Hrabia Montcornet
| Hrabia Montcornet | |
|
Fikcyjna postać pojawiająca się w La Comédie humaine . |
|
 Bitwa Essling przez Fernand Cormon | |
| Znany jako | General de Montcornet, marszałek Francji |
|---|---|
| Pochodzenie | Syn stolarza z Faubourg Saint-Antoine |
| Seks | Męski |
| Funkcja | Ambitny, autorytarny i naiwny |
| Rodzina | Hrabina de Montcornet , z domu de Troisville, jego żona |
| Otoczenie | Księżna Carigliano |
| Wróg | Zarządca jego majątku: Gaubertin; prawnik Lupin; były żandarm Soudry |
| Stworzone przez | Honoré de Balzac |
| Powieści | Chłopi , Gabinet Antyków |
Comte de Montcornet , generał i marszałek Francji, urodzony w 1774 roku, jest postacią komedia ludzka przez Honoré de Balzac . Po raz pierwszy pojawił się w 1809 roku w duecie La Paix .
Biografia
Rok wcześniej, w 1808 roku, w The Muse of the Department przebywał w Madrycie , biorąc udział w hiszpańskiej wojnie o niepodległość .
W 1809 r. Był pułkownikiem kirasjerów gwardii w stopniu generała brygady. Nazywany „ Lwem Esslinga ”, dokonuje prawdziwego wyczynu podczas tej bitwy, przekraczając rzekę na jednym kawałku drewna, gdy wszyscy wokół giną.
Nieustraszony uwodziciel, w wieku trzydziestu dziewięciu lat, na balu senatora Malina de Gondreville kusił go młody nieznajomy: hrabina de Soulanges. Przyjaciel z dzieciństwa wierzy w jego podbój, a on wraca do Madame de Vaudrémont, z którą nie ma czasu się ożenić, ponieważ nagle umiera.
W 1814 r. Cesarz zaproponował mu dobrze płatne posługę na Pomorzu , co nie przeszkodziło mu jeszcze w dostarczeniu armii Burbonom w tym samym roku.
W 1815 roku otrzymał tytuł rówieśnika Francji , ale podczas stu dni podążał za Napoleonem i natychmiast wypadł z łask. Zostaje żołnierzem bez kadry.
W 1818 r. Kupił Château des Aigues w Burgundii , którym bardzo kiepsko zarządzał, zwracając się przeciwko przyszłym „wyzyskiwaczom ludu” , czyli rosnącej burżuazji wiejskiej i miejscowym notablom, którzy zrujnowali jej projekty eksploatacyjne. Jest także właścicielem jednej z najpiękniejszych prywatnych rezydencji w Paryżu, rue Neuve-des Mathurins , i majątku na tyle znaczącego, że można by pomyśleć o małżeństwie z jednym z najstarszych herbów Francji: Mademoiselle de Troisville (czyt. Tréville); [ta jest również kochanką Émile Blondet, która poślubi ją, gdy zostanie owdowiała, w 1840 r. („Les Paysans”).]
W 1819 roku Cabinet des Antiques był dość przeciwny temu małżeństwu. Ale księżna Carigliano aranżuje sprawę, prosząc hrabiego o zdobycie kordonu Saint-Louis .
W 1823 r. Wyalienował wszystko, co ważne w regionie Aigues, a jego majątek stał się bezużyteczny. Sub-prefekt Des Lupeaulx poradził mu, aby szybko sprzedał.
W 1829 r. Wrócił do Paryża i jego życia towarzyskiego, a służbę marszałkowską wznowił około 1836 r. Pojawia się naturalna córka, którą miał w młodości, poślubił ją Marneffe, pracownikowi Ministerstwa Wojny. Ta Valérie będzie okropną Valérie Marneffe z La Cousine Bette .
Zmarł w 1837 roku, został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise . Wenceslas Steinbock wykonuje swój pomnik konny, który jest mocno krytykowany.
Hrabia Montcornet pojawia się również w:
Uwagi i odniesienia
- Balzac stosuje tutaj metodę „oświetlenia retrospektywnego”, patrz wyjaśnienie w La Comédie humaine .
- Chłopi , Bibliothèque de la Pléiade , 1978, t. IX ( ISBN 2070108694 ) , str. 61, 63 i 151.