Jâhilîya
Dżahilijja lub djāhilīya (w arabski : جاهلية [Jahiliya] The Jahl słowo ( جهل ), co oznacza ludzką niewiedza) odnosi się w Koranie na okres przedislamskich , znamienny Politeizm na terytorium Arabia.
Prorok islamu Mahomet przypisał jednemu ze swoich Quraychickich przeciwników niesławny przydomek Abû Jahl ( أبو جَهْل بن هِشام [abū al-jahl ben hišām], ojciec ignorancji ). Abû Jahl, którego prawdziwe nazwisko brzmi Abû al-Hikâm ben Hichâm ( إحْكام [iḥkām], dokładność; precyzja ), zranił Mahometa, rzucając w niego kamieniami. Był jednym z poległych w bitwie pod Badr .
Pochodzenie terminu
Jeśli tłumaczenie terminu Jahiliya to często „era ignorancji”, Ignaz Goldziher preferuje tłumaczenie „barbarzyństwa”. Ta nazwa pomaga podkreślić okres islamu.
Źródła islamskie wydają się opierać na termin Jâhilîya opozycji w czasach pre-islamskich, między pojęciem " ILM «pamięci społecznej»do tych z ra'i «indywidualnej opinii»lub nauce Kahin «wróżbity księdza» z natury prywatne. W czasach islamu ilm był przede wszystkim dobrem boskim, „nieproporcjonalnym do tego, co człowiek może wiedzieć”.
Religia jahiliya
W artykule przedstawiono muzułmańską wizję okresu przedislamskiego w Arabii, zwaną w Koranie „jâhilîya”. Badania naukowe na ten temat znacznie różnią się od literatury muzułmańskiej i starożytnych przekazów. Artykuł „ Arabia przedislamska ” przedstawia stan wiedzy naukowej na ten temat.
Bóstwa przedislamskie wymienione w Koranie lub hadisach
Niektórzy idole cytowani w Koranie pochodzą z południowo-arabskiego pochodzenia, ale ich przywołanie jest raczej niejasne, ponieważ w czasach Mahometa Arabia była przez kilka stuleci judaizowana, a następnie chrystianizowana .
Według Maxime'a Rodinsona , al-Lat, al-`Uzzâ i Manât były przedislamskimi mekkańskimi boginiami zwanymi „córkami Allaha”. Podczas objawienia Sury LIII Mahomet, według Tabariego , w pierwszej wersji zalecił oddawanie im czci. Mówi się, że wersety te zostały „ uchylone ” i zostały nazwane „ wersetami satanistycznymi ” przez szkockiego orientalistę Sir Williama Muira (1819–1905).
-
al-Lât (اللَّات [al-llāt], al-lât; bogini )
Bogini słońca reprezentowana przez ogromny wizerunek z szarego
granitu .
Herodot (484-420 pne ) donosi o obecności
arabskiego bóstwa o imieniu Alilat. Etymologia tego imienia jest interpretowana jako pochodna latta „mieszać, ugniatać mąkę jęczmienną” i kojarzy boginię z Baalą / Astarte lub jako skojarzenie z bogiem Allahem. Jego imię byłoby feminizowaną formą Allāh lub al-Ilāh i uczyniłoby al-Lât jego małżonką.
-
al- `Uzzâ (العُزّى [al-`uzzā], wszechmocna istota )
Idol przedislamski, spokrewniony z
Wenus / Afrodytą, spersonalizowany blokiem granitu o długości około 6 m .
Symbol losu i śmierci (مَنيّة [manīya], los; los; śmierć ). Przedislamska bogini losu, która przecięła nić losu na obraz
Morta , trzeciego
Parque .
Przedislamskie bóstwo plemienia
Jemenu .
Bóstwo przedislamskie, które miało swoje sanktuarium w pobliżu
Yanbu nad
Morzem Czerwonym .
-
Tâghût (طاغوت [tāġūt], idol; fałszywy bóg; demon )
Termin używany do określenia przedislamskiego bóstwa, takiego jak al-Lat, al-Uzza lub Manat, zbuntowanej istoty, takiej jak Szatan. W liczbie mnogiej termin ten może odnosić się do bożków.
-
Wadd (ودّ [wadd], miłość )
Wadd to bóstwo miłości i przyjaźni.
-
Yaghûth (يغوث [yaġūθ], Yaghûth)
Bóstwo pomocy czczone w Jemenie.
-
Ya`ûq (يعوق [ya`uq] broni; Ya`ûq )
Bóstwo opiekuńcze, czczone w Jemenie.
-
Jibt (جِبْت [jibt], Jibt )
Idol wymieniony tylko raz w towarzystwie spodni .
Idol w ludzkiej postaci, sprowadzony z
Syrii, który miał być patronem karawan i ojcem kilku innych bożków ze starożytnej świątyni w Mekce. Hubal to księżycowe bóstwo, którego imię może być związane z
Baalem . To właśnie tego bożka przywitał
Abu Sufyân po zwycięstwie pod
Uhud .
Święte zwierzęta wymienione w Koranie
„Bóg nie ustanowił Bahiry, Sâyby, Wasili ani Hama. Niewierni wymyślili kłamstwa przeciwko Bogu. Wielu z nich nic nie rozumie. "
- Koran , „The Table”, V , 103, (ar) المائدة .
-
Bahîra (بَحِيرة [baḥīra])
-
Sâ'yba (سَآئِبة [sā'iba], zaniedbany; wolny; nietykalny )
-
Wasîla (وَصِيلة [waṣīla])
-
Hâm (حام [ḥām])
Te cztery nazwy odnoszą się do różnych kategorii wielbłądów, których Arabowie powstrzymali się od zabijania, aby zarezerwować je dla swoich bóstw, i które pozwolili swobodnie paść się w murach sanktuariów.
Według Tabariego , perski król Jemchîd byłby wynalazcą kultu bożków.
Poezja Jâhilîya
Poezja przedislamska zajmuje szczególne miejsce w postrzeganiu Jâhilîya. Rzeczywiście, według niektórych źródeł islamskich, jako tradycji sięgającej Umara, poezja byłaby jedyną „nauką” istniejącą w tym okresie. Jest to szczególny przykład tej społeczności i wiedzy plemiennej, która wzbogaca się, tworząc ważny „tezaurus”.
Od VIII -go wieku, będzie to specjalne badania i krytyczna część klasycznej krytyki arabskiej .
Kontrowersyjne użycie terminu
W nauczaniu islamu termin jâhilîya może być stosowany pejoratywnie do społeczeństw przedislamskich, nawet poza Arabią, na przykład w Afryce Północnej przed podbojem Maghrebu przez muzułmanów . Służy również do potępienia praktyki muzycznej związanej z tawernami, kobiecą seksualnością i winem.
Pojęcie jâhilîya jest często używane przez prądy islamistyczne . Dla Sayyid Qutb (1906-1966), teoretyk Bractwa Muzułmańskiego w Egipcie ze swoim manifeście Trail Znaki (1964), „ muzułmanie są dzisiaj bardziej nieświadomy niż Arabów z dżahilijja ” : Muslim społeczeństwo jest podzielone na mniejszości prawdziwych wierzących ( Umma ), a ogromna większość pogrążyła się w ignorancji i złudzeniach, nowej formie jahiliya, pod wpływem Zachodu i skorumpowanych władców muzułmańskich, co jest wykorzystywane jako usprawiedliwienie dla użycia przemocy wobec tych ostatnich przez pewne radykalne prądy. Tę koncepcję podziela Abdelkrim Moutiî, założyciel Chabiba Islamiya (Młodzieży Islamskiej) w Maroku .
Według socjologa Farhada Khosrokhavara podsumowującego przemówienia niektórych grup dżihadystów :
" Zachód jest przeciwny ... wspólnota Allaha przerobiona na obraz heroicznego okresu islamu pod rządami Proroka ... Neo-umma jest definiowana pozytywnie tam, gdzie jest negatywna na Zachodzie lub w krajach muzułmańskich podlegających panowaniu jahiliya ... Neo-umma, do której wzywają, to uporządkowane społeczeństwo, w którym zachodnie „turpitudes” nie miałyby prawa do miasta: „nagość” kobiet (to znaczy fakt, że nie jest ona zasłonięta), rozwiązłość między płciami, wyjście kobiety z domu w celu podjęcia pracy z mężczyznami, prawna równość płci, homoseksualizm, spożywanie alkoholu, wolność religijna ” .
Uwagi i odniesienia
-
M.-A. Amir-Moezzi, Słownik Koranu , s. 798 .
-
Weir, TH, „Ḏj̲āhilīya”, w: Encyclopaedia of Islam, pierwsze wydanie (1913–1936), pod redakcją M. Th. Houtsma, TW Arnold, R. Basset, R. Hartmann.
-
Koran , „Gwiazda”, LIII , (ar) النجم
-
-
Wynalazek „Szatańskich wersetów” przypisuje się orientalistowi szkockiemu Sir Williamowi Muirowi (1819-1905) po (nie) „Sir Williamie Muir” w Encyclopædia Britannica 1911 [ William Muir (en) Przeczytaj online na Wikisource ]
.
-
Odcinek jest opisany w Tabari, op. Cit. , Tom. II, „Mahomet, pieczęć proroków”, s. 90-91. Ucieczka towarzyszy Proroka w Abisynii. Konwersja pliku `Hamza.
-
To wyrażenie zostało użyte jako tytuł powieści Salmana Rushdiego, The Satanic Verses.
-
Koran , „The Star”, LIII , 19, (ar) النجم
-
Alilat , po grecku : Ἀλιλάτ patrz Herodotus , Histoires [ szczegóły wydań ] [ czytaj online ] „I, 131” i Histories [ szczegóły wydań ] [ czytaj online ] „III, 8”, gdzie jest identyfikowana z Ouranią , Afrodytą / Wenus niebiańska.
-
Fahd, T., „al-Lāt”, w: Encyclopedia of Islam.
-
Koran , „The Star”, LIII , 20, (ar) النجم
-
Koranu , "Noe", LXXI , 23, (Ar) نوح
-
Koran , „Krowa”, II , 256, (ar) البقرة
-
Fahd, T. and Stewart, FH, „Ṭāg̲h̲ūt”, w: Encyclopedia of Islam
-
Koran , „Kobiety”, IV , 51, (ar) النساء
-
Odcinek jest opisany w Tabari, op. Cit. , Tom. II, „Mahomet, pieczęć proroków”, s. 203. Bitwa pod O`hod.
-
Tabari, op. Cit. , vol. I, „Od stworzenia do Dawida”, str. 67-68. Odpowiedź na to pytanie: kto był pierwszym człowiekiem, który wprowadził kult bożków?.
-
Jemaï Abdennaceur, „Studenci, historia i zaakceptowana tożsamość. Poszukiwanie tożsamości i cele instytucjonalne: przypadek Tunezji”, Carrefours de l'Education, 2005/2 ( n o 20), s. 159-174 . https://www.cairn.info/revue-carrefours-de-l-education-2005-2-page-159.htm ].
-
Aline Tauzin, „Kobieta, muzyka i islam. Od zakazanego na scenę ”, Clio. Historia, kobiety i społeczeństwa, 25 | 2007. [1] .
-
Olivier Carré, "Walka o Bogu i państwa islamskiego w Sayyid Qotb, inspiratora obecnej radykalizmu islamskiego", Revue Française de science politique, 33 e ANNEE, n o 4, 1983. str. 680-705 [2] .
-
"Z przerażeniem do terroryzmu", myśl południe, 2010/2 ( N O 31), s. 185-199 . [3] .
-
Abdessamad Dialmy, „Islamizm marokański: między rewolucją a integracją”, Archives de sciences sociales des religions, 110 | Kwiecień-czerwiec 2000 [4] .
-
Farhad Khosrokhavar, When Al-Qaida speak : zeznania za kratkami , Paryż, Grasset, 2006, s. 368 , cytowane przez Bartolomeo Conti, „Muzułmanie we Włoszech między kryzysem tożsamości a reakcjami islamistów”, European Review of International Migration, vol. 27 - N O 2 | 2011 [5] .
Załączniki
Powiązane artykuły
Bibliografia
-
Ibn al-Kalbi , The Book of Idols (kitâb al-'asnâm) , wydanie dwujęzyczne francusko-arabskie, Alqalam, 2001
- Toufic Fahd, Panteon Arabii Środkowej w przeddzień Hegiry , Francuski Instytut Archeologii w Bejrucie, 1968
- Toufic Fahd, La divination arabe , Sindbad, 1987
-
Tabari ( przetłumaczone z arabskiego przez perskiego przez Hermanna Zotenberga), La Chronique. Historia proroków i królów , t. I, Arles, Actes Sud / Sindbad, pot. "Słownik wyrazów bliskoznacznych",2001( ISBN 2-7427-3317-5 ).
-
Tabari ( przetłumaczone z perskiego przez Hermanna Zotenberga), La Chronique. Historia proroków i królów , t. II, Actes Sud / Sindbad, pot. "Słownik wyrazów bliskoznacznych",2001( ISBN 2-7427-3318-3 ).