Francois Gantheret

Francois Gantheret Biografia

Narodziny	27 listopada 1934 Dijon
Śmierć	25 grudnia 2018 r(w wieku 84 lat) Paryż

Tematyczny

Zawód	Psychoanalityk i pisarz

Kluczowe dane

François Gantheret (urodzony w Dijon w 1934 roku, zmarł dnia)25 grudnia 2018 rw Paryżu ) jest psychoanalitykiem i francuskim pisarzem .

Biografia

Doktor listów i emerytowany profesor psychopatologii na Uniwersytecie Paris VII , członek zwyczajny Francuskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego , blisko psychoanalityka i pisarza Jean-Bertranda Pontalisa , François Gantheret był jednym z redaktorów Nouvelle Revue de Psychoanalysis (NRP ) między 1978 a 1994 r . Stając się jednym z redaktorów KPR, zwróci się ku takiej formie literackiej, która wydaje mu się lepiej odzwierciedlać doświadczenie analityka w pracy. Wyjaśnia swój wybór i zdziwienie, jakie nowe czasopismo wzbudziło w czytelnikach, pisząc: „To doprowadziło nas do opodatkowania przez niektórych, opowiadających się za„ naukowością ”analizy, jako czasopismem bardziej literackim niż analitycznym”.

Przekaż doświadczenie poprzez fikcję

François Gantheret zmierza w kierunku formy fikcyjnego pisarstwa psychoanalitycznego: „Posunąłem się nieco dalej w tym kierunku z czymś, co wydawało się prowokacją, a co było prawdą. Przed publicznością złożoną z analityków utrzymywałem, że jedynym sposobem przekazania doświadczenia analizy może być tylko fikcja ”. Wmówił uczestnikom tej konferencji, że jego prezentacja została skonstruowana wokół fragmentu prawdziwej analizy. A kiedy „doskonale ujawnił fikcyjną naturę [swojej] historii, przyniosła [mu] zgorszoną dezaprobatę znacznej części tych, którzy go słuchali. Oszukałem ich, mówili, i krążyło słowo oszustwa ”.

François Gantheret pisał opowiadania fabularne (…) „divan news (…) zachowując wspólny wątek psychoanalizy”. Uważa on, że jego praca pisanie jest blisko do automatycznego piśmie z surrealistów : „bierny, kto pisze ogranicza swoją rolę do nagrywania: jest to po prostu kwestia pisania w oszołomieniu (...) pod dyktando nieświadomości (…) Bez żadnej interwencji krytycznego umysłu. Dajemy się ponieść skojarzeniom, przepływowi obrazów, bez estetycznej troski ”.

Pracuje

Uncertitude d'Eros , Paryż, Gallimard, 1984, ( ISBN 978-2-0707-0263-3 ) .
Ja, świat, słowa , Paryż, Gallimard, 1996, ( ISBN 978-2-0707-4706-1 ) .
Libido Omnibus i inne wiadomości z kanapy , Paryż, Gallimard, 1998, ( ISBN 978-2070420377 i 207042037X ) .
Resistances , z Catherine Chabert i Michelem Gribinskim , Paryż, Association Psychanalytique de France , 2002.
Les Corps perdus , Paryż, Gallimard, 2004, ( ISBN 978-2-0707-7071-7 ) .
Petite route du Tholonet , Paryż, Gallimard, 2005, ( ISBN 2070773450 ) .
Jak szmer strumienia , Paryż, Gallimard, 2006, ( ISBN 2070775070 ) .
Zamknij oczy , Paryż, Gallimard, 2007, ( ISBN 2070782697 ) .
Nostalgia za teraźniejszością , Psychoanaliza i pisanie, Paryż, Gallimard, 2010, zb. „Blanche” ( ISBN 978-2-87929-693-7 ) .
Wiele twarzy jednego: totalny urok , Paryż, PUF, 2013, ( ISBN 978-2-13-062076-1 ) .
Fins de moi difficile , Paryż, Gallimard, 2015, ( ISBN 978-2-07-014955-1 ) .
Temat aktualny , Paryż, Gallimard, 2018.

Współautor

z Jacquesem André , Miguelem de Azambuja, Isée Bernateau, Catherine Chabert , Catherine Ducarre, Michelem Gribinskim, Dominique Suchet, posłańcem Eros , tekst François Gantheret: „Au coeur de l ' hamour, ça ”, PUF, coll. „Mała biblioteka psychoanalizy”, 2020, ( ISBN 978-2-13-082269-1 )

Artykuły

„The power of the roots”, w „Powers”, Nouvelle Revue de Psychanalyse , nr 8, strony 95–113, Paryż, Gallimard, 1973.
„The skin of analysis”, w „La Psyché”, Nouvelle Revue de Psychanalyse , nr 12, strony 119–124, Paryż, Gallimard, 1975.
„Wybrane elementy badań nad miejscem biologicznego w teorii psychoanalitycznej”, w: Psychoanalysis at the University , Editions Replica, t. 1, nr 1,Grudzień 1975, strony 97-104.
„Trzy wspomnienia”, w „Wspomnienia”, Nouvelle Revue de Psychanalyse , nr 15, strony 81-91, Paryż, Gallimard, 1977.
"Per via di Levare", w "pomysł uzdrowienia" Nouvelle Revue de Psychanalyse , n o 17, strony 201-214, Paryż, Gallimard, 1978.
„Kocham cię, wierzę, mam ból”, w „La Croyance”, Nouvelle Revue de Psychanalyse , nr 18, strony 243-252, Paryż, Gallimard, 1978.
„Badanie modelu perspektywicznego w psychoanalizie” (kontynuacja i zakończenie), w Psychoanalysis at the University , Éditions Réïque, t. 1, nr 1,Styczeń 1986, strony 5-18, ( ISSN 0338-2397 ) .
„Słowo, które wyzwala”, w The Signifier, co powiedzieć? , praca zbiorowa, w której wzięli udział psychoanalitycy André Beetschen, Catherine Chabert, Dominique Clerc-Maugendre, Michel Gribinski, Jean-Claude Lavie, Danielle Margueritat, J.-B. Pontalis, Jean-Claude Rolland i Guy Rosolato. Ten koncert został zredagowany przez Francuskie Towarzystwo Psychoanalityczne,Luty 1998.
„Z koniecznego wraku samego siebie”, Le Monde des livres ,24 maja 2007, z okazji Assises internationales du roman, Lyon, May-czerwiec 2007.
„Przedmowa” François Gantheret i Jean-Michela Delacomptée w Królestwo pośredniczące, psychoanaliza, literatura, około J.-B. Pontalis , Paryż, Gallimard, 2007, wyd. „Eseje folio”, ( ISBN 978-2-07-034775-9 ) .

Uwagi i odniesienia

[1]
[2]
François Gantheret, „Nostalgia za teraźniejszością, psychoanaliza i pisanie”, Éditions de l'Olivier, 2010, s. 10.
François Gantheret, „Nostalgia za teraźniejszością, psychoanaliza i pisanie”, Éditions de l'Olivier, 2010, s. 17.
François Gantheret, „Nostalgia za teraźniejszością, psychoanaliza i pisanie”, Éditions de l'Olivier, 2010, s. 17 i 18.
François Gantheret, „Nostalgia za teraźniejszością, psychoanaliza i pisanie”, Éditions de l'Olivier, 2010, s. 19.
Literatura francuska od A do Z , pod redakcją Claude'a Étersteina, Hatier, s. 149, ( ISBN 2-218-72086-8 ) .

Zobacz też

Bibliografia

Jacques André , „Homage to François Gantheret”, Le Carnet PSY , 2019/1 (nr 222), s. 36-37 . DOI: 10.3917 / lcp.222.0036. [ czytaj online ]
Zoé Andreyev, „Le souvenir de l'Analyste”, En attendant Nadeau (Journal de la literatura, des idées et des arts), 10 marca 2020 r. [ Czytaj online ]