Piłka nożna we Francji

• Krajowe Mistrzostwa Zawodowców
• Krajowe mistrzostwa zawodowców i amatorów
• Krajowe Mistrzostwa Amatorów
• Regionalne lub resortowe mistrzostwa amatorskie

• Krajowe Mistrzostwa Zawodowców
• Krajowe mistrzostwa zawodowców i amatorów
• Krajowe Mistrzostwa Amatorów
• Regionalne Mistrzostwa Amatorów
• Oddzielne piramidy dla klubów zawodowych i amatorskich (brak awansu/spadku między tymi dwiema piramidami)

Poniższa chronologiczna oś czasu przedstawia historię krajowych rozgrywek piłkarskich rozgrywanych od 1894 roku. Każdy kolor odpowiada federacji organizującej imprezę.

Mistrzostwa Kobiet

• Krajowe Mistrzostwa Federacji Stowarzyszeń Sportowych Kobiet Francji (FSFSF)
• Krajowe Mistrzostwa Francuskiego Związku Piłki Nożnej (FFF)
• Regionalne ligi regionalne mistrzostw FFF

• Krajowe Mistrzostwa Francuskiego Związku Piłki Nożnej (FFF)
• Regionalne mistrzostwa lig regionalnych

Historia

Piłka nożna została po raz pierwszy sprowadzona do Francji na północ od linii Caen - Paris - Laon . Na tym terenie stała się jedną z ulubionych zabaw uczniów i studentów z lat 80- tych XIX wieku . Pierwsze francuskie zawody zorganizowano w Paryżu w 1894 roku .

Numery członkostwa w klubach piłkarskich

Od powstania Francuskiego Związku Piłki Nożnej w 1919 roku kluby piłkarskie otrzymują numer afiliacyjny. Istniejące kluby w 1919 roku zrzeszone w FFF, kilkaset, następnie zaczynają od serii 1 i otrzymują numer w kolejności napływania plików. Kluby utworzone po tej dacie są następnie dodawane chronologicznie. Tak więc w październiku 1921 jest około 2000 klubów stowarzyszonych i około 4800 w grudniu 1925 . W tym samym czasie FFF stworzyło serię 2 dla klubów szkolnych i uniwersyteckich, rozpoczętą w 1921 i zakończoną w 1936, serię 3 dla klubów korporacyjnych, rozpoczętą w 1925 i zakończoną w 1947 oraz serię 4 dla klubów w okolicy. niezajęte w czasie II wojny światowej , która rozpoczęła się w 1941 roku i zakończyła w 1944 roku.

W 1947 FFF zrewidowała całą swoją numerację. Rzeczywiście, wiele klubów przestało istnieć, co spowodowało, że liczba członków zbliżyła się do 19 000, ale ponad połowa zwolniła się. Następnie tworzy serię 5, w której przenoszone są kije z serii 1, przy czym numery są ponownie przydzielane w kolejności tych z serii 1. FFF zajmuje się pierwszymi 2000 numerami, pozostawiając nowe przypisanie kolejnych numerów Regionalnemu ligi . Tak więc te 2000 starych numerów tworzy tylko 549 nowych. Szczegóły numerów afiliacyjnych według League podane są w poniższej tabeli. Pierwszy klub zrzeszony z nową numeracją nosi wtedy 8401. Oprócz tej serii 5 FFF tworzy serię 6 dla klubów korporacyjnych, których renumeracja działa w ten sam sposób. W 2008 r. kończy się specyficzna numeracja serii 6 i zostaje dodana do serii 5. Istnieje również seria 7 dla klubów kobiecych i seria 8 dla sportowo-rekreacyjnych, których numeracja jest zgodna z numeracją serii 5.

Obecnie numer przynależności składa się z sześciu cyfr: pierwsza to numer seryjny (5 dla bezpłatnych klubów, 6 dla klubów korporacyjnych, 7 dla klubów kobiecych i 8 dla sportowo-rekreacyjnych), a następnie przynależność do numeru (od 1 do 5 cyfr). ). W przypadku serii głównej, numer 5, pierwsze 556 numerów odpowiada klubom utworzonym przed październikiem 1921 r., a pierwsze 8400 odpowiada klubom utworzonym przed marcem 1947 r.

W przypadku fuzji dwóch lub więcej klubów, mniejszy numer afiliacyjny był na ogół zachowywany dla nowego podmiotu. Nie było to prawdą od lat 90. , kiedy FFF nadaje nowy numer afiliacyjny. Taki system może prowadzić do zabawnych sytuacji, wielu klubów wynikających z fuzji grania z liczbą członków klubów założonych wiele lat przed oficjalną datą powstania klubu. Podobnie w przypadku ponownego założenia klubu po likwidacji sądowej, nowy numer nie jest przydzielany systematycznie.

Stadiony

Od stycznia 1998 r największy francuski stadion został na Stade de France z pewnymi 80.000 miejsc. To stadion narodowy, na którym nie ma klubu. Największym stadionem mieszczącym klub jest Stade Vélodrome (67 354 miejsc), siedziba Olympique de Marseille , następnie Parc Olympique Lyonnais (59 186 miejsc), następnie Grand Stade Lille Métropole (50 154 miejsc), a następnie Parc des Princes ( 48 712 miejsc), następnie Stade de Gerland (43 051 miejsc) i Stade Geoffroy-Guichard (42 000 miejsc) oraz Matmut Atlantique des Girondins de Bordeaux

Głoska bezdźwięczna

Piłka nożna i rasizm we Francji

Mecze piłki nożnej są czasami miejscem rasistowskich zachowań i postaw kibiców i/lub zawodników. Możemy przytoczyć na przykład przypadek marokański gracza abdeslam ouaddou kto był ofiarą rasistowskich ataków słownych przez zwolennika FC Metz podczas meczu z Valenciennes FC na16 lutego 2008. Kibic zostaje skazany na trzy miesiące więzienia i trzy i pół roku zakazu wstępu na stadion.

2 czerwca 2009, piłkarz amator grający w drugiej lidze departamentalnej w Lagnieu zostaje pierwszym francuskim piłkarzem skazanym za rasistowską zniewagę na boisku. Podczas meczu Lagnieu i Roussillon , gracz Lagnieu nazywa przeciwnika „brudnym czarnuchem” i „brudną małpą”. W rezultacie sędzia przerywa mecz, co zdarza się bardzo rzadko. Zawieszony, gracz został skazany na cztery miesiące więzienia w zawieszeniu i grzywnę w wysokości 1500 euro za zniewagi rasistowskie. To historyczny wyrok we Francji, ponieważ po raz pierwszy sprawiedliwość potępia piłkarza za rasizm.

Trening

Bibliografia

• Mickaël Correia, A Popular History of Football , Paryż, Éditions La Découverte, 2018, 416 s. 

Uwagi i referencje

1. najpopularniejszy-sport-we-francji
2. (w) Francois Mazet i Frederic PAURON, „  Francja – Lista Mistrzów  ” , Fundacja Statystyczna Rec.Sport.Soccer ,26 września 2014(dostęp 14 listopada 2014 )
3. 2*10 klubów w latach 1932-1933, 14 w latach 1933-1934, 16 w latach 1934-1935, 18 lub 20 w latach 1945-1946, potem 20 klubów w latach 1970-1971 i 18 w latach 1997-1998.
4. 25 klubów w dwóch grupach w latach 1933-1934, potem 16-19 w jednej grupie, 25 klubów podzielonych na pięć grup w latach 1937-1938 i grupę 23 w latach 1938-1939. W latach 1945-1946 istniały dwie grupy po 14 drużyn, następnie w latach 1946-1947 jedna grupa o różnej liczebności licząca od 16 do 22 klubów.
5. Między sezonami 1926-1927 i 1928-1929 regionalne mistrzowskie kluby rywalizują pod koniec sezonu o Mistrzostwa Francji Amatorów .
6. Między sezonami 1934-1935 i 1947-1948 regionalne mistrzowskie kluby rywalizują na koniec sezonu o Mistrzostwa Francji Amatorów .
7. Od 4*12 (od 1948-1949), do 5x12 lub 14 (od 1952-1953), do 6*12 (od 1963-1964) i 5*14 (od 1967-1968).
8. 3 × 16 klubów z lat 1970-1971, a następnie 2 × 18 z lat 1972-1973.
9. Z wyjątkiem lat 1970-1971 (6 × 12 lub 13) i 1971-1972 (6 × 14 lub 15).
10. 22 kluby w latach 1993-1994, a następnie 20 w latach 1998-1999.
11. "  Mistrzostwa Francji Kobiet D1 i D2  " , na fff.fr ,1 st lipca 2009(dostęp 26 lipca 2010 )
12. "  Numer afiliacyjny FFF  " , na footballenfrance.fr , Association des historiens du football français
13. AFP , „  Wymagane trzy lata IDS  ” , na www.lequipe.fr , L'Équipe ,Marzec 2008(dostęp 6 sierpnia 2009 )
14. AFP , "  Potępiony zwolennik  " , na www.lequipe.fr , L'Équipe ,maj 2008(dostęp 6 sierpnia 2009 )
15. Mustapha Kessous , "  Piłkarz skazany po raz pierwszy za rasizm  " , na www.lemonde.fr , Le Monde ,czerwiec 2009(dostęp 6 sierpnia 2009 )
16. Olivier Bertrand Belley, „  Rasist player: wymagany sześciomiesięczny wyrok w zawieszeniu  ” , na www.liberation.fr , Liberation ,maj 2009(dostęp 6 sierpnia 2009 )
17. "  Kanały dostępu wysokiego poziomu  " , na fff.fr ,17 sierpnia 2018 r.(dostęp 11 września 2018 )

Zobacz również

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona FFF
• Oficjalna strona LFP