Ernst Röhm

Ernst Röhm
Ernst Röhm
Ernsta Röhma, w 1933 r.
Narodziny 28 listopada 1887
Monachium
Śmierć 1 st lipiec 1.934
Więzienie Stadelheim w Monachium
Pochodzenie Niemiecki
Przykazanie Stormabteilung (SA)
Konflikty Pierwsza wojna światowa

Ernst Röhm (lub Roehm) jest oficerem, politykiem i szefem grupy paramilitarnej niemieckiej , urodzonym28 listopada 1887w Monachium i zamordowany dnia1 st lipiec 1.934w więzieniu Stadelheim w Monachium .

Jest założycielem nazistowskiego Sturmabteilung (SA) .

Biografia

Młodość

Ernst Röhm jest trzecim dzieckiem Juliusa i Emilie Röhmów, rodziny, której ojciec jest głównym inspektorem kolejowym. Ernst jest blisko związany z matką i siostrą Eleonor, ale przeciwnie, daleki od bardziej pracowitego starszego brata Roberta i ojca, którego określa jako surowego, „twardego dla siebie, sprawiedliwego i oszczędnego”. Przez całe życie Röhm zachowa głębokie przywiązanie zabarwione romantyzmem do bawarskiego domu królewskiego Wittelsbachów . Studiował w prestiżowej Königliche Maximilians-Gymnasium  (DE) w Monachium od 1897 do 1906 roku , gdzie otrzymał klasyczne wykształcenie, które zawarte łaciny , greki , języka francuskiego , nauki i historii.

Jest częścią młodzieżowego ruchu Wandervogel , gdzie już powitaliśmy ariosophique „  Heil  ” i gdzie homoseksualizm wydaje się powszechny, co wzmacnia jego pragnienie zaangażowania się w karierę wojskową. W 1907 roku wstąpił do Akademii wojna w Bawarii (z) , gdzie dotarł 98 th  z 124 studentów w 1908 roku i wpisany jako porucznik w 10 th Royal bawarskiego pułku piechoty (w) a zakwaterowani w Ingolstadt , gdzie prowadzi życie garnizonowe. Krótko przed wybuchem I wojny światowej został mianowany porucznikiem.   

W czasie wojny brał udział w różnych bitwach do końca konfliktu, głównie na froncie francuskim, gdzie był kilkakrotnie ciężko ranny, w szczególności od września 1914 r. w twarz, gdzie zachował głębokie blizny. Otrzymał Żelazny Krzyż i został mianowany kapitanem w 1917 roku . Zmaj 1917 w Kwiecień 1918, został przeniesiony do Rumunii jako oficer sztabowy z generałem dywizji von Nagel zu Aichberg  (de) przed powrotem na front zachodni, gdzie zachorował na hiszpankę i skąd został ewakuowany wPaździernik 1918.

Powojenny

Klęska Niemiec i upadek monarchii głęboko dotykają Röhma, który uważa, że ​​jest to spowodowane „handlowym i żydowskim łajdakiem” frontu wewnętrznego: zgłasza się na ochotnika do raportu o zdemobilizowanych żołnierzach, którym przyczynia się do dystrybucji Dolchstoßlegende teoria (po francusku  : „legenda o kłuciu [w plecy]”). Historyk Joachim Fest zauważa, że Röhm czuł się bliżej, w jego działalności jako działacza, „dla komunistów niż do burżuazyjnej  ” , nie bacząc na „zasadzki, [że] dezerterzy i [] spekulantów” , który nie został żołnierzy.

Z Styczeń 1919wstąpił do różnych organizacji, takich jak Bawarska Partia Rojalistów, opowiadająca się za przywróceniem Rupprechta z Bawarii , czy jak Eiserne Faust  (de) (po francusku  : „Poing de fer”), stowarzyszenie oficerów nacjonalistycznych, gdzie wstąpił z Gerhardem Rossbach , z którymi walczył z komunistyczną powstanie w Bawarii w zimie 1919 roku . To właśnie z tym ostatnim dołączył do frankońskiego korpusu dowodzonego przez skrajnie prawicową armię Franza von Epp , Freikorps Epp  (de) . Von Epp uczynił Röhma swoim adiutantem, stanowiskiem, z którego organizował handel bronią bez wiedzy sojuszników i przełożonych na rzecz różnych organizacji paramilitarnych.

W 1919 r. Röhm został zatrudniony przez sztab Reichswehry w Monachium, a następnie przez Wehrkreis VII . Następnie spotyka Adolfa Hitlera podczas spotkania „Fausta Eiserne” on17 marca 1920w hotelu Deutsches Reich . Röhm otrzymał od wywiadu armii niemieckiej zadanie zbadania Deutsche Arbeiterpartei (DAP), po francusku: „  niemiecka partia robotnicza  ”.

Hitler i pucz monachijski

W 1921 r. Adolf Hitler usunął Antona Drexlera i objął szefa partii, która stała się NSDAP (Narodowa Socjalistyczna Partia Robotników Niemieckich lub Partia Nazistowska), do której przyłączył się Röhm – w szczególności przyciągnięty art. 22 statutu, który wzywał do utworzenia „Armia ludowa” – choć pozostaje członkiem bawarskiej partii rojalistów. Zreorganizował ją, by stała się partią elitarną, rekrutując kadrę kierowniczą, kupując i prowadząc tygodnik „ Völkischer Beobachter” . Röhm regularnie przyjmuje Hitlera w domu swojej matki i zaopatruje małą partię w pieniądze, broń i nowych członków. Röhm i Hitler tworzą razem sekcje szturmowe, Sturmabteilung (SA), czyli „brązowe koszule”, prawdziwą milicję odpowiedzialną za służenie jako siła policyjna na wiecach i atakowanie przeciwników nazistów na ulicach.

W listopadzie 1923 , po okupacji z Zagłębia Ruhry w Nadrenii przez Francuzów i belgijskich żołnierzy , Adolf Hitler skorzystał z mieszaniem narodu niemieckiego próbować obalić rząd Bawarii. Ta próba zamachu stanu, znana jako „  pucz w browarze  ”, zakończyła się niepowodzeniem i doprowadziła do skazania Hitlera i więzienia na 13 miesięcy .

Wydany w Kwiecień 1924po pięciu miesiącach spędzonych w więzieniu Ernst Röhm jest jednym z 32 deputowanych wybranych wmaj 1924w Reichstagu na rzecz Narodowo-Socjalistycznej Partii Wolności (NSFP), fuzja NSDAP , następnie zakazana i która skorzystała z rozgłosu, jaki przyniósł jej proces oskarżonych o pucz w browarze i niemiecką Ludową Partię Wolności (DVFP ). Partia traci osiemnaście z tych mandatów wgrudzień 1924.

Po tej klęsce wyborczej, pozbawiony środków i wojska, zmuszony do życia z doraźnych środków i kiedy jako ofiara kradzieży został przypięty do prasy za homoseksualizm , Röhm padł ofiarą depresji . W grudniu 1928 r. , za radą przyjaciela wojskowego, Röhm udał się na wygnanie do Boliwii, gdzie przez dwa lata służył jako instruktor armii boliwijskiej, co dało mu stopień podpułkownika.

Sekcje Szturmowe (SA)

Po sukcesie wyborczymwrzesień 1930Adolf Hitler wzywa go z powrotem do przejęcia SA . W 1932 r. Sekcje Szturmowe (SA) liczyły blisko 400 tys. mężczyzn, których brutalne i często niekontrolowane metody wywierały negatywny wpływ na wyniki wyborcze. Ale Ernst Röhm chciał pchnąć rewolucyjny impet jeszcze dalej przez wchłonięcie Reichswehry i uczynił z SA zbrojne skrzydło aktywistycznego skrzydła NSDAP. Jednocześnie Hermann Göring (przewodniczący Reichstagu ) i Heinrich Himmler (szef SS ) martwią się roszczeniami Ernsta Röhma i udaje im się przekonać Hitlera, że ​​szef SA planuje jego wyeliminowanie.

W rzeczywistości już w 1932 r. Röhm sprzeciwił się Hitlerowi, gdy ten zainicjował zbliżenie ze środowiskiem biznesowym i konserwatystami, aby zostać kanclerzem w30 stycznia 1933Prezydenta Paula von Hindenburga .

Noc długich noży

Na początku 1934 r. Adolf Hitler, roczny kanclerz, postanowił odłączyć się od kierownictwa SA i zlikwidować je w celu politycznego zjednoczenia partii. Dlatego w nocy z piątku 29 na sobotę30 czerwca 1934 i kolejne dni (niedziela) 1 st lipcaa w poniedziałek 2), w okresie prawie trzech dni, zwanym nocą długich noży , przy cichym wsparciu armii wypuścił SS Heinricha Himmlera w operacji na dużą skalę; od Berlina po Monachium kilkuset SA i przeciwników miało zostać aresztowanych lub zamordowanych. W tym celu Himmler i jego bezpośredni zastępca, Reinhard Heydrich , szef Sicherheitsdienst , fabrykują dossier fałszywych dowodów, twierdzących, że Röhm otrzymał od Francji dwanaście milionów marek za obalenie Hitlera, dossier, które główni przywódcy SS odkrywają24 czerwca, w którym opiera się oskarżenie przeciwko Röhmowi podejrzanemu o podżeganie do spisku przeciwko rządowi (stąd nazwa Röhm-Putsch w języku niemieckim na noc Długich Noży).

Sobota 30 czerwcado 6  h  30 Hitler przyjechał do pensjonatu Hanselbauer Bad Wiessee, gdzie SA spędzali wakacje razem. Z pistoletem w ręku wpada do pokoju Röhma, nazywa go zdrajcą i ogłasza aresztowaniem. Hitler, pistolet w dłoni, kontynuuje swój bieg i puka do drzwi sąsiedniego pokoju: tam odkrywa szef Wrocław SA , Edmund Heines , który oczywiście spędził noc z członkiem SA, od dziesięciu lat jego młodszych .

Röhm był na krótko uwięziony w więzieniu Stadelheim w Monachium, Hitler wahał się, co z nim zrobić, zwłaszcza biorąc pod uwagę usługi wyświadczone przez Röhma na rzecz ruchu nazistowskiego. Röhm nie może być bezterminowo przetrzymywany w areszcie ani wygnany; publiczny proces nieuchronnie spowodowałby, że kontrola czystki byłaby nieunikniona, co oczywiście nie jest pożądane. Pod naciskiem Góringa, Himmlera i Heydricha Hitler dodał nazwisko Röhma do listy osób przeznaczonych do egzekucji, na której początkowo nie figurował.

niedzielne popołudnie 1 st lipcaNa prośbę Hitlera Theodor Eicke , komendant obozu koncentracyjnego w Dachau , i jego zastępca Michael Lippert udają się do Rohma w jego celi. Dają mu pistolet naładowany pojedynczą kulą i najnowsze wydanie Völkischer Beobachter i wyjaśniają, że ma dziesięć minut na zabicie się, aby uniknąć egzekucji. Röhm odmawia i oświadcza, że „jeśli mam zostać zabity, niech zrobi to sam Adolf” . Po wyznaczonym czasie zabójcy wracają do celi Röhma, gdzie znajdują go bez koszuli w geście brawury. Ostatnie słowa Röhma to „Mój Führer , mój Führer” , na co Eicke odpowiada: „Musieliśmy o tym wszystkim trochę wcześniej pomyśleć, teraz jest trochę za późno” . Lippert strzela do niego z bliskiej odległości, a Eicke wykańcza go strzałem w klatkę piersiową. Ciało Röhma jest ewakuowane w nocy z niedzieli na poniedziałek i nie są znane żadne informacje o jego miejscu przeznaczenia.

Oficjalnie został stracony za homoseksualizm . Dla znacznej większości Niemców masakra ta wzmacnia ich zaufanie do reżimu i wierzą, że Hitler uratował Niemcy przed chaosem.

W fikcji

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Mein Kampf , s.  299  : „Decydujący sukces rewolucji będzie zawsze osiągnięty, jeśli nowa koncepcja świata zostanie przekazana wszystkim ludziom […] a z drugiej strony organizacja centralna – a więc ruch – obejmuje tylko minimum ludzi absolutnie niezbędnych do zajęcia nerwowego centrum państwa. "
  2. Niektórzy historycy, w tym Laurent Joly i Annette Wieviorka , datują zabójstwo2 lipca, ale analiza chronologicznych elementów nocy Długich Noży czyni tę hipotezę bardzo nieprawdopodobną.

Bibliografia

  1. Hancock 2008 , s.  8.
  2. Tyson 2010 , s.  240.
  3. Tyson 2010 , s.  241-242.
  4. Fest 2008 , s.  255.
  5. Tyson 2010 , s.  243.
  6. Campbell 2015 , s.  83.
  7. Tyson 2010 , s.  245-246.
  8. (w) Deanna Spingola, Rządząca elita , Trafford Publishing,2014, 794  s. ( ISBN  978-1-4907-3474-3 , czytaj online ) , s.  9-10.
  9. Hancock 2008 , s.  95.
  10. „SA nie była ani bardziej 'zaawansowana' ani bardziej 'uspołeczniająca' niż Hitler. To była tylko frakcja, zazdrosna o swoją niezależność. » Z Claude David, Hitler i nazizm , kolekcja« Que sais-je? », Paryż, University Press of France, 1993, s.  29 .
  11. Evans 2005 , s.  30.
  12. Kershaw 2001 , s.  517 i 727.
  13. Höhne 1972 , s.  78-79.
  14. Joseph Goebbels podkreśla później ten fakt w propagandzie, usprawiedliwiając czystkę jako walkę z moralnym zepsuciem SA, według Kershaw 2001 , s.  514.
  15. Fest 1973 , s.  458.
  16. Dederichs 2007 , s.  82.
  17. Höhne 1972 , s.  84.
  18. Laurent Joly i Annette Wieviorka, Kim jest deportowany? : historia i wspomnienia deportacji z okresu II wojny światowej , CNRS, płk.  "Drugiej wojny światowej" ( N O  8)2009, 415  pkt. ( ISBN  9782271068279 , czytaj online ) , s.  51.
  19. Shirer 1990 , s.  221.
  20. Evans 2005 , s.  33.
  21. Camus i Puechmorel 2020 , 1 godz. 07 min 10 s.
  22. Camus i Puechmorel 2020 , 1 godz. 10 min 55 s.
  23. Ale Hitler ukrywa przed narodem niemieckim, że te praktyki były szeroko rozpowszechnione wśród wysokich nazistowskich dygnitarzy oraz w Hitlerjugend , według Harry Oosterhuis, „Medicine, Male Bonding and Homosexuality in Nazi Germany”, Journal of Contemporary History , tom.  32 N O  2Kwiecień 1997, s.  187-205 .
  24. Kershaw 1989 , s.  87 stwierdza: „Było jasne, że celowo oszukańcza propaganda reżimu była szeroko akceptowana”.

Załączniki

Bibliografia

Po francusku
  • Mario Dederichs ( przekład  z niemieckiego Denis-Armand Canal), Heydrich: le face du Mal , Paryż, Tallandier,2007, 299  s. ( ISBN  978-2-84734-411-0 ).
  • Joachim Fest ( przekład  Guy Fritsch-Estrangin), Hitler , t.  I: młodość i zdobycie władzy , Paryż, Gallimard, kol.  "Zagadnienie specjalne Wiedza",Październik 1973, 526  pkt. ( ISBN  2-07-028833-1 ).
  • Joachim Fest ( przekład  z niemieckiego Simone Hutin i Maurice Barth), Les Maîtres du III e  Reich , Paris, Grasset, coll.  „Książka referencyjna”,2008( Repr.  2011) ( 1 st  ed. 1965), 489  str. ( ISBN  978-2-246-72701-9 ).
  • Max Gallo , Noc długich noży: 29-30 czerwca 1934 , Paryż, Laffont, coll.  " Ten dzień ",1984( Repr.  1974 1977 2003) ( 1 st  ed. 1971) ( ISBN  978-2-221-02373-0 ).
  • Heinz Höhne ( tłum.  Bernard Kreiss), Czarny Zakon: Historia SS , Tournai, Casterman,1972, 288  s. ( OCLC  407694772 ).
  • Ian Kershaw ( przekład  Pierre-Emmanuel Dauzat), Hitler: 1889-1936 , t.  I: Hubris , Paryż, Flammarion,2001, 1159  s. ( ISBN  978-2-08-212528-4 ).
Po angielsku
  • (en) Bruce Campbell, Generałowie SA i powstanie nazizmu , University Press of Kentucky,2015.
  • (en) Richard Evans , Trzecia Rzesza u władzy, 1933-1939 , Nowy Jork, Penguin Press,2005, 941  s. ( ISBN  978-1-59420-074-8 , OCLC  750459177 ).
  • (en) Eleanor Hancock, Ernst Röhm: szef sztabu SA Hitlera , Nowy Jork, Palgrave Macmillan,2008, 273  s. ( ISBN  978-0-230-60402-5 , czytaj online ).
  • (en) Conan Fischer, „Ernst Julius Röhm: szef sztabu SA i niezastąpiony outsider” , w: Ronald Smelser i Rainer Zitelmann (red.), The Nazi Elite , New York, New York University Press,1993, 259  s. ( ISBN  0814779506 ) , s.  1173-182
  • (en) Ian Kershaw , Hitler, 1936-1945: nemezis , Nowy Jork, WW Norton,1999, 845  pkt. ( ISBN  978-0-393-04671-7 , OCLC  895181871 ).
  • (en) Ian Kershaw, „Mit Hitlera”: obraz i rzeczywistość w Trzeciej Rzeszy , Oxford Oxfordshire New York, Oxford University Press,1989, 299  s. ( ISBN  978-0-19-280206-4 , OCLC  183405791 , czytaj online ).
  • (en) William L. Shirer , Powstanie i upadek III Rzeszy: historia nazistowskich Niemiec , Simon i Schuster,1990( 1 st  ed. 1960), 1249  , str. ( ISBN  978-0-671-72868-7 , OCLC  694252465 , czytaj online ).
  • (pl) Joseph Howard Tyson , Surrealistyczna Rzesza , iUniverse,2010, 560  pkt. ( ISBN  978-1-4502-4020-8 , czytaj online )

film dokumentalny

  • La Nuit des Longs Couteaux, reż. Marie-Pierre Camus i Gérard Puechmorel, Arte , 25 sierpnia 2020 r., dokument, 1 godz. 29 min [ zobacz online ] .

Linki zewnętrzne