| Narodziny |
30 października 1903 Brčko |
|---|---|
| Śmierć |
14 czerwca 1982 lub 5 lipca 1983 Sarajewo |
| Narodowość | chorwacki |
| Zajęcia | Teolog , filozof , ksiądz |
| Pracował dla | Centralna Agencja Wywiadowcza |
|---|---|
| Religia | katolicyzm |
| Zakon religijny | Zakon Braci Mniejszych |
Krunoslav Draganović (ur30 października 1903 i martwe 5 lipca 1983w Sarajewie ) był katolickim księdzem, znanym jako jeden z głównych organizatorów nazistowskich siatek eksfiltracyjnych, które pozwoliły nazistowskim zbrodniarzom wojennym na ucieczkę z Europy po II wojnie światowej .
Uważa się, że w szczególności pozwolił na ucieczkę do Argentyny chorwackiemu dyktatorowi i zbrodniarzowi wojennemu (odpowiedzialnemu za masakry) Ante Pavelić . Zapytany przez Klausa Barbie o powody, które skłoniły go do pomocy w jego ucieczce do Argentyny Juana Peróna , odpowiedział: „Musimy zachować rodzaj moralnego rezerwuaru, z którego możemy czerpać w przyszłości”.
Draganovic był postacią kontrowersyjną i tajemniczą, która znajduje się w centrum wielu oskarżeń dotyczących Banku Watykańskiego , CIA i partii nazistowskiej. Odtajnione dokumenty CIA potwierdzają, że Draganović był członkiem Ustashy , chorwackiej skrajnie prawicowej organizacji faszystowskiej powiązanej z nazizmem, której władze Osi przejęły kontrolę nad Chorwacją w 1941 roku. Ustasza zabił ponad milion Serbów , Żydów , Cyganów i dysydenci. Draganović został oskarżony o pranie skarbu Ustashy, biżuterii i innych kosztowności skradzionych ofiarom Holokaustu w Chorwacji.
Ojciec Draganovic pochodził z Travnika (obecnie część Bośni i Hercegowiny ). Uczęszczał do gimnazjum w Travniku, studiował teologię i filozofię w Sarajewie . W latach 1932-35 studiował w Papieskim Instytucie Wschodnim i na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie .
W 1935 r. Wrócił do Bośni, początkowo jako sekretarz biskupa Ivana Saricia . WSierpień 1943Draganovic wrócił do Rzymu, gdzie został sekretarzem Bractwa San Girolamo, chorwackiego bractwa z siedzibą w klasztorze San Girolamo degli Illirici przy Via Tomacelli. Klasztor ten stał się centrum operacyjnym chorwackiej sieci eksfiltracyjnej, o czym świadczą pliki nadzoru utworzone przez CIA.
Źródła wywiadowcze zebrane przez Marka Aaronsa i Johna Loftusa dla ich książki Unholy Trinity również twierdzą, że Draganovic był także nieoficjalnym szefem chorwackiego biura wywiadu Sekretariatu Stanu Watykanu i jest prawdopodobne, że w tym czasie pracował dla amerykańskie, brytyjskie i francuskie służby wywiadowcze.
Największą tajemnicą dotyczącą Draganovic dotyczy być może jego późne rajd do Jugosławii z Tito . Wrócił do Sarajewa, gdzie dał15 listopada 1967 konferencja prasowa, na której pochwalił „demokratyzację i humanizację życia” pod rządami Tito.
Zaprzeczył oskarżeniom chorwackiej hiper-nacjonalistycznej diaspory i prasy ustaszy, że został porwany lub uwięziony przez UDBA, jugosłowiańską tajną policję.
Draganovic koniec życia spędził w Sarajewie.