Gryllidae

Gryllidae  • Świerszcze

Gryllidae Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Nieletnich krykieta terenowego Klasyfikacja
Królować Animalia
Gałąź Stawonogi
Subembr. Heksapoda
Klasa Owady
Podklasa Dikondylia
Klasa infra Pterygota
Podział Neoptera
Super porządek Ortopteryda
Zamówienie Ortoptera
Podzamówienie Ensifera
Zamówienie na podczerwień Gryllidea
Świetna rodzina Grylloidea

Rodzina

Gryllidae
Laicharting , 1781

W Gryllidés ( Gryllidae ) to rodzina z owadów prostoskrzydłych podrząd z prostoskrzydłe długoczułkowe , powszechnie znanych jako świerszcze .

Samice mają długi, szablastokształtny (w kształcie miecza) pokładełko i długie, cienkie czułki .

Obie płcie wyróżnia przede wszystkim ten pokładełko, ale także fakt, że samce mają narządy dźwiękowe zlokalizowane u podstawy elytry .

Istnieje prawie 5000 gatunków Gryllidae na całym świecie, w tym dwadzieścia we Francji (wliczając świerszcze i świerszcze myrmekofilne ) i znaleziono ślady skamieniałości świadczące o ich obecności sięgające triasu wyższego.

Opis

Głowa , prawie kulisty , jest otoczony z każdej strony przez duże, wystające oczy, czułki są długie i nitkowate .

Tułów , trapezoidalny kształt i krępy wygląd, jest twardy i wytrzymały. Koniec brzucha jest zaopatrzony w cerci .

Jak wszystkie owady, gryllidy mają sześć nóg. Kończyny tylne są bardzo rozwinięte i nadają się do skakania.

U większości gatunków skrzydła świerszczy nie są przystosowane do lotu. Przednie skrzydła rozwinęły się w elytry wykonane z twardej i odpornej chityny , działającej jak tarcza i organy strydulacyjne  ; skrzydła straciły zatem swoją rolę narządu ruchu.

Dymorfizm płciowy

Istnieje kilka różnic, które odróżniają samce od samic:

Biologia

Zachowanie świerszczy jest bardzo zróżnicowane w zależności od gatunku. Większość świerszczy uwielbia światło i ciepło słońca, inne, takie jak Troglophylus i Dolichopoda (ten ostatni rodzaj w sąsiedniej rodzinie Rhaphidophoridae ) są troglobiami i dlatego żyją tylko w jaskiniach, ciemnych jaskiniach lub, co wyjątkowo, w tunelach metra.

Generalnie świerszcze są doskonałymi norami kopującymi, czasami zakopują się w głębokich chodnikach i tam mieszkają. Inne gatunki to myrmekofile lub termitfile  : żyją w gniazdach mrówek lub termitów, ale takie zachowanie jest rzadsze.

Świerszcz jest wszystkożerny . Jego żywotność wynosi około jednego roku.

Świerszcze są bardzo cenione przez terrarystów, ponieważ są płodne i można je łatwo karmić. Samce niektórych gatunków są wobec siebie bardzo agresywne. Również w niektórych krajach ta postać jest używana do organizacji walk męskich świerszczy; te walki są oczywiście przedmiotem zakładów.

Niektóre gatunki świerszczy ćwierkają samce, które słychać przez błonę bębenkową umieszczoną na piszczeli pierwszej pary nóg. Wyraźnie zinterpretowano trzy typy pieśni: seksualne „pieśni nawoływań” (najczęstsze), które pełnią funkcję przyciągania i ukierunkowywania samicy na terytorium samca (zjawisko fonotaksji ), „pieśni dworskie” preludium do godów, „agresywne strydulacje” w aby zastraszyć innego samca, towarzyszyć walce między rywalami lub wyrazić zwycięstwo.

Emisja pieśni odbywa się poprzez ukośne uniesienie dwóch elytr . Prawy elytron, który na spodzie ma poruszający się zgrzyt lub łuk (wyrównanie zębów blaszkowatych), zawsze zakrywa lewy elytron, aby pocierać skrobak lub kurki . Dwie strefy błoniaste, harfa i lustro , wzmacniają emitowane dźwięki. Świerszcz jest więc praworęczny, w przeciwieństwie do konika polnego. Świerszcze znieczulają swój układ słuchowy, aby nie zostały ogłuszone przez własną pieśń.

Niektóre gatunki, zwane „świerszczami termometrowymi” (takie jak Oecanthus pellucens , włoski świerszcz) wypowiadają swoje piosenki (dokładnie to skwierczenie lub skwierczenie), których częstotliwość zależy od temperatury otoczenia zgodnie z prawem Dolbeara  : liczba trzasków (w 15 sekund) + 40.

Świerszcze polinezyjskie Teleogryllus oceanicus mają kategoryczną percepcję dźwięku. Znają dwa słowa: „przyjaciel” dla dźwięków o częstotliwości niższej niż 13 kHz (nazywają się dźwiękami zbliżonymi do 5 kHz) oraz „wróg” dla dźwięków o częstotliwości wyższej niż 16 kHz (ich drapieżniki, nietoperze, emitują od 25 do 80 kHz).

Świerszcze są czasami „doprowadzane do samobójstwa” przez pasożytniczego robaka , Paragordius tricuspidatus . „Pasożytnicza manipulacja” polega na połknięciu robaka w postaci larwy przez świerszcza. Pod koniec roku, po osiągnięciu dojrzałości płciowej, robak musi koniecznie połączyć się z wodą, aby się rozmnażać. Następnie emituje substancję chemiczną, która działa na mózg świerszcza, który zachowuje się nieregularnie i nie reaguje już na pewne bodźce równoznaczne z niebezpieczeństwem, czasami powodując utonięcie w strumieniach, zbiornikach, basenach, a nawet w wiadrach z wodą.

Reprodukcja

Świerszcze rozmnażają się płciowo. Kiedy samiec łączy się z samicą, wprowadza swój układ rozrodczy do dróg rodnych samicy i tam przenosi swój spermatofor . Po zakończeniu godów większość samic zwija odwłok w taki sposób, aby koniec pokładełka był prostopadły do ​​powierzchni luźnej, wilgotnej gleby. Następnie za pomocą świdra wciska do niego swój długi pokładełko (koniec pokładełka składający się z czterech zastawek, brzusznych przebijających ziemię i grzbietowych umożliwiających jego progresję) i składa tam kolejno swoje jaja za pomocą wewnętrznych zastawek. aby zapobiec wzrostowi jaj. Ich liczba może przekroczyć 700. Kilka tygodni później młode wychodzą z w pełni uformowanych jaj. W niewoli schronią się w lektyce .

Systematyczny

Rodzina Gryllidae została opisana przez austriackiego entomologa Johanna Nepomuka von Laicharting , 1781.

Nazwy potoczne

W francuskojęzycznych regionach Kanady świerszcze są czasami nazywane „szarańczą”. Postać Pinokia z Walta Disneya , Jiminy Cricket , jest w rzeczywistości świerszczem.

Taksonomia

Lista podrodzin

Według Akta gatunków Orthoptera (19 maja 2012)  :

Lista gatunków

Według Akta gatunków Orthoptera (19 maja 2012)  :

Gryllidae i Man

Zainteresowanie jedzeniem

Wysoka zawartość białka sprawia, że ​​są one pożywieniem z wyboru dla innych mięsożernych zwierząt, takich jak ptaszniki , skorpiony , modliszki , jaszczurki itp.

Świerszcz, któremu przypisuje się walory lecznicze, może również stanowić pokarm dla człowieka. Kilka osób grilluje je lub smaży.

W kulturze popularnej

Hodowla

Świerszcz był częścią malowniczej południowej Francji (i prawie wszędzie w kraju, także na północy), podobnie jak cykady . Zabijanie świerszczy było popularnym letnim zajęciem dla dzieci. Chodziło o zlokalizowanie świerszcza po jego piosence, powolne podejście do niego, a następnie znalezienie dziury („tute”), w której schronił się owad. Długi, cienki pręt poruszany w otworze, świerszcz wychodzi i zostaje schwytany (w przypadku niepowodzenia świerszcz staje się podejrzany, nie jest już złapany tą techniką, ale zostaje usunięty przez zalanie szklanki wody). w małej specjalnej klatce: odpowiednio nakarmiony świerszcz mógł długo śpiewać.

Od 1982 roku w Lavardens organizowane są mistrzostwa świata tutorów krykieta .

Konkurs piosenki krykieta

W starożytnych Chinach odbywały się konkursy piosenki krykieta; najlepsi piosenkarze czasami sprzedawani po wysokich cenach.

Walki ze świerszczami

Walki krykieta (według stereotypowej gradacji: szermierka z czułkami, rozkładanie żuchwy, branie żuchwy, klincz) wciąż popularne wśród osób starszych organizowane są w Azji , głównie w Chinach (6 mln amatorów w tym 500 tys. w Szanghaju, gdzie jest „ muzeum krykieta” w starej dzielnicy Qibao , Indonezji, Wietnamu i Madagaskaru.

kalendarz republikański

Uwagi i referencje

  1. Laure Desutter-Grandcolas, wykładowca w Narodowym Muzeum Historii Naturalnej, odpowiedzialna za konserwację zbiorów Orthoptera, „Le grillon” w programie La Tête au carré na France Inter , 18 czerwca 2013
  2. Hodowla krykieta na www.insectes.org
  3. Ta pieśń dworska, wyemitowana po kilku kontaktach anteny, jest krótsza, bardziej metaliczna i delikatniejsza niż piosenka przywołania, w rzeczywistości elytra jest opuszczona z tyłu.
  4. Gilbert Julien Cousteaux "  Les crillons  " insectes , N O  129Luty 2003, s.  27 ( przeczytaj online )
  5. Ilustracja narządów stridulatorowych
  6. Gilbert i Julien Cousteaux, op. cytowany, s. 28
  7. Jean-Henri Fabre , „  Świerszcz. Śpiewanie. Parada  ”, Souvenirs entomologiques , seria VI, rozdz. 14
  8. Komunikacja
  9. Wzór na przeliczanie °F na °C to: T°C = (T°F - 32) × 5/9: (w) AE Dolbear, „  Cricket as a Thermometer  ” , The American Naturalist , tom.  31 N O  371Listopad 1897, s.  970-971 ( czytaj online ).
  10. (w) Thomas F. Schmidt-Rhaesa, A., Martin, G., Manu, C. Durand P. & F. Renaud, „  Czy Hairworms (Nematomorpha) manipulują swoim ziemskim gospodarzem, aby szukać wody?  " , Journal of Evolutionary Biology , n O  15,2002, s.  356-361
  11. (w) Wideo sekwencji behawioralnej , Obrazy z filmu dokumentalnego „Manipulator”. Copyright VB Films - [email protected] »
  12. Prostoskrzydłe gatunków File , obejrzano 19 maj 2012
  13. Gilbert Julien Cousteaux op. cytowany, s. 29
  14. Zobacz mtcn.free.fr .
  15. Jean-Henri Fabre , „  Krykiet. Nora. Jajko  ”, Souvenirs entomologiques , seria VI, rozdz. 13
  16. "  Świerszcze są w dobrej szkole  " , na ladepeche.fr ,27 maja 2001.
  17. Dokument o Arte „Chińska pasja, walki ze świerszczami”, ZDF , 2013, 4 min 40 s.
  18. ks. Fabre d'Églantine , Sprawozdanie na Zjazd Krajowy na posiedzeniu 3 dnia drugiego miesiąca drugiego roku Republiki Francuskiej , s.  21 .

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne