Kierowca autobusu

Kierowca autobusu Kody

ISCO	5112
RZYM (Francja)	N1403

Kierowca lub kierowca autobusu (a kierowca autobusu , forma żeńska w Quebec ) jest osobą, której zadaniem jest prowadzenie autobusów i autokarów . Jego zadanie polega na transporcie ludzi przez drogi z jednego punktu do drugiego, po danej trasie oraz poszanowaniem przejście na przystankach .

Kierowcy transportu publicznego muszą posiadać specjalne prawo jazdy, aby móc wykonywać swój zawód. We Francji kierowca musi posiadać prawo jazdy D1 lub D, ewentualnie uzupełnione o prawo jazdy D1E lub DE, jeśli pojazd holuje przyczepę (z wyjątkiem autobusów przegubowych uznawanych za pojazdy izolowane i wymagających tylko prawa jazdy D) oraz we wszystkich przypadkach , certyfikat szkolenia zawodowego , FIMO lub równoważny.

Zezwolenie D1 można uzyskać od 21 roku życia, zezwolenie D można uzyskać od 24 roku życia (lub 21 lat w drodze zwolnienia w ramach dyplomu ukończenia szkoły zawodowej), aw dwóch przypadkach wymaga wcześniejszego posiadania prawo jazdy (B).

W Quebecu potrzebujesz licencji klasy 1 lub 2.

Terminologia

Francja

We Francji kierowcy transportu publicznego coraz częściej nazywają siebie „kierowcami”, a nie „kierowcami”, zgodnie z nazwami miejskiego układu zbiorowego. Termin „kierowca” pozostaje w przypadku taksówkarzy i kierowców oferujących duże zniżki.

Historycznie, termin „kierowca” sięga czasów trakcji kolei parowej. Rzeczywiście, w tym czasie lokomotywy były kierowane przez zespół dwóch osób: mechanika, który konserwuje maszynę i który sam prowadzi, oraz kierowca, który jest odpowiedzialny za zaopatrzenie domu w paliwo, a także za podgrzanie wody ... do produkcji pary. Jego praca jest podobna do pracy w bunkrze na parowcu.

Termin „kierowca transportu publicznego” obejmuje różne sytuacje, a kierowcy zwykle odnoszą się do siebie w zależności od rodzaju usługi, którą zwykle świadczą.

Uczniowie

Kierowca autobusu szkolnego wykonuje transport szkolny oraz tzw. Przejazdy pozalekcyjne, takie jak szkolny stadion, szkolny basen itp. Jest on zobowiązany do przestrzegania określonych norm dotyczących przewozu dzieci. Ta kategoria generalnie pozostaje stosunkowo słabo opłacana, zwłaszcza że jest bardzo narażona na pracę w niepełnym wymiarze czasu pracy oraz długie godziny pracy. Często spotykamy tam nowych kierowców, których „szkoła” jest główną bramą do zawodu, ale także starszych kierowców, z innych zawodów, w sytuacji przeklasyfikowania.

Linie międzymiastowe

Kierowca wykonuje regularne usługi dalekobieżne. Prawie zawsze jest „kierowcą-odbiorcą”, dlatego wydaje bilety, a nawet karty i abonamenty. Ma on kontrolować każdego pasażera wsiadającego do pojazdu i jest odpowiedzialny za swoją gotówkę z własnych środków. Niektóre firmy transportowe w pozorny lub ukryty sposób nakładają sankcje na Republikę Czeską, która przepuściła oszusta, nawet nieumyślnie. W zależności od typu pojazdu, kierowca może załadować i wyładować bagaż, a czasem kurier w odległych miejscach. Na ruchliwych liniach jego praca przypomina pracę kierowcy miejskiego. Na terenach wiejskich lub górskich „kierowca” autobusu jest postacią ze swojej wioski, trochę jak „listonosz” i, podobnie jak on, będzie musiał wykonywać zadania służby publicznej, które czasami są nieco szersze niż oczekiwany ...

Miejski

Kierowca zapewnia linie miejskie. Prawie zawsze jest kierowcą-kolekcjonerem i wystawia mandaty. Zadaniem kierowcy miejskiego jest przede wszystkim unikanie innych użytkowników i zapobieganie wypadkom. Transport osób stojących w pojeździe, narażonych na upadek i obrażenia, uniemożliwia wykorzystanie całej siły hamowania. Zdolność przewidywania i wykrywania zagrożeń ma zasadnicze znaczenie dla kierowców miejskich. Konieczna czujność i ograniczenia związane z prowadzeniem pojazdów w mieście sprawiają, że praca w mieście jest dość stresująca i możemy szacować, że tylko około 40% kierowców transportu publicznego może wykonywać tę pracę w czasie bez żadnych problemów. Wynagrodzenie kierowcy miejskiego różni się znacznie w zależności od sieci, do której należy.

Turystyka okazjonalna

Kierowca dba o wszelkiego rodzaju grupy (dzieci, sportowców, emerytów itp.) Na wyjazdy o różnym czasie trwania, od kilkudziesięciu minut (transfery) do kilku dni. Kierowca musi mieć możliwość podejmowania inicjatyw, stawienia czoła nieprzewidzianemu, aby zapewnić sukces jego „wycieczki”. Współpracuje możliwie najlepiej z „opiekunem” grupy, profesjonalnym (przewodnik turystyczny) lub amatorem (pilot wycieczek, kierownik grupy itp.). Dba o swój pojazd i zapewnia rutynową konserwację. Ta pozycja wymaga starannego zachowania, bardzo dobrych umiejętności interpersonalnych, dyplomacji i prawdziwej umiejętności radzenia sobie z nieoczekiwanym. Znajomość języków jest cennym atutem.

Wielka turystyka

Różni się od poprzedniej kategorii czasem trwania wycieczek i tym, że najczęściej przebywa za granicą, z dala od jej podstaw. Kierowca grand touring musi być całkowicie autonomiczny i być w stanie rozwiązać prawie wszystkie problemy bez wsparcia z zewnątrz. Wie, jak stosować zagraniczne przepisy, w tym celne, i udokumentować z wyprzedzeniem, aby uniknąć utrudnień, na przykład ograniczeń ruchu lub zakazów w niektórych dużych miastach. Niezbędna jest znajomość języków obcych. Kierowca Grand Tourera pokonuje duże odległości i może przebywać z tą samą grupą przez 11 dni (międzynarodowo). „Wielka turystyka” przeszła głębokie zmiany od końca lat 90., ale pozytywne zmiany (rozszerzenie Unii Europejskiej , strefa euro, internet, GPS itp.) Sprawiły, że trudno było przeoczyć pewien spadek wynagrodzeń. były wysokie przed tym okresem.

Dostęp do zawodu, socjologia

Zawód kierowcy transportu publicznego ma pewne cechy szczególne. Przede wszystkim „młodzi absolwenci”, dla których jest to zawód podstawowy, stanowią znaczną mniejszość, pomimo sukcesów w szkoleniu zawodowym ( CAP Agent d'Accueil et de Driving Route, opcja pasażerska). Postępowanie TC często wiąże się z przekwalifikowaniem, a pochodzenie zawodowe jest niezwykle zróżnicowane. Wynika to z jednej strony z faktu, że dostęp do zawodu jest dość łatwy, ale także z braku dyskryminacji ze względu na wiek, niskiego bezrobocia i łatwej mobilności zawodowej na obszarach rozwiniętych gospodarczo.

Miejsce dla kobiet

Jeśli uda nam się prześledzić, na podstawie potwierdzających dowodów, do I wojny światowej obecności kobiet za sterami tramwajów, to pytanie jest trudniejsze w przypadku autobusów i autokarów. Obecność kierowców płci żeńskiej jest poświadczana od 1961 r. W paryskiej sieci miejskiej, ale należy zauważyć, że we Francji do końca lat 70. kobiety-kierowcy pozostawały wyjątkami. Obecnie zawód staje się powoli coraz bardziej kobiecy, ale stały. , a zwłaszcza w szkołach, miastach i międzymiastowych. Zatrudnienie kobiet również różni się w zależności od lokalnych danych. Poza sieciami dużych miast wysoki odsetek kierowców płci żeńskiej w przedsiębiorstwie może wskazywać na wysoki wskaźnik pracy w niepełnym wymiarze godzin lub szczególnie niskie wynagrodzenie.

Kategorie D1, D1E, D i DE

Pozwolenie D1

Prawo jazdy D1 dotyczy kierowania pojazdami przeznaczonymi do przewozu osób z maksymalnie 16 miejscami siedzącymi (15 miejsc + miejsce kierowcy) i nie dłuższymi niż 8 metrów. Można do niej podłączyć przyczepę o DMC nie większej niż 750 kg. Kandydat na prawo jazdy kategorii D1 musi mieć co najmniej 21 lat i posiadać prawo jazdy kategorii B.

Pozwolenie D1E

Prawo jazdy D1E dotyczy kierowania pojazdami kategorii D1 z przyczepą o DMC powyżej 750 kg. Kandydat na prawo jazdy kategorii D1E musi mieć co najmniej 21 lat oraz posiadać prawo jazdy kategorii B i D1.

Pozwolenie D.

Do kierowania pojazdami przeznaczonymi do przewozu osób, z więcej niż 15 miejscami siedzącymi lub stojącymi (oprócz siedzenia kierowcy). Doczepiona może być do niego przyczepa nie przekraczająca 750 kg. Kandydat do prawa jazdy kategorii D musi mieć co najmniej 24 lata (obniżone do 21 lat w kontekście zwolnienia) oraz posiadać prawo jazdy kategorii B.

Mający pozwolenie na

Licencja DE uprawnia do kierowania pojazdami przeznaczonymi do przewozu osób powyżej 9 miejsc siedzących (oprócz siedzenia kierowcy) przyczepą o DMC powyżej 750 kg. Kandydat na prawo jazdy kategorii DE musi mieć co najmniej 24 lata oraz posiadać prawo jazdy kat. B i D.

Uwagi i odniesienia

1. „  szofer  ” , Le Grand Dictionnaire terminologique , Office québécois de la langue française . Dostęp 4 września 2009.
2. Krajowy układ zbiorowy dotyczący miejskich sieci transportu pasażerskiego, rozdział 2 dodatku 1 załącznika III.
3. 1476,42 €, rozpoczęcie zatrudnienia we Francji, Krajowa umowa zbiorowa dotycząca transportu drogowego i dodatkowej działalności transportowej, załącznik 1, 01.01.2014
4. 17,8% na obszarach miejskich (dane dotyczące nieuczciwych praktyk handlowych za 2012 r.) I 16,6% dla wszystkich kierowców (dane dotyczące nieuczciwych praktyk handlowych za 2014 r.).
5. service-public.fr, „  Zezwolenie D1: pojazd do transportu osób - 16 miejsc siedzących i maksymalnie 8 metrów długości  ” (data dostępu: 14 sierpnia 2013 r. )
6. service-public.fr, "  Zezwolenie D1E: pojazd kategorii D1 połączony z przyczepą o masie powyżej 750 kg  " (dostęp: 14 sierpnia 2013 )
7. service-public.fr, "  Permis D: pojazd do transportu osób - więcej niż 8 miejsc  " (dostęp 14 sierpnia 2013 )
8. service-public.fr, "  Zezwolenie DE: pojazd kategorii D połączony z przyczepą o masie powyżej 750 kg  " (dostęp: 14 sierpnia 2013 )