Natychmiast po jego upadku , 9 Thermidor od roku II (27 lipca 1794), Maximilien de Robespierre , uznany za wyjętego spod prawa, został stracony bez procesu na 10 Thermidor (28 lipca). Został przywieziony wózkiem na Place de la Révolution (dawna nazwa Place de la Concorde ) w towarzystwie 21 swoich zwolenników, w tym jego brata i Saint-Justa , aby tam zostać zgilotynowanym.
Następnego dnia rozstrzelanych zostanie 71 osób, głównie członków Komuny Powstańczej Paryża , nazajutrz 12.
Robespierre dostał lub strzelił sobie kulę w szczękę, Couthon miał złamaną głowę, a Augustin Robespierre został poważnie ranny, kiedy wyskoczył z okna ratusza . François Hanriot został uderzony bagnetem, który wyrwał mu oko z oczodołu. Został wyciągnięty z kanału, zakrwawiony i oszpecony. Dwóch umierających (Robespierre młodszy i Hanriot) i kalekę ( Georges Couthon ) przewieziono na schody Conciergerie ; konwój zakończył się zwłokami Philippe-François-Joseph Le Bas .
Na 16 h 30 , wózki, które transportowane więźniów opuściła sąd może i wyskoczyli na nabrzeżu. Kiedy wozy dotarły przed dom, w którym przebywał Robespierre , zostały zatrzymane, a front domu był umazany krwią. Na 18 h 15 , wózki przybył Plac Rewolucji .
Pierwszy stracono Adrien-Nicolas Gobeau, 53-letni członek Komuny. Kiedy nadeszła kolej Saint-Justa, aby wejść na górę, pocałował Georgesa Couthona i przechodząc przed Robespierre'em, powiedział do niego: „Żegnaj” . Maximilien de Robespierre został stracony przedostatni, ostatnim był Fleuriot-Lescot. Kiedy jeden z pomocników kata gwałtownie zerwał chustę podtrzymującą jego szczękę, Robespierre wydał okrzyk bólu. Został umieszczony na huśtawce i topór spadł. Głowę Robespierre'a pokazano ludowi, by bić brawami.
Dwadzieścia dwie głowy umieszczono w drewnianej skrzyni, a ciała zabrano na wozie jadącym na cmentarz Errancis (otwarty w marcu 1794 r .). Wrzucili głowy i kufry do wspólnego grobu, a jeden rozsiał wapno palone, tak że ciało Maximiliena de Robespierre'a nie pozostawiło śladu.
Było ich 21 do stracenia z Maximilienem de Robespierre, w tym:
Niektóre źródła podają, że tego dnia zgilotynowano również Roberta Jean-Jacquesa Arthura .
Po tych pierwszych egzekucjach w stolicy doszło do nalotów na członków Rady Głównej Gminy i pracowników miejskich. 11 termidor (29 lipca), najkrwawszego dnia, 71 osób zgilotynowano, a 12 osób zgilotynowano 12 (30 lipca).
Po tym, jak udało mu się uciec z ratusza i ukrywać się przez kilka dni, Jean-Baptiste Coffinhal zostaje zadenuncjowany i aresztowany. Po tym, jak trybunał rewolucyjny ustalił jego tożsamość, został zgilotynowany na 18 Thermidor (5 sierpnia).
The 5 fructidor (22 sierpnia), François-Pierre Deschamps , adiutant Hanriot, został z kolei zgilotynowany. The 15th Fructidor (1 st września), czterdziestu czterech członków sekcji paryskiej, którzy brali udział w 9 Termidorze obok Komuny, stanęło przed trybunałem rewolucyjnym. Wśród nich Henri Sanson i jego wujek Pierre-Claude, kapitan i porucznik strzelców, są oskarżeni o wejście do komitetu bezpieczeństwa ogólnego po Coffinhal i wydaniu Hanriota, ale zostali uniewinnieni. Jedynie Joseph-Julien Lemonnier, kupiec lemoniady, cywilny komisarz sekcji Maison-Commune , urodzony w Paryżu w 1756 roku , został skazany na śmierć i stracony tego samego dnia.
Tuż po ścięciu Robespierre'a gipsowa maska pośmiertna została podobno odlana przez Marie Grosholtz, przyszłą Marie Tussaud , założycielkę muzeum figur woskowych Madame Tussaud w Londynie . Pomimo spornej wartości podobizny, patolog sądowy Philippe Charlier i projektant grafiki komputerowej Philippe Froesch, na podstawie kopii tej obsady i zeznań z tamtego czasu, rekonstruują w 3D fizjonomię przedstawioną w 2013 roku jako „prawdziwą twarz” przez Robespierre'a i opublikować badanie paleopatologiczne na ten temat.
Autentyczność tej rekonstrukcji jest jednak kwestionowana przez historyków rewolucji francuskiej. Historyk Annie Duprat wspomina o zawodności odlewów Marie Grosholtz. Guillaume Mazeau, wykładowca w Instytucie Historii Rewolucji Francuskiej , mówi, że w końcu XVIII -go wieku „true, false kopie i odlewy roiło się gdzie indziej w Europie, gdyż były one źródłem zysku” i że ta rekonstrukcja przerażająca twarz nie odpowiada „zdecydowanej większości z kilkudziesięciu opisów, rysunków, rycin, obrazów czy rzeźb, które mieliśmy od bardzo dawna” , pokazując raczej, że „ponad dwa wieki po jego śmierci postać Robespierre'a pozostaje źródłem historycznych błędów i negatywnych fantazji w zbiorowej wyobraźni . "
Na tę krytykę Philippe Charlier odpowiada, że „wszystko prowadzi nas do przekonania, że te (obrazy, ryciny i rzeźby) zostały„ wyidealizowane ”, być może w celu propagandy. W końcu nie byłby to pierwszy raz, kiedy malarz zaaranżował portret swojego modela ... ” Historyk Hervé Leuwers twierdzi, że Marie Grosholtz nie mogła mieć dostępu do szczątków Robespierre'a od czasu, gdy Konwencja wydała oficjalny nakaz pochówku jak najszybciej gilotyny 10 Thermidoru II roku: „Trudno sobie wyobrazić, w czasie, gdy rewolucyjne władze nakazały zniknięcie ciał - dopóki nie zostaną pokryte wapnem palonym - pozwólmy na formowanie. twarzy, którą my chcesz usunąć za wszelką cenę. „ Co więcej, wspomnienia Madame Tussauds mają kilka nieprawdopodobieństw i nieścisłości, w tym jedną dotyczącą miejsca pochówku rewolucjonisty.