Rząd Manuel Valls (2)
Rząd Manuel Valls II_Dinar_Cambra_amb_Manuel_Valls,_candidat_a_l%27alcaldia_de_Barcelona_(cropped).jpg)
Premier Manuel Valls.
| Prezydent | François Hollande |
|---|---|
| Premier | Manuel Valls |
| Legislatura | XIV e ustawodawcy |
| Trening | 26 sierpnia 2014 |
| Koniec | 6 grudnia 2016 |
| Trwanie | 2 lata, 3 miesiące i 10 dni |
| Koalicja |
Przed 11 lutego 2016: PS – PRG Po 11 lutego 2016: PS – PRG – PÉ |
|---|---|
| Ministrowie | 18 |
| Sekretarze Stanu | 20 |
| Kobiety | 19 |
| Mężczyźni | 19 |
| Średni wiek | 53 lata |
| Zgromadzenie Narodowe | 297 / 577 |
|---|
Drugi rząd Manuel Valls jest trzydziestym ósmym rząd z V -go Republic francuskim . To już czwarty rząd powołany przez Prezydenta Republiki François Hollande'a .
Kontekst
Podczas festiwalu Rose w Frangy-en-Bresse ,24 sierpnia 2014 r., Arnaud Montebourg , a następnie Minister Gospodarki, produktywnego Odzysk i Digital, przemawia przeciwko polityce gospodarczej rządu, aw szczególności decyzje budżetowe i „wymuszone zmniejszenie deficytów” w strefie euro . Jest wspierany przez Benoît Hamona . W ten sposób podążają śladami Delphine Batho, która inlipiec 2013protestował przeciwko ograniczeniom budżetowym jego ministerstwa oraz Cécile Duflot i Pascala Canfina , którzy wkwiecień 2014, podjął próbę dyscypliny . Premier Manuel Valls uważa, że „przekroczono żółtą linię”, a25 sierpnia 2014, przedstawia prezydentowi republiki François Hollande'a dymisję swojego rządu , zamiast prostej przetasowania w rządzie i wywołania poważnej politycznej niespodzianki.
Głowa państwa prosi premiera o „utworzenie zespołu zgodnego z wyznaczonymi przez niego wytycznymi dla kraju” . Do dwóch ministrów zakwalifikowanych przez media jako „buntowników” dołącza Aurélie Filippetti, która ujawnia swoją odmowę udziału w nowym rządzie. Jeśli Partia Radykalnej Lewicy (PRG) ogłasza zamiar pozostania w rządzie, ekolodzy z Europe Écologie Les Verts (EELV) odmawiają, podobnie jak niektórzy bliscy Martine Aubry , tacy jak François Lamy . Formowanie rządu odbywa się w ciągu 36 godzin , podczas gdy porządek Prezydenta Rzeczypospolitej jest poświęcony uroczystości upamiętniających 70 th rocznica wyzwolenia .
Jednak garstka parlamentarzystów socjalistycznych, nazywanych „ Frondeurami ”, sprzeciwia się polityce gospodarczej i społecznej tego rządu.
Skład początkowy
Premiera powołuje dekretem 25 sierpnia 2014, opublikowanym w Dzienniku Urzędowym w dniu26 sierpnia 2014. Skład rządu ogłaszany jest w dniu26 sierpnia 2014, Zgodnie ze zwyczajem, przez sekretarza generalnego Pałacu Elizejskim , Jean-Pierre Jouyet ; jest publikowany w Dzienniku Urzędowym w dniu27 sierpnia 2014 r..
W skład rządu oprócz premiera wchodzi szesnastu ministrów: osiem kobiet i ośmiu mężczyzn oraz siedemnastu sekretarzy stanu: osiem kobiet i dziewięciu mężczyzn. Zgodnie z zasadą parytetu , przy średniej wieku 53 lat, liczy trzydziestu członków Partii Socjalistycznej na trzy PRG i różną lewicę . Dwunastu ministrów zachowuje funkcje, które pełnili w poprzednim rządzie. Arnaud Montebourg zostaje zastąpiony przez wyższego urzędnika Emmanuela Macrona , jego ministerstwo traci „odzyskiwanie produkcji” na rzecz przemysłu. Benoît Hamon zostaje zastąpiony przez Najat Vallaud-Belkacem , a jej miejsce przez Patricka Kannera w asyście Myriam El Khomri wyznaczonej do City Policy. Teka praw kobiet należy do minister spraw społecznych Marisol Touraine i jej nowej sekretarz stanu Pascale Boistard . Ministerstwo Kultury i Komunikacji, kierowane do tej pory przez Aurélie Filippetti, zostało powierzone Fleur Pellerin , którą zastąpił Thomas Thévenoud w dziedzinie handlu zagranicznego, turystyki i Francuzów mieszkających za granicą. Wreszcie Alain Vidalies , były minister stosunków z parlamentem rządów Jean-Marc Ayrault . zastępuje Frédérica Cuvilliera w firmie Transport.
Premier
- Premier : Manuel Valls .
Ministrowie
Sekretarze Stanu przy Ministrze
- sekretarz stanu przy premierze odpowiedzialny za stosunki z parlamentem: Jean-Marie Le Guen ;
- sekretarz stanu przy premierze odpowiedzialny za reformę państwa i uproszczenia: Thierry Mandon ;
- sekretarz stanu przy ministrze spraw zagranicznych i rozwoju międzynarodowego odpowiedzialny za sprawy europejskie: Harlem Désir ;
- sekretarz stanu przy Ministrze Spraw Zagranicznych i Rozwoju Międzynarodowego ds. Rozwoju i Frankofonii: Annick Girardin ;
- sekretarz stanu przy ministrze spraw zagranicznych i rozwoju międzynarodowego, odpowiedzialny za handel zagraniczny, promocję turystyki i obywateli francuskich za granicą: Thomas Thévenoud ;
- Sekretarz Stanu przy Ministrze Ekologii, Zrównoważonego Rozwoju i Energii, odpowiedzialnym za Transport, Morze i Rybołówstwo: Alain Vidalies ;
- sekretarz stanu przy Ministrze Edukacji Narodowej, Szkolnictwa Wyższego i Badań Naukowych ds. Szkolnictwa Wyższego i Badań Naukowych: Geneviève Fioraso ;
- sekretarz stanu przy Ministrze Finansów i Rachunków Publicznych ds. Budżetu: Christian Eckert ;
- sekretarz stanu przy ministrze obrony, odpowiedzialny za sprawy i pamięć weteranów: Kader Arif ;
- sekretarz stanu przy Ministrze Spraw Społecznych, Zdrowia i Praw Kobiet ds. Rodziny, Osób Starszych i Autonomii: Laurence Rossignol ;
- sekretarz stanu przy Ministrze Spraw Społecznych, Zdrowia i Praw Kobiet, odpowiedzialny za osoby niepełnosprawne i walkę z wykluczeniem: Ségolène Neuville ;
- sekretarz stanu przy Ministrze Spraw Społecznych, Zdrowia i Praw Kobiet ds. Praw Kobiet: Pascale Boistard ;
- sekretarz stanu przy Ministrze Gospodarki, Przemysłu i Cyfryzacji, odpowiedzialnym za handel, rzemiosło, konsumpcję oraz gospodarkę społeczną i solidarną: Carole Delga ;
- sekretarz stanu przy Ministrze Gospodarki, Przemysłu i Cyfryzacji ds. Cyfryzacji : Axelle Lemaire ;
- sekretarz stanu przy ministrze decentralizacji i służby publicznej odpowiedzialny za reformę terytorialną: André Vallini ;
- sekretarz stanu przy ministrze miasta, młodzieży i sportu, odpowiedzialny za politykę miejską: Myriam El Khomri ;
- Sekretarz Stanu przy Ministrze Miasta, Młodzieży i Sportu ds. Sportu: Thierry Braillard
.
Stosunki z parlamentem
Ogólna deklaracja polityczna przed Zgromadzeniem Narodowym
16 września 2014 r. premier uzyskał wotum zaufania Zgromadzenia Narodowego 269 głosami za, 244 przeciw i 53 wstrzymujących się.
| Pozycja | Grupa | Niezarejestrowany | Całkowity | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| NRD | SRC | EKOLOGICZNY | RRDP | UDI | UMP | |||
| DLA | 2 | 253 | 0 | 13 | 0 | 0 | 1 | 269 |
| PRZECIWKO | 11 | 0 | 1 | 1 | 27 | 198 | 6 | 244 |
| WSTRZYMANIE SIĘ OD GŁOSU | 2 | 31 | 17 | 3 | 0 | 0 | 0 | 53 |
| BEZ GŁOSOWANIA | 0 | 5 | 0 | 0 | 3 | 1 | 2 | 11 |
Wnioski o wotum nieufności w zastosowaniu art. 49-3 Zgromadzenia Narodowego”
Rząd użył artykułu 49-3 sześć razy w dwóch tekstach. Trzy wnioski o wotum nieufności zostały złożone w ciągu 48 godzin pod artykułem i dlatego zostały przyjęte.
19 lutego 2015 r. wniosek o wotum nieufności uzyskał 234 głosy za. Jest odrzucany.
18 czerwca 2015 r. wniosek o wotum nieufności uzyskał 198 głosów za. Dlatego zostaje odrzucony.
W dniu 12 maja 2016 r. wniosek o wotum nieufności uzyskał 246 głosów za. Dlatego zostaje odrzucony.
| Pozycja | Grupa | Niezarejestrowany | Całkowity | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| NRD | SRC | EKOLOGICZNY | RRDP | UDI | UMP | |||
| ZA (19.02.2015) | 6 | 0 | 1 | 0 | 23 | 198 | 6 | 234 |
| ZA (18.06.2015) | 9 | 0 | 1 | 0 | 24 | 161 | 3 | 198 |
| ZA (12.05.2016) | 11 | 0 | 2 | 1 | 27 | 196 | 9 | 246 |
Modyfikacje
Po jego nominacji rząd zmieniał się 10 razy.
Korekta z 4 września 2014 r.
Thomas Thévenoud , Sekretarz Stanu ds. Handlu Zagranicznego, Promocji Turystyki i Francuzów za Granicą , podał się do dymisji4 września 2014, w następstwie problemów z organami podatkowymi. Zastępuje go Matthias Fekl , zastępca Lot-et-Garonne .
Korekta z 21 listopada 2014 r.
Kader Arif , Sekretarz Stanu ds. Weteranów, składa rezygnację21 listopada 2014, po przeprowadzeniu dochodzenia w sprawie udzielania zamówień publicznych. Zastępuje go Jean-Marc Todeschini , senator z Mozeli.
5 marca 2015 korekta 2015
Geneviève Fioraso , sekretarz stanu ds. szkolnictwa wyższego i badań, podała się do dymisji5 marca 2015ze względów zdrowotnych. Jego minister nadzoru, Najat Vallaud-Belkacem , powraca do swoich obowiązków.
Przetasowania z 17 czerwca 2015 r.
Carole Delga , sekretarz stanu odpowiedzialna za handel, rękodzieło, konsumpcję oraz gospodarkę społeczną i solidarną, opuszcza rząd, aby poprowadzić kampanię regionalną w Langwedocji-Roussillon-Midi-Pyrénées.
To przetasowanie 17 czerwca 2015wiąże się z rezygnacją Geneviève Fioraso i Carole Delgi:
- Thierry Mandon zostaje mianowany sekretarzem stanu ds. szkolnictwa wyższego i badań;
- Clotilde Valter zastępuje Thierry'ego Mandona na stanowisku sekretarza stanu ds. reformy państwa i uproszczeń;
- Martine Pinville zastępuje Carole Delgę na stanowisku sekretarza stanu odpowiedzialnego za handel, rzemiosło, konsumpcję oraz gospodarkę społeczną i solidarną.
Ponadto Laurence Rossignol , Sekretarz Stanu ds. Rodzin, Osób Starszych i Autonomii, zostaje Sekretarzem Stanu ds. Rodziny, Dzieci, Osób Starszych i Autonomii.
Korekta z 2 września 2015 r.
François Rebsamen , Minister Pracy, Zatrudnienia, Szkolenia Zawodowego i Dialogu Społecznego, składa rezygnację podczas Rady Ministrów19 sierpnia 2015, po wyborze na burmistrza Dijon 10 sierpnia.
Myriam El Khomri zastępuje na tym stanowisku François Rebsamen. Jego obowiązki jako sekretarza stanu ds. polityki miejskiej przejął jego były minister Patrick Kanner .
27 stycznia 2016 korekta
Christiane Taubira , Strażniczka Pieczęci, Minister Sprawiedliwości, ogłasza swoją rezygnację i zostaje zastąpiona przez Jean-Jacquesa Urvoasa , członka Pierwszego Okręgu Finistère i Przewodniczącego Komisji Praw Konstytucyjnych, Legislacji i Administracji Generalnej Republiki .
11 lutego 2016 r. Przetasowania
Rząd został zreorganizowany przez dekret z Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lutego 2016 opublikowanego w Dzienniku Urzędowym .
Zmiany w rządzie zostały ogłoszone w komunikacie prasowym z Pałacu Elizejskiego i na Twitterze.
Laurent Fabius opuszcza Quai d'Orsay, aby objąć przewodnictwo w Radzie Konstytucyjnej . Zastępuje go były premier Jean-Marc Ayrault . Marylise Lebranchu , Minister Decentralizacji i Służby Publicznej, również zostaje zdymisjonowana i zostaje zastąpiona w Służbie Publicznej przez Annick Girardin , dotychczasową Sekretarz Stanu ds. Rozwoju i Frankofonii. Jean-Michel Baylet , przewodniczący radykalnej partii lewicowej , wszedł do rządu jako minister planowania regionalnego, spraw wiejskich i wspólnot terytorialnych. Fleur Pellerin również nie wróciła na swoje stanowisko i została zastąpiona przez doradcę ds. kultury François Hollande'a , Audrey Azoulay z Ministerstwa Kultury i Komunikacji . Wreszcie, Sylvia Pinel , Minister Mieszkalnictwa, Równości Terytorialnej i Wsi, która chciała opuścić rząd, aby w pełni poświęcić się wiceprzewodniczącemu Rady Regionalnej Langwedocja-Roussillon-Midi-Pyrénées , zostaje zastąpiona w Sprawie Mieszkalnictwa i Zrównoważonego Siedliska przez Emmanuelle Cosse , krajowa sekretarz Europy Écologie Les Verts . Laurence Rossignol zostaje ministrem ds. rodzin, dzieci i praw kobiet.
Dwóch innych wybranych ekologów, którzy opuścili tę partię, również wstępuje do rządu: Jean-Vincent Placé zostaje sekretarzem stanu ds. reformy państwa i uproszczenia, a Barbara Pompili sekretarzem stanu ds. różnorodności biologicznej. Jean-Vincent Placé zastępuje Clotilde Valter , która zmienia stanowisko sekretarza stanu odpowiedzialnego za szkolenia zawodowe i praktyki. Inne zmiany zachodzą na poziomie sekretarzy stanu: Ericka Bareigts zostaje sekretarzem stanu ds. rzeczywistej równości, a Juliette Méadel , następnie rzecznikiem PS , sekretarzem stanu ds. pomocy ofiarom , oboje podlegają premierowi; André Vallini , ówczesny sekretarz stanu ds. reformy terytorialnej, przeniósł się do rozwoju i Frankofonii, na miejsce Annick Girardin; Pascale Boistard , dotychczas działająca na rzecz praw kobiet, zostaje sekretarzem stanu ds. osób starszych i autonomii na miejsce Laurence'a Rossignola; Estelle Grelier zostaje sekretarzem stanu ds. wspólnot terytorialnych wraz z Jean-Michelem Bayletem i Hélène Geoffroy , sekretarzem stanu ds. miasta z Patrickiem Kannerem .
Korekta z 3 marca 2016 r.
3 marca 2016, Ministerstwo Rodziny, Dzieci i Praw Kobiet zostaje przemianowane na Ministerstwo Rodziny, Dzieci i Praw Kobiet , nadal kierowane przez Laurence Rossignol .
Przetasowania z 30 sierpnia 2016 r.
30 sierpnia 2016The Minister Gospodarki , Przemysłu i cyfrowe Emmanuel Macron składa rezygnację, by poświęcić się całkowicie do swego politycznego ruchu, En marche! . Michel Sapin , minister finansów i rachunków publicznych przejmuje ministerstwo posiadanych przez Emmanuel Macron. Jego stanowisko nazywa się Ministrem Gospodarki i Finansów .
Minister Overseas George Pau-Langevin zrezygnował z "powodów osobistych". Zastępuje go Ericka Bareigts , Sekretarz Stanu ds. Realnej Równości.
Regulacja 1 st wrzesień 2016
Po rezygnacji, dwa dni wcześniej, Emmanuela Macrona , Christophe Sirugue , deputowany do piątego okręgu wyborczego Saône-et-Loire , został mianowany sekretarzem stanu ds. przemysłu, podczas gdy Axelle Lemaire , już sekretarz stanu ds. cyfryzacji, otrzymuje tytuł Sekretarz Stanu ds. Cyfryzacji i Innowacji.
Galeria
Premier
| Obrazek | Funkcjonować | Nazwisko | Lewo | |
|---|---|---|---|---|
|
Premier | Manuel Valls | PS | |
Ministrowie
_(cropped).jpg)
.jpg)
.JPG)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Sekretarze Stanu
_(cropped)_(cropped).jpg)
.jpg)
.jpg)
Program
- Władze państwowe i lokalne
- Zmniejszenie deficytu publicznego do 3% PKB w 2017 r.
- Modernizacja państwa i modernizacja działań publicznych (MAP)
- Reforma organizacji terytorialnej
- Gospodarka
- Poprawa konkurencyjności przedsiębiorstw oraz realizacji Cicé ( 1 st stycznia 2013)
- Zwiększona siła nabywcza z gospodarstw domowych
- Innowacja
- Ustawy znane jako Macron 1 i 2 (m.in. liberalizacja zbiorowego transportu autobusowego)
- Zatrudnienie i praca
- Redukcja bezrobocia
- Okólnik znany jako Rebsamen uogólnił się od sierpnia 2015 r. (wzmocniona kontrola osób poszukujących pracy po testach rozstrzygających w dwóch regionach). Osoby poszukujące pracy muszą wypełnić dokładny kwestionariusz i dostarczyć wszystkie dowody aktywnego poszukiwania pracy doradcom zewnętrznym lub z Pôle Emploi. Przeprowadzane są kontrole, aby upewnić się, że osoby poszukujące pracy rzeczywiście uzasadniają swoje badania, w szczególności poprzez kontakt z firmami.
- Wspierać ewolucję rynku pracy (w kierunku cyfryzacji, start-upów, internetu. Gospodarka cyfrowa i internet to dziś sektory na drodze do generowania coraz większej liczby miejsc pracy).
- Prawo pracy, modernizacja dialogu społecznego i bezpieczeństwa zawodowego (ustawa n o 2016-1088 z dnia 8 sierpnia, 201) lub „El Khomri Act”. Ustawa została przyjęta w lipcu 2016 r. w ostatnim czytaniu w art. 49 ust. 3 w Zgromadzeniu Narodowym po przejściu pierwszego czytania przez art. 49 ust. Ustawa ta z późniejszymi zmianami pozwala m.in. na utworzenie osobistego konta szkoleniowego , osobistego konta firmowego , ochronę bezpiecznej kariery, zmianę firmy dialogu społecznego w przypadku blokady ze związkami, a także możliwość zatrudniania pracowników przez firmy. do 60 godzin tygodniowo. Niektóre kwestionowane artykuły pozwalają przedsiębiorstwom znajdującym się w trudnej sytuacji ekonomicznej na łatwiejsze uciekanie się do zwolnienia i pracy w godzinach nadliczbowych z wynagrodzeniem zwiększonym o 10%. Wycofane zostały artykuły: opodatkowanie umów na czas określony dla firm, które z nich korzystają oraz reforma wynagrodzeń doradców sądów pracy. Postawiony cel: zmniejszenie bezrobocia przed końcem 2016 r. poprzez ułatwienie firmom uciekania się do zwolnień w przypadku trudności i zapewnienie im większej swobody oraz zachowanie bezpiecznej kariery zawodowej zwalnianych pracowników i zachowanie ich skumulowanych praw do zasiłku dla bezrobotnych. Ustawa ta spowodowała przepływ atramentu przez kilka miesięcy, liczne demonstracje związkowe i studenckie (m.in. CGT, CFDT, UNEF, SUD), blokady dróg i rafinerii oraz składów ropy i wywołało gniew części posłowie większości to posłowie zbuntowani, którzy zdecydowanie sprzeciwili się temu prawu. Ustawa została ostatecznie przyjęta ze zmianami, które zostały wprowadzone w międzyczasie, w lipcu 2016 r. Należy zauważyć, że opozycyjni Republikanie poparli tę ustawę, zanim zmiany zostały wprowadzone przez większość.
- Młodzież i edukacja
- Reforma szkolna
- Młodość
- Rewitalizacja Szkolnictwa Wyższego i Badań: realizacja prawa n ° 2013-660 z dnia 22 lipca 2013 roku o szkolnictwie wyższym i badaniach
- Rolnictwo i zrównoważony rozwój
- Transformacja energetyczna
- Kontrola cen energii
- Polityka miasta
- Zdrowie i sprawy społeczne
- Dostęp do opieki zdrowotnej
- Starość i niepełnosprawność
- Wprowadzenie stanu wyjątkowego po zamachach w Paryżu 13 listopada 2015 r. (przedłużone w 2016 r.)
- Bezpieczeństwo i walka z terroryzmem (ustawa o wywiadzie uchwalona po atakach z 2015 r.)
- Walka z radykalizacją (tworzenie urządzeń, centrów deradykalizacji)
- Obrona: udział wojskowy Francji w koalicji państw w wojnie przeciwko Państwu Islamskiemu w Syrii
- Utworzenie rezerw obywatelskich w policji państwowej, żandarmerii narodowej i w wojsku w celu wzmocnienia oddziałów w inwigilacji miejsc publicznych (w szczególności po ataku 14 lipca 2016 r. w Nicei)
ONZ i organizacje międzynarodowe
14 marca 2016 r. Chrześcijańska Akcja na rzecz Zniesienia Tortur potępiła serię brutalnych nadużyć rządu Valls wobec demonstrantów, migrantów i Romów.
13 maja 2016 r. Komitet ONZ przeciwko Torturom w serii obserwacji krytykuje „nadmierne użycie siły przez policję i żandarmerię” na rozkazy rządowe.
Osiągnięcia
W 2015 roku rząd podpisał z firmami autostradowymi plan naprawy autostrad (PRA). Zasadniczo polega to na przedłużeniu okresu obowiązywania koncesji w zamian za natychmiastowe prace. Jej deklarowanym celem jest ożywienie gospodarki, zwłaszcza w sektorze budowlanym. Według podsumowania Trybunału Obrachunkowego opublikowanego w kwietniu 2019 r. ten plan stymulacji autostrad ostatecznie przyniesie koncesjonariuszom autostrad pięć razy więcej niż ich udziały.
Uwagi i referencje
- Bastien Bonnefous, Nicolas Chapuis i Thomas Wieder , „ Jak podjęto decyzję o rezygnacji z rządu ”, Le Monde.fr ,25 sierpnia 2014( ISSN 1950-6244 , przeczytany online , skonsultowany 29 grudnia 2015 ).
- Mathilde Damgé i Olivier Faye, „ Ekonomia: co przeciwstawia się Montebourg i Holandia ” , na stronie dziennika Le Monde , 25 sierpnia 2014(dostęp 28 sierpnia 2014 ) .
- . .
- Jean-Michel gradt, " Sprawozdania Benoît Hamon, które mogą kosztować go pracy " na lesechos.fr 25 sierpnia 2014 (dostępny na 1 st lutego 2016 ) .
- Dominique Albertini, „ Kontestacja oszczędności w sercu kryzysu politycznego ” , na stronie Liberation.fr ,25 sierpnia 2014(dostęp 3 lutego 2016 r . ) .
- Le Monde.fr z AFP i Reuters, „ François Hollande prosi Manuela Vallsa o utworzenie nowego rządu ”, Le Monde.fr ,25 sierpnia 2014( przeczytaj online ).
- Dekret z dnia 25 sierpnia 2014 roku odnosząca się do zakończenia służby rządu , Dzienniku Urzędowym n ° 0196 z26 sierpnia 2014, s. 14337 , tekst 1.
- Mathilde Damgé , „ Dlaczego rezygnacja zamiast przetasowania? », Le Monde.fr ,26 sierpnia 2014( ISSN 1950-6244 , przeczytany online , skonsultowany 31 stycznia 2016 ).
- Arnaud Dilloard, „ Rezygnacja rządu: wybór Hollande'a i Vallsa jest całkowicie nietypowy ” , na stronie leplus.nouvelobs.com , 26 sierpnia 2014 r. (dostęp 5 lutego 2016 r . ) .
- "Aurélie Filippetti nie chce już" połykać innych węży " , Le Monde ,26 sierpnia 2014.
- „Ci, którzy odmówili wstąpienia do rządu Valls 2” , Le Monde ,26 sierpnia 2014.
- Bastien Bonnefous, „ François Lamy odmawia wejścia do rządu ” , na stronie dziennika Le Monde ,25 sierpnia 2014(dostęp 28 sierpnia 2014 ) .
- Philippe Euzen i David Revault d'Allonnes, „ Od Ile de Sein do Paryża, beznamiętny prezydent ociekający burzą ”, Le Monde.fr ,26 sierpnia 2014( ISSN 1950-6244 , czytaj online , skonsultowano 10 lutego 2016 ).
- Dekret z dnia 25 sierpnia 2014 roku w sprawie mianowania premiera , Official Journal n o, 0196 o26 sierpnia 2014, s. 14337 , tekst 2.
- Dekret z dnia 25 sierpnia 2014 roku w sprawie składu rządu , Dziennik n o 19726 sierpnia 2014, s. 14385 , tekst 1.
- „Kim są ministrowie rządu Valls II?” » , Wydanie ,26 sierpnia 2014.
- „Radiografia rządu Vallsa II” , Wyzwolenie , 26 sierpnia 2014 r.
- http://www2.assemblee-nationale.fr/scrutins/detail/(legislatura)/14/(num)/901
- http://www2.assemblee-nationale.fr/scrutins/detail/(legislatura)/14/(num)/1044
- http://www2.assemblee-nationale.fr/scrutins/detail/(legislatura)/14/(num)/1133
- http://www2.assemblee-nationale.fr/scrutins/detail/(legislatura)/14/(num)/1270
- UMP do 1 st głosowania i LR dla drugiego 2
- Dekret z 4 września 2014 r. w sprawie składu rządu
- Nicolas Chapuis , " Thévenoud zmuszony do rezygnacji z rządu za uchylanie się od organów podatkowych " , Le Monde.fr ,4 września 2014( ISSN 1950-6244 , czytaj online , skonsultowano 16 lutego 2016 ).
- Dekret z dnia 21 listopada 2014 r. w sprawie składu rządu
- Dekret z dnia 5 marca 2015 r. w sprawie składu rządu
- dekretu z dnia 17 czerwca 2015 roku w odniesieniu do składu rządu
- Dekret z dnia 27 stycznia 2016 r. w sprawie składu rządu
- " Minister Sprawiedliwości Christiane Taubira podała się do dymisji " , w Le Figaro ,27 stycznia 2016(dostęp 27 stycznia 2016 r . ) .
- Dekrety z dnia 11 lutego 2016 r. dotyczące składu Rządu
- Elysee z dnia 11 lutego 2016 r .
- „ LIVE. Przetasowania: Cosse, Baylet i Ayrault, nowi ministrowie ” , na stronie Le Point (konsultacja 11 lutego 2016 r . ) .
- Dekret z dnia 3 marca 2016 r. zmieniający dekrety z dnia 11 lutego 2016 r. dotyczące składu Rządu
- dekretu z dnia 30 sierpnia 2016 roku w sprawie składu rządu
- Dekret z dnia 1 września 2016 r. w sprawie składu Rządu
-
Wchodząc do rządu, gdy była krajową sekretarką Europe Écologie Les Verts , ruch odmawia poparcia rządu i opuszcza kierownictwo. Zapowiadając jej „wyjście” z imprezy, została skreślona kilka dni później.
Etienne Baldit, „ EELV rejestruje swój rozwód z Emmanuelle Cosse ” , na lelab.europe1.fr ,21 lutego 2016(dostęp 23 lutego 2016 r . ) . - Jean-Marie Le Guen jest jedynym sekretarzem stanu, który uczestniczy we wszystkich Radach Ministrów, w przeciwieństwie do innych sekretarzy stanu, którzy uczestniczą zasadniczo tylko „w sprawach należących do ich kompetencji”.
- „ Policja: ONZ wezwanie do porządku ” , na politis.fr ,18 maja 2016(dostęp 19 maja 2016 r . ) .
- Vincent Vérier, Jackpot w wysokości 15 miliardów euro oferowany przez François Hollande na autostrady , leparisien.fr, 19 kwietnia 2019