Hugo Bettauer

Hugo Bettauer Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Hugo Bettauer w latach 1910. Kluczowe dane
Imię urodzenia Maksymilian Hugo Bettauer
Narodziny 18 sierpnia 1872 r.
Baden bei Wien ( Dolna Austria , Austria )
Śmierć 26 marca 1925(w wieku 52 lat)
Wiedeń (Austria)
Podstawowa działalność Pisarz
Autor
Język pisania Niemiecki

Podstawowe prace

Ulica bez radości
Miasto bez Żydów

Hugo Bettauer , urodzony Maximilian Hugo Bettauer ,18 sierpnia 1872 r.w Baden bei Wien i zmarł dnia26 marca 1925w Wiedniu , jest austriackim dziennikarzem i pisarzem .

Wybitna i kontrowersyjna postać swoich czasów, wiele jego dzieł było bestsellerami, a kilka zostało zaadaptowanych na ekran, w tym La Rue sans joie , wyreżyserowany przez Georga Wilhelma Pabsta w 1925 roku i André Hugon w 1938 roku, dotyczący prostytucji oraz Miasto bez Żydów , wyreżyserowane przez Hansa Karla Breslauera w 1924 roku, satyrę na antysemityzm .

To dzięki sukcesowi tej ostatniej pracy został zamordowany przez działacza partii nazistowskiej .

Biografia

Młodość

Maximilian Hugo (lub prawdopodobnie Hugo Maximilian) Bettauer jest synem Arnolda (Samuel Aron) Bettauera, żydowskiego maklera giełdowego ze Lwowa, który poślubił Annę Wecker. Hugo ma dwie starsze siostry, Hermine (Michi) i Mathilde.

W 1887 i 1888 uczęszczał do czwartej klasy gimnazjum im. Franza-Joseph- Gymnasium w Stubenbastei w Wiedniu z Karlem Krausem , który stał się jego najcieplejszym krytykiem. W wieku 16 lat uciekł z domu i wyjechał do Aleksandrii , gdzie konsul austriacki odesłał go prosto do domu.

W 1890 roku, chcąc rozpocząć karierę wojskową, przeszedł na Kościół ewangelicki i wstąpił jako ochotnik na okres jednego roku do Imperial Chasseurs, pułku piechoty górskiej. Jego nawrócenie wynika prawdopodobnie z niemożności zrobienia przez Żyda kariery w wojsku.

Po pięciu miesiącach pobytu w Tyrolu opuścił wojsko z powodu kłopotów z przełożonymi. Wraz z matką przeniósł się do Zurychu w Szwajcarii, gdzie w 1896 roku, w wieku 24 lat, po śmierci ojca dostrzegł ważne dziedzictwo.

Małżeństwo i emigracja

W Zurychu poślubił swoją młodzieńczą ukochaną Olgę Steiner, z którą wyemigrował do Stanów Zjednoczonych po śmierci matki. Podczas przeprawy dokonuje fatalnych spekulacji i traci całą swoją fortunę. Olga i Hugo przeprowadzają się do Nowego Jorku , gdzie Olga występuje jako aktorka. Bettauer, choć uzyskał obywatelstwo amerykańskie, nie mógł znaleźć pracy, więc w 1899 r. postanowili wyjechać do Berlina, gdzie urodził się ich syn Heinrich Gustav Hellmuth Bettauer (deportowany do Auschwitz w 1942 r. i tam przez jakiś czas zmarły).

W Berlinie Bettauer pracował jako dziennikarz i zyskał sławę , ujawniając szereg skandali . Między innymi napisał książkę Bobbie , która ukazała się w 1921 roku, w której opisał bogate i potężne dziecko złodzieja.
W 1901 roku, po samobójstwie dyrektora Berliner Hoftheater, którego oskarżył o korupcję , Bettauer został wydalony z Prus . Najpierw osiadł w Monachium, gdzie pracował w kabarecie Die Elf Scharfrichter („Jedenastu wykonawców”), a jesienią 1901 r. wyjechał do Hamburga, aby objąć stanowisko dyrektora specjalistycznego pisma „ Küche und Keller ” („Kuchnia i piwnica” ).

Drugie małżeństwo

Po rozwodzie Bettauer poznał w Hamburgu swoją drugą żonę, Helene Müller, która miała wówczas 16 lat . W 1904 r. uciekli razem do Stanów Zjednoczonych i pobrali się podczas przeprawy. Ich syn Reginald Parker Bettauer urodził się w tym samym roku. W Nowym Jorku Bettauer pracował jako dziennikarz i zaczął pisać seriale do publikacji w gazetach.

W 1910 wrócił do Wiednia, gdzie został zatrudniony przez gazetę Neue Freie Presse . Na początku I wojny światowej chciał się zaciągnąć, ale odmówiono mu ze względu na jego amerykańskie obywatelstwo .
W 1918 roku po kłótni z przełożonymi o wadliwą maszynę do pisania został zwolniony z Neue Freie Presse .

Bettauer pracował od końca wojny jako korespondent różnych amerykańskich gazet i magazynów. Rozpoczyna w Nowym Jorku program pomocy mieszkańcom Wiednia. Od 1920 r. produkował powieści w dużych ilościach, w tempie czterech do pięciu rocznie. Specjalista od kryminałów, szybko odniósł sukces dzięki społecznemu przekazowi jego wątków i scenografii, które rozgrywały się nie tylko w Wiedniu, ale także w Berlinie i Nowym Jorku. Jego najsłynniejsza powieść, Miasto bez Żydów ( Die Stadt ohne Juden ) ukazała się w 1922 roku.

Dziennikarstwo śledcze i inne prace

Oprócz swojej twórczości, Bettauer założył Bettauers Wochenschrift , tygodnik, który regularnie prowokuje kontrowersje swoją progresywną, by nie powiedzieć prowokacyjną treścią. Podobnie jak w Stanach Zjednoczonych, wykorzystuje koncepcję powieści seryjnej.

Innym projektem o znacznie krótszym czasie życia jest inny tygodnik, Er und Sie. Wochenschrift für Lebenskultur und Erotik („On i ona. Tygodnik na temat stylu życia i erotyki  ”), który Bettauer uruchomił w 1924 r. wraz z R. Oldenem i który miał się skończyć po pięciu numerach.

Bettauer jest jedną z najwybitniejszych i najbardziej kontrowersyjnych postaci publicznych swoich czasów.
Jego prace adaptowane są na scenę lub do kina. W filmie Georga Wilhelma Pabsta z 1925 roku Ulica bez radości , opartym na tytułowej powieści Bettauera, rozpoczęła się międzynarodowa kariera młodej Grety Garbo . Tę Hansa Karla Breslauera , adaptującą Miasto bez Żydów w 1924 roku, wypuszczają aktorzy Hans Moser i Ferdinand Maierhofer .
Jednocześnie jego dziennikarstwo śledcze i jego idee na rzecz pobłażliwości i wyzwolenia seksualnego wywołały wiele debat publicznych. Jego przeciwnicy starają się go zdyskredytować, nazywając go Asphaltliterat („pisarz rynsztokowy”). Ich przemoc z czasem narasta, Bettauer jest publicznie oczerniany, jego gazeta zostaje skonfiskowana, a przeciwko niemu wnoszona jest skarga za psucie moralności publicznej. Ponadto pojawiają się publiczne groźby i wezwania do jego zabójstwa.

Bettauer, ku zaskoczeniu wszystkich, został uniewinniony, a wydanie jego gazety, które nastąpiło po tym wydarzeniu, osiągnął nakład 60 000 egzemplarzy, co było najwyższą liczbą tygodniową w historii w Austrii. WMarzec 1925, na kilka dni przed zabójstwem Bettauer poważnie rozważa jego rozwój.

Jego śmierć

10 marca 1925, po kampanii rzadkiej przemocy przeciwko Bettauerowi w skrajnie prawicowych gazetach , technik dentystyczny Otto Rothstock udaje się do dyrekcji gazety, 5-7 Langen Gasse, znajduje tam Bettauera i strzela mu sześcioma kulami z rewolweru w klatkę piersiową i ramię .

Bettauer, przewieziony do szpitala, zmarł dnia 26 marca, w wieku 52 lat, w wyniku odniesionych obrażeń.

Będąc wciąż między życiem a śmiercią w szpitalu, wiedeńska rada miejska jest gwałtownie rozrywana z powodu motywów mordercy. Sam Rothstock twierdzi, że chciał położyć kres niemoralności autora, który zasłynął ze swoich wyraźnych i liberalnych pism. Została ona jednak szybko ustalono, że przed jego atakiem, Rothstock był członkiem partii nazistowskiej (NSDAP), z której zrezygnował na krótko przed i że bronił, po zabójstwie, przez prawników i przyjaciół. W ścisłym związku z partia nazistowska. Obecnie uważa się, że głównym motywem zbrodni było stłumienie głośnego i wpływowego krytyka antysemityzmu.

Sąd postanawia wysłać Rothstocka do kliniki psychiatrycznej , z której 18 miesięcy później wychodzi jako wolny człowiek.

Był jedną z pierwszych osób zamordowanych w Austrii, zanim naziści doszli do władzy w Niemczech w 1933 roku.

Miasto bez Żydów

Najsłynniejszą powieścią Bettauera jest „Miasto bez Żydów” , satyra na bardzo aktualny w czasie jej publikacji w 1922 r. temat antysemityzm .

W tej relacji fikcyjny polityk z Christlichsoziale Partei (Partii Społeczno-Chrześcijańskiej) nakazuje wypędzenie wszystkich Żydów z Wiednia (jak wspomniał później analityk Alexander P. Moulton, „w przerażająco proroczych scenach Austria pożycza trzydzieści bydlęcych wagonów z sąsiednich krajów, aby wywieźć Żydów i ich dobytek na wschód ”). Mieszkańcy Wiednia najpierw świętują wypędzenie Żydów, ale ich nastroje zmieniają się, gdy bankrutują teatry, a domy towarowe, hotele i kurorty cierpią finansowo. Upadek gospodarczy jest tak szeroki, że powstaje ruch ludowy wzywający do powrotu Żydów. Nie mogąc zrzucić winy na Żydów, Christlichsoziale Partei upadło; uchylono prawo wypędzenia Żydów i ponownie powitano Żydów w Wiedniu.

Miasto bez Żydów sprzedało się w pierwszym roku 250 000 egzemplarzy i stało się jednym z najbardziej kontrowersyjnych dzieł Bettauera, przynosząc mu zarówno entuzjastycznych wielbicieli, jak i zaciekłych wrogów. Sympatycy nazistów atakują Bettauera i jego twórczość i nazywają go czerwonym poetą i przekupstwem młodzieży .

W 2015 roku odnaleziono kopię filmu La Ville sans Juifs , zaczerpniętego z tej powieści, pochodzącego z 1924 roku i wymagającego odrestaurowania. Odnawiają go Austriackie Archiwa Narodowe.

Grafika

Powieści

Nowy

Dramat

Gazety - czasopisma

Adaptacje filmowe

Bibliografia

Źródła i linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

  1. (de) „  Mordanschlag gegen den Schriftsteller Hugo Bettauer  ” („Próba zamachu na pisarza Hugo Bettauera”); Artykuł w Neue Frei Presse , 11 marca 1925; zdigitalizowane przez bazę danych ANNO Österreichischen Nationalbibliothek .
  2. (en) Alexander Moulton, „  Nieufna cisza: Karl Krause w międzywojennym Wiedniu  ” [PDF] , The Columbia Historical Review (zima 2002).
  3. (z) „  Der Tod Hugo Bettauers  ” („Śmierć Hugo Bettauera”); artykuł w Neue Frei Presse , 26 marca 1925; zdigitalizowane przez bazę danych ANNO Österreichischen Nationalbibliothek .
  4. (z) JMW: Wien, Stadt der Juden  ; Jüdisches Museum Wien (2004 Wiedeń).
  5. (en) Deborah Dwork , Robert Jan van Pelt & Robert Jan Pelt, Holocaust , wyd. WW Norton & Company 2003 ( ISBN  0393325245 ) , s.  54 .
  6. (w) Richard S. Levy, Antysemityzm , wyd. ABCCLIO 2005 ( ISBN  1851094393 ) , s.  69 .
  7. Jacques Le Rider , Żydzi wiedeńscy w Belle Epoque (1867-1914) , wydawca: Albin Michel, 2013 ( ISBN  2226242090 ) .
  8. „'Miasto bez Żydów', zwiastun uratowany przez wezwanie do datków” , L'Express , 12.12.2016.
  9. (de) Hemmungslos (Nieokiełznany); 1920; wznowione w 1988 roku przez Ullsteina ( ISBN  3548371485 i 978-3548371481 ) .
  10. (de) Die Stadt ohne Juden (Miasto bez Żydów); 1922; wznowione w 2008 roku przez Metroverlag ( ISBN  3902517727 i 978-3902517722 ) .
  11. Miasto bez Żydów  ; wydawca: Balland; 1 marca 1990 ( ISBN  2715804229 i 978-2715804227 ) .
  12. (de) Die freudlose Gasse (Ulica bez radości); 1924; wznowione w 1988 roku przez: Ullstein ( ISBN  3548371477 i 978-3548371474 ) .
  13. tłumaczenie francuskie: La Rue sans joie  ; wydawca: ALBIN MICHEL; 1 st stycznia 1927; ASIN: B003UAH4TC.
  14. (de) Gesammelte Werke in sechs Bänden , zbiór prac w sześciu tomach, Salzburg, 1980 ( ISBN  385445001X i 978-3854450016 ) .