Skonsolidowane P2Y

Skonsolidowane P2Y ( znak
P2Y-3)
Widok z samolotu.
US Navy Consolidated Model 22 (P2Y) w locie.
Budowniczy Consolidated Aircraft Corporation
Rola Wodnosamolot w patrolu morskim
Status Usunięty z usługi
Pierwszy lot 10 stycznia 1929
Data wycofania 1941
Numer zbudowany 78 kopii
Załoga
5 członków
Motoryzacja
Silnik Wright R-1820-90
Numer 2
Rodzaj 9-cylindrowe silniki w kształcie gwiazdy
Moc jednostkowa 750  KM lub 559  kW
Wymiary
Zakres 30,48  m
Długość 18,82  m
Wysokość 5,82  m
Powierzchnia skrzydeł 140,65  m 2
Szerokie rzesze
Pusty 5,792  kg
Maksymalny 11.460  kg
Występ
Prędkość przelotowa 189  km / h
Maksymalna prędkość 240  km / h
Sufit 4265  m
Prędkość wspinaczki 198  m / min
Zakres działania 950  km
Wytrzymałość 10 godzin przy 165  km / h
Obciążenie skrzydła 41,18 kg / m 2
Uzbrojenie
Wewnętrzny • jeden  pistolet urządzenie mobilne obronny Browning M1919 7,62  mm (kaliber 0,30) montuje się w położeniu przednim,
• 2  pistolety obronne komórkowego Browning M1919 7,62  mm (0,30 kalibru) zamontowany grzbietową
Zewnętrzny 907  kg z bomby lub opłat głębokość

Skonsolidowane P2Y był wodnosamolot w patrol morski sesquiplane USA na początku 1930 roku . Zaprojektowany przez Consolidated Aircraft Corporation , miał skrzydło parasola pokryte tkaniną, a jego kadłub był wykonany z aluminium .

Koncepcja i rozwój

Pierwotnie zaprojektowany do udziału w zawodach Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, których historia sięga28 lutego 1928Prototyp XPY-1 ( Model 9 ) został zaprojektowany przez kapitana Dicka Richardsona i Isaaca M. „Mac” Laddona  (w środku ) . Rozpoczęcie budowyMarzec 1928samolot był gotowy do pierwszego lotu pod koniec tego samego roku. Porucznik AW Gorton odbył dziewiczy lot z bazy wsparcia Anacostia w Waszyngtonie .

Kontrakt produkcyjny został otwarty na konkurencję, a firma Glenn L. Martin podwoiła Consolidated i wygrała kontrakt na budowę samolotu pod oznaczeniami Martin P3M-1 i P3M-2 . Zbudowano trzy P3M-1 i sześć P3M-2 . Zbudowano również XP2M-1 , dość podobny w konstrukcji do P2M-1, ale napędzany trzema silnikami Wright R-1820 Cyclone . Po usunięciu trzeciego silnika przemianowano go na XP2M-2 . Pomysł trzeciego silnika na XPY-1 został zbadany, a następnie odrzucony przez personel Biura Aeronautyki (BuAer) Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych.

Nowy kontrakt został umieszczony przez US Navy ,26 maja 1931, za prototyp ulepszonej wersji XPY-1 ( Model 9 ), oznaczony jako „  Model 22 Ranger  ” przez Consolidated. Uwzględniając cechy Modelu 16 Commodore , takie jak zamknięty kadłub i oznaczony przez marynarkę wojenną XP2Y-1 , ten nowy prototyp miał takie samo skrzydło parasolowe o rozpiętości skrzydeł 100 stóp (30,48  m ) , ale stał się sesquiplanem z mniejszym skrzydłem zamontowanym w niższa pozycja, w górnej części kadłuba, zastępująca maszty podtrzymujące pontony stabilizujące na XPY-1 . Dwa silniki gwiazdowe Wright R-1820-E1 Cyclone znajdowały się dość blisko górnego skrzydła i miały wąskie owiewki pasów. Trzeci silnik, identyczny z dwoma pozostałymi, został zamontowany na wsporniku wzdłuż osi podłużnej nad skrzydłem, ale został wycofany po pierwszej próbie w Kwiecień 1932.

Marynarki uporządkowane 23 produkcji P2Y3s , podobne do P2Y-2S które zostały zmodyfikowane z początkowego P2Y 1 cyklu .

Kariera operacyjna

US Navy nakazał 23 P2Y-1s na7 lipca 1931. Weszli do służby w połowie 1933 roku w eskadrach VP-10F i VP-5F  (we), które wykonały wiele klasycznych lotów do szkolenia długodystansowego. Co najmniej 21 P2Y-1 zostało zmienionych na P2Y-2 w 1936 roku i używanych przez eskadrę VP-5F i VP-10F  (w) do 1938 roku , kiedy to zostały przeniesione do eskadry VP-14  (w) i VP-15  ( w) .

Pierwszy P2Y-3 przybył do eskadry VP-7F  (w) w 1935 roku i ta wersja była również używana przez VP-4F  (w) do Pearl Harbor . W 1939 roku ta wersja była używana przez eskadry VP-19  (en) , VP-20  (en) i VP-21  (en) . Do końca 1941 roku wszystkie P2Y-2 i P2Y-3 zostały wycofane z operacyjnych eskadr i stacjonowały w Pensacoli .

Kolumbijskie Siły Powietrzne stosować pojedynczą Commodore P2Y jako bombowca podczas kolumbijskiej-peruwiański wojny z lat 1932-1933 .

Imperial Japanese Navy Air Service ocenili P2Y jako „Consolidated Type C Naval Doświadczalnej Seaplane”. Jego krótka nazwa brzmiała „  HXC  ”

Wersje

Użytkownicy

Uwagi i odniesienia

  1. (i) Eden i Moeng 2002 , str.  481.
  2. (in) David Hanson, „  Consolodated P2Y  ” Amerykańskie samoloty z II wojny światowej,Luty 2009(dostęp 19 września 2017 ) .
  3. (en) Swanborough i Bowers 1976 .
  4. (en) Donald 1997 , s.  268.
  5. (w) J. Rickard, "  Latająca łódź Martin P3M  " , HistoryOfWar.org,08 sierpnia 2008(dostęp 19 września 2017 ) .
  6. (w) Johnson 2011 , s.  154-156.
  7. (en) O'Neill i Hood 1973 , str.  108, 290.
  8. (es) "  Anfibios e hydroplanes of the Naval aviacion -" Consolidated P2Y-3A "  " , Histarmar (dostęp 19 września 2017 ) .

Zobacz też

Powiązane artykuły

Bibliografia

Linki zewnętrzne