę Senatu i Izby Gmin Kanady, 1982, c. 11 (Wielka Brytania) |
|---|---|
| Kraj | Kanada |
| Rodzaj | Prawo brytyjskie |
| Zatkany | Prawo konstytucyjne |
| Sankcja | 29 marca 1982 |
|---|---|
| Wejście w życie | 17 kwietnia 1982 |
Czytaj online
(nie) przeczytaj na oficjalnej stronie prawa brytyjskiego
Ustawa o Kanadzie z 1982 r. ( Angielski : Ustawa o Kanadzie z 1982 r. ) Jest ustawą Zjednoczonego Królestwa zatwierdzającą Konstytucję z 1982 r. I uchyla upoważnienie brytyjskiego parlamentu do stanowienia prawa w Kanadzie , doprowadzając do repatriacji kanadyjskiej konstytucji .
Francuska wersja tej ustawy jest załączona do niej wraz z Konstytucją z 1982 r. , Sporządzoną w dwóch językach urzędowych Kanady. Jest to jedyny akt parlamentu brytyjskiego, który został sporządzony zarówno w języku angielskim, jak i francuskim .
Podróż do Kanady politycznej samorządności zaczął z ustawą brytyjska w Ameryce Północnej , 1867 (przemianowana przez Canada Act jako ustawy Konstytucji, 1867 ). Ten akt stworzył nowoczesną kanadyjską federację, łącząc prowincję Kanady (obecnie Ontario i Quebec ), Nową Szkocję i Nowy Brunszwik w jedno dominium w obrębie Imperium Brytyjskiego . Kanada przyjęła system rządów parlamentarnych w stylu westminsterskim. Gubernator generalny sprawuje obowiązki konstytucyjne z brytyjskiego monarchy na ziemi kanadyjskiej.
Mimo to Wielka Brytania nadal miała uprawnienia do stanowienia prawa w Kanadzie. Statut Westminsterski z 1931 roku usunięto tę władzę z brytyjskiego parlamentu dotyczącą Kanady, a także z innych dominiów ( Australia , Wolnego Państwa Irlandzkiego , Nowej Zelandii , Związku Afryki Południowej i Nowej Funlandii ). Również druga brytyjska ustawa o Ameryce Północnej z 1949 r. Została przyjęta przez parlament brytyjski, przyznając parlamentowi Kanady znaczące uprawnienia do zmiany konstytucji. Jednak ustawa brytyjskiego parlamentu była nadal konieczna, aby dokonać pewnych zmian w kanadyjskiej konstytucji.
To opóźnienie w repatriacji konstytucji było w dużej mierze spowodowane brakiem konsensusu w sprawie mechanizmu zmiany konstytucji, który byłby do przyjęcia dla wszystkich prowincji, zwłaszcza Quebecu.
Ustawa kanadyjska jest następstwem ostatniego wniosku kanadyjskiego parlamentu o zmianę konstytucji tego kraju. Po niezbyt obiecujących negocjacjach z rządami prowincji Pierre Elliott Trudeau zaczyna wreszcie mieć nadzieję, że parlament federalny może jednostronnie repatriować konstytucję; Jednakże Sąd Najwyższy Kanady orzekł w dokumencie Repatriation Reference , że znaczny poziom zgody ze strony prowincji jest konieczny zgodnie z konwencjami konstytucyjnymi (aczkolwiek nie na mocy prawa). Trudeau udało się przekonać dziewięć na dziesięć prowincji, dodając niezmienną klauzulę ograniczającą wdrażanie Kanadyjskiej Karty Praw i Wolności . Quebec jest jedyną prowincją, która nie przestrzega tego porozumienia.
Rząd Wielkiej Brytanii nie wyraził sprzeciwu wobec uchwalenia ustawy, a kilku posłów było zaskoczonych, że taka anomalia nadal istnieje. W sekcji 2 Ustawy Kanadyjskiej Wielka Brytania wypowiada swój udział w przyszłych zmianach w Konstytucji Kanady.
Ustawa Kanada otrzymał sankcję królewską od Elżbiety II , Królowej Kanady , a17 kwietnia 1982deszczowo na Wzgórzu Parlamentarnym w Ottawie . Królowa Elżbieta do dziś pozostaje królową i głową państwa Kanady. Jego konstytucyjne uprawnienia nad Kanadą nie zostały zmienione przez prawo. Kanada jest w pełni suwerenna na swoim terytorium, a rola królowej różni się od jej roli brytyjskiego monarchy.
Chociaż ustawa kanadyjska uzyskała królewską zgodę na29 marca 1982w Londynie dopiero po przybyciu królowej do Kanady Konstytucja z 1982 r. , jej kanadyjski odpowiednik, została ogłoszona listami patentowymi jako ustawowy instrument Królowej podczas jej wizyty w Kanadzie.