Tulipanowiec
Liriodendron tulipifera Tulipanowiec Liriodendron tulipiferaZamówienie | Magnolia |
---|---|
Rodzina | Magnoliaceae |
LC : Najmniejszy niepokój
Tulipan drzewa lub lilia drzewo to drzewo liściaste z Magnoliowate rodziny ojczysty do południowej i wschodniej części Stanów Zjednoczonych .
W swoim pierwotnym środowisku rośnie od 50 do 60 m (mniej w Europie ) i może tam żyć do 500 lat (około 300 lat w Europie). Jego pień może osiągać 2 lub 3 metry średnicy.
Wyróżnia się przede wszystkim liściem (od 10 do 16 cm ). Ta jedna, chrupiąca , prosta, naprzemienna składa się z 4 płatów z wyraźnym nacięciem. Ogonek ma do 10 cm . Wiosną i latem żółtozielony, jesienią żółty.
Kwiat, hermafrodyta , jest samotny, wyprostowany, ma 9 działek (niezróżnicowanych płatków i działek), w tym 3 jasnozielone działki otaczające 6 płatków przechodzących od bardzo jasnozielonego do białego, pomarańczowożółtego u podstawy i lekko pachnące. Jego kształt sprawia, że wygląda jak tulipan , stąd nazwa gatunku. Kwitnienie odbywa się w zależności od klimatu od maja do czerwca do lipca.
Po 20 latach owocuje stożkowato. Dojrzały od października uwalnia liczne skrzydlate niełupki (od 3 do 5 cm ) lub zwykłe samary (nasiona skrzydlate, porównywalne z jesionem ).
• Szybko rozwijające się, w pełni jasne gatunki tolerujące słaby cień.
• Duże, pachnące, żółto-zielone, biseksualne kwiaty przypominające tulipana, stąd nazwa gatunku.
• Owoce stożkowate i łuszczące się z małymi, skrzydlatymi nasionami.
• Kikut energicznie odrzuca się po cięciu.
Młode gałęzie są ciemnoczerwone, a kora ciemnoszara, drobno spękana z wiekiem.
Pączek.
Wybuch.
Kwiat tulipana.
Liść tulipana Virginia.
Drzewo latem.
Kora tulipanowca Virginia.
Owoce tulipanowca Virginia.
Owoc tulipanowca z Wirginii.
Samares - Muzeum w Tuluzie .
Jej zasięg rozciąga się od Arkansas i Alabamy po Michigan , Nowy Jork i południową Kanadę . Rośnie na dobrze przepuszczalnych glebach w dorzeczach i unika gleb nadmiernie wapiennych. W lasach mieszanych kojarzony jest z orzechami czarnymi , orzesznikami i amerykańskim dębem białym . Drzewo toleruje krótkie mrozy do -30 ° C i niezwykle ceni słońce. Potrzebuje dużo wody w dobrze przepuszczalnej glebie. Jego eksploatacja jest obecnie badana w południowo-zachodniej Francji ( Béarn i Kraj Basków ), gdzie wilgotny klimat byłby dla niego odpowiedni.
Drzewo zostało wprowadzone do Europy w 1663 roku i od tego czasu jest powszechne w parkach na całym kontynencie. Został on wprowadzony we Francji od początku XVIII -go wieku, w tym Galissonnière . Najbardziej znane zostały zasadzone w Petit Trianon w Wersalu dla Marii Antoniny w 1771 roku i zniszczone przez burzę w grudniu 1999 roku .
Od czasu zniknięcia dwóch tulipanów z parku wersalskiego, najstarszy tulipanowiec Wirginii we Francji (współczesny tulipanowi Petit Trianon) dla niektórych znajduje się w parku zamku Didonne w Semussac w Charente-Maritime (w pobliżu Royan). Jednak wiek tulipanowca w parku zamku Coursan-en-Othe w Aube został oszacowany przez ONF na 350 lat, co przywróciłoby nas do znacznie wcześniejszej daty. W parku zamku Lesches, który ma ponad 300 lat, występuje również tulipanowiec . Inne są również widoczne w parkach zamków Cirey-sur-Blaise (Haute-Marne) i Canaples (Somma); oni pochodzą z 1830 roku do pierwszego i do końca XIX th wieku na sekundę. Tulipanowiec Virginia o wysokości 30 metrów jest widoczny w królewskiej posiadłości Château-Gaillard (Amboise) , sadzony na dużych rabatach kwiatowych w królewskich ogrodach i pochodzi z początku XIX wieku .
Kilka tematów posadzone w końcu XIX -tego wieku są widoczne w parkach i arboretum.
Oprócz ozdoby ta ma brązową twardziel, z której wykonano meble. Z jej kory pozyskuje się liiodendrynę , alkaloid zastępujący chininę . Jej kwiat jest odwiedzany przez pszczoły zwabione nektarem. W Stanach Zjednoczonych zbiera się tam bardzo ciemny miód .
Od starożytnej greki λείριον, leírion („lilia”) i δένδρον, dendron („drzewo”).
Do gatunków tulipanowiec amerykański został opisany przez Szwedzki naturalistę Carl von Linne w 1753 roku.
Tulipanowiec jest rośliną żywicielską dla gąsienic motyli Papilio glaucus i Papilio troilus .