Jean Cavalier

Jean Cavalier Obraz w Infobox. Biografia
Narodziny 28 listopada 1681
Langwedocja
Śmierć 17 maja 1740(w wieku 58 lat)
Chelsea
Czynność Dowódca wojskowy
Inne informacje
Stopień wojskowy Generał

Jean Cavalier , urodzony dnia28 listopada 1681w Ribaute-les-Tavernes i zmarł dnia17 maja 1740w Chelsea jest najsłynniejszym z wodzów i proroków Camisardów .

Biografia

Jej ojciec, niepiśmienny chłop, wraz z rodziną został zmuszony przez prześladowania do zostania katolikiem. Jednak jego matka potajemnie wychowała go w wierze protestanckiej. Był rolnym goujatem, a następnie piekarzem w Anduze . W 1701 roku musiał wyjechać na wygnanie do Genewy z powodu swoich przekonań religijnych. Wrócił do Cévennes po zamachu w Pont-de-Montvert , o. François de Langlade du Chayla , inspektora misji katolickich,24 lipca 1702, wydarzenie, które wyznacza początek wojny w Wenecji .

W ciągu kilku miesięcy Jean Cavalier stał się głównym przywódcą buntu Camisardów , których w ten sposób nosił sztandar. Okazuje się, że jest doskonałym przywódcą, świetnym taktykiem wojskowym, doskonale znającym kraj, który będzie odgrywał główną rolę: marszałek de Villars powie o nim, że „był równie odważny w ataku, jak roztropny w ataku. emerytura ” . W ciągu tych dwóch strasznych lat, w których trwało powstanie protestanckich chłopów, najpierw trzymał w szachu generała porucznika Victora-Maurice'a de Broglie , a następnie jego następcę, marszałka Francji Nicolasa Auguste de La Baume de Montrevel .

Miesiące listopad i Grudzień 1702zobacz pierwsze sukcesy Camisarda. W Boże Narodzenie 1702 r. Jean Cavalier odważył się zorganizować zgromadzenie religijne u bram Alès i zmusić do ucieczki miejscową milicję, która przyszła go zaatakować.

W Vagnas ,10 lutegoW 1703 r. Rozgromił wojska królewskie, ale wkrótce pokonany, musi uciekać. Plik29 kwietnia 1703po zwołaniu zgromadzenia w dolinie Malle-Bruisse, Cavalier wycofał się z oddziałem kamizelek w pobliżu wieży Bilhot niedaleko Bagard , której sytuacja wydaje się pewna. Sekret tego odwrotu zostaje ujawniony po zdradzie młynarza, który zapewnił przetrwanie kamizelek. Sto Louis d'or zostało mu zaoferowane przez marszałka de Montrevel w zamian za informacje, które pozwoliły Brygadierowi de Planque poprowadzić niespodziewany atak, który okazał się zwycięski z kamisardami. W nocy29 w 30 kwietnia 1703ginie trzysta kamisardów, aw szeregach armii królewskiej ginie ośmiu oficerów i dwunastu żołnierzy.

Ale 14 marca 17041100 kamisardów dowodzonych przez Jeana Cavaliera osiąga największe zwycięstwo: 400 do 600 elitarnych żołnierzy marynarki wojennej i 60 dragonów króla zostaje rozgromionych w Martignargues , od 180 do 350 królewskich żołnierzy ginie podczas konfrontacji z dwudziestoma zabitymi kamisardami. Po ogłoszeniu tej wiadomości, Ludwik XIV odwołał Montrevel i wyznaczył innego marszałka Francji , Claude'a Louisa Hectora de Villarsa , aby go zastąpił.

Plik 19 kwietniaW Nages , dwa dni przed wyjazdem, Montrevel na czele 1000 żołnierzy pokonał jednak Cavaliera i zajął jego kwaterę główną. Cavalierowi wciąż udaje się zatrzymać dwie trzecie swoich żołnierzy. Również 30 kwietnia rozpoczął negocjacje z rodziną królewską. Pomimo królewskiego pragnienia, by narzucić się siłą, stosując często bardzo brutalne represje wobec cévennes hugenots („  spalenie Cévennesów  ”, polityka spalonej ziemi prowadzona odWrzesień 1703przez armię królewską), charyzma, nieredukowalna wola, absolutna pewność swoich zwolenników, zwycięstwa, które wygrywa, narzucają Jeana Cavaliera jako istotnego rozmówcę marszałka de Villarsa , pragnącego położyć kres tej morderczej rebelii. 16 maja Cavalier spotkał się z marszałkiem de Villars w Nîmes i poprosił o amnestię dla niego i jego ludzi, zezwolenie na opuszczenie Francji i uwolnienie więźniów, pozwolenie wszystkim wyznawcom religii na sprzedaż ich majątku i poprosił o pułk, którego on sam byłby pułkownikiem. Plik27 maja 1704Ludwik XIV przychyla się do żądań Camisardów pod wodzą Cavaliera. Ta kapitulacja nie przypadła do gustu pozostałym przywódcom Camisardu, którzy kontynuowali walkę, ale pozbawiono ich jedynego głównego dowódcy wojskowego, a zatem bez większych sukcesów.

Po zostaniu pułkownikiem, Cavalier otrzymał roczną emeryturę w wysokości 1200  funtów, ale w obawie, że zostanie skompromitowany przez swoich współwyznawców, opuścił Francję na23 czerwca 1704w towarzystwie setki jego wiernych towarzyszy broni.

Cavalier przez pewien czas służył księciu Sabaudii , który pozwolił mu utworzyć i dowodzić pułkiem Camisardów służących królowi Anglii podczas wojny o sukcesję hiszpańską . W 1706 r. Na czele anglo-portugalskiego pułku złożonego w części Camisardów walczył z Francją i ledwo uniknął śmierci w bitwie pod Almansą , gdzie został ciężko ranny, a jego pułk zniszczony., Co powoduje jego wojskową emeryturę.

Do 1710 r. Kursował między Anglią a Holandią, po czym przeszedł na emeryturę w pobliżu Dublina , gdzie mieszkał z niewielką emeryturą, którą uzyskał. Ożenił się z Irlandką, Eachną Mckay.

Na awans do stopnia generała brygady w 1735 roku musiał czekać. W 1738 r. Jerzy II , król Wielkiej Brytanii i Irlandii, mianował go zastępcą gubernatora wyspy Jersey . On umarł na17 maja 1740, w swoim domu w Chelsea nad Tamizą . Został pochowany na cmentarzu na przedmieściach zachodniego Londynu.

Uwagi i odniesienia

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne