Kazimierza Breniera
Kazimierza Breniera
Urbain Basset , brązowe popiersie Kazimierza Breniera, 1911 ( cmentarz Saint-Roch , eksponowane w muzeum w Grenoble w 2020 r.).
| Narodziny |
21 stycznia 1832 r. Głowa |
|---|---|
| Śmierć |
29 października 1911(w wieku 79 lat) Grenoble |
| Pogrzeb | Cmentarz Saint-Roch |
| Narodowość | Francuski |
| Trening | Szkoła średnia Vaucanson |
| Zajęcia | Przemysłowy , patron |
| Różnica | Oficer Legii Honorowej |
|---|
Kazimierz Brenier był przemysłowcem i patronem Grenoble, pioniera w branży hydroelektrycznej.
Urodzony 21 stycznia 1832 r.w La Tronche Casimir Brenier odbył szkolenie techniczne w szkole Vaucanson (obecnie Lycée Vaucanson ), a następnie, w wieku 22 lat, rozpoczął karierę przemysłową u Jeana Satre, ślusarza z La Tronche.
Kariera przemysłowa
Pochodząc ze świata rzemiosła, uczestniczył w fali małej industrializacji w regionie Grenoble w latach 50. i 60. XIX wieku , podobnie jak Aimé Bouchayer , Albert-Pierre Raymond , Johanny Joya i Charles Morel. Ale skromnego pochodzenia, w przeciwieństwie do nich, nie ma tytułu inżyniera .
W 1853 r. Casimir Brenier wykorzystał pojawienie się kolei w Grenoble do rozwoju warsztatu Brenier & Satre i stopniowo dywersyfikował produkcję we wszystkich dziedzinach mechaniki i kotłowni, aby w końcu wyspecjalizować się w turbinach dla pionierów przemysłu hydroelektrycznego .
W 1867 założył spółkę jawną z kapitałem 230.000 franków, Brenier et Compagnie z dwoma wspólnikami, Camille Charles i Pierre Bourdis oraz założył nowe, większe warsztaty w pobliżu dworca kolejowego w Grenoble .
W 1876 ożenił się z córką Marie André Neyret , synem rodziny przemysłowej specjalizującej się w papiernictwie i białym węglu , i uczynił go swoim partnerem w 1879. Warsztaty dostarczały wówczas artykuły papiernicze, a następnie hydrauliczne, a nawet elektryczne. Przez następne dwadzieścia lat Casimir Brenier stopniowo przechodził na emeryturę, a firma Brenier & Neyret rosła, zgłaszała liczne patenty i uczestniczyła w wystawach uniwersalnych w Lyonie i Paryżu.
Brenier & Neyret stanie się następnie spółką Neyrpic , która przed przejęciem przez Alstom w 1967 roku doświadczy rozwoju na arenie międzynarodowej .
Życie publiczne
Poza działalnością zawodową angażuje się w życie publiczne Grenoble: sędzia sądu handlowego, administrator Caisse d'Épargne Grenoble, cenzor oddziału Banque de France, a przede wszystkim prezes Izby Handlowej w Grenoble od 1893 roku do 1910 roku.
W 1907 r. oddał swoją ziemię miastu pod warunkiem, że wybuduje tam pomieszczenia na rozwój Instytutu Politechnicznego w Grenoble , a po śmierci w 1911 r. zapisał instytucjom katolickim blisko 300 000 franków.
Uwagi i referencje
- Baza Leonore
- Anne Dalmasso i Eric Robert, Neyrpic Grenoble: historia pioniera globalnej hydrauliki , Renage, Dire l'Entreprise,2009, 222 pkt. ( ISBN 978-2-9534279-0-5 ) , s. 24
- Przesłuch , CCI Grenoble,2014( czytaj online ) , s. 12