Bitwa o La Coruña

Bitwa o La Coruña Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Mapa bitwy. Ogólne informacje
Przestarzały 16 stycznia 1809
Lokalizacja La Coruña , Hiszpania Hiszpania
Wynik Zwycięstwo Francji, a następnie odwrót Brytyjczyków
Wojujący
 Cesarstwo francuskie  Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii
Dowódcy
Jean-de-Dieu Soult John Moore †
Zaangażowane siły
12.000 piechoty
4.000 kawalerii
20 armat		 16.000
dział piechoty 9
Straty
1500 zabitych lub rannych 900 zabitych lub rannych

Hiszpańska wojna o niepodległość

Bitwy

Kampania Napoleona I er w Hiszpanii ( 1.808 - +1.809 ) Współrzędne 43 ° 21 ′ 46 ″ północ, 8 ° 24 ′ 17 ″ zachód Geolokalizacja na mapie: Galicja
(Zobacz lokalizację na mapie: Galicja) Bitwa o La Coruña
Geolokalizacja na mapie: Hiszpania
(Zobacz sytuację na mapie: Hiszpania) Bitwa o La Coruña

Bitwa pod La Coruña ( lub Bitwy Elvina ) była jedną z bitew hiszpańskiej wojny o niepodległość , która odbyła się16 stycznia 1809i przeciwstawił się 16 000 Brytyjczyków pod dowództwem Sir Johna Moore'a przeciwko 16 000 Francuzom pod dowództwem marszałka Jean-de-Dieu Soulta .

Kontekst bitwy

W następstwie Konwencji Cintra , repatriacji armii francuskiej po bitwie pod Vimeiro , dowódcy armii brytyjskiej zostali wezwani do Wielkiej Brytanii , w tym Sir Arthur Wellesley , aby odpowiedzieli na komisję śledczą. W rezultacie Brytyjskie Siły Ekspedycyjne w Portugalii zostały pod dowództwem Sir Johna Moore'a , dowódcy wojskowego, który cieszył się złą sławą za reformowanie taktyki lekkiej piechoty.

Jednak kampania, która nastąpiła, była naznaczona nieporozumieniami z Hiszpanami i wieloma trudnościami. Odwrót, przeprowadzony podczas srogiej zimy, przerodził się w katastrofę i pochłonął ponad 6000 żołnierzy brytyjskich. Wyczerpujące marsze, zimno i częste potyczki z francuskimi oddziałami awangardowymi sprawiły, że wielu żołnierzy nadużywało alkoholu, upijało się i spędzało czas. Moore był bardzo rozczarowany generałem La Romana i nie otrzymał żadnej pomocy od swoich hiszpańskich sojuszników, po ich klęsce przez armię prowadzoną osobiście przez Napoleona , Brytyjczycy zdecydowali się wycofać do portu La Coruña , na dalekim północnym zachodzie i na północnym zachodzie. wejście do Zatoki Biskajskiej . Moore miał nadzieję, że uda mu się odciągnąć armię francuską od Portugalii, aby mały kontyngent brytyjski mógł otrzymać posiłki, a armie hiszpańskie odtworzyć.

Dowiedziawszy się, że armia brytyjska znajdowała się niedaleko Sahagún , gotowa do ataku na ciało marszałka Soulta, Napoleon zmusił swoje wojska do przekroczenia przełęczy Guadarrama i rzucił je na wroga, mając nadzieję, że go otoczy i zniszczy. Jednak Moore rozłożył pułapkę i cofnął się ostrożnie; jego husaria zadała druzgocącą klęskę łowcom koni z Straży w Benavente , w29 grudnia 1808. Niedaleko Astorgi Napoleon dowiedział się, że Austria przygotowuje się do wojny (chyba że było to pretekstem do wyjścia z gry, gdyż pogoń Brytyjczyków pozostała bezowocna). Wrócił do Francji, aby stawić czoła temu nowemu zagrożeniu, pozostawiając Soulta, by położył kres pozostałościom armii brytyjskiej, mając go wspieranego przez wojska marszałka Neya: ten będzie trzymał się z daleka i nie udzieli żadnej pomocy swojemu koledze. Po niezdecydowanej walce w Lugo , Soult ścigał Brytyjczyków do La Coruña.

Przebieg bitwy

15 stycznia 500 francuskich piechurów pod dowództwem generała Jardona przeprowadziło pierwszy atak w trudnym terenie, wypychając Brytyjczyków z Palavea  (es) i Penasquedo. Francuskie kolumny szturm na szczyty Monte Mero narażony się do śmiertelnej strzelaniny brytyjskiej lekkiej piechoty, ale przy wsparciu artylerii, udało się odeprzeć 59 th pułk grzbietu. Próba z 51 -go Piechoty uchwycić francuskie karabiny starli się z piechoty i 51 th została zdziesiątkowana i kierowane.

W dniu 16 stycznia , francuska weszła do wioski Elvina  (es) , gdzie słynny atak przeciw-the 42 th Górale je zmuszony do odwrotu po krwawej bitwie z bagnetem . Emerytura z 50 th Brytyjska piechota  (w) wreszcie zmusił Szkotów odzyskać swoje pozycje.

Bitwa pod Elviñą nie została jeszcze rozstrzygnięta, kiedy John Moore został trafiony w lewe ramię kulą armatnią; zmarł w 8  P.M. w A Coruña. 42 th Górali padł ponownie na wsi i kontynuował walkę aż do zmroku. Walka odbyła się niezdecydowany, aż 18  godz . W nocy Brytyjczycy wycofali się do swoich łodzi, opuszczając pole bitwy.

Pościg Francuzów był raczej powolny; Dopiero wczesnym popołudniem ich działa otworzyły ogień do slupów i transportowców żołnierzy zakotwiczonych w zatoce. Nieustraszony opór małego hiszpańskiego garnizonu Coruña , pod dowództwem generała Alcedo  (in) i wsparcie bombardowań od czasu fregat i okrętów wojennych, odległość utrzymywana podczas abordażu armii brytyjskiej, wiele elementów walczyło później z rozkazu Wellingtona .

Konsekwencje

Ścigając nieustępliwie swoich angielskich przeciwników, Marshal Soult zdoła pokonać 315 kilometrów w 14 dni ze średnią prędkością od 30 do 35 kilometrów dziennie ze swoją armią, co przyniesie mu  przez Anglików przydomek „  Duke of Damnation ”.

W La Coruña Brytyjczycy doliczyli się około 800 zabitych lub rannych. Soult dostał w swoje ręce 20 000 muszkietów, 44 sztuki armat, 150 kesonów, bagaż, skarb i wziął około 6 000 jeńców.

Bitwa pod La Coruña, po której nastąpił odwrót, ujawniła cały katastrofalny potencjał kampanii zimowej, która jest główną przyczyną cierpień i deprywacji armii brytyjskiej na Półwyspie Iberyjskim . Wielu żołnierzy splądrowało hiszpańską wieś, co nie pomogło w spopularyzowaniu ich wśród hiszpańskich sojuszników. Następnie przyszły naczelny generał Arthur Wellesley zapewni sprawną koordynację swojej logistyki między Hiszpanami, Portugalczykami i Brytyjczykami oraz zapewni regularne płacenie lokalnym dostawcom przez tych ostatnich.

Do katastrofy przyczynił się również brak komunikacji między sojusznikami. Rolą armii Moore'a było wspieranie wysiłków wojsk hiszpańskich przeciwko Napoleonowi. Jednak gdy przybyła do Salamanki , Napoleon pokonał już Hiszpanów. Później podjęto poważne wysiłki, aby scentralizować dowodzenie i łączność w rękach brytyjskich generałów, takich jak Beresford i Sir Arthur Wellesley.

Brytyjczycy w tym samym roku wrócili do Portugalii, odpoczywali, zaopatrywali się pod rozkazami nowego dowódcy, który został pierwszym księciem Wellington i był nieustannym cierniem w boku Napoleona.

Źródła

Uwagi i odniesienia

  1. Chandler, strona 656.
  2. Nie mylić z bitwą podczas hiszpańskiej wojny domowej pod Madrytem , patrz Bitwa na drodze do La Coruña .
  3. Zobacz bitwę pod Somosierrą (1808) .
  4. Wellesley potwierdził wyczyn Moore'a podczas kampanii La Coruña, mówiąc: „Wiesz, nie sądzę, żebyśmy wygrali bez niego”.
  5. A. Nuñez i GA Smith (3).
  6. Soult, Mémoires […], Hiszpania i Portugalia […] , 47  str.

Bibliografia

Dalsza lektura