Gilles Manceron

Gilles Manceron Biografia

Narodziny	1946
Narodowość	Francuski
Czynność	Historyk

Inne informacje

Pole	Francuska ideologia kolonialna
Członkiem	Komitet Ligi Praw Człowieka ds. Czujności w obliczu publicznego wykorzystania historii

Gilles Manceron (ur. 1946) to francuski historyk specjalizujący się we francuskim kolonializmie.

Biografia

Urodzony w 1946 roku Gilles Manceron jest bratankiem historyka Claude'a Mancerona . Uczy historii i geografii w liceum w regionie paryskim. Na początku lat 90. zdecydował się podejść skrzyżowanym spojrzeniem „z jednego banku do drugiego” ze swoim algierskim kolegą Hassanem Remaounem do historii wojny w Algierii poprzez kwestię edukacji. z wieloma wspomnieniami mężczyzn i grup związanych z tymi wydarzeniami.

Zwolennik lewicy (był w szczególności redaktorem naczelnym przeglądu Ligi Praw Człowieka , Hommes et Libertés ), potwierdza, że ​​musimy „zmierzyć się z kolonialną przeszłością”. W swojej książce Marianne i kolonie , i pyta niejasności między podanymi wartościami Republiki i imperialnej ambicji Francji XVIII XX do XX th  wieku .

Skrytykowali go zwłaszcza oficerowie służący w Algierii, sygnatariusze manifestu, który „potwierdza, że ​​tym, co charakteryzowało działania armii w Algierii, była przede wszystkim walka ze wszystkimi formami tortur”, broniąc w ten sposób ich pamięci o wydarzeniach. Wśród tych zarzutów Maurice Faivre , były generał i doktor nauk politycznych, krytykuje go w szczególności za „jego sposób działania, który polega na używaniu małych zdań, niezweryfikowanych i wyrwanych z kontekstu, aby przekształcić je w anty- broszura kolonialna i antymilitarystyczna, zgodnie z wypaczoną ideologią praw człowieka. ”.

Był członkiem Komitetu ds. Czujności ds. Publicznego wykorzystania historii .

Publikacje

• Algieria. Zrozumieć kryzys , Éditions Complexe , wyd. „Interwencje”, 1996, 232 s. [ podgląd online ] Pod jego kierownictwem.
• The Teaching of the Algierian War we Francji i Algierii , z Hassanem Remaounem , National Centre for Educational Documentation , coll. „Ustawy i raporty dla oświaty”, 1993.
• Z jednego banku do drugiego , z Hassanem Remaounem, Syros , 1996.
• Le Paris noir , z Pascalem Blanchardem i Ériciem Deroo , Éditions Hazan , 2001, 240 str.
• Marianne i kolonie. Wprowadzenie do historii kolonialnej Francji , La Découverte, 2002, 318 s.
• Arabski Paryż , z Pascalem Blanchardem, Ériciem Deroo, Drissem el-Yazami i Pierrem Fournié, La Découverte , 2003, 248 s.
• „School, pedagogy and colonies”, Pascal Blanchard i Sandrine Lemoine (red.), Colonial Culture 1871-1931 , Éditions Autrement , 2003, s. 93-103.
• Kolonizacja, prawo i historia , z Claude Liauzu , Syllepse , 2006
• 1885: zwrot kolonialny Republiki. Jules Ferry przeciwko Georgesowi Clemenceau i inne starcia parlamentarne w sprawie podboju kolonialnego (wydanie tekstów), La Découverte, 2007.
• Harkis w kolonizacji i jej następstwa , z Fatima Besnaci-Lancou (red.), Éditions de l'Atelier , 2008, 225 s.
• Bycie Dreyfusardem wczoraj i dziś , z Emmanuelem Naquetem, Presses Universitaires de Rennes , 2009.
• „Na jakiej podstawie powinniśmy podejść do debaty o prawie, pamięci i historii? », W Po co są nauki humanistyczne? , Traces Special Edition , ENS Éditions , 2009, s. 29-41.
• Les Harkis, Historia, pamięć i przekaz , z Fatima Besnaci-Lancou i Benoit Falaize (reż.), Éditions de l'Atelier,wrzesień 2010. ( ISBN  9782708241176 ) .
• „Potrójna okultyzm masakry”, w: Marcel i Paulette Péju, Le17 październikades Algerians (tekst z 1962 r.), La Découverte, 2011, ( ISBN  9782707171177 )
• Segalen , Lattès , 1991 , 595 str. ( ISBN  2-7096-1062-0 )
• „ Antysemityzm, antysyjonizm i prawa Palestyny” w: Martine Boudet (red.), Antiracist Emergency - For an Inclusive Democracy, Le Croquant, 2017. Przedmowa Aminata Traoré , s. 129–143.

Bibliografia

1. Urząd rekord Biblioteki Narodowej Francji.
2. Gilles Manceron, „  Confronting the Colonial Past  ”, LDH Toulon , 2 września 2005.
3. Sylvie Thénault , Manceron Gilles, Marianne i kolonie. Wprowadzenie do kolonialnej historii Francji (relacja) , Outre-Mers. Przegląd historii , rok 2003, 340-341, s. 329-330
4. „Manifest 521 oficerów generalnych, którzy służyli w Algierii”
5. zapomnienie czy ignorancja? odpowiedź dla G. Mancerona na temat Hélie Denoix de Saint Marc , General Maurice Faivre, etudescoloniales.canalblog.com , 2 lutego 2012 r.
6. „  Członkowie CVUH  ” , na blogspot.fr (dostęp: 9 sierpnia 2020 r . ) .

Linki zewnętrzne

• Dokumentacja urzędowa  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator nazwy normy
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • System dokumentacji uczelni
  • Biblioteka Kongresu
  • Królewska Biblioteka Holenderska
  • Biblioteka Uniwersytecka w Polsce
  • WorldCat Id
  • WorldCat
• Zasoby badawcze  :
  • Kanał U
  • Perseusz
• Revue Hommes et Libertés na stronie Francuskiej Ligi Obrony Praw Człowieka i Obywatela .