Charles  I er de Guise

Charles  I er de Guise
Rysunek.
Portret Karola  I er de Guise - Justus Sustermans .
Tytuł
Książę Chevreuse
26 grudnia 1574 - 1606
Poprzednik Karol Lotaryński
Następca Claude z Lotaryngii
Książę Guise , książę Joinville
i baron de Lambesc
23 grudnia 1588 - 30 września 1640
( 51 lat, 9 miesięcy i 7 dni )
Poprzednik Henry I st
Następca Henryk II
Hrabia ue
11 maja 1633 - 30 września 1640
( 7 lat, 4 miesiące i 19 dni )
Poprzednik Katarzyna z Kleve
Następca Henryk II Guise
Biografia
Dynastia House of Guise
Data urodzenia 20 sierpnia 1571
Miejsce urodzenia Joinville
Data śmierci 30 września 1640
Miejsce śmierci Cuna  (it)
Tata Henri I er de Guise
Matka Katarzyna z Kleve
Małżonka Henriette-Catherine de Joyeuse
Dzieci Henri II z Lorraine
Marie de Guise
Louis de Guise-Joyeuse
Roger z Lorraine
Karol I z Guise

Charles Lotaryngii, 4 th  książę , urodzony2 sierpnia 1571w Joinville , zmarł dnia30 września 1640w Cuna  (it) , jest księciem domu Maison de Guise , młodszej gałęzi rodu Lotaryngii .

Pierwszy książę Joinville został księciem Guise w wieku siedemnastu lat, po zamordowaniu jego ojca Henri de Guise w Blois przez króla Henryka III . Uwięziony, uciekł i wstąpił do Ligi, w której walczył aż do zgromadzenia Henryka IV w 1594 roku. W opozycji do polityki kardynała Richelieu zmarł na wygnaniu we Włoszech.

Biografia

Charles jest najstarszym synem Henryka z Lotaryngii , 3 e  duke powiedział Scarface i Catherine of Cleves , hrabina Eu. Był pierwszym rycerzem Guise i księciem Joinville za życia swojego ojca.

Na rozkaz króla Francji Henryka III , jego ojciec został zamordowany23 grudnia 1588na zamku Blois , a Karol zostaje aresztowany wraz z resztą rodziny, odsunięty od przetrwania rządu Szampanii i Brie, który miał w dniu 6 sierpnia 1588 r. oraz urzędu Wielkiego Mistrza Francji, który jego ojciec był zajęty.

Plik 15 sierpnia 1591, uciekł z zamku Tours , gdzie był przetrzymywany od śmierci ojca, i stanął po stronie księcia Mayenne . Udał się do Paryża, gdzie został uznany za lidera Ligi .

W Maj 1594, uczynił siebie mistrzem szampana. Antoine de Saint-Paul , który został mianowany generałem porucznikiem prowincji przez księcia Mayenne, dowodził tam podczas niewoli księcia Guise i działał tam niezależnie. Zbudował fort u bram Reims, strzeżony przez dwustu cudzoziemców (Hiszpanów). W związku z tym mieszkańcy Reims poskarżyli się księciu Guise na postępowanie św. Pawła i zażądali rozbiórki fortu. Kiedy książę powiedział mu o tym wMaj 1594, odpowiedział śmiało, kładąc rękę na mieczu, że fort pozostanie, a garnizon utrzymany. Oburzony tą zniewagą, książę Guise wsunął miecz w ciało.

Od tej śmierci książę nie opuszcza Reims i zawiera traktat z Henri IV, który czyni go gubernatorem Prowansji i admirałem mórz Lewantu na mocy postanowień wydanych w Paryżu z dnia22 października 1594. W zamian zrezygnował ze stanowiska Wielkiego Mistrza Francji i wypuścił okupowany Szampan.

W 1610 r. Pokłócił się ze swoim wujem Charlesem de Mayenne . Podczas regencji i rządów Marie de Médicis i Concino Concini , Charles de Guise pozostał lojalny wobec rodziny królewskiej, prowadząc wojska przeciwko zbuntowanym książętom, których kilkakrotnie pokonał w latach 1616-1617. Aresztowanie księcia Condé , który wrócił do sądu za zapewnienie księcia Guise, aby się nie martwił, skłoniło go do wycofania się na jakiś czas na swojej ziemi.

Zwolennik bardzo umiarkowanej monarchii, który pozostawiłby duże miejsce Wielkiemu, książę Guise wykazał mniejszą lojalność po przejęciu władzy przez Ludwika  XIII i zabiciu Conciniego (24 kwietnia 1617). W ten sposób popiera ucieczkę Marie de Médicis, następnie wygnaną w Blois (1618), ale bierze udział w wojnach przeciwko hugenotom w Saint-Jean-d'Angély i Montauban w 1621 roku, a następnie dowodząc armią królewską w Prowansji w 1622 flota trwała przez jakiś czas podczas oblężenia La Rochelle (1627-1628) . Jednak rezygnuje z polecenia, nie uznając go za wystarczająco ważny.

Polityka morska Ludwika  XIII i Richelieu zmusiła go do rezygnacji ze stanowiska admirała mórz Lewantu, co powoli skłoniło go do przeciwstawienia się kardynałowi, przeciwko któremu spiskował. Następnego dnia po Dupes Day został zhańbiony. Następnie prosi o pozwolenie na pielgrzymkę do Notre-Dame-de-Lorette , nigdy nie wracając.

Schronił się we Florencji, gdzie korzystał z ochrony Wielkiego Księcia Toskanii. Dołączają do niego jego żona i dzieci. Podczas tych długich lat wygnania we Włoszech zmarli jego synowie François i Charles Louis. On sam zmarł w Cuna, niedaleko Sieny , w 1640 r. Jego wdowa i dzieci, w tym Marie, Mademoiselle de Guise, otrzymały zezwolenie na powrót do Francji w 1643 r.

Dobytek

Charles Lotaryngii, 4 th  książę odziedziczył po ojcu z księstwa Guise , obszary Meudon i Marchais , w Paryżu, Hotel de Guise (obecnie Hotel de Soubise). Od matki sprawował władzę w hrabstwie Eu .

Małżeństwo i dzieci

Plik 6 stycznia 1611, poślubił Henriette-Catherine de Joyeuse (1585-1656), księżną Joyeuse , córkę Henri de Joyeuse , księcia Joyeuse, marszałka Francji i Katarzynę de Nogaret z La Valette. Była wdową z pierwszego małżeństwa Henri de Bourbon, księcia Montpensier, z którym miała córkę Marie de Bourbon-Montpensier, która poślubiła Gastona d'Orléansa , brata Ludwika XIII i była matką „Grande Mademoiselle” .

Para ma dziesięcioro dzieci:

Uwagi i odniesienia

  1. Charles-Victor Langlois, The hotels of Glisson de Guise and Rohan-Soubise in the Marais , Paris, Jean Schemit,1922, 314  str. ( czytaj online ) , s.  56-121

Załączniki

Źródła i bibliografia

Linki zewnętrzne