Zagłębie węglowe Vendée

Zagłębie węglowe Vendée jest depozyt z węgla głównie znajduje się w dziale z Wandei i przelewał z departamentów Loire-Atlantique i Deux-Sevres , w zachodniej Francji .

Złoże powstało głównie w Stéphanian (datowane między -307 a -299 mln lat temu ), podzielone jest na trzy części: dorzecze jeziora Grand-Lieu , dorzecze Chantonnay i dorzecze Faymoreau-Vouvant. który jako jedyny doświadczył eksploatacji przemysłowej na kilku koncesjach. Węgiel jest znana od połowy XVIII -tego  wieku i eksploatowane przemysłowo między 1830 i 1958. Całkowita produkcja kwot depozytów do 1 mln ton.

Liczne ślady pozostają na początku XXI -go  wieku, głównie Faymoreau który posiada centrum Historia górnictwa . Podkreślono również starą studnię Chantonnay.

Sytuacja

Zagłębie węglowe rozciąga się z północy, na wschodzie z działu z Wandei i przelewów bez południu Loire-Atlantique w regionie francuskiej z Pays de la Loire . Rozciąga się również na zachód od Deux-Sèvres w regionie Nouvelle-Aquitaine .

Najbliżej złoże węgla jest zagłębie węglowe Basse Loire do północy.

Geologia

Złoże powstało głównie w Stéphanien (datowane między -307 a -299 mln lat temu ), podzielone jest na trzy części: dorzecze jeziora Grand-Lieu , dorzecze Chantonnay i dorzecze Faymoreau-Vouvant. . Złoże to tworzy wąski i nieciągły pas o szerokości kilku kilometrów i długości ponad 100  km między jeziorem Grand-Lieu w Loire-Atlantique a gminami Saint-Laurs i Ardin w Deux-Sèvres , przez Chantonnay , położonym w sercu z Wandei i Vouvant , w południowo-zachodniej części tego samego działu.

Koncesje

Dorzecze Grand-Lieu nie było przedmiotem żadnej eksploatacji ani żadnego wniosku o koncesję, inaczej niż w przypadku Chantonnay i Vouvant-Faymoreau.

Koncesje do dorzecza Faymoreau-Vouvant

Węgiel Faymoreau-Vouvant umywalka jest znana od połowy XVIII -tego  wieku i eksploatowane przemysłowo między 1830 i 1958. Jakość węgla jest najlepszym z Vendée choć pozostaje zmienna punkt dorzecza do drugiego. W sumie udzielono i wykonano sześć koncesji.

Lista koncesji.
Nazwisko Teren etapu geologicznego Instytucja Zatrzymać Prace górnicze Jakość
Cezais 14,23  km 2 1876 1935 Sześć studni Ubogi
Puyrinsant 2,99  km 2 1833 1861 Trochę okopów i małych studni Ubogi
Hiszpania 4,33  km 2 1847 1935 Dzieła o średnim znaczeniu Zły
The Boufferie 3,61  km 2 1853 1905 Kilka studni Całkiem dobre
Faymoreau 4,62  km 2 1831 1959 Kilka ważnych studni Całkiem dobre
Saint-Laurs 4,90  km 2 1840 1916 Kilka ważnych studni Średni

Centrum wydobywcze Faymoreau śledzi historię zagłębia górniczego. Headframe w betonie Św studni Epagne utrzymuje się w parku. W nieużytki przemysłowe z Bernardem dobrze i cieplna elektrownia pozostanie, podobnie jak Sainte-Claire oraz budynek ekstrakcji, hotel górniczy. Znajdują się tam również modele ościeżnic, koron i kaplicy górniczej.

Koncesje w dorzeczu Chantonnay

W dorzeczu Chantonnay przyznawane są trzy koncesje  : Saint-Philbert, la Tabarière i la Marzelle. Depozyt, bezużyteczny, był znany tylko z kilku rzemieślniczych i efemerycznych prób.

Koncesja Saint-Phiberta, udzielona w 1875 r., Objęła tylko kilka prac badawczych, warstwa węgla mierząca 60  cm .

Koncesja Tabarière, założona w 1840 r., Została porzucona w 1869 r. Po nieudanej próbie eksploatacji studni o głębokości 312 metrów. Napotkane pokłady węgla mają 1,20 metra, ale są silnie naruszone.

Węgiel Marzelle został odkryty dzięki wychodniom w 1840 r. Koncesja Marzelle została udzielona w 1878 r. Na obszarze 26,85  km 2 . Posiada dwie studnie: Lépinay (217  m ) i Temple (100  m ). Studnia Lépinay, otwarta w latach 1878–1884 w miejscowości Sainte-Cécile , na skraju Chantonnay , działała tak naprawdę tylko przez dwa lata i zatrudniała około pięćdziesięciu pracowników. Jest on wyposażony w 28 KM parowy ekstrakcji silnika i wyciągnął 109,5 ton węgla.  

Pozostałości studni pozostają Marzelle wcześnie XXI th  century, w tym otwór studni, Bing i portalu. Wsierpień 2014, miejsce pracy dla młodych ludzi nadzorowane przez stowarzyszenie Marzelle i stowarzyszenie Réveil du patrimoine umożliwia renowację muru i bramy wjazdowej do kopalni (studnia Lépiney) za pomocą panelu wyjaśniającego. Okazjonalnie organizowane są wycieczki z przewodnikiem, zwłaszcza w 2016 roku.

Produkcja

Łączna produkcja złoża wynosi 1 mln ton. To basen Faymoreau-Vouvant dostarcza prawie cały węgiel, a dorzecze Chantonnay wyprodukowało zaledwie 110 ton.

Uwagi i odniesienia

Odniesienia do dzieł

  1. H. Etienne i J.-C. Limasset 1979 , str.  28.
  2. H. Etienne i J.-C. Limasset 1979 , str.  30.
  3. H. Etienne i JC Limasset 1979 , str.  29.
  4. Luc Brusseau 2012 , s.  4.
  5. Luc Brusseau 2012 , s.  13.
  6. Luc Brusseau 2012 , s.  5 i 9 do 11.
  7. H. Etienne i Limasset AD 1979 , str.  0, podsumowanie.

Źródła w Internecie

  1. „  Wiadukt Hiszpanii - Saint Maurice des Noues  ” , na vendee.com .
  2. „  Pozostałości studni Bernarda  ” , na blogu Le blog du Domaine de Villefort .
  3. „  Les Houillères de Vendée  ” , na exxplore.fr .
  4. Przykłady: [1] [2] „Kopia zarchiwizowana” (wersja z 6 sierpnia 2018 r. W Internet Archive ) .
  5. „  Kaplica nieletnich  ” .
  6. „  Otwarta dla zwiedzających kopalnia węgla Marzelle  ” na Ouest France ,25 marca 2016 r(dostęp 24 grudnia 2020 ) .

Zobacz też

Powiązane artykuły

Bibliografia