| Narodziny |
20 listopada 1902 7. dzielnica Paryża |
|---|---|
| Śmierć |
2 lipca 1989(m. 86) Neuilly-sur-Seine |
| Pogrzeb | Cmentarz Montparnasse |
| Narodowość | Francuski |
| Szkolenie |
Lycée Louis-le-Grand Wydział Lekarski w Paryżu |
| Zajęcia | Aktor , reżyser filmów dokumentalnych , scenarzysta , biolog , reżyser , scenograf , bojownik ruchu oporu , tłumacz |
| Ojciec | Paul Painlevé |
| Pracował dla | Centrum Uniwersytetu Vincennes |
|---|---|
| Konflikt | Druga wojna światowa |
| Reprezentowane przez | Stożek światła |
Jean Painlevé jest francuskim reżyserem i biologiem , urodzonym20 listopada 1902w 7 th arrondissement of Paris i zmarł2 lipca 1989w Neuilly-sur-Seine ( Hauts-de-Seine ). Jego ojciec, Paul Painlevé , matematyk , był trzykrotnie przewodniczącym Rady .
Jean Painlevé, filmowiec i biolog specjalizujący się w podwodnej faunie, szczególnie wyróżnił się swoimi naukowymi dokumentami . Słusznie uważany jest za jednego z ojców założycieli kina naukowego.
Najpierw pogardzany przez świat naukowy, który uważa kino za niegodne i niezbyt poważne jako narzędzie naukowej obserwacji, szybko zostaje zauważony przez surrealistów, a w szczególności przez André Bretona , który podziwia plastyczną i sugestywną wizję swoich filmów.
Ze spotkania z Jeanem Vigo rodzi się prawdziwa przyjaźń i artystyczna współpraca jako scenarzysta.
Oporny w czasie II wojny światowej , zainwestowany w walkę z faszystami, stworzył Wampira jako przypowieść o europejskiej historii swoich czasów, piętnując w ten sposób ducha drapieżnictwa. Po II wojnie światowej brał udział w tworzeniu Światowego Związku Dokumentalistów.
Sprzeciwia się powstaniu Festiwalu Filmowego w Cannes i jego procesji z nagrodami, symbolicznym dla niego miejscem drobnych aranżacji i kaplicowych zmagań.
Jego twórczość charakteryzuje troska o trafność opisową tematów i głębokie pragnienie podzielenia się emocjami i zachwytem w obliczu „tajemnicy” natury, którą jego filmy pomagają odsłonić.
Jean Painlevé jest jednym z założycieli Instytutu Kinematografii Naukowej oraz Wyższej Komisji Technicznej ds. Obrazu i Dźwięku .
Film Wampir , czarno-biały film krótkometrażowy krótszy niż dziewięć minut, nakręcony w 9,5 milimetra , artystyczny w swoich ujęciach, eksperymentalny, jako gatunek nowy i naukowy zarazem, jest dokumentem pokazującym technikę stosowaną przez wampira ( nietoperz ), na jedzenie. Najpierw widzimy, jak chodzi na czworakach, aby zbliżyć się do swojej ofiary, małego gryzonia, a następnie oblizuje nos, przekazując znieczulenie, a następnie gryzie go w policzek, aby wypić krew, chłepcząc ją.