Caluire-et-Bake | |||||
Dawna siedziba Braci Szkół Chrześcijańskich , dziś siedziba ratusza Caluire-et-Cuire. | |||||
Herb |
Logo |
||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Owernia-Rodan-Alpy | ||||
Departament | Okręg wyborczy Rodan | ||||
Metropolia | Metropolia Lyonu | ||||
Miasto | Lyon | ||||
Mandat burmistrza |
Philippe Cochet 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 69300 | ||||
Wspólny kod | 69034 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Kaluirardowie | ||||
Ludność miejska |
42 847 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 4100 mieszkańców/km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 45° 47 ′ 43 ″ północ, 4° 50 ′ 50 ″ wschód | ||||
Wysokość | Min. Maks. 165 m 275 m² |
||||
Powierzchnia | 10,45 km 2 | ||||
Rodzaj | Społeczność miejska | ||||
Jednostka miejska |
Lyon ( przedmieście ) |
||||
Obszar atrakcji |
Lyon (gmina głównego bieguna) |
||||
Wybory | |||||
Metropolita | Płaskowyż Północny Caluire | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: metropolia Lyon
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | ville-caluire.fr | ||||
Caluire-et-Cuire to francuska gmina położona w metropolii Lyon w regionie Auvergne-Rhône-Alpes . Jej mieszkańcy nazywani są Kaluirardami .
Szóste pod względem liczby mieszkańców miasto metropolii Lyon, położone między Saoną i Rodanem , na północ od Lyonu, z którym graniczy. Pochodzi ze spotkania Caluire i gotować (dzielnica sama wynikającej z podziału cook-la-Croix-Rousse ), w końcu XVIII -go wieku.
Miasto jest 34 th Francuskie miasto ponad 20 000 w proporcji podatników zastrzeżeniem ISF w 2006 roku .
Miasto znane jest z aresztowania Jeana Moulina 21 czerwca 1943 r. w domu doktora Dugoujona w centrum miasta, ale także z tego, że jest miejscem urodzenia ulupińskiego poety Jacquesa Roubauda .
Położone na północnych przedmieściach Lyonu miasto rozciąga się w dużej mierze na przedłużeniu płaskowyżu La Croix-Rousse , między Rodanem a Saoną .
Collonges-au-Mont-d'Or |
Fontaines-sur-Saône , Sathonay-Camp |
Rillieux-la-Pape |
Lyon 9th |
Rillieux-la-Pape Vaulx-en-Velin |
|
Lyon 4. | 6. Lyon | Villeurbanne |
Z punktu widzenia gminy Caluire-et-Cuire posiada osiem dzielnic wymienionych w poniższej tabeli. INSEE wykorzystuje różne obszary mapowanie miasta opartego na wykorzystaniu stref katastralnych formowania sobie siedem dzielnic nazwanych gotować , Margnolles , Montessuy , Le Bourg , Le Vernay , Vassieux - Crépieux i St. Clair .
Nazwa okolicy | Populacja orientacyjna w 1999 r. (wg podziału gmin) |
---|---|
Miasto | około 2500 mieszkańców. |
Vassieux | około 5000 mieszkańców. |
Upiec to it | około 2500 mieszkańców. |
Ugotuj to | około 8000 mieszkańców. |
Saint-Clair | około 2500 mieszkańców. |
Vernay | około 6000 mieszkańców. |
Montessuy | około 12.000 mieszkańców. |
Bissardona | około 2000 mieszkańców. |
W sensie ruchu wskazówek zegara, miasto graniczy na północnym wschodzie przez Fontaines-sur-Saône i Rillieux-la-Pape , południowo-wschodniej części Rhone że znaki graniczne z Villeurbanne i 6 th dzielnica Lyon , w południowo-zachodniej przez 4 th dzielnica Lyon i wreszcie zachód przez Saône których znaki graniczne z 9 th dzielnicy Lyonu i Collonges-au-Mont-d'Or . Zajmuje łączną powierzchnię 10,45 km 2 , czyli 1045 ha. Wysokość miasta waha się od 165 metrów na najniższym poziomie do 275 metrów na najwyższym punkcie, ze średnią 220 metrów.
Płaskowyż znajduje się w miejscu starożytnego morza, a następnie jeziora. Podczas zlodowacenia Rissa (przedostatniego, w przybliżeniu od 300 000 do 120 000 lat) ogromny lodowiec Rodanu pokrywa to miejsce i cofając się, pozostawia osady zawierające bloki, kamyki, glinę i piaski. Jednym ze śladów tego okresu jest Gros Caillou w Lyonie.
Podczas budowy tunelu kolejowego łączącego stacje Saint-Clair i Collonges dla linii Lyon-Paryż w latach 1887-1889 ujawnia się skład gleby: pochodzenia lodowcowego, piaskowiec , żwir , bloki skalne, glina , węgiel brunatny i budyń .
Z badań geologicznych wynika, że gleba miasta składa się z szlamu polodowcowego, mułu i namułów. Ziemia jest bogata w azot , kwas fosforowy , wapno i potaż . Grunty są kamieniste, krzemionkowe i gliniaste.
Rhône i Saône rzek definiować kontury południowo-wschodniej i północno-zachodniej części miasta. Jest to, z Tours nad Loarą i Cher , jedynym francuskim miastem, które graniczy z rzeką i jej głównym dopływem, nie będąc u zbiegu .
Caluire-et-Cuire ma elektrownię pływową na rzece, która jest pierwszą na świecie. Farma składa się z czterech turbin pływowych zanurzonych w Rodanie.
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | może | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | 0 | 1 | 4 | 6 | 10 | 14 | 16 | 16 | 12 | 9 | 4 | 2 | 7,8 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | 6 | 8 | 13 | 15 | 20 | 24 | 27 | 27 | 22 | 17 | 10 | 7 | 17,1 |
Opady ( mm ) | 38,2 | 34,3 | 33,1 | 59,7 | 59,5 | 50,8 | 45,3 | 50,3 | 65,2 | 82,9 | 67,8 | 43,3 | 630,4 |
Schemat klimatyczny | |||||||||||
jot | fa | M | W | M | jot | jot | W | S | O | NIE | re |
6 0 38,2 | 8 1 34,3 | 13 4 33,1 | 15 6 59,7 | 20 10 59,5 | 24 14 50,8 | 27 16 45,3 | 27 16 50,3 | 22 12 65,2 | 17 9 82,9 | 10 4 67,8 | 7 2 43,3 |
Średnie: • Temp. max i min ° C • Opady mm |
Miasto jest obsługiwane od południa obwodnicą Lyonu (przechodząc przez tunel Caluire ), umożliwiającą szybki dostęp do autostrad A43 i A42 bez przesiadek, a następnie do autostrady A6 płatnej. Przez miasto przebiegają drogi departamentalne D433 , D483 , D46, D48, D48E i D1.
Transport kolejowyCaluire-et-Cuire posiadało w przeszłości kilka stacji, w szczególności na linii Lyon-Croix-Rousse-Trévoux, która jest obecnie zneutralizowana i odprasowana między Lyonem a stacją Sathonay-Rillieux . Wszystkie stacje i przystanki na tym odcinku zostały zniszczone. Z drugiej strony perony w kierunku Lyonu ze starych stacji Caluire i Vernay są nadal widoczne, podobnie jak wiele budowli (most i wykopy…) i dom portiera na Chemin de Crépieux.
Stacja Lyon-Saint-Clair znajduje się na skrzyżowaniu linii Lyon-Perrache w Genewie (granica) , linii Lyon-Saint-Clair w Bourg-en-Bresse oraz linii Collonges - Fontaines w Lyon-Guillotière . Znajduje się 4 km na północ od dworca kolejowego Lyon-Part-Dieu i 3 km od starego dworca kolejowego Brotteaux . Przybycie TGV do Lyonu w 1981 roku położyło kres jego użytkowaniu; w rzeczywistości LGV Sud-Est łączy się z klasyczną siecią w Sathonay , a TGV korzystają z linii przez Saint-Clair, aby dotrzeć do Gare de Lyon-Part-Dieu , nie zatrzymując się tam. Na tej stacji omnibusy nie zatrzymują się już.
Transport publiczny MetroCuire to stacja końcowa linii C metra w Lyonie, która obsługuje Croix-Rousse i północ półwyspu Lyon .
Trolejbusy i autobusySą to główne linie takie jak linia C1 trolejbusowej utworzonego w 2006 roku przedłużony do Caluire w dniu 20 stycznia 2011 roku, pozwala na szybki dostęp do Cité Internationale , aby Tête d'Or i do stacji Lyon-Part. Dieu , natomiast linii trolejbusowych C2 łączy Gare de Lyon-Part-Dieu do Rillieux-la-Pape , z niektórych odcinków wspólnego z linii C1, takich jak Montée des Soldats. Linia C5 , linia autobusowa łącząca Cordeliers w Rillieux-la-Pape i obsługuje plac Brosset Vassieux bez wspinania się na płaskowyż w mieście, jedzie tam tylko z Rillieux-la-Pape . Linia trolejbusowa C13 łączy dzielnicę Montessuy z Grange Blanche przez Croix-Rousse , Ratusz Lyonu i Part-Dieu.
Istnieją wówczas dodatkowe linie, takie jak linia 9 , która łączy Cordeliers z Sathononay-Camp przez Saint-Clair i Vernay, linia 33 , która łączy Croix-Rousse z Rillieux-la-Pape , obsługując centrum miasta i ratusz jako a także linia 38, która łączy Gare de Lyon-Part-Dieu z cmentarzem Caluire, obsługując dzielnicę Bourg, Cuire i wzniesienie pętli, ze wspólną trasą do linii 33 we wsi. Na nabrzeżach Saony znajdziemy linię 40 , linię autobusową łączącą Place Bellecour w Lyonie z Neuville-sur-Saône oraz linię 70, która łączy dworzec Lyon-Part-Dieu z Neuville-sur-Saône , obsługując Montée des Soldats, centrum handlowe centrum i dzielnicy Vernay, a następnie tą samą trasą co 40 do Neuville. Na płaskowyżu znajduje się również linia 77 , linia obsługująca niektóre gminy wiejskie na północy aglomeracji z Place Gutenberg w dzielnicy Montessuy .
Miastu obsługują również dwie konkretne linie: „Jedwabisty” autobus, linia S5 , wewnętrzna do miasta, przejeżdżająca w szczególności przez stację Cuire oraz linia „Strefa przemysłowa” , linia Zi4 , łącząca Vaulx-en-Velin z centrum handlowym Caluire centrum 2 obsługując strefę Perica, dzieloną z Rillieux-la-Pape i biorąc A46N i Rocade Est.
Velo'vStacja Vélo'v 11001 Gare de Cuire znajduje się w pobliżu stacji Cuire , w dzielnicy Cuire-le-Haut . Kolejna stacja, stacja 11002 Saint-Clair, znajduje się na Cours Aristide-Briand w Saint-Clair .
Caluire-et-Cuire jest gminą miejską, ponieważ wchodzi w skład gmin zwartych lub średniej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki z Lyon , mię- działów aglomeracji zawierającej 124 gminy i 1,653,951 mieszkańców na rok 2017, z którego jest podmiejskich gmina . Aglomeracja Lyonu jest drugą co do wielkości aglomeracją we Francji pod względem liczby ludności, za aglomeracją paryską .
Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Lyonu , którego jest gminą głównego bieguna. Obszar ten, obejmujący 398 gmin, jest podzielony na obszary liczące co najmniej 700 000 mieszkańców (z wyłączeniem Paryża).
Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych Europejskiego okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia obszarów sztucznych (86,4% w 2018 roku), co oznacza wzrost w porównaniu do 1990 roku (74,9%). Szczegółowy podział w 2018 r. przedstawia się następująco: tereny zurbanizowane (63,2%), sztuczne tereny zielone, nierolnicze (13,8%), tereny przemysłowe lub handlowe oraz sieci komunikacyjne (9,4%), wody śródlądowe (7,3%), niejednorodne tereny rolnicze (6,3%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
W 2008 r. łączna liczba mieszkań w gminie wynosiła 20 203. Wśród tych mieszkań 93,6% stanowiły mieszkania główne, 1,2% drugorzędne i 5,2% niezabudowane. Mieszkania te stanowiły 15,7% z nich, domy jednorodzinne i 83,9% mieszkań. Odsetek głównych rezydencji należących do ich mieszkańców wynosił 54,7%.
Do uczestniczy miasto w ochronie środowiska i urbanizacji poprzez rozwój terenów zielonych, ewoluuje zgodnie z wytycznymi miejscowego planu urbanistycznego z Greater Lyon . Miasto jest również zaniepokojone planem spójności terytorialnej , którego celem jest zbadanie prognoz urbanistycznych na rok 2030 dla obszaru metropolitalnego Lyonu.
Oficjalna nazwa miasta to Caluire-et-Cuire , ale często nazywa się je po prostu Caluire .
Korzeń Cal może pochodzić od przedgalijskiego korzenia kal lub kla oznaczającego kamień , kamień . Galijski termin calio pochodzi od przedindoeuropejskiego kala lub karra, co oznacza również kamień .
Według historyka z Caluirarde Maryannick Lavigne-Louis, Caluire pochodzi od słowa couloire , co oznacza „kanał, kanał nawadniający”, wywodzącego się z łacińskiego colare „płynąć”.
Według historyka Erica Viala nazwa okręgu „Vernay” pochodzi od radykalnego celtyckiego verno oznaczającego olchę , a nazwa „Vassieux” pochodzi od łacińskiego vacivus oznaczającego pusty .
Gotować pochodziłoby od słowa cuer oznaczającego „co pozostaje ostatnim” z łacińskiego cordus
Jak potwierdza Gros Caillou z sąsiedniej dzielnicy Lyonu Croix-Rousse , region ten był ogromnym lodowcem ; te kły z mamutów znaleziono na terytorium siatki w Caluire lub w kamieniołomach w pobliżu Sathonay .
W czasie podboju Galów na terenach otaczających Lugdunum osiedlili się rzymscy osadnicy wojskowi . Zgodnie z tradycją zakorzenioną w źródłach nazwy „Caluire” i „Cook” miały pochodzić od imion osadników rzymskich: Kalwiriusza i Kuriusza. Jednak, jak już zostało powiedziane i według historyka z Caluirarde Maryannicka Lavigne-Louis, Caluire pochodzi od słowa couloire , co oznacza „kanał, kanał nawadniający” niezwiązany z nazwiskami rzymskimi lub łacińskimi.
Terytorium przecina rzymska droga , będąca efektem sieci gwiazd utworzonej przez Marka Wipsaniusza Agryppę wokół Lugdunum , traktu nadreńskiego, w ślad za obecną rue de Cuire. Inna trasa ma przebiegać wzdłuż prawego brzegu Rodanu , wzdłuż balsamu w kierunku Miribel . Może być połączony z akweduktem, ale ich współczesność nie jest gwarantowana.
Miejsce bitwy pod Lugdunum w 197 roku między uzurpatorem Klodiuszem Albinusem a Septymiuszem Sewerem mogło mieć miejsce w miejscu zwanym Les Vieux Fossés . Jednak ślady rzymskiej okupacji na tym terytorium są nieliczne, biorąc pod uwagę bliskość stolicy Galów. Wskazuje jednak fragment poświęcenia od Sanktuarium Trzech Galów znajduje się na zboczach Croix-Rousse , transportowanego do gotowania w XVI th century The tegulae ścieżka Combe towarzyszy kilka szkieletów, może wczesnym średniowieczu, jak również jako galloromańskim nekropolii w Crépieux z czterdziestu pięciu anepigraphic grobów .
W średniowieczu Cuire był prawnie zależny od opactwa Ainay. To posiadanie jest sformalizowane przez dokument sporządzony przez papieża Innocentego IV w 1250 roku.
W XIV th century, John II Palud , opat Ainay , zbudował zamek na skale z widokiem na Saone. W 1573 r. Cuyres była „małą wioską zawierającą około sześciu domów”.
Ze swojej strony miasto Caluire zostało podzielone na dwie części, obecne dzielnice Cuire i Bissardon należały do Franc-Lyonnais, a Vassieux i Saint-Clair do la Bresse. Pierwsza strona zależała od parafii Saint-Rambert; zmarli mieli być tam chowani, a przeprawa przez Saonę utrudniała procesje.
Cook i część Kent są częścią z XV -go wieku, Franc-Lyon , mały kraj ustanowione między Bresse , w Dombes i Lyon .
W dniu 17 stycznia 1601 roku, przez Traktat z Lyonu , Henri IV załączonym Bresse do Francji : Caluire jest teraz całkowicie francuski.
22 marca 1578 roku Nicolas de Lange , doradca króla, generał-lejtnant w senechaussee i siedziba prezydium Lyonu, został uznany za lorda Cuire. Kupił ten tytuł za sumę 4700 funtów. Kiedy Lyon dołączył do Ligi w 1589 roku , Nicolas de Lange, wierny swoim przekonaniom i rodzinie królewskiej, porzucił swój zamek i uciekł z Lyonu; jego wygnanie potrwa do 8 lutego 1594 roku, odbierając tym samym jego majątek przy wsparciu zięcia Balthazara de Villarsa . Nicolas de Lange zmarł 4 kwietnia 1606 r. Zapisał swój majątek jednej ze swoich czterech córek, Éléonore.
Louis du Plessis zezwala na budowę na prośbę ludu w 1650 roku kościoła Niepokalanego Poczęcia w Caluire.
Arnaud de Lange, rycerz, baron de Villemenant , jest synem Éléonore. W 1664 r . odziedziczył po nim majątek Cuire . Miał dwóch synów, Nicolasa i Humberta; ten z kolei dziedziczył władzę do 6 lutego 1694, kiedy musiał się z nią rozstać z powodu trudności finansowych. Orzeczeniem Sądu Konserwatorskiego w Lyonie nakazał Guillaume de Sève nabycie nieruchomości.
Marie de Rochebonne, urodzona jako Marie de Sève, jest córką Pierre'a de Sève, syna Guillaume'a. Majątek odziedziczyła 21 września 1708 r., stając się lordem w wieku 20 lat. W 1709 poślubiła Ludwika de Châteauneuf, markiza de Rochebonne. Ten ostatni jest zmobilizowany przez króla na wojnie w północnej Francji; zmarł na polu bitwy tego samego roku, pozostawiając Madame de Rochebonne wdowę aż do śmierci 16 sierpnia 1746 r.
Urodzony w Lyonie 15 stycznia 1713 r. Simon-Claude Boulard de Gatellier, sekretarz króla, nabył ziemie i zwierzchnictwo Cuire 17 kwietnia 1766 r. Był ostatnim lordem Cuire-La Croix-Rousse
Edykt królewski z 1787 r. nakazujący utworzenie sejmu prowincjonalnego zmusił Cuire'a do porzucenia przywilejów. Pierwszy organ miejski Cuire-la-Croix-Rousse został przegłosowany 24 lutego 1788 r. i składał się z dziewięciu członków wybranych w wyborach cenzusów i trzech członków z urzędu, lorda, księdza i syndyka.
Rewolucja FrancuskaDecyzją Rady Generalnej Rodanu z 11 listopada 1790 roku gmina Cuire zależała od Croix-Rousse jako dystryktu.
14 listopada 1790 r. delegacja mieszkańców Cuire spotkała się z Caluire, aby zaproponować zjednoczenie. Rada dystryktu ogłosiła oddzielenie Cuire od Croix-Rousse 7 października 1791 r. Gmina Caluire-et-Cuire została utworzona w 1790 r., ale oficjalnie w 1797 r. z połączenia gminy Caluire i dystryktu Cuire, oderwana od dawnej gminy Cuire-la-Croix-Rousse .
Podczas wydarzeń związanych z oblężeniem Lyonu w 1793 r. Caluire odegrało rolę miasta pomocniczego dla armii konwencjonalnej . Z drugiej strony Cuire był świadkiem wielu bitew, zwłaszcza 22, 23 i 24 sierpnia 1793 roku, kiedy wojska generała Dumaya zaatakowały siły Lyonu. Po klęsce Lyonu egzekucje armii rewolucyjnych połączyły się z polowaniem na kontrrewolucjonistów. W Caluire powstaje więzienie dla tych ostatnich. Skreśla się imię Caluire i zastępuje je Scévola , imię rzymskiego bohatera. Niedługo potem, 19 marca 1794 roku, gmina zdecydowała się powrócić do starej nazwy.
W czasie wojny 1814 r. toczyły się walki między wojskami austriackimi pod dowództwem hrabiego Bubny a miejscowymi oddziałami Gwardii Narodowej i uzbrojonymi wówczas chłopami. Szybko pomógł 79 th linii pułku piechoty prowadzony przez Walne Gay , że Lyons utrzymać swoje pozycje, ale Caluire nagłe zajęcie Austriaków.
Po inwazji na Lyon przez wojska austriackie w 1814 r. marszałek de Camp Rohault de Fleury został mianowany „naczelnym dowódcą zakładów obronnych Lyonu” w 1830 r. i zauważył, że miasto nie ma wystarczających fortyfikacji.
Następnie rozpoczął budowę pierwszego pasa Lyonu , a dokładniej fortów Caluire , położonych po stronie Saony, oraz Montessuy po stronie Rodanu w 1831 roku . Ukończenie budowy tych budynków zajęło dziewiętnaście lat, a pięć kolejnych na zbudowanie łączącej je zagrody .
Popełnił generał dywizji przez Republikę 1848 , ówczesnego marszałka Francji w 1852 roku przez Napoleona III w nagrodę za jego poparcie dla utrzymania porządku w regionie Lyon podczas zamachu stanu , Bonifacy de Castellane reżyserii prac nad Caluire budowa dwóch głównych dróg w mieście:
W 1862 r . ukończono linię kolejową Croix-Rousse-Sathonay . Linia ta, nazywana „La Galoche”, przecinała terytorium Caluire-en-Cuire, wykorzystując w szczególności obecną trasę szlaku Dombes .
W 1870 r. w Caluire szybko nastąpiło proklamowanie Republiki 4 września i ukonstytuowanie się republikańskiej i antyklerykalnej gminy w Lyonie. W dniu 18 września, nowa rada gminy został wybrany, a jednym z jego pierwszych decyzji było wydalenie religijne od ustanowienia w tych ciemnych braci . Sprzedawane są tam towary, a także sam budynek. W następnym roku prefekt Rodanu zarządził przywrócenie budynku do porządku, a sąd nakazał Caluire zrekompensowanie lokalu. Po wielu kłótniach to wreszcie MSW wypłaca zasiłek.
Sumę tę wykorzystuje rozkaz budowy kaplicy św. Józefa z 1885 r., który wykonał Louis Sainte-Marie-Perrin i którego witraże sygnował Lucien Bégule . Placówka została udostępniona wojsku, by w 1914 roku stać się szpitalem.
Fort Kent został rozebrany w 1933 roku do budowy aktualny etap Henri Cochet. Z fortu Montessuy pozostały tylko koszary, w których mieszczą się różne stowarzyszenia sportowe.
Mieszkańcy Cuire są pochowani na cmentarzu zamku Cuire do 1823 roku. Następnie jest on zamykany, a mieszkańcy są pochowani na cmentarzu Caluire aż do otwarcia nowego cmentarza na szczycie wzgórza La Rochette w 1833 roku. koncesji kończy się w 1940 r. W szczególności znajduje się tu grób Pierre'a Bruniera (1837-1919), burmistrza w latach 1880-1886 i 1892-1919.
Główną działalnością miasta w 1940 roku było ogrodnictwo, Caluire słynie szczególnie z uprawy kapusty i surówek. Wykorzystanie procesu rozprzestrzeniania się powodzi opartego na gandouze , lokalnym określeniu materiałów zawartych w szambach , które obecnie zanikło.
Miasto przeżyło początki II wojny światowej w 1940 roku, kiedy wojska niemieckie dotarły do bram miasta 19 czerwca 1940 do 14 h . Paliwo było również towarem deficytowym; ratusz kazał wyciąć martwe drzewa w mieście, aby zgromadzić zapasy drewna. Część tej rezerwy zostanie w 1941 r. przekazana rolnikom w celu ogrzania pomieszczeń, w których znajdują się ziemniaki następnego zbioru. Kupony na węgiel drzewny są rozdawane oszczędnie, ludność jest wtedy zmuszona do korzystania z innych paliw, takich jak torf czy węgiel brunatny .
Miasto padło ofiarą bombardowań alianckich 27 lipca 1944 r., kiedy uszkodzony samolot musiał losowo zrzucić ładunek wybuchowy, a 6 sierpnia 1944 r. atakując fabryki Saint-Rambert i stację Vaise , powodując 11 ofiar cywilnych.
2 września 1944 r. okupant zniszczył mosty Poincaré, Île Barbe i Collonges . Caluire został ostatecznie wyzwolony spod okupacji niemieckiej 3 września 1944 r.
Caluire było ważnym miejscem we francuskim ruchu oporu , ze względu na jego przywiązanie do Camp Didier i instalację kilku radiotelefonów w domach ze względu na jakość wiadomości nadawanych z wysokości.
Zauważ, że Jean Gouailhardou (miejsce nazwane na cześć Caluire-et-Cuire), mieszkaniec miasta, był do czasu swojej egzekucji w Villeneuve , przywódcą obozu Didier . Marcel Julien, któremu „rue Marlien” (jego imię Ruch Oporu) oddaje hołd Caluire-et-Cuire, był również ważną częścią obozu Didier .
Aresztowanie Jeana MoulinW dniu 21 czerwca 1943 roku, Jean Moulin został aresztowany przez gestapo , kierowana przez Klausa Barbie , w domu z doktorem Dugoujon natomiast tajne spotkanie odbywało się z kilku urzędników Resistance tym André Lassagne , Albert Lacaze i Bruno Larat . Przybycie René Hardy'ego na spotkanie, kiedy nie został na nie wezwany, skłoniło wielu bojowników ruchu oporu do podejrzenia, że ten ostatni poprzez swoją obecność wskazał Klausowi Barbie dokładną lokalizację tego tajnego spotkania. Po zidentyfikowaniu i przesłuchaniu przez szefa gestapo Klausa Barbie w więzieniu Montluc w Lyonie, Jean Moulin został przeniesiony do paryskiego Gestapo, gdzie był torturowany. Zmarł 8 lipca 1943 r. na stacji Metz, w pociągu Paryż - Berlin, który zabrał go na przesłuchanie do Niemiec .
Niedaleko miejsca aresztowania znajduje się publiczna szkoła podstawowa Application Jean-Moulin.
Aresztowanie Hélène i Victora BaschZaniepokojeni początkami okupacji Victor Basch i jego żona uciekli do wolnej strefy w 1940 roku i osiedlili się w dystrykcie Saint-Clair w Caluire-et-Cuire, pod adresem 116, Grande-rue-Saint-Clair .
W styczniu 1944 r. lyońska milicja pod dowództwem Paula Touviera zauważyła Victora Bascha w Caluire-et-Cuire. 10 stycznia 1944 r. w towarzystwie kilkunastu milicjantów (w szczególności regionalnego przywódcy milicji Lécussana ) i porucznika Moritza z Gestapo, sam brał udział w aresztowaniu Victora Bascha i jego 79-letniej żony Hélène, która nie chce go opuścić. . Lécussan w towarzystwie innych milicjantów (w szczególności Gonneta ) i Moritza zaprowadzi parę do Neyron w Ain, gdzie Victor i Hélène Basch zostaną zastrzeleni kilka razy tego samego wieczoru.
W pobliżu miejsca aresztowania znajduje się publiczna szkoła podstawowa Victor-Basch. Hélène i Victor Basch są pochowani na narodowej nekropolii Doua w Villeurbanne .
Po wojnie do współczesnościProjekt budowy kasyna został zaproponowany radzie miejskiej w październiku 1948 r. , dzięki czemu gmina zbierała 5% wpływów z hazardu brutto; projekt nie powiódł się.
W styczniu 1955 r. powódź Saony dotarła do 109 rezydencji.
Linia metra C Lyon teraz łączy Lyon Caluire-i-Bake 08 grudnia 1984.
W czerwcu 1973 r. gangster Jean Augé , ważna postać w środowisku Lyonu na początku lat 60. , został zastrzelony w Caluire-et-Cuire. Aktor Olivier Rabourdin grać swoją postać w filmie telewizyjnym wydany w 2005 roku , SAC, Men in the Shadow of Thomas Vincent .
29 października 1980 r. Czerwony Plakat , uzbrojona grupa powstała w wyniku Akcji Bezpośredniej , zatrzymała konwój z funduszami w Caluire-et-Cuire: w napadzie padła ofiara, kurier Henri Delrieu, jedna z czterech ofiar Czerwonego Plakatu w okresie jego działalności.
Społeczność miejska Lyonu znika 1 st styczeń 2015I pozostawia miejsce dla lokalnych władz z metropolii Lyonu .
Od II wojny światowej miastem zarządzała zawsze prawica .
Wydaje się, że trend ten został potwierdzony podczas francuskich wyborów prezydenckich w 2007 r. , w których wybory w pierwszej turze przyniosły większość głosów oddanych na dwóch głównych kandydatów, na czele z Nicolasem Sarkozy z 39,72% (krajowe: 31,18 %), a następnie przez Ségolène Royal z 21,98% (krajowy: 25,87%), następnie François Bayrou z 21,96% i Jean-Marie Le Pen z 7,33%, żaden inny kandydat nie przekroczył 3% głosów , podczas gdy w drugiej turze prowadzenie objął Nicolas Sarkozy z 60,77%, Ségolène Royal z 39,23% głosów.
Wyniki francuskich wyborów prezydenckich w 2012 roku dały w pierwszej turze Nicolasa Sarkozy'ego 36,72%, François Hollande 25,20%, Marine Le Pen z François Bayrou 11,27%, Jean-Luca Mélenchona 9,45% i Evy Joly 3,11%. kandydatów nie przekraczających 3% głosów, drugą turę zwyciężył Nicolas Sarkozy z 55,79% i François Hollande z 44,21%, z 3,98% głosów nieważnych .
W wyborach regionalnych w 2015 r. w pierwszej turze Laurent Wauquiez ( LR ) oddał 37,75% głosów, a następnie ustępujący prezydent Rodan-Alpy Jean-Jack Queyranne ( PS ) z 26,79%, Christophe Boudot ( FN ) z 17,24 %, Jean-Charles Kholhaas ( EÉLV / ND / PG ) na 7,45%, Éric Lafond ( Nous Citoyens ) na 3,27% i Cécile Cukierman ( PCF ) na 3,10%, pozostali kandydaci n 'nie uzyskali wyników wyższych niż 3% głosów, drugą rundę wygrał Laurent Wauquiez z 47,37% głosów. Obserwuj Jean-Jack Queyranne z 39,37 % i Christophe Boudot z 13,27%
Poniżej podział miejsc w radzie gminy od 2014 roku :
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
1790 | 1791 | Jean Pissaret | ||
1791 | 1792 | Denis lyan | ||
1792 | 1795 | Francois Ruby | ||
1802 | 1808 | Claude-Philippe Rognon | ||
1808 | 1812 | J.-B. Lagrange | ||
1812 | 1814 | J.-A. Morel | ||
1814 | 1814 | Pan Lagrange | ||
1814 | 1830 | Wiktor Coste | ||
1830 | 1831 | Brązowy chleb | ||
1831 | 1835 | Joannon-Navier | Radny Gminy | |
1835 | 1848 | Jouve | ||
1848 | 1849 | Joannon-Navier | ||
1849 | 1852 | z Bornes | ||
1852 | 1870 | De Bornes (druty) | ||
1870 | 1873 | Vassel | ||
1873 | 1876 | Joanna | ||
1876 | 1878 | Francois Gay | ||
1878 | 1884 | Pierre Brunier | ||
1884 | 1888 | Claude Moreau | ||
1888 | 1892 | Louis Seyssel | ||
1892 | 1919 | Pierre Brunier | ||
1919 | 1925 | Kamienny taras | ||
1925 | 1929 | Louis dufour | ||
1929 | 1935 | Jean Pellet | ||
1935 | 1944 | Francois Peissel | ||
1944 | 1944 | Louis de Poumeyrol | ||
1944 | 1964 | Elie Vignal | ||
1965 | Marzec 1983 | Frédéric Dugoujón | UDF - CDS | Doktor zastępca Rhône ( 7 e circ. ) (1973 → 1981) Główny radca prawny Neuville-sur-Saône (1945 → 1982) Główny radca prawny Caluire-and-Bake (1982 → 1994) |
Marzec 1983 | 1997 | Bernard Roger-Dalbert | UDF | Emerytowany dyrektor handlowy Radny Generalny Caluire-et-Cuire (1994 → 2008) Wiceprzewodniczący Rady Generalnej Rodanu Urzędnik Legii Honorowej Wybory odwołane przez Radę Stanu |
1997 | Marzec 2008 | Alain Jeannot | RPR potem UMP | Dyrektor firmy Radny Generalny Caluire-et-Cuire (2008 → 2014) Wiceprzewodniczący społeczności miejskiej Lyonu |
Marzec 2008 | W toku (stan na 23 maja 2020 r.) |
Philippe Cochet | UMP → LR | Dyrektor Company Zastępca Rhône ( 5 th Circ. ) (2002 → 2017) ponownie wybrany na kadencję 2014-2020 w, a następnie od 2020 do 2026 |
Zgodnie z ustawą z dnia 31 grudnia 1966, cztery gminy miejskie są tworzone w Francji z tym z Lyonu na 1 st stycznia 1969 należąca Caluire-i-Bake.
Zadłużenie gminy wzrosło o 183% w latach 2000-2012 i podwoiło się w latach 2010-2015.
Budżet na 2012 rok wzrósł o 2% w porównaniu z 2011 rokiem, osiągając prawie 66 mln euro.
Motyw | Oceniać |
---|---|
Usługi ogólne | 21% |
Edukacja | 12% |
Planowanie i środowisko | 12% |
Sport i młodzież | 10% |
Rodzina | 9% |
Kultura | 9% |
Dług publiczny | 9% |
Inwestycje | 5% |
bezpieczeństwo | 3% |
Odszkodowanie w Greater Lyon | 3% |
Zaopatrzenie | 3% |
Wylądować | 2% |
Interwencje społeczne | 2% |
Mieszkaniowy | 0,5% |
Akcja gospodarcza | 0,3% |
Publicznych oświetlenie zużywa mniej; 250-watowe żarówki używane do oświetlenia dróg są stopniowo zastępowane żarówkami 90-watowymi (w nocy spadają do 60 watów), od 125 do 45 watów do oznaczania dróg dla pieszych. Gmina wykorzystuje ten spadek zużycia, aby zwiększyć liczbę instalacji oświetlenia publicznego, odwołując się do podejścia ekologicznego.
Caluire-Et-Cuire ma własne centrum recyklingu w dzielnicy biznesowej Perica, w pobliżu ratusza.
Zbiórka wielkogabarytowych przedmiotów na śmietnik odbywa się w każdą środę w innej dzielnicy miasta.
Miasto Caluire-et-Cuire jest partnerem bliźniaczym : Nichelino ( Włochy ) od 2006 roku.
Miasto Caluire-et-Cuire otrzymało kilka etykiet: Miasto Przyjazne Dzieciom od 2013 r., Miasto Przyjazne Seniorom od 2017 r., Miasto Roztropne od 2018 r., Miasto Aktywne i Sportowe w 2019 r. W 2018 r. otrzymało również czwarty kwiat jako Ville Fleurie oraz Territoria d'or w 2016 r. w celu ustanowienia miejskiej służby obywatelskiej.
Usługi publiczne świadczone przez ratusz są podzielone na trzy „zastępcze dyrekcje generalne”, podzielone na sześć biegunów: pierwszy, „dziedzictwo i rozwój”, zajmuje się badaniem rozwoju lokalnego dziedzictwa, utrzymaniem i transakcjami nieruchomości. Druga, „środowisko życia i bezpieczeństwo publiczne”, zarządza utrzymaniem, czystością i bezpieczeństwem miasta ( straż miejska ) oraz terenów zielonych. Trzeci biegun, „zasoby i kontrole wewnętrzne”, zajmuje się aspektami ekonomicznymi gminy, takimi jak budżety, zamówienia publiczne oraz zapewnia prawidłowe funkcjonowanie zasobów informatycznych i prawnych. Czwarty biegun, „rodzina i więź społeczna oraz międzypokoleniowa”, zajmuje się sprawami społecznymi, m.in. dzięki CCAS i edukacji publicznej. Biegun piąty, „rozwój urbanistyczny”, dotyczy spraw związanych z urbanistyką. Wreszcie, ostatni i szósty biegun, „działalność i życie społeczności”, podkreśla kulturowe (koncerty, biblioteka, teatr itp.), sportowe (pływanie miejskie, tereny itp.) oraz zasoby stowarzyszeniowe.
W mieście znajduje się kilka organów administracji publicznej , w tym oddział CAF , centrum podatkowe , krajowy posterunek policji , OPAC du Rhône , urząd pocztowy i jego przybudówka, centrum zatrudnienia oraz „ centrum zatrudnienia” .
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących ponad 10 000 mieszkańców spisy ludności odbywają się co roku po przeprowadzeniu badania próby adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których co roku przeprowadza się prawdziwy spis.
W 2018 r. miasto miało 42 847 mieszkańców, co stanowi wzrost o 0,62% w porównaniu do 2013 r. ( Rodan : + 4,48%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2500 | 2473 | 2719 | 2773 | 4000 | 4 922 | 4705 | 5048 | 6148 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
8099 | 8774 | 9182 | 8440 | 8702 | 9740 | 9 854 | 9988 | 10,053 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
10 926 | 10 223 | 10 877 | 12 882 | 13 523 | 16 126 | 15760 | 17 592 | 19 886 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2011 | 2016 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
25,754 | 37 603 | 43 041 | 41 931 | 41 311 | 41 233 | 41 418 | 41 357 | 42 915 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
42 847 | - | - | - | - | - | - | - | - |
W 2008 r. Caluire-et-Cuire liczyło 40 869 mieszkańców (stagnacja 1% w porównaniu z 1999 r.). W mieście odbywają się 169 th rangi na szczeblu krajowym, podczas gdy było 154 th w 1999 roku i 5 th w resortowych poziomie 293 areas.The maksymalna populacja została osiągnięta w 1975 roku z 43,041 mieszkańców.
Struktura wiekowaLudność miasta jest stosunkowo stara. Odsetek osób w wieku powyżej 60 lat (26,9%) jest rzeczywiście wyższy niż wskaźnik krajowy (21,8%) i wskaźnik departamentalny (20,2%).
Podobnie jak rozkłady krajowe i departamentalne, populacja kobiet w mieście jest większa niż populacja mężczyzn. Stawka (53,4%) jest wyższa niż stawka krajowa (51,9%). Rozkład ludności gminy według grup wiekowych w 2008 roku przedstawia się następująco:
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
0,5 | 1,3 | |
8,2 | 11.2 | |
15,4 | 16,9 | |
18,8 | 20,0 | |
20,8 | 18,3 | |
18,4 | 16,2 | |
17,9 | 16,1 |
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
0,3 | 1,0 | |
5,5 | 8,5 | |
11,9 | 12,5 | |
18,3 | 18,4 | |
21,4 | 20,0 | |
22,6 | 21,9 | |
19,9 | 17,7 |
Caluire-et-Cuire znajduje się w Académie de Lyon . W 2017 r. w mieście działało 16 szkół publicznych (przedszkolnych, podstawowych i podstawowych), 5 niepublicznych szkół podstawowych oraz 5 gimnazjów i liceów. W 2013 roku , krajowe badanie jakości posiłków szkolnych Caluire-i-Bake klasie przed jego rekord z 4 th miejsce na łączną kwotę 12 000 gmin.
Wykształcenie podstawoweLinie Pedibus zostały specjalnie zaprojektowane w mieście, aby towarzyszyć uczniom w szkołach.
Szkoły publiczneW 2017 roku w mieście funkcjonowało 16 szkół publicznych: trzy szkoły podstawowe (przedszkole i podstawowa w tej samej szkole: André-Marie-Ampère , Victor-Basch i Édouard-Herriot ), jedna pokazowa szkoła podstawowa ( Jean-Moulin ), pięć grup szkolnych składający się z przedszkola i szkoły podstawowej ( Jules-Verne , Pierre- et -Marie-Curie , Paul-Bert , Berthie-Albrecht i Montessuy ) oraz grupy szkolnej składającej się z przedszkoli i podstawowej szkoły pokazowej ( Jean-Jaurès ).
Szczegóły użytych terminów:
Prywatne szkoły podstawowe
W mieście znajdują się cztery prywatne szkoły podstawowe objęte kontraktem: Petit Versailles , Chartreux Saint-Romain , Oratorium (była szkoła aplikacyjna Instytutu o tej samej nazwie) i Sainte-Marie ; oraz niepubliczną szkołę poza umową: Ombrosa ,
Wykształcenie średnieSzkolnictwo średnie zapewniają cztery placówki publiczne ( kolegia André-Lassagne i Charles-Sénard , grupa szkolna Elie-Vignal i szkoła zawodowa André-Cuzin ) oraz prywatne niezakontraktowane ( Ombrosa ).
Wyższa edukacjaInstitut de l'Oratoire , rue de l'Oratoire w Bissardon , przygotowuje swoich uczniów do kariery prywatnych nauczycieli.
Miasto organizuje kilka corocznych festiwali, takich jak Festiwal Świateł 8 grudnia, pokaz sztucznych ogni 14 lipca i Festiwal Muzyczny 21 czerwca. Każdego lata na esplanadzie ratusza odbywa się również kino plenerowe.
8 lutego 2012 r. miasto utworzyło „dom stowarzyszeń”, mieszczący się w dawnym domu dziadków Ferdynanda Ferbera .
Klinika „Klinika protestancka (i ambulatorium)” znajduje się w mieście: dzielnica Cuire-le-Haut . Warto również zwrócić uwagę na przychodnię stomatologiczną w pobliżu ratusza.
Caluire-et-Cuire ma wiele klubów sportowych, z których pierwszym możemy wymienić związek żeglarski Aviron Lyon-Caluire oraz klub hokejowy FC Lyon Henri Cochet, które osiągają dobre wyniki w swoich dyscyplinach na poziomie krajowym. Związek żeglarski Aviron Lyon-Caluire był klubem afiliacyjnym i szkoleniowym Jeana-Christophe'a Rollanda, kiedy zdobył złoty medal olimpijski na Igrzyskach Olimpijskich w 2000 roku , związany z Michelem Andrieux . Ten sport jest również nauczany w mieście przez Aviron Club de Lyon-Caluire i Cercle de l'Aviron de Lyon . Gaelicki Lyonnais klub piłkarski , Lugdunum CLG , pociągi w Caluire-et-Cuire.
Alliance Jouteurs Sauveteurs de Caluire , założona w 1905 roku, jest klub łódź ratunkowa . Teren tej dyscypliny znajduje się w miejscu dawnego promu łączącego Caluire z Villeurbanne .
Drużyna piłkarska Caluire Sporting Club , dawniej Jeunesse Sportive de Saint-Clair, a następnie Sporting Club de Saint-Clair-Caluire , istnieje od 11 września 1915 roku.
Klub Jeanne-d'Arc Alouettes , założony 11 listopada 1908 roku, skupia siedemnaście zajęć sportowych, z których najpopularniejsze to badminton , judo i tenis stołowy . Caluire Sports Association ( AS Caluire ), założona w 1946 roku i zrzesza dwunastu dyscyplinach, takich jak łucznictwo , aikido , taekwondo i ogrodzeń . Sekcja piłki ręcznej kobiet przekształciła się w Mistrzostwa Francji , zwłaszcza w sezonie 1966-1967, kiedy została wyeliminowana w ćwierćfinale. Amicale Laïque de Caluire (ALC) , założona w 1926 roku, uczy judo, koszykówki i jiu-jitsu .
Football Club de Lyon (FCL) została założona w 1893 roku i oferuje Hokej na trawie , lekkoatletyka , tenis i misek .
Amicale du Berger de Caluire (ABC) jest klub szkolenia psów założona w 1948 roku.
Obiektów sportowychBasen miejski został zaprojektowany w 1970 roku przez René Gagesa , nazywa się Isabelle-Jouffroy i znajduje się w dzielnicy Montessuy . Została zrestrukturyzowana w 2008 roku zgodnie z wysokimi standardami jakości środowiska . Na powierzchni 1600 m 2 znajdują się trzy baseny : sportowy (25 m długości ), zabawowy i brodzik. Bezpieczeństwo basenów zwiększa się dzięki zastosowaniu systemu wykrywania utonięć.
Caluire-et-Cuire ma siedem obiektów sportowych do różnych aktywności: park sportowy La Terre des Lièvres , stadion Georges-Corbel , teren sportowy Charles-Geoffray , park sportowy Pierre-Bourdan , Fort de Montessuy , Henri-Cochet stadion (29 090 m 2 ) oraz stadion Henri-Ferré (7755 m 2 ). Stadion Georges-Corbel jest gospodarzem finału mistrzostw Francji w hokeju na trawie mężczyzn 2012-20131 st czerwiec 2013między klubem hokejowym Lille Métropole a klubem hokejowym Saint-Germain-en-Laye .
Dwa z tych obiektów to niedawne zakupy dokonane przez gminę: 14 listopada 2011 r. gmina nabyła od miasta Lyon za trzy miliony euro Henri-Cochet ( 2 958 400 euro ) i Henri-Ferré (41 600 euro ).
Miłośnicy kręgli mają do dyspozycji boisko do gry w bule Roger-Schelle oraz Fort de Montessuy . W mieście znajdują się również trzy gimnazja: André-Cuzin , Charles-Sénard i André-Lassagne .
Miejska gazeta Rythmes de Caluire-et-Cuire ukazuje się co miesiąc. Bezpłatny miesięcznik La ficelle poświęcony jest Caluire-et-Cuire i dzielnicy Lyonu La Croix-Rousse .
Gazeta regionalna Le Progrès (wydanie Lyon / Caluire / Villeurbanne ) dostarcza informacji z miasta.
Caluirardowie mają miejsca kultu katolickiego, protestanckiego, izraelskiego i muzułmańskiego.
Caluire-et-Cuire zależy od diecezji Lyonu i obejmuje kilka parafii , każda z co najmniej jednym miejscem kultu: Saint-Romain , Saints Côme et Damien , Immaculée-Conception , Notre Dame de la Paix , Saint-Clair i Sainte - Bernadeta .
Izraelita Konsystorz Villeurbanne administruje synagogę , znajdujący się na Fleming Avenue.
Kult muzułmański zapewnia stowarzyszenie kulturalne Caluire la Rochette, które zarządza meczetem El-Houda .
Caluire-et-Cuire ma trzy protestanckie miejsca kultu: „centrum parafialne” Kościołów ewangelickich przy rue Albert-Thomas, świątynię Kościoła Reformowanego we Francji znajdującą się na Cours Aristide-Briand oraz „Passerelle” Kościół Adwentystów Dnia Siódmego znajduje się przy Grande rue de Saint-Clair.
W 2010 r. zgłoszony średni dochód netto na gospodarstwo domowe w Caluire-and-Bake wyniósł 32 225 euro (26 171 euro w porównaniu z całym departamentem Rhône ), co plasuje Caluire-and-Bake na 10.367. miejscu wśród 31 525 gmin z ponad 39 gospodarstwami domowymi we Francji metropolitalnej
Dane za 2006 r.Opierając się na rok obrotowy 2006 , miasto Caluire-and-Bake był 8 th francuskie miasto z ponad 20 000 mieszkańców (z wyłączeniem Île-de-France ) Jako procent podatników zastrzeżeniem podatku solidarnościowego na fortuny : stopa podatników opodatkowana wynosiła wówczas 17,9% w Caluire-et-Cuire.
W 2009 r. całkowite zatrudnienie wyniosło 12 890 osób (w porównaniu do 822 447 osób w całym departamencie Rodan ). Liczba osób zatrudnionych w Caluire-et-Cuire stanowi zatem 1,5% całkowitego zatrudnienia w departamencie Rodan .
Stopa bezrobocia dla osób w wieku 15-64 lat stanowi 9,3% populacji aktywnej zawodowo (wobec 10,6% w Rodan ).
W mieście Caluire-et-Cuire znajduje się obszar biznesowy Perica, który dzieli z sąsiednim miastem Rillieux-la-Pape . Znajduje się tam również Park de Poumeyrol . Te dwie strefy zapewniają 5000 miejsc pracy w 298 firmach. Główne firmy z siedzibą w Caluire-et-Cuire to Securitas , Contitech-Anoflex , Apicil , ISS , Veolia Eau , Haier , Maison Lejaby i Philibert .
Zasoby mieszkaniowe miasta to 70 924 m 2 powierzchni biurowej.
W mieście znajduje się kilka dużych sklepów, takich jak Conforama i Auchan (centrum handlowe Caluire 2 ). W Montessuy znajduje się również małe centrum handlowe , z Carré Montessuy .
Fond-Rose Inn , której właścicielem jest Paul Bocuse grupy od14 grudnia 2011, staje się browarem grupy. Trwa transformacja mająca na celu zwiększenie pojemności do 200 miejsc, która powinna zostać zakończona w grudniu 2012 roku.
Carré Montessuy .
Centrum handlowe Caluire 2 .
Ibis Hotel w Caluire-et-Cuire.
Znany ze swojej historii w ruchu oporu i aresztowania Jeana Moulina , Caluire-et-Cuire celebruje ważne miejsca poprzez stele, posągi i tablice.
Pomnik Jeana Moulina został odsłonięty 19 grudnia 2004 roku w rocznicę wejścia jego prochów do Panteonu przed domem doktora Dugoujon , place Gouailhardou .
21 czerwca 2010 r. premier François Fillon upamiętnia aresztowanie Jeana Moulina w Caluire i inauguruje pomnik przed domem doktora Dugoujon 21 czerwca 1943 r.
Podczas gdy Niemcy stopniowo opuszczali miasto 24 sierpnia 1944 r., dwoje dzieci, Jean Turba (1930 - 1944) i Bernadette Choux (1931 - 1944) obserwowało ich odejście z wyżyn Montessuy przez teleskop; żołnierze wciąż stacjonujący po drugiej stronie Rodanu strzelają i zabijają dwoje dzieci. Jedna z dróg w dzielnicy Montessuy nosi ich dwie nazwy (Allée Turba-et-Choux). Na froncie szkoły Zastosowanie Jean Jaurès (publiczne szkoły podstawowej znajduje się na 1 miejsce Jules Ferry i otwarty na 1 st października 1933), jest przymocowana tablica ku czci Jana Turba i dwóch innych ofiar hitlerowskiego barbarzyństwa w 1944 roku , wszystkie trzy byli uczniowie szkoły:
Inne godne uwagi miejsca i zabytki w mieście to grób Maréchal de Castellane (1856), klasztor Klarysek , fort Montessuy , mur Caluire i zamek Cuire .
Cmentarz.
Grób marszałka de Castellane.
Klasztor Klarysek.
Fort Montessuy.
W mieście działa teatr Radiant Bellevue oraz dwa kina: Ciné Caluire (225 miejsc) i Méliès (267 miejsc, ekran 17 m 2 ), pochodzące z lat 30. XX wieku i zlokalizowane w dzielnicy Vassieux .
Trzypiętrowa biblioteka miejska mieszcząca się w północnym skrzydle ratusza udostępnia 100 000 dokumentów i co roku zdobywa 6500 nowych pozycji.
Biblioteka zabawka jest również dostępna od 1993 roku dla dzieci do 11 lat, oferując zabawy i działań świątecznych.
Miasto przecina Voie de la Dombes , ścieżka rowerowa i piesza prowadząca do Croix-Rousse . Posiada również 16 parków, z których największy to Saint-Clair Park .
Popularnymi szlakami turystycznymi są również brzegi Rodanu i Saony .
Miejska usługa „Parki i ogrody” posiada własne szklarnie i każdego roku produkuje 125 430 sadzonek i sadzi 100 000 kwiatów i drzew.
W 2015 roku Caluire-et-Cuire otrzymała odznakę „miasto kwiatów” z czterema kwiatami przyznanymi przez Krajową Radę Miast i Wsi Kwitnących we Francji w konkursie kwitnących miast i wsi .
Ramiona miasta Caluire-et-Cuire są ozdobione w następujący sposób:
|
Data powstania herbu Caluire pozostaje nieustalona. Nad oryginalnym herbem żółty motyw przedstawiający wieże zamku przypomina, że Caluire była ufortyfikowanym miastem. Cztery rogi obfitości, żółte na niebieskim tle, wskazują, że w przeszłości w mieście było wielu ogrodników. Zaopatrywały one miasto Lyon, symbolizowane przez lwa, żółtego na czerwonym tle.
Waluta miastaMotto po łacinie : Otiosum delectat Calvirus laborantem ditat , co po francusku znaczy : Caluire zachwyca leniwych i wzbogaca robotnika .
Pewien rozgłos zyskała homofoniczna gra słów nieznanego autora:
„To był gorący gotować ( piec ) . Słońce poprosił tylko świecić ( Caluire ) . A jednak w obozie grzmiało ( Sathonay-Camp ) . "W skrócie (u Jacques-Melchior Villefranche): Słońce musi tylko świecić, aby gotować ...
LogotypOd 2014 roku logo obok służy wizerunkowi miasta, jest ewolucją logo z 2009 roku . Poprzednie logo, stworzone w 1992 roku , przedstawiało człowieka otoczonego rzekami Rodan i Saona , ważnym elementem geograficznym miasta.
W mieście utworzono „węzeł połączenia abonenckiego” (NRA), który ma połączyć gminy Caluire-et-Cuire, Fontaines-sur-Saône, Rillieux-la-Pape i Sathonay-Camp z szybkim Internetem .
Kilka filmów i seriali zostało nakręconych w Caluire-et-Cuire:
Jo Basse , Francis Lavorel i Louis Naumin , Caluire-et-Cuire: Histoire de Quartiers , Lyon,1998, 164 pkt. ( ISBN 2-9512566-0-4 ).
Martin Basse i Jo Basse ( pref. Frédéric Dugoujon ), Historia Caluire-et-Cuire: Gmina Lyonnais , Lyon, Éditions FOT,1976, 281 pkt.
Victor Mangola , Bernard Thivoyon i Gérard Carret , Dziedzictwo Caluire-et-Cuire: Życie wczoraj, życie dzisiaj , tom. IV, Lyon, Stowarzyszenie na rzecz upowszechniania historii Caluire-et-Cuire,2009, 119 s.
André Pelletier (reż.), Grande encyclopédie de Lyon i gminy Rodanu , Roanne, Horvath, 1980, 600 s. ( ISBN 2-7171-0162-4 )
François Dallemagne ( fot. Georges Fessy), Obrona Lyonu: Ogrodzenia i fortyfikacje , Lyon, Éditions Lyonnaises d'Art et d'Histoire,2006, 255 pkt. ( ISBN 978-2-84147-177-5 i 2-84147-177-2 )