Gentilhomme (żeńskie: gente dame) odnosiło się do osób szlacheckich we Francji.
Kobieca gente dame wyszła z użycia pod koniec średniowiecza , jako termin damoiseau oznaczający młodego szlachcica, który nie był jeszcze uzbrojony w rycerza, podczas gdy damoiselle stało się uogólnione dla wszystkich młodych dziewcząt w zmienionej formie demoiselle .
Przymiotnik gent , poświadczony w 1080 w La Chanson de Roland , pochodzi od gallo-rzymskiego GENITU z niskiego łacińskiego genitus oznaczającego „dobrze urodzony”, a następnie „szlachetny”, „piękny”. Przymiotnik miło jest potwierdzone na koniec XII th century w życiu św Alexis pochodzi od łacińskiego gentilis oznaczających „rodzinę, rasę, członek Gente ” o współczesnym znaczeniu szlachetny. Dopiero w XVII th wieku, że słowo wyraża sens osłabiony „ładna, wdzięku, dobrze.”
W 1549 r. panowie z Domu Królewskiego byli szlachcicami przywiązanymi do osoby króla.
W 1606 r. określenie gentilhommière zostało poświadczone jako oznaczające skromny dwór, w którym mieszkał dżentelmen i jego rodzina.
Termin Messire jest nadal częściowo używany w Belgii, a Sir (Sieur) w Wielkiej Brytanii . To określenie pozwala nie używać terminu dziedzic . Jest używany w szczególności w nekrologach.
Można było wyróżnić panów z imion i herbów, którzy oznaczali członków rodzin tzw. odwiecznej szlachty, oraz panów z czterech linii, którzy oznaczali tych, których ośmiu bisaïeux było szlachcicami. Byli też panowie ze szkła, którzy wyznaczyli rodziny szlacheckie, które pracowały przy szkle. Lub wyrażenie dżentelmen Laveline oznacza potomków męskiej lub żeńskiej linii mieszkańca wioski Laveline w Lotaryngii. Rzeczywiście, mieszkańcy tej wioski zostali wspólnie nobilitowani przez księcia Lotaryngii w 1476 roku. To pochodzenie musiało jednak zostać potwierdzone.
Znajdujemy w Starym francuskim, od XII TH do XVI -tego wieku, kilka haseł z popularnych Łacińskiej dominicellus , skrót Dominus , mistrza lub pana
Od wulgarnego łacińskiego dominicella , zdrobnienie od domina , kochanka: