Friedrich Wilhelm von Haugwitz

Friedrich Wilhelm von Haugwitz Obraz w Infobox. Funkcjonować
Minister federalny
Biografia
Narodziny 11 grudnia 1702
Chrostnik
Śmierć 30 sierpnia 1765 lub 11 września 1765
Miroslavské Knínice
Zajęcia Polityk , ekonomista
Rodzina Haugwitz ( w )
Tata Georg Karl Graf von Haugwitz ( d )
Inne informacje
Pracował dla Rząd federalny

Friedrich Wilhelm von Haugwitz (niemiecki: Friedrich Wilhelm Graf von Haugwitz , Czech: Fridrich Vilém Haugwitz ), ur11 grudnia 1702w Brauchitschdorf na Śląsku i zmarł dalej30 sierpnia 1765w Knönitz (obecnie Knínice) w Morawach był politykiem z monarchii habsburskiej . Był najwyższym kanclerzem i dyrektorem Directorium in publicis et cameralibus za panowania cesarzowej Marii Teresy Austrii . Haugwitz był jednym z głównych doradców Marii Teresy w jej reformach gospodarczych. On też próbował scentralizować Rządu dziedzicznych austriackich i czeskich ziemiach tych Habsburgów .

Biografia

Pochodzący z protestanckiej rodziny szlacheckiej pochodzącej z Saksonii Haugwitz przeszedł na katolicyzm już w młodym wieku. W 1725 r. Wszedł do służby w śląskiej prowincji Breslau , z której został zmuszony do rezygnacji po podboju pruskim w czasie I wojny śląskiej w 1742 r . Wyjechał na zachowany po wojnie przez Habsburgów Śląsk Austriacki , gdzie kontynuował pracę administracyjną.

Haugwitz, jako dobry uczeń austriackiego kameralisty Wilhelma von Schrödera, był wrogo nastawiony do potęgi bogatych państw. Był też wielbicielem reform wprowadzonych na Śląsku przez nową administrację pruską. Podjął próbę zmiany wysoce podzielonych instytucji edukacyjnych i ekonomicznych. Ustanawia rozdział między domeną sądową a domeną polityczną i podatkową poprzez utworzenie nowego Sądu Najwyższego ( Oberste Justizstelle ). Haugwitz zaproponował arcyksiężnej Marii Teresie różne środki mające na celu poprawę procedur i uzgodnił z miejscową szlachtą.

W 1747 r. Haugwitz został oskarżony o wyeliminowanie niewłaściwego administrowania w księstwach Karyntii i Krainy . Demonstrując swoje umiejętności rozwiązywania problemów, został przewodniczącym Directorium in publicis et cameralibus , utworzonego jako agencja nadzoru ziemskiego centralnej monarchii pod kierownictwem Haugwitza. Ten nowy organ przedstawił zalecenia dotyczące ulepszeń ekonomicznych. W 1749 r. Rząd utworzył Representationen und Cammern , lokalne biura Dyrekcji Dyrekcji odpowiedzialne za kontrolę poboru podatków.

W swojej funkcji Haugwitz rządził dziedzicznymi terytoriami monarchii habsburskiej. Po 1760 r. Zaangażował się także w sprawy Królestwa Czech. Pod jego kierownictwem Dyrekcja stała się centralnym organem decyzyjnym w takich dziedzinach, jak cła, bezpieczeństwo publiczne, edukacja, sprawy religijne, górnictwo i handel. Z woli Marie-Thérèse widać wyraźnie, że Haugwitz był jednym z najbardziej cenionych doradców. „Przysłała go naprawdę opatrzność, żeby przełamać opozycje, potrzebowałem takiego człowieka, uczciwego, bez ukrytych motywów i ducha faworyzowania, bez ambicji i partii, który wspierałby to, co dobre, bo„ dobre ”.

Haugwitz podjął inne ważne inicjatywy mające na celu wprowadzenie nowoczesnej ekonomii do szkolnictwa wyższego. Marie-Thérèse stworzyła Theresenium w celu przygotowania młodych szlachciców do służby państwowej. Dzięki tej instytucji Haugwitz planował przeprowadzić modernizację gospodarczą. Aby aktywować tę modernizację i uczynić Wiedeń centrum życia gospodarczego, przyciągnął do Wiednia Johanna Heinricha Gottloba Justiego, który jako pierwszy uczył niemieckiego jako języka administracyjnego. Ale ten człowiek, były żołnierz w Prusach i protestant, nie został dobrze przyjęty w Wiedniu. Społeczeństwo nie było gotowe na te zmiany ze względu na wpływ jezuitów i dysproporcje regionalne między królestwami habsburskimi.

Dzięki tej centralizacji Haugwitz dostarczył przyszłemu cesarzowi Józefowi II bezprecedensowej ilości danych ekonomicznych dotyczących jego państw. Podczas swojej edukacji Józef II otrzymał przegląd konstytucji ekonomicznej swoich państw. Taki spis był bezprecedensowy, ponieważ tradycja postrzegał go jako ingerencję w prerogatywy państw.

Reformy wojskowe wzmocniły inicjatywy gospodarcze Haugwitza. Przekonując o potrzebie natychmiastowego zwierzchnictwa suwerena nad armią, a także w utrzymaniu korpusu żołnierzy operacyjnych nawet w czasie pokoju, Haugwitz przyczynił się do powstania i rozwoju stałej armii. Zalecił stałą armię liczącą 108 000 ludzi, wspieraną przez składkę państwa w wysokości 14 milionów guldenów. Aby uniknąć zwlekania i wyzwań finansowych ze strony państw, Haugwitz ustanowił zasadę głosowania składek na 10 lat.

Pomimo głębi i zakresu reform Haugwitza ich skuteczność nie była tak duża, jak oczekiwano. Przejście od państwa feudalnego do oświeconego despotyzmu było niepełne. Centralizację wymiaru sprawiedliwości udaremniły bardzo silne tradycje lokalnej autonomii. Ponadto reformy te nie dotyczyły Węgier , Siedmiogrodu , Holandii czy Lombardii .

Początek wojny siedmioletniej zahamował rozwój wielu reform. Wreszcie ukochane Haugwitzowi Dyrekcja została zwolniona z funkcji wojskowych i finansowych i przemianowana na Kancelarię Czech i Austrii. Większość uprawnień skupiła się w Radzie Stanu, na czele której stał Wenzel Anton Comte Kaunitz , wróg Haugwitz.

Zauważ, że na początku swojej kariery Joseph Haydn był zatrudniony przez Haugwitza, grając na organach w kaplicy Kancelarii Czech na JudenPlatz

Uwagi

  1. (cs) Dalibor Hodeček, Miroslavské Knínice 1262–2012 , Brno, Muzejní a vlastivědná společnost v Brně,2012, 307  str. ( ISBN  978-80-7275-093-1 )
  2. Robert A. Kann, Historia imperium Habsburgów 1526-1918 (University of California Press, 1974), s.  173
  3. Joseph Kallbrunner, „Kaiserin Maria Theresias politisches Testament”, Wiedeń, 1952 s.  54
  4. Rita Steblin, „Hayden Orgeldienste in der damaligen Gräfl. Haugwitzischen Kapelle ”, w: Wiener Geschichtblätter 65/2000, s.  124-134 )

Bibliografia