| Produkcja | Agnes Merlet |
|---|---|
| Scenariusz | Santiago Amigorena i Agnès Merlet |
| Główni aktorzy |
Ludovic Vandendaele |
| Firmy produkcyjne | Compagnie des Images - France 3 Cinéma - In Visible Films - Première Heure - RTL-TVi - Saga Film - Société des Établissements Louis Gaumont |
| Ojczyźnie |
Francja Belgia Luksemburg |
| Uprzejmy | Dramat |
| Trwanie | 85 minut |
| Wyjście | 1993 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Syn rekina to francuski film wyreżyserowany przez Agnès Merlet , wydany w dniu24 listopada 1993we Francji .
W małym miasteczku w północnej Francji dwoje dzieci w wieku około dziesięciu lat, Martin i Simon, odrzuceni przez ojca i pozostawieni samym sobie, ponieważ ich matka opuściła dom rodzinny, popada w przestępstwo, aby przeżyć. Przez jakiś czas są używane przez grupy chłopców większe od siebie, potem próbują się ustawić , ale muszą podporządkować się prawu najsilniejszego. Śpią w wagonach towarowych, zabierają ich żandarmi i umieszczają jednego w schronisku, drugiego w rodzinie zastępczej. Za każdym razem lepiej uciekać, do tego stopnia, że rozbrojona administracja nie wie, co z nimi zrobić ...
Scenariusz jest inspirowany wiadomością, która miała miejsce na przedmieściach Rouen w 1987 roku.
Film został nakręcony w Ault in the Somme oraz w Tréport w Seine-Maritime .
Tytuł przywołuje Lautréamonta , przedwcześnie zmarłego poetę, uwielbianego przez André Bretona i surrealistów. W jego prozie Les Chants de Maldoror czytamy: „Gdyby to mogło zależeć od mojej woli, wolałbym być synem samicy rekina (…), nie byłbym taki podły”. Fraza powtarzana, z kilkoma wariacjami, przez cały film.
Film nieustannie oscyluje między rzeczywistością a snem, proponując poprzez mocne i realistyczne obrazy życia, które wykraczają poza twarze i słowa dzieci, „wiersz buntu”.