Martes foina • Kuna fretka borealna, kuna europejska
Martes foina Kuna domowa sfotografowana w zoo w Niemczech . Martes foina
LC : Najmniejsze obawy
Status CITES
Załącznik III , Rev. od 16.03.89Kuna ( Martes foina ) jest gatunkiem z mięsożernych ssaków z Europy i Azji , z szaro-brązowy płaszcz, krótkie nogi i nocnych nawyków . Z kuny , należy do rodzaju Martes , które mieszczą się w rodzinie z Mustelidae gdzie znajdujemy łasica , z borsuka , z wydry , az skunksa lub fretki , małe ssaki mięsożerne często charakteryzujące się silnym zapachem.
W starożytności kuny udomowiono do polowania na zwierzęta uważane za szkodliwe, takie jak inne łasicowate czy węże.
Jego długość waha się od 40 do 54 centymetrów, a masa od 1,1 do 2,3 kilograma. Kuna ma oczekiwaną długość życia od 3 do 12 lat, maksymalny wiek na wolności to 10 lat. W niewoli lub w hodowli może jednak osiągnąć wiek 18 lat.
Nawet jeśli nie krzyżują się, kuna leśna ( Martes foina ) i kuna leśna ( Martes martes ) są bardzo blisko siebie, do tego stopnia, że podczas obserwacji możliwe jest pomylenie. Najbardziej bezpośrednim kryterium oceny obserwowanego zwierzęcia jest obserwacja koloru sierści znajdującej się pod gardłem, na klatce piersiowej i górnej części nóg. U kuny widoczna jest wyraźna żółtawa plama na klatce piersiowej, podczas gdy u kuny plamka ta jest wyraźnie biała, pokrywając gardło, wierzch przednich łap i klatkę piersiową (szczegóły w artykule o kunie sosnowej). inne kryteria identyfikacji).
Inna ogólnie akceptowana metoda odróżnienia kuny leśnej od kuny leśnej : spód nóg kuny jest owłosiony, w przeciwieństwie do kuny. Tę specyficzność można również wykryć poprzez odczytanie odcisków palców w luźnej glebie.
Kuna domowa sfotografowana zimą w Czechach .
Szkielet kuny.
Kuna naturalizowana, widok z przodu.
Czaszka łasicy.
Kuny są samotnikami, podobnie jak większość innych gatunków kun. Poza sezonem lęgowym unikają swoich kongenerów. Są to zwierzęta terytorialne, które zaznaczają swoje terytorium wydzielinami i przynajmniej bronią go przed innymi kunami tej samej płci. Wielkość terytorium jest zmienna, ale pozostaje mniejsza niż w przypadku kuny sosnowej. Ich wielkość waha się od 0,5 do 4 km 2 i zmienia się w zależności od płci (terytoria samców są większe niż u kobiet), w sezonie (są one mniejsze w zimie), siedlisko (są większe w kraju niż w mieście) oraz dostępne jedzenie. Ich działalność ma głównie charakter nocny. Przez Martena długość życia wynosi około dwunastu lat.
Kuna jest oportunistką i żywi się, w zależności od pory roku, drobnymi ssakami, owocami, ptakami, jajami i odpadami znajdującymi się w pobliżu domów.
Samica rodzi się raz w roku, w marcu lub kwietniu, choć krycie odbyło się w poprzednim sezonie letnim (od czerwca do sierpnia). Ten ośmiomiesięczny okres wynika z okresu uśpienia , ale faktyczny czas, w którym samica rodzi młode, to jeden miesiąc. Miot z kuny składa się z dwóch do pięciu młode, które rodzą się ślepe i nagie. Po miesiącu otwierają oczy, po dwóch odstawiane są od piersi, jesienią stają się samodzielne. Dojrzałość seksualną osiąga między piętnastu i dwudziestu siedmiu miesięcy.
Kuny domowe występują w dużej części Eurazji . Jego zasięg rozciąga się od Hiszpanii po Mongolię , przechodząc przez południową Europę i Europę Środkową i Azję Środkową. Kuny nie ma na Wyspach Brytyjskich . Populacja kun została również sprowadzona do amerykańskiego stanu Wisconsin w celu sprzedaży ich futer.
Kuna potrafi zajmować bardzo zróżnicowane środowiska. Mieszka przede wszystkim na wsi (lasy i sady), ale także w pobliżu domostw, a nawet w miastach, mieszkając w stodołach i na strychach. Dobrze się wspina, ale nie ryzykuje tak wysoko jak kuna sosnowa, bardziej związana z lasem. To także jedyny gatunek kuny, który nie żyje wyłącznie w lesie.
Według Mammal Species of the World (wersja 3, 2005) (9 czerwca 2013) i Catalog of Life (9 czerwca 2013) :
Przeciwzakrzepowy stosowany przed gryzoniami mieć efekt zatrucia całego łańcucha żywnościowego , który karmi. Rzeczywiście, zatrucie antykoagulantami nie jest radykalne. Ofiary cierpią przez długie godziny, kilka dni po spożyciu trucizny. Jednak specyficzny charakter drapieżników polegający na atakowaniu najsłabszych zwierząt w pierwszej kolejności, w szczególności kuny zatruwają się z kolei poprzez zjadanie szczurów , myszy polnych , myszy i innych gryzoni, które umierają i dlatego są łatwe do upolowania. Ponadto bardzo często zwalczanie gryzoni odbywa się zwykle wiosną, w okresie silnego wzrostu populacji. Jest to również okres, w którym rodzą się kuny. Tak więc, gdy kuna umiera w wyniku zatrucia w kwietniu-maju, prawdopodobieństwo przeżycia jej potomstwa jest bardzo niskie.
Czasami, szukając jajek, niszczy kurnik. Podekscytowana paniką wytworzoną u kur, zabija wszystko, co się rusza. Chociaż jest przede wszystkim mięsożerna, produkty roślinne (jagody i owoce) stanowią ważną część jego diety.
Atakuje obwody elektryczne samochodów i izolację domów, a także niszczy gumę. Dlatego jest często uważany za „szkodliwy”. Odwrotnie, w czasach starożytnego Rzymu przyjęto go do chwytania myszy i zatwierdzania domostw. Nadal odgrywa rolę w ochronie zdrowia wokół ludzkich mieszkań.
Kuna lubi mieszkać w pobliżu siedzib ludzkich lub pod dachami domów. O swojej obecności i jego aktywności moczenia może przeszkadzać mieszkańców albo gryzienia lub rozdrabniania materiałów izolacyjnych (osłon kabli, do izolacji termicznej ...) lub okrzykami lub kuligi podczas rui pory lub przez zapachów z odchodów lub padliny tym to pozostawia. Może również atakować małe zwierzęta gospodarskie, zwłaszcza kurniki .
Pierwszym środkiem kontroli jest uniemożliwienie kunom w jak największym stopniu wchodzenia do mieszkań lub kurników, poprzez instalowanie płotów lub szyszek i obroży przeciw drapieżnikom na drogach dojścia na strych. Można również odwieść ich od pozostania za pomocą repelentów (losowe odgłosy, oświetlenie, zapachy, ultradźwięki...). W przypadku znacznej uciążliwości stosowanie odłowów lub radykalna eliminacja osobników jest regulowana lokalnymi przepisami.
Kuna domowa nie jest gatunkiem globalnie zagrożonym. Jest sklasyfikowany jako najmniejsza troska (LC = najmniejsza troska ) przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN).
Gatunek jest wymieniony w Załączniku III CITES .
We Francji kuna jest klasyfikowana jako „gatunek, który może spowodować szkody” (ESOD).
W 2009 r. nadal znajdowała się we Francji na liście gatunków, które mogą być sklasyfikowane jako szkodliwe , sporadycznie i lokalnie. Dekret ten został uchylony w 2012 r. W 2014 r. Rada Stanu po raz pierwszy anulowała (decyzją z dnia 30 lipca mającą zastosowanie natychmiast) klasyfikację jako gatunki szkodliwe w kilku departamentach ( Dordogne , Rhône , Isère , Seine-Maritime i Eure-et-Loir ).
Kuna jest obecna w herbie rodziny Faÿ, w tym w herbie gałęzi La Tour-Maubourg oraz w herbach potomków gałęzi Solignac, du Vivier de Faÿ Solignac.
Laouni Mouhid , raper francusko-marokański, znany jest pod pseudonimem La Fouine .