Ernst Röhm | ||
Ernsta Röhma, w 1933 r. | ||
Narodziny |
28 listopada 1887 Monachium |
|
---|---|---|
Śmierć |
1 st lipiec 1.934 Więzienie Stadelheim w Monachium |
|
Pochodzenie | Niemiecki | |
Przykazanie | Stormabteilung (SA) | |
Konflikty | Pierwsza wojna światowa | |
Ernst Röhm (lub Roehm) jest oficerem, politykiem i szefem grupy paramilitarnej niemieckiej , urodzonym28 listopada 1887w Monachium i zamordowany dnia1 st lipiec 1.934w więzieniu Stadelheim w Monachium .
Jest założycielem nazistowskiego Sturmabteilung (SA) .
Ernst Röhm jest trzecim dzieckiem Juliusa i Emilie Röhmów, rodziny, której ojciec jest głównym inspektorem kolejowym. Ernst jest blisko związany z matką i siostrą Eleonor, ale przeciwnie, daleki od bardziej pracowitego starszego brata Roberta i ojca, którego określa jako surowego, „twardego dla siebie, sprawiedliwego i oszczędnego”. Przez całe życie Röhm zachowa głębokie przywiązanie zabarwione romantyzmem do bawarskiego domu królewskiego Wittelsbachów . Studiował w prestiżowej Königliche Maximilians-Gymnasium (DE) w Monachium od 1897 do 1906 roku , gdzie otrzymał klasyczne wykształcenie, które zawarte łaciny , greki , języka francuskiego , nauki i historii.
Jest częścią młodzieżowego ruchu Wandervogel , gdzie już powitaliśmy ariosophique „ Heil ” i gdzie homoseksualizm wydaje się powszechny, co wzmacnia jego pragnienie zaangażowania się w karierę wojskową. W 1907 roku wstąpił do Akademii wojna w Bawarii (z) , gdzie dotarł 98 th z 124 studentów w 1908 roku i wpisany jako porucznik w 10 th Royal bawarskiego pułku piechoty (w) a zakwaterowani w Ingolstadt , gdzie prowadzi życie garnizonowe. Krótko przed wybuchem I wojny światowej został mianowany porucznikiem.
W czasie wojny brał udział w różnych bitwach do końca konfliktu, głównie na froncie francuskim, gdzie był kilkakrotnie ciężko ranny, w szczególności od września 1914 r. w twarz, gdzie zachował głębokie blizny. Otrzymał Żelazny Krzyż i został mianowany kapitanem w 1917 roku . Zmaj 1917 w Kwiecień 1918, został przeniesiony do Rumunii jako oficer sztabowy z generałem dywizji von Nagel zu Aichberg (de) przed powrotem na front zachodni, gdzie zachorował na hiszpankę i skąd został ewakuowany wPaździernik 1918.
Klęska Niemiec i upadek monarchii głęboko dotykają Röhma, który uważa, że jest to spowodowane „handlowym i żydowskim łajdakiem” frontu wewnętrznego: zgłasza się na ochotnika do raportu o zdemobilizowanych żołnierzach, którym przyczynia się do dystrybucji Dolchstoßlegende teoria (po francusku : „legenda o kłuciu [w plecy]”). Historyk Joachim Fest zauważa, że Röhm czuł się bliżej, w jego działalności jako działacza, „dla komunistów niż do burżuazyjnej ” , nie bacząc na „zasadzki, [że] dezerterzy i [] spekulantów” , który nie został żołnierzy.
Z Styczeń 1919wstąpił do różnych organizacji, takich jak Bawarska Partia Rojalistów, opowiadająca się za przywróceniem Rupprechta z Bawarii , czy jak Eiserne Faust (de) (po francusku : „Poing de fer”), stowarzyszenie oficerów nacjonalistycznych, gdzie wstąpił z Gerhardem Rossbach , z którymi walczył z komunistyczną powstanie w Bawarii w zimie 1919 roku . To właśnie z tym ostatnim dołączył do frankońskiego korpusu dowodzonego przez skrajnie prawicową armię Franza von Epp , Freikorps Epp (de) . Von Epp uczynił Röhma swoim adiutantem, stanowiskiem, z którego organizował handel bronią bez wiedzy sojuszników i przełożonych na rzecz różnych organizacji paramilitarnych.
W 1919 r. Röhm został zatrudniony przez sztab Reichswehry w Monachium, a następnie przez Wehrkreis VII . Następnie spotyka Adolfa Hitlera podczas spotkania „Fausta Eiserne” on17 marca 1920w hotelu Deutsches Reich . Röhm otrzymał od wywiadu armii niemieckiej zadanie zbadania Deutsche Arbeiterpartei (DAP), po francusku: „ niemiecka partia robotnicza ”.
W 1921 r. Adolf Hitler usunął Antona Drexlera i objął szefa partii, która stała się NSDAP (Narodowa Socjalistyczna Partia Robotników Niemieckich lub Partia Nazistowska), do której przyłączył się Röhm – w szczególności przyciągnięty art. 22 statutu, który wzywał do utworzenia „Armia ludowa” – choć pozostaje członkiem bawarskiej partii rojalistów. Zreorganizował ją, by stała się partią elitarną, rekrutując kadrę kierowniczą, kupując i prowadząc tygodnik „ Völkischer Beobachter” . Röhm regularnie przyjmuje Hitlera w domu swojej matki i zaopatruje małą partię w pieniądze, broń i nowych członków. Röhm i Hitler tworzą razem sekcje szturmowe, Sturmabteilung (SA), czyli „brązowe koszule”, prawdziwą milicję odpowiedzialną za służenie jako siła policyjna na wiecach i atakowanie przeciwników nazistów na ulicach.
W listopadzie 1923 , po okupacji z Zagłębia Ruhry w Nadrenii przez Francuzów i belgijskich żołnierzy , Adolf Hitler skorzystał z mieszaniem narodu niemieckiego próbować obalić rząd Bawarii. Ta próba zamachu stanu, znana jako „ pucz w browarze ”, zakończyła się niepowodzeniem i doprowadziła do skazania Hitlera i więzienia na 13 miesięcy .
Wydany w Kwiecień 1924po pięciu miesiącach spędzonych w więzieniu Ernst Röhm jest jednym z 32 deputowanych wybranych wmaj 1924w Reichstagu na rzecz Narodowo-Socjalistycznej Partii Wolności (NSFP), fuzja NSDAP , następnie zakazana i która skorzystała z rozgłosu, jaki przyniósł jej proces oskarżonych o pucz w browarze i niemiecką Ludową Partię Wolności (DVFP ). Partia traci osiemnaście z tych mandatów wgrudzień 1924.
Po tej klęsce wyborczej, pozbawiony środków i wojska, zmuszony do życia z doraźnych środków i kiedy jako ofiara kradzieży został przypięty do prasy za homoseksualizm , Röhm padł ofiarą depresji . W grudniu 1928 r. , za radą przyjaciela wojskowego, Röhm udał się na wygnanie do Boliwii, gdzie przez dwa lata służył jako instruktor armii boliwijskiej, co dało mu stopień podpułkownika.
Po sukcesie wyborczymwrzesień 1930Adolf Hitler wzywa go z powrotem do przejęcia SA . W 1932 r. Sekcje Szturmowe (SA) liczyły blisko 400 tys. mężczyzn, których brutalne i często niekontrolowane metody wywierały negatywny wpływ na wyniki wyborcze. Ale Ernst Röhm chciał pchnąć rewolucyjny impet jeszcze dalej przez wchłonięcie Reichswehry i uczynił z SA zbrojne skrzydło aktywistycznego skrzydła NSDAP. Jednocześnie Hermann Göring (przewodniczący Reichstagu ) i Heinrich Himmler (szef SS ) martwią się roszczeniami Ernsta Röhma i udaje im się przekonać Hitlera, że szef SA planuje jego wyeliminowanie.
W rzeczywistości już w 1932 r. Röhm sprzeciwił się Hitlerowi, gdy ten zainicjował zbliżenie ze środowiskiem biznesowym i konserwatystami, aby zostać kanclerzem w30 stycznia 1933Prezydenta Paula von Hindenburga .
Na początku 1934 r. Adolf Hitler, roczny kanclerz, postanowił odłączyć się od kierownictwa SA i zlikwidować je w celu politycznego zjednoczenia partii. Dlatego w nocy z piątku 29 na sobotę30 czerwca 1934 i kolejne dni (niedziela) 1 st lipcaa w poniedziałek 2), w okresie prawie trzech dni, zwanym nocą długich noży , przy cichym wsparciu armii wypuścił SS Heinricha Himmlera w operacji na dużą skalę; od Berlina po Monachium kilkuset SA i przeciwników miało zostać aresztowanych lub zamordowanych. W tym celu Himmler i jego bezpośredni zastępca, Reinhard Heydrich , szef Sicherheitsdienst , fabrykują dossier fałszywych dowodów, twierdzących, że Röhm otrzymał od Francji dwanaście milionów marek za obalenie Hitlera, dossier, które główni przywódcy SS odkrywają24 czerwca, w którym opiera się oskarżenie przeciwko Röhmowi podejrzanemu o podżeganie do spisku przeciwko rządowi (stąd nazwa Röhm-Putsch w języku niemieckim na noc Długich Noży).
Sobota 30 czerwcado 6 h 30 Hitler przyjechał do pensjonatu Hanselbauer Bad Wiessee, gdzie SA spędzali wakacje razem. Z pistoletem w ręku wpada do pokoju Röhma, nazywa go zdrajcą i ogłasza aresztowaniem. Hitler, pistolet w dłoni, kontynuuje swój bieg i puka do drzwi sąsiedniego pokoju: tam odkrywa szef Wrocław SA , Edmund Heines , który oczywiście spędził noc z członkiem SA, od dziesięciu lat jego młodszych .
Röhm był na krótko uwięziony w więzieniu Stadelheim w Monachium, Hitler wahał się, co z nim zrobić, zwłaszcza biorąc pod uwagę usługi wyświadczone przez Röhma na rzecz ruchu nazistowskiego. Röhm nie może być bezterminowo przetrzymywany w areszcie ani wygnany; publiczny proces nieuchronnie spowodowałby, że kontrola czystki byłaby nieunikniona, co oczywiście nie jest pożądane. Pod naciskiem Góringa, Himmlera i Heydricha Hitler dodał nazwisko Röhma do listy osób przeznaczonych do egzekucji, na której początkowo nie figurował.
niedzielne popołudnie 1 st lipcaNa prośbę Hitlera Theodor Eicke , komendant obozu koncentracyjnego w Dachau , i jego zastępca Michael Lippert udają się do Rohma w jego celi. Dają mu pistolet naładowany pojedynczą kulą i najnowsze wydanie Völkischer Beobachter i wyjaśniają, że ma dziesięć minut na zabicie się, aby uniknąć egzekucji. Röhm odmawia i oświadcza, że „jeśli mam zostać zabity, niech zrobi to sam Adolf” . Po wyznaczonym czasie zabójcy wracają do celi Röhma, gdzie znajdują go bez koszuli w geście brawury. Ostatnie słowa Röhma to „Mój Führer , mój Führer” , na co Eicke odpowiada: „Musieliśmy o tym wszystkim trochę wcześniej pomyśleć, teraz jest trochę za późno” . Lippert strzela do niego z bliskiej odległości, a Eicke wykańcza go strzałem w klatkę piersiową. Ciało Röhma jest ewakuowane w nocy z niedzieli na poniedziałek i nie są znane żadne informacje o jego miejscu przeznaczenia.
Oficjalnie został stracony za homoseksualizm . Dla znacznej większości Niemców masakra ta wzmacnia ich zaufanie do reżimu i wierzą, że Hitler uratował Niemcy przed chaosem.