Burschenschaft jest formą społeczeństwa studentów z krajów germańskich, nazwany Urburschenschaft , społeczeństwie studenckiej utworzonej w dniu 12 czerwca 1815 roku na Uniwersytecie w Jenie .
Ruch Burschenschaft był oddany zjednoczeniu Niemiec, a przede wszystkim prawom do wolności, na przykład wolności prasy .
Po II wojnie światowej stowarzyszenia te zostały początkowo zakazane, ale ich ponowne utworzenie zostało zatwierdzone w Republice Federalnej Niemiec w 1950 r.
W Chile jest również pięć Burschenschaft . Apolityczni, bez przywiązania do narodu niemieckiego, ich rolą jest zachowanie niemieckiego języka i dziedzictwa. Najstarszy powstał w 1896 roku.
W 1815 roku Jena była częścią Wielkiego Księstwa Saksonii-Weimaru, którego władca, przyjaciel Goethego , uczynił wyspę liberalizmu . Wielkie Księstwo, wchodzące w skład Konfederacji Germańskiej epoki napoleońskiej, potępia rozdrobnienie Niemiec wynikające z Kongresu Wiedeńskiego i utrzymuje nacjonalistyczny i antykatolicki stan ducha .
W czerwcu 1815 r. W Jenie studenci postanowili rozwiązać pięć istniejących regionalnych stowarzyszeń i założyć jeden Burschenschaft . Przepisy określają Burschenschaft jako „wolne stowarzyszenie młodzieży niemieckiej, która kształci się na uniwersytetach. Opiera się na bliskich związkach, które łączą niemiecką młodzież z wyłaniającą się jednością narodu niemieckiego. „ Jego motto brzmi: „ Honor, wolność, ojczyzna ” . W Burschenschaften korzystać z czarno-czerwono-złote barwy na ich szyldem w pamięci na Korpus Lützowa . Ruch szybko rozprzestrzenił się na uniwersytety w środkowych i południowych Niemczech. Na niektórych uniwersytetach stowarzyszenia po prostu odmawiają przyjęcia studentów żydowskich. W międzyczasie Burschenschaft z Heidelbergu zdecydował się je przyjąć.
W 1817 r. Burschenschaften spotkał się w Wartburgu w Turyngii . W ten sposób 500 studentów świętować publikację z Lutra 95 tez 300 lat wcześniej i czwartą rocznicę bitwy pod Lipskiem . Na zakończenie spotkania niektórzy dość podekscytowani studenci palą książki uważane za „antyniemieckie” lub „reakcyjne”, np. Pisarza Augusta von Kotzebue , kodeks żandarmerii pruskiej, ogon peruki biurokraty oraz sztab podoficera pruskiego. To powoduje prześladowania Burschenschaften, ponieważ niemieccy władcy obawiają się o swoją władzę. W Burschenschaft istnieje niewielka grupa fanatyków gotowych zrobić wszystko, aby zapewnić „moralną regenerację kraju” . Jeden z nich, Sand , postanawia zamordować Augusta von Kotzebue uznanego za zdrajcę, a następnie popełnić samobójstwo. Dźgnie pisarza23 marca 1819, ale tęskni za swoim samobójstwem. W lipcu inny student dokonuje ataku na ministra Księstwa Nassau . Pod koniec sierpnia 1819 roku książę Metternich uchwalił dekrety z Karlsbadu , które zakazały Burschenschaften i poddały wszystkie uniwersytety ścisłej kontroli. W 1820 r. Tajny kongres studencki postanowił odrzucić wszystkich studentów żydowskich en bloc. Niemniej jednak niektórzy przyjmują żydowskich studentów, jeśli zgodzą się poddać formacji niemiecko-chrześcijańskiej.
Pod koniec XIX th wieku, Burschenschaften muszą konkurować z innymi organizacjami studenckimi: w organizmie , tym więcej korporacyjnych i elitarne, w Deutsche Landsmannschaft i Turnerschaft przyjmująca pojedynku studenta, Sängerschaften , którzy angażują się w chóralnym śpiewie . Istnieją również religijne stowarzyszenia studentów. Burschenschaft jednak pozostaje druga organizacja w kraju, który, w przeciwieństwie do innych organizacji studenckich, utrzymuje progresywny ducha i interesuje się polityką. Za czasów Cesarstwa Niemieckiego stowarzyszenia studenckie zostały odpolitycznione i przybrały antyliberalny zwrot zabarwiony antysemityzmem .
Już w 1920 roku Burschenschaften postanowił nie przyjmować więcej żydowskich członków lub żydowskiego pochodzenia i sankcjonował członków, którzy poślubili Żydówkę.
Plik 10 maja 1933W całej Republice Weimarskiej , gdzie naziści właśnie doszli do władzy, miała miejsce auto-da-fé opisywane jako „akcja przeciwko nieniemieckiemu duchowi”, w ramach której spalono dzieła wszystkich autorów, których nowy reżim uznał za nie do zniesienia: 20 000 tomy zostały w ten sposób spalone na jedynym Opernplatz w Berlinie . Jednak inicjatywa tej „nocy wstydu” nie była dziełem Josepha Goebbelsa ani jego usług, ale kierownictwo Deutsche Studentenschaft, które w ten sposób miało nadzieję wyprzedzić swojego rywala, „Federację Studentów Narodowo-Socjalistycznych” ( NSDStB). „Nazistowskie organizacje studenckie nie były jedynymi z tym związanymi. „ Władze uczelni nie protestowały.
W XXI th century, około 160 stowarzyszeń studenckich, które są nazywane Burschenschaft w Republice Federalnej Niemiec i Republiki Austrii są wciąż żywe. Ich kolory to czarny, czerwony i złoty. Większość z nich należy do Deutsche Burschenschaft .