Empoasca vitis
Empoasca vitis "SkoczekEmpoasca vitis The Vine skoczek lub zielony winorośli skoczek , jest to gatunek o hemiptera owadów w Cicadellidae rodziny.
Jest to owad polifagiczny, ale szkodliwy zwłaszcza dla winorośli , użądlenia żyłek liści powodujące zmiany chromatyczne blaszki liściowej. Znaczenie ataków jest jednak ogólnie ograniczone i nie powodują poważnych konsekwencji dla jakości i ilości produkcji.
Dorosłe osobniki są jasnozielone ze złotymi odcieniami, o długości 3-4 mm . Te nimfy są koloru jasnozielonego. Młode formy, smukłe i bezskrzydłe, potrafią jednak poruszać się podczas biegu.
Empoasca vitis zimuje jako zapłodniona samica na roślinach zimozielonych , takich jak iglaki , bluszcz , jeżyny itp. Na wiosnę (koniec kwietnia - maja w środkowej i północnej części Włoch), że kobiety migrują na spodzie młodych winogronowych liści , gdzie leżały one od 15 do 20 jaj , każdy na żyłach . Z tych jaj rodzi się pierwsze pokolenie, które wykluwa się w czerwcu i osiąga dojrzałość po 3 lub 4 tygodniach. Drugie pokolenie, znacznie bardziej niebezpieczne, pojawia się w sierpniu. Trzecie pokolenie późnym latem (wrzesień - październik) rodzi zimujące osobniki dorosłe, które szukają schronienia na roślinach o wieloletnich liściach. To ostatnie pokolenie może być tylko częściowe lub nieobecne w klimatach północnych Włoch. Długie okresy dobrej pogody sprzyjają populacjom Empoasca vitis , podczas gdy okresy deszczowe je zmniejszają. Aby przejść z jaja w dorosłego, Empoasca vitis przechodzi przez pięć etapów (dwie larwy i trzy nimfy) w ciągu około trzech tygodni. Młode osobniki preferują młode żyły wtórne do żerowania, podczas gdy nimfy i dorosłe osobniki dążą do środka blaszki liściowej. W niektórych przypadkach gryzą również ogonek liściowy lub pąki. Gatunek preferuje spód liści, na którym mogą pozostawać wylinki ; gdy są zaburzone, młode osobniki poruszają się poprzecznie do osi ciała.
Skoczek winorośli występuje powszechnie w całym regionie Palaearktyki . Jest to gatunek polifagiczny, który można spotkać na roślinach zielnych ( konopie , psiankowate ), jak również na drzewach lub krzewach ( lipa , jabłoń , grusza , śliwka , brzoskwinia , dąb ), nawet jeśli głównym żywicielem jest uprawiana winorośl .
Znaczenie tego fitofaga było niedoceniane do lat 70. XX wieku, ponieważ jego uszkodzenia często przypisywano zaburzeniom równowagi żywieniowej, suszom , oparzeniom lub efektom fitotoksycznym . Ogólnie rzecz biorąc, nasilenie ataków jest ograniczone, a uszkodzenia obserwuje się głównie na środkowych liściach dolnej części winorośli, w obszarach zacienionych. Uszkodzenia w górnej części roślinności, jeśli zostaną zaobserwowane, pojawiają się później w sezonie. Czasami można zaobserwować uszkodzenie pąków i ogonków.
Owady , dzięki urządzeniu ustach pieczenie ssania , użądlenia żyłek liściowych, na którym możemy obserwować małe brązowe kropki. Te nakłucia, którymi żeruje skoczek, wchłaniając sok z rur sitowych , zatrzymują przepływ powstałego soku i powodują zmiany chromatyczne blaszki liściowej. Dlatego dieta owadów jest klasyfikowana jako łyko. Na odmianach białych jagód obserwuje się marginalne zażółcenie, podczas gdy na odmianach czerwonych jagód sektorowe zaczerwienienie rozwija się na ostrych kątach (objawy mozaiki) ograniczonych nerwami liści. Następnie te odmiany winorośli mają potrójny kolor liści: środkowa część pozostaje zielona, krawędzie stają się czerwonawo-brązowe, a między nerwami pojawiają się czerwone plamki mozaiki. U odmian winogron z białymi jagodami plamy pozostają żółte. W przypadku poważnych ataków liście wysychają, brzegi zawijają się w dół i można uzyskać wczesną filloptozę, liście u podstawy pędów winorośli opadają jako pierwsze. Objawy te można pomylić z przyczynami wirusowymi (zwijanie się liści), żywieniowymi (niedobór potasu lub magnezu ) lub chorobami drewna, takimi jak esca winorośli . Najpoważniejsze szkody są powodowane przez ataki letnie (drugie pokolenie) związane z gorącymi i suchymi epizodami klimatycznymi. Młode stadia są bardziej niebezpieczne niż dorośli, ponieważ są mniej mobilni, dlatego intensywniej koncentrują swoje ataki na tym samym liściu.
Kontrolę chemiczną stosuje się w przypadku przekroczenia określonego progu, wiedząc, że największe zagrożenie stanowią ataki osobników drugiego pokolenia w lipcu.
Ogólnie rzecz biorąc, interwencja jest prowadzona z estrami fosforowymi działającymi na skoczki liściowe (pierwszego i drugiego pokolenia) i cochylis winorośli, przeprowadzana na przełomie czerwca i lipca. Zabieg ten jest również skuteczny przeciwko znacznie bardziej niebezpiecznemu skoczkowi liściowemu , Scaphoideus titanus , wektorem flavescence dorée . W przypadku specyficznych zabiegów przeciwko Empoasca vitis można stosować preparaty na bazie flufenoksuronu lub etofenproksu, dbając o to, aby zabieg wykonać w pierwszych godzinach porannych, kiedy owad jest jeszcze zdrętwiały i mało ruchliwy, spryskując dokładnie części wewnętrzne roślinności. Siarki , stosowaną jako środek grzybobójczy , ma umiarkowane skoczki regulacji efektu.
Gdy środki owadobójcze są niewystarczające, można ograniczyć populacje skoczków liściowych poprzez uciekanie się do drapieżników. W szczególności Anagrus atomus , A Hymenoptera z Mymaridae rodziny, to parazytoida z jaj z Empoasca vitis i innych skoczków. Ten antagonista występuje na różnych roślinach żywicielskich, takich jak jeżyna , orzech laskowy i owoc róży , które odgrywają ważną rolę w umożliwieniu jego zimowania. Inny błonkoskrzydły, Stethynium triclavatum , może również pasożytować na jajach Empoasca vitis .