Katedra w Narbonie | |||
Prezentacja | |||
---|---|---|---|
Kult | rzymskokatolicki | ||
Dedicatee | Święci Sprawiedliwi i Pastor | ||
Rodzaj | Konkatedra | ||
przywiązanie | Diecezja Carcassonne i Narbonne | ||
Rozpoczęcie budowy | 1272 | ||
Koniec prac | Niedokończone (prace przerwane w XIV th wieku) |
||
Dominujący styl | gotyk | ||
Ochrona | Sklasyfikowane MH ( 1840 , 1914 , 1937 ) | ||
Geografia | |||
Kraj | Francja | ||
Region | Oksytania | ||
Departament | Aude | ||
Miasto | Narbonne | ||
Informacje kontaktowe | 43 ° 11 ′ 05 ″ na północ, 3 ° 00 ′ 13 ″ na wschód | ||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| |||
Saint-Just-et-Saint-Pasteur katedry w Narbonne jest najbardziej prestiżowych zabytków w mieście Narbonne . Ma rangę współ katedrą w diecezji Carcassonne i Narbonne . Charakterystyczne dla stylu Southern Gothic , to zastąpiły miejsc kultu zbudowany w centrum miasta z IV -go wieku. Jego osobliwość polega na tym, że jest niedokończony (obecny jest tylko chór), a jego wysokość pod sklepieniem sprawia, że jest czwartym co do wysokości we Francji (41 m pod sklepieniem, po Beauvais na 48 m oraz Amiens i Metz na 42 m ). . Pomnik ten, niemal nieproporcjonalne do reszty miasta, był jednym z najbardziej ambitnych projektów średniowiecznej Francji i jeden z najbardziej prac naukowych z początku XIV th wieku.
Budynek ten podlega klasyfikacji jako zabytki historyczne na liście z 1840 roku . Krużganek został sklasyfikowany jako zabytek od czasów18 kwietnia 1914. Zespół przyległych stanowisk archeologicznych został sklasyfikowany jako zabytki od czasów8 lipca 1937.
Katedra Narbonne znajduje się w samym sercu nowoczesnego miasta; jednak w średniowieczu znajdował się na skraju murów obronnych. Taka lokalizacja jest wynikiem długotrwałej „sedymentacji” miejsc kultu. W przybliżeniu w tym samym miejscu została początkowo zbudowana bazylika Konstantyńska, wzniesiona wkrótce po edykcie z 313 roku zezwalającym na kult chrześcijański. Został zniszczony przez pożar w 441 roku , a zburzenie tego, co oszczędził ogień , zajęło 37 dni. Następnie powstała bazylika łacińska, zbudowana w ciągu czterech lat przez biskupa Rustique , do którego zachęcił prefekt Galii Marcellus. Bazylika została ukończona w dniu29 listopada 445.
Obraz, prawdopodobnie pochodzenia orientalnego, pochodzący z kościoła pierwotnie poświęconego Saint- Genès , przedstawia Chrystusa bez brody , przepasanego jedynie podigaculum , przepaską biodrową sportowca typową dla starożytności rzymskiej . Ta figura ukrzyżowanego prawie gołe od hellenistycznego, zniknie podczas VI th wieku. Grzegorz z Tours wspomina w 593 w swoim De Gloria Martyrium, że Chrystus pojawił się we śnie trzy razy księdzu imieniem Bazyli, aby potępić jego nagość i zagrozić mu śmiercią, jeśli tego nie ukryje.
Obecność muzułmańskich szczątków w atrium kościoła Saint-Rustique sugeruje, że Arabowie Umajjadów zbudowali meczet między 719 a 759 rokiem, podczas obecności Saracenów we Francji .
W 782 kościół został odtąd poświęcony młodym hiszpańskim męczennikom Justowi i Pasteurowi . Pozostałościami są dwie rzymskie kolumny forum ponownie wykorzystane w nawie głównej (widoczne w krużganku); nadproże z dedykacją; aedicule z białego marmuru (widoczne w lapidarium).
Przedromańska katedra karolińska została zbudowana w 890 roku przez arcybiskupa Théodarda , który zmarł1 st maja 893. Wieża znana jako „ Wieża Théodarda ” pozostaje , w dużej mierze odrestaurowana, widoczna z krużganka. Mimo pomocy trzech papieży kościół popadł w ruinę.
Budowa gotyckiej katedry była aktem politycznym, podjętym w 1268 roku przez papieża Klemensa IV , byłego arcybiskupa Narbonne. Mówi, że będzie to dzieło wykonane na wzór wspaniałych katedr królestwa Francji. Pierwszy kamień obecnego kościoła położył arcybiskup Maurin13 kwietnia 1272, w fundamentach obecnej kaplicy Sacré-Cœur . Budowę katedr Saint-Just i Saint-Pasteur planowano już w 1264 r., Ale rozpoczęto ją dopiero w 1272 r. , A chór ukończono w 1332 r .
Wydaje się, że budynek ten, wzniesiony na tym samym planie co katedry w Clermont i Limoges , miał tego samego architekta, Jean Deschamps . Z umowy o pracę z 1286 r. Wynika, że wykonawca będący sygnatariuszem musiał starać się o zgodę MM. burmistrzowie odpowiedzialni za budowę. Ta hipoteza nie przekonuje wszystkich historyków. Niektórzy uważają, że ten ślad jest o wiele za późno, aby przypisać Jeanowi Deschampsowi koncepcję planów zachowanych przez długi czas i miejsca, które jest już w zaawansowanym stadium. Istnieją zatem dwie możliwości:
- albo Jean Deschamps pracował już nad projektem katedry, ale pełnił inną funkcję; - lub cytowany tutaj Jean des Champs to nie ta sama osoba, która zbudowała katedrę w Clermont-Ferrand.Większość zabezpieczeń został zbudowany od 1295 do 1309 roku przez Dominique'a de Fauran . Jego syn Jacques de Fauran (1309-1336) założył pierwsze piętro wież i dokończył budowę cheveti. W zwolnionym tempie prace kontynuował Raymond Aicard ( 1336 - 1349 ), który położył fundamenty pod transept i rozpoczął dwa boczne portale na jego końcach. Pierre Daniel de Carcassonne i Louis Richecler (1349-1354) pracowali przy transepcie i na wyższych piętrach wież. Później zostały one odrestaurowane, częściowo zniszczone przez pożar w 1405 roku . Wieża północna została naprawiona przez arcybiskupa François de Conzié i kapitułę.
Narbonne posiadał Metropolita na początku III th wieku , czasu nadejścia pierwszego z nich, św Pawła z Narbonne . Na prośbę Karola Wielkiego papież Leon III podniósł w 810 r. Stolicę biskupią Narbonne do tytułu arcybiskupstwa. Dwóch arcybiskupów, Guy Foulquoy XIII th century i Jules, Cardinal de Medici w XIV th century, został papieżem pod imieniem Klemensa IV i Klemensa VII . Archidiecezja Narbonne przetrwała do konkordatu z 1801 roku . W nowej organizacji diecezji miasto zostało przyłączone do diecezji Carcassonne , której biskup od 2004 roku jest siedzibą diecezji Carcassonne i Narbonne. Od 1801 roku do tej daty arcybiskup Tuluzy posiadał tytuł arcybiskupa z tytułem arcybiskupa Tuluzy i Narbonne. Kardynał Saliège był ostatnim arcybiskupem Tuluzy, który objął władzę w stolicy .
Katedra miała mieć kształt krzyża łacińskiego . Łatwo zauważyć, że ukończony jest tylko chór (głowa krzyża), a transept (ramiona krzyża) ledwo się zaczyna, podobnie jak nawa (stopy krzyża).
Przyczyny tej niekompletności są następujące:
Wydarzenia te doprowadziły do ponownej oceny zainteresowania fortyfikacjami. Miasta pospiesznie naprawiały stare mury lub wznosiły nowe. Przy tej okazji wybuchł więcej niż jeden konflikt między różnymi roszczeniami biskupów, panów i konsulów, którzy mieli wspólną jurysdykcję i władzę. Jednak nowe budynki jechaliśmy do ściany obwodowej miasta i to było niemożliwe, aby podnieść ten sam transept bez otwierania wyłom w starym wałem préwisigothique V th wieku. Ale konsulowie, którzy twierdzili, że są właścicielami wału, również próbowali dochodzić swoich praw. Spowodowało to konflikt prawny.
Proces między kapitułą a konsulamiW 1925 roku ojciec Sigal opublikował szczegółowe studium starcia między konsulami miasta Narbonne a rozdziałem o zakończeniu budowy katedry w Narbonne. Konsulowie Narbonne, którzy już w 1344 r. Prowadzili otwartą wojnę z arcybiskupem o zburzenie wieży Kapitolu, sprzeciwiali się wszelkim przedsięwzięciom kapituły, gdy w 1345 r. Chciał dotknąć murów miasta. Postanowili, mimo sprzeciwu, kontynuować budowę katedry, kanonicy odwołali się do władzy królewskiej. Następnie, w 1345 roku, rozpoczęła się ta walka, która, przerwana długimi rozejmami, od błagania do błagania, miała trwać osiem lat i zakończyła się nagle w 1354 roku . W rzeczywistości epilog miał miejsce dopiero w 1361 roku . Pomiędzy konsulatem a kapitułą zawiązał się pokój. Ten ostatni zdołał zbudować krużganek, który zamierzał zbudować na tle fortyfikacji, które wciąż były nienaruszone. Ale ceną pokoju była niedokończona katedra.
Córka Północy przebrana za PołudnieWedług Viviane Paul inny kompromis wyjaśniałby konfigurację katedry w Narbonne, czwartego kościoła, który został zbudowany w tym miejscu: „Katedra w Narbonie nigdy nie była konstrukcją przenoszoną bezpośrednio z północy na południe, ale raczej od samego początku była wynikiem kompromis, gra o równowagę między formą Północy i Południa. Jeśli model pochodził z północy, gust lokalnych sponsorów dla architektury Południa był w znaczący sposób szanowany. Narbonne od początku przypomina dziewczynę z Północy przebraną za południowca. "
Jak widzieliśmy, budowa przystanku w połowie XIV -tego wieku. Jednak w ciągu następnych stuleci podjęto trzy próby ukończenia budowy:
Budynek katedry jest jednym z najambitniejszych projektów królestwa Francji XIII -go wieku. Saint-Just ma chór o imponujących wymiarach: 40 m szerokości, 60 m długości, na centralne naczynie o szerokości 15,20 m . Sklepienia osiągają 41 m wysokości; tylko te z Beauvais (48 m ) z Amiens (42 m ) mają wyższą wysokość. Z zewnątrz tę samą oryginalność kryje się w założeniu rozległych tarasów na absydzie, ufortyfikowanej galerii łączącej szczyt przyczółków, finezji dwukondygnacyjnych i dwuskrzydłowych przypór latających. Wreszcie piękno urządzenia, fundamenty określone są wysokie sklepienia perfekcji, solidny bilans tych przegubowych mas, producent katedra Narbonne jednym z dzieł najbardziej uczonych na początku XIV th wieku.
Zbudowany od 1349 do 1417 na miejscu karolińskiej katedry, której dzwonnica (Dzwonnica Teodard z Narbonne za kościołem ) nadal pozostaje. Klasztor, oprze ścianach V XX wieku i podłączony do arcybiskupiej pałacu , otrzymała początek fortyfikacji. Jej cztery, bardzo jednorodne galerie, obramowane są dużymi arkadami, które miały otrzymać maswerk i słupki. Częściowo zwieńczone są czworoboczną balustradą. Jego przypory zdobią dziwaczne gargulce i wypełnione ekstrawaganckim szczytem.
Dziedziniec Saint-Eutrope, będący kontynuacją gotyckiego chóru katedry, odpowiada transeptowi kościoła. Od zachodu ograniczony jest początkiem nawy, która pierwotnie miała mieć pięć pięciobocznych kaplic z każdej strony, z których tylko dwie zostały zbudowane. Ukończony budynek miałby około stu dwudziestu metrów długości. Około 1340 roku wykonano dolne partie północnego ramienia transeptu, widoczne w jaśniejszym odcieniu kamienia. Kontynuacja prac wymaga wyburzenia fragmentu muru obronnego o starożytnym pochodzeniu. Sprzeciwiający się temu konsulowie z Narbonne, rozpoczął się długi proces.
Rezygnacja z początkowego projektu jest związana z kilkoma czynnikami. Epidemia dżumy z 1348 r., Najazd Edwarda z Woodstock, powiedział, że Czarny Książę w 1355 r. Miał wpływ na rozwój gospodarczy regionu, ale w dłuższej perspektywie zamulenie portu rzecznego Narbonne zakończyło projekt. W 1840 roku Viollet-le-Duc na krótko spróbuje go ożywić, budując ufortyfikowany ganek
Kaplice, w liczbie pięciu, przylegają do siebie, jednakowej wielkości i wielokątnego kształtu.
Kaplica św. MarcinaPo lewej stronie ołtarza znajdują się relikwie św. Marcina . W centrum ołtarza zdobi malowaniem przez Carle van Loo , wskrzeszeniu Łazarza , z kopią dzieła Sebastiano del Piombo zleconego przez Jules de Medici , kardynał arcybiskup Narbonne, który został papieżem pod imieniem Klemensa VII . Około 1720 roku regent postanowił włączyć go do swoich zbiorów i wysłał kopię Van Loo w ramach rekompensaty. Ta tabela jest wymieniona jako zabytek historyczny. Po obu stronach ołtarza znajdują się posągi św. Augustyna i św. Ambroży. Od 2007 roku przed ołtarzem spoczywa ciało Arthura Richarda Dillona , ostatniego arcybiskupa i prymasa Narbonne oraz ostatniego urodzonego prezydenta Stanów Langwedocji .
Kaplica św. Marcina.
Wskrzeszenie Łazarza - Carle van Loo.
Grób Arthura Richarda Dillona.
Ona może zobaczyć stare kamienne rzeźbione polichromia ołtarz XIII th century odkryta w 1847 roku, ale dopiero w 1954 roku odrestaurowany Łączna jest aktualizowana po 1981 roku. Figura Madonny z Dzieciątkiem w alabastrze pośrodku grupy jest niezależna od reszty kompozycji. Mierzy 1,80 m wysokości, w stylu Master of Rieux i pochodzi prawdopodobnie od 3 th ćwierć XIV th wieku. Dokumentacja zabytków zachowuje hipotezę o darowiznie od prałata François de Conzié , arcybiskupa Narbonne w latach 1391-1433 . Posąg jest klasyfikowany jako zabytek historyczny.
Notre-Dame-de-Bethléem przez Mistrza z Rieux
Prawa część ołtarza
Kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa zawiera w fundamentach „Pierwszy Kamień” katedry, przesłany przez papieża Klemensa IV w 1272 r.
Kaplica Saint-MichelProwadzi spiralnymi schodami do skarbca katedry nad kaplicą Annonciade .
Skarbiec katedralny„Upadek zbuntowanych aniołów” Antoine'a Rivalza
Dziewica z dzieckiem w XV -go wieku
San Sebastian - Drewno polichromowane
Puszka na imię Ismaila
Chwalebny Krzyż IX th wieku Aix-la-Chapelle
Relikwiarz św. Roztropnego
Relikwiarz z 1391 roku
Znajduje się poniżej skarbca i zawiera kilka płócien zaliczanych do zabytków:
Kaplica Annonciade
Zdjęcie z krzyża - Pierre Lavergne
Tobie i anioł Raphaël - Nicolas Tournier
Jeden z pokłonów Jakuba przed swoim bratem, Józefem (synem Jakuba) - Nicolasem Tournierem
Pierwsza kaplica po lewej zawiera chrzcielnicę .
Chrzcielnica
Druga kaplica po lewej stronie. Jest dedykowany Józefowi . Obraz ołtarzowy przedstawia św. Józefa, Maryję i Dzieciątko Jezus autorstwa Maurina. Na lewej ścianie pomnik Jeana Seigneureta de la Borde, zmarłego w 1607 r. W niszy: Notre Dame d'Afrique . Na prawej ścianie ceramika przedstawiająca ziemskiego ojca naszego Pana, po obu stronach św. Jana i św . Hieronima .
Kaplica Świętego Józefa
Pomnik Jean Seigneuret de la Borde.
Święty Józef, Maryja i Dzieciątko Jezus - Maurin.
Czwarta kaplica po lewej stronie. Marmurowy ołtarz z XVII -tego wieku pochodzi od Błękitnego penitentów Narbonne. Statua Notre-Dame de la Salette nad ołtarzem; po prawej stronie we wnęce figura Matki Bożej z Lourdes .
Kaplica Notre-Dame-de-la-Salette
Ukamienowanie Saint-Etienne Gamelin Jacques Gamelin
„Pochówek”
Wszystkich przypadkach organowych francuskich XVIII -tego wieku, że z katedry w Narbonne niewątpliwie jest jednym z najlepszych. Imponujące rozmiarami (wysokość: 21 m , szerokość: 13 m , trybuna 14 m od ziemi), organy zawieszone są na tylnej ścianie, na wspornikach nad straganami. Zbudowany przez Christophe Moucherel , narządów budowniczego z Toul , został ukończony w 1742 roku , a następnie regularnie konserwowane, zwłaszcza przez Jean-François Lépine między 1766 a 1770 następnie Théodore Puget między 1856 a 1858 r .
Kredens składa się z trzech części: na dole gigantyczny postument , na którym wydaje się opierać na pozytywnym tyłu i balustrady , wreszcie „duże ciała” narządu dominuje całość. Instrument zawiera 53 stopnie rozłożone na 3 klawisze i pedał . W 2001 roku stowarzyszenie przyjaciół organów Narbonne w całości sfinansowało instalację na organach kombinatora .
Katedra rozdział Narbonne przechowywane XVIII th wieku ważną ciało muzyki. W przededniu rewolucji został utworzony przez 2 organistów, 5 dorosłych śpiewaków, 8 chórów i 4 instrumentalistów na akompaniament głosów ( wąż , fagot i 2 wiolonczele ), pod przewodnictwem mistrza muzyki i kompozytora Pierre'a Marisa, który był odpowiedzialny również za utrzymanie i szkolenie ministrantów. Ci muzycy śpiewali i grali podczas głównych nabożeństw w centrum chóru katedralnego.
Dziś Petits Chanteurs de Narbonne, chór chłopięcy złożony z dzieci w wieku od 8 do 14 lat, podejmuje liturgiczne i muzyczne powołanie dawnych i prestiżowych mistrzów katedry Saint-Just i Saint-Pasteur. Chór prowadzony jest przez Cécile Capomaccio, absolwentkę Konserwatorium w Tuluzie.
Cały program muzyczny przygotowuje Narbonne Organ Association we współpracy z gminą w ramach Narbonne Organ Festival.
Od Maja 2017konserwacją instrumentu zajmuje się organista Léa Nencioli z Auvillar.
Wlistopad 2017, rada parafialna powołuje Samuela Poujade'a i zastępcę posiadacza instrumentu, jak również innych organów miasta, Jean-François Escourrou.
Za muzykę sakralną odpowiada Christine Latore, sopran liryczna.
Widok na chór, wymienione stragany i labirynty
Ołtarz główny i ołtarz
Wielkie organy
Już pod koniec XVIII e wieku na carillonneurs dynastii Alard mógłby grać na carillon katedry marsze, menuetami i pieśni kościoła. Dziś jest wyposażony w carillon składający się z 36 dzwonów, w większości odlanych przez odlewnię Paccard w 1931 roku i repatriowanych z Algierii w 1982 roku . Ten dzwonek został odnowiony w 2013 roku.
Cztery dzwony wyposażone w pierścień powietrzny w rzucie wolnym zostały odlane przez założycieli Triadou-Amans i Paccard . Pochodzą one odpowiednio z 1817 , 1886 , 1982 i 1886 roku i mają średnicę 130 cm (uwaga d # 3), 112 cm (uwaga fa #), 100 cm (uwaga sol #) i 84 cm (uwaga la #).
Bourdon lub dzwonek zegara jest umieszczony na szczycie Tour du Midi na tarasie, odlany w 1527 roku przez Jeana Largoysa (w Montauban ), otoczony jest klatką lub żelazną ramą typu dzwonnicy. Nie jest przygotowany do wprawienia w ruch i służy jedynie jako dzwonek na godziny zegara. Ma nieco większą niż 2 metry średnicę i jest największym dzwonem w Langwedocji-Roussillon z dzwonnicą katedry Saint-Jean-Baptiste w Perpignan .
Dębowa dzwonnica podtrzymująca 36 dzwonów carillonowych
Dron (d # 3)
Dzwon nr 3 (rozwiązanie nr 3)
Dzwon nr 2 (fa # 3)
Dzwon nr 4 (a # 3)