Jules Herbillon
Jules Herbillon| Narodziny |
1896 lub 12 maja 1896 Awans |
|---|---|
| Śmierć | 1987 lub 19 listopada 1987 |
| Narodowość | belgijski |
| Czynność | Językoznawca |
podpis
Jules-Hubert-Marie Herbillon , urodzony dnia12 maja 1896w Hognoul ( Belgia ) i zmarł dnia19 listopada 1987w Molenbeek-Saint-Jean ( Belgia ) był belgijskim lingwistą , toponimistą i antroponimistą . Ożenił się z córką pisarza Huberta Stierneta .
Biografia
Edukacja, szkolenie i kariera
Urodzony w Hognoul, rolniczej wiosce w regionie Hesbaye w Liège, Jules Herbillon ukończył studia średnie w Tongeren , gdzie zaczął interesować się flamandzkimi dialektami Limburgii . Po I wojnie światowej podjął błyskotliwe studia filologii klasycznej na Uniwersytecie w Liège i uzyskał doktorat z filozofii i literatury.
Herbillon rozpoczął karierę w Chimay , gdzie przez dwa lata (1921–1922) uczył jako profesor w Athénée royal . Jego status jako zwycięzca Konkursu podróży dotacje w 1922 roku pozwoliło mu uzyskać studiów i badań pobyt w Paryżu od 1923 do 1925 roku . Tam szczególnie uczęszczał do sekcji nauk religijnych Ecole Pratique des Hautes Etudes . Pobyt ten został usankcjonowany dyplomem po napisaniu rozprawy dotyczącej historii religii Grecji i Rzymu, a zwłaszcza kultów Patras .
Pomimo tych obiecujących początków w środowisku akademickim, Jules Herbillon pozostawał przez trzydzieści lat profesorem w Athénée royal d' Ixelles , od 1925 do 1956 roku . Jednak już w 1930 roku filolog klasyczny, którym był, zachęcony przez Jeana Hausta , poświęcił swoje badania zgłębianiu toponimii, antroponimii i folkloru swojego regionu Hesbignon , a następnie jego większego regionu Oïl. Studia te szybko rozszerzą się na dialektologię i historię języka, dyscypliny, które stały się wówczas metodologicznie konieczne dla poprzednich. To właśnie te liczne punkty zainteresowania leżą u podstaw całej jego pracy.
Praca
Publikacje
Publikacje Julesa Herbillona mają prawie 450 odniesień; dlatego wspomnimy tutaj tylko o najważniejszych. Prawie kompletny spis można znaleźć w bibliografii opracowanej przez Jeana Germaina zgodnie z biografią Alberta Henry'ego poniżej .
Książki
- Kulty Patras, z patreańską prozopografią , Johns Hopkins University Press (Studies in archeology 5), Baltimore, 1929, XVI-183 s.
- Elementy hiszpańskie w Walonii i francuskim dawnej Niderlandów , Mémoires de la Commission royale de Toponymie et de Dialectologie 10, Michiels, Liège, 1961, 135 s.
- Nazwy gmin Walonii , gminy Crédit, Coll. Histoire, seria in-8 °, nr 70, Bruksela, 1986, VIII-181 str.
- Słownik nazwisk w romańskiej Belgii iw sąsiednich regionach ... (pośmiertnie, z Jeanem Germainem i przy współpracy Jean-Marie Pierret i Frans Debrabandere ), Crédit communal, Bruxelles, 1996, 2 vol., 1196 s. - Nowe wydanie: Słownik nazwisk w Walonii i Brukseli , Racine, Bruksela 2007, 1064 str. ( ISBN 978-2-87386-506-1 ) .
Artykuły
- „Homeric Artemis”, Luttre, A. Balsacq, 1927, 59 s.
Bibliografia
- Jean Germain, „In memoriam Jules Herbillon (1896–1987)”, w: Onoma 29, 1987–1989, s. 1. 51-52.
- Albert Henry , „Notice sur Jules Herbillon”, w Roczniku Królewskiej Akademii Belgii , 1993, s. 71-135 (bibliografia: Jean Germain).
- Jean Germain, „Jules Herbillon”, w: New national biography , Bruksela, t. 8, 2005, s. 193-195 ( [PDF] czytaj online ).
- Marie-Guy Boutier, Jean Germain, Jean Lechanteur, Jean-Marie Pierret, Martine Willems, Jules Herbillon (1896–1987) lub niestrudzone poszukiwanie pochodzenia słów walońskich, Towarzystwo Języka i Literatury Walońskiej , Collection Mémoires wallonnes nr 9, Liège, 2006, 109 s. - W szczególności znajdujemy następujące artykuły:
- Jean-Marie Pierret, „Jules Herbillon, wierny sługa filologii walońskiej”.
- Martine Willems, „Od Hesbaye do Walonii: praca toponimiczna”.
- Jean Germain, „Z raportu do słownika: antroponimista, który wciąż jest autorytatywny”.
- Marie-Guy Boutier, „Jules Herbillon etymologist”.
Uwagi i odniesienia
- Albert Henry, „Notice sur Jules Herbillon”, w Roczniku Królewskiej Akademii Belgii , 1993, str. 73.
- Tamże. , s. 74.
- Tamże. , s. 75.
- Tamże. , s. 76.