Wniebowstąpienie Maryi

Założenie
Wniebowzięcie NMP (Michel Sittow, ok. 1500).
Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
( Michel Sittow , ok. 1500 ).
Oficjalne imię Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Zaobserwowany przez W chrześcijańskich katolicy i prawosławny
Rodzaj Uroczystość religijna
Oznaczający Wyniesienie do Niebiańskiej Chwały Duszy i Ciała Maryi Panny
Przestarzały 15 sierpnia
Uroczystości Msza , pielgrzymka , przebaczenie , procesja , błogosławieństwo , modlitwy
Połączony z Niepokalane Poczęcie

Wniebowzięcie Maryi , która nazywa Zaśnięcie w tradycji wschodniej, jest prawosławny i katolicki religijne przekonanie , że Dziewica Maryja , Matka Jezusa, nie umarł jak każdy inny, ale wprowadzane bezpośrednio do chwały Boga (co byśmy powszechnie tłumaczyć przez „wstąpienie do nieba”). Wyrażenie „po przejściu biegu ziemskiego życia” użyte przez Papieża pozostawia otwartą kwestię, czy Maryja Dziewica umarła przed Wniebowzięciem, czy też została wychowana przed śmiercią.

Bezpodstawny biblijne , ale bardzo stare w tradycji Kościołów wschodnich, jak na Zachodzie (a obchodzone liturgicznie z VIII th  wieku ), wiara została zdefiniowana jako dogmat religijny (to znaczy prawdy wiary chrześcijańskiej ) przez Konstytucja apostolska Munificentissimus Deus od Piusa XII w 1950 roku . Ona jest pierwszym i jak dotąd jedynym zastosowaniem podejmowania oświadczenie o papieskiej nieomylności od głoszenia nieomylności przez Rady Watykański I . Kościoły wschodnie, dzieląc tę ​​samą wiarę we Wniebowzięcie, nigdy nie chciały definiować Zaśnięcia w terminach dogmatycznych.

W Kościele katolickim Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny jest uroczyście obchodzone liturgicznie 15 sierpnia i często towarzyszą mu procesje religijne . W kalendarzu anglikańskim święto Wniebowzięcia zniknęło w 1549 roku, ale 15 sierpnia pozostał głównym świętem Matki Boskiej (bez odniesienia do Jej Wniebowzięcia). Datę 15 sierpnia będzie, że poświęcenia Jerozolimie pierwszy kościół poświęcony Maryi, „Matka Jezusa Syna Bożego”, to V th  century , po Soborze w Efezie ( 431 ).

Fabuła

Pochodzenie i rozwój wiary

Zanim Wniebowzięcie Maryi stało się dogmatem , było wierzeniem opartym na tradycji patrystycznej, a nie na uznanych podstawach biblijnych wczesnych dni Kościoła. Rzeczywiście, żaden tekst w Nowym Testamencie nie przywołuje końca Maryi i to teksty apokryficzne i legendy wypełniły tę pustkę.

W 373 [po. JC.], św. Efrem przywołuje koncepcję, zgodnie z którą ciało Maryi po jej śmierci pozostałoby nienaruszone – a mianowicie nie dosięgnęło ją „nieczystość” śmierci (Tora jest „Torą życia”, śmierć i ci, którzy go noszą, są uważani za nieczystych dla wszystkich).

W IV -go  wieku , Epifaniusz z Salaminy rozważa kilka hipotez na temat tego, co stało się z Maryją pod koniec jego życia. Konkluduje, że nie możemy wyrazić opinii, ale pozostawia otwartą możliwość, że pewne kręgi heterodoksyjne w jego oczach wiedziały więcej. Ponieważ napisany tradycja istnieje od V th  century , to prawdopodobnie sięga IV th  wieku .

Na Zachodzie, Grzegorz z Tours jest pierwszym wspominając go na koniec VI XX  wieku . Jest to najwyraźniej opiera się na korpusie tekstów apokryficznych, zbiorowo nazywane Transitus Mariae , zwykle przymocowane do V -tego  wieku. Ten zbiór tekstów jest jednoznacznie wyznaczona przez Gelasius I st w 495-496, jako „nie zachowują” jako apokryficzny, przynosząc osąd na tej kompilacji, a nie sam wierzeń. Zgodnie z tą tradycją Maryja spotyka na Górze Oliwnej anioła, który daje jej palmę z drzewa życia i zapowiada rychłą śmierć. Marie wraca do domu i dzieli się nowinami z otoczeniem. Cudem apostołowie wracają z różnych miejsc, do których poszli głosić kazania, aby go otoczyć. Jezus pojawia się w otoczeniu aniołów, aby przyjąć duszę swojej matki, którą powierza Archaniołowi Michałowi . Apostołowie pochowali ciało u podnóża Góry Oliwnej. Kilka dni później Jezus pojawia się ponownie i zabiera ciało do Nieba, gdzie dusza i ciało Maryi ponownie się łączą.

Na Wschodzie Jan Damasceński relacjonuje na ten temat tradycję Kościoła jerozolimskiego: według niego Juvenal , biskup Jerozolimy, został poproszony podczas Soboru Chalcedońskiego o ciało Maryi przez cesarską parę, Marciena i Pulchérie . Juvenal odpowiada, że ​​Maria zmarła w otoczeniu wszystkich apostołów, z wyjątkiem Tomasza , który się spóźnia. Po przybyciu, kilka dni później, Thomas prosi o obejrzenie grobowca, ale okazuje się, że jest pusty; apostołowie wnioskują z tego, że została zabrana do nieba.

Inna tradycja mówi, że Wniebowzięcie ma miejsce w Efezie , w domu zwanym dziś „  Domem Maryi Panny  ”, w towarzystwie apostoła Jana , któremu Chrystus na krzyżu powierzył Maryję. Pierwszą wskazówką potwierdzone dopiero od końca IX XX  wieku , w rękopisie Syryjski który następuje informuje, że Mary Jean w Efezie i że ona umiera. Tylko inne pre-nowoczesne źródła są trzy Syryjski autorzy XII TH i XIII th  stulecia.

Impreza zanim zostanie dogmatem

ten 1 st listopad 1950, Pius XII w sposób formalizuje maryjne święto, który istnieje od czternastu wieków przez głoszenie, że założenie musi odtąd być traktowane jako dogmat wiary objawioną przez Boga. Maryja, zachowana od grzechu pierworodnego i nie popełniwszy żadnego grzechu osobistego, została wyniesiona do chwały nieba po zakończeniu swego ziemskiego życia ciałem i duszą. W rzeczywistości nic nie zmuszało jej cielesnej otoczki do czekania na zmartwychwstanie ciał na końcu czasów. ( Konstytucja Munificentissimus Deus , 1 st listopad 1950).

Nauczanie Kościoła Katolickiego

ten 1 st listopad 1.950Wniebowzięcie Maryi zostało zdefiniowane jako dogmat wiary w konstytucji apostolskiej Munificentissimus Deus papieża Piusa XII  :

„Z autorytetu Naszego Pana Jezusa Chrystusa, Błogosławionych Apostołów Piotra i Pawła oraz z naszego własnego autorytetu ogłaszamy, ogłaszamy i definiujemy jako objawiony przez Boga dogmat, że Niepokalana Matka Boga, Dziewica Maryja, po wypełnieniu przebieg jego ziemskiego życia został wyniesiony z ciałem i duszą do chwały celestialnej ”

- Konstytucja dogmatyczna Munificentissimus Deus , § 44.

Wyrażenie „po przejściu biegu ziemskiego życia” użyte przez Papieża pozostawia otwartą kwestię, czy Maryja Dziewica umarła przed Wniebowzięciem, czy też została wychowana przed śmiercią.

Następnie, Konstytucja dogmatyczna Lumen gentium od Watykańskiego Rady II z 1964 roku stwierdził, co następuje:

„W końcu Niepokalana Dziewica, zachowana od wszelkiej skazy pierwotnej winy, pod koniec swego ziemskiego życia została wyniesiona do chwały nieba w swojej duszy i ciele i została wywyższona przez Pana jako Królowa wszechświata aby być bardziej podobnym do Jego Syna, Pana panów i zwycięzcy grzechu i śmierci. "

- Konstytucja dogmatyczna Lumen gentium o Kościele, § 59.

Procesje i uroczystości Wniebowzięcia

Niezliczone procesje odbywają się w katolickich parafiach w Dzień Wniebowzięcia, święto państwowe w wielu katolickich krajach.

Święto Maryi Królowej, katolickie zakończenie liturgiczne Wniebowzięcia

Osiem dni po obchodach Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (tj. 22 sierpnia) obchodzone jest święto Maryi Królowej . W październiku 1954 r., encykliką Ad caeli Reginam , papież Pius XII ustanowił to święto, aby zakończyć tę uroczystą oktawę Wniebowzięcia i uznać „Maryję Dziewicę, płonącą wieczną miłością, jako Królową i Władczynię ze względu na wyjątkowy sposób które przyczynia się do naszego Odkupienia ”.

Perspektywa Kościołów prawosławnych

Zaśnięcie Matki Bożej w Kościele prawosławnym

W Cerkiew obchodzi 15 sierpnia z kalendarza juliańskiego w niektórych krajach lub kalendarza gregoriańskiego w innych, Zaśnięcie Bogurodzicy, to znaczy jej śmierci, w otoczeniu apostołów, jej zmartwychwstania i jej śmierci. Gloryfikacji . Jest to jedno z 12 głównych świąt Kościoła prawosławnego i ostatnie w kalendarzu liturgicznym (pierwszym jest Narodzenia NMP). Jest tam głoszone, że Maryja została „wprowadzona przez Boga do niebiańskiego Królestwa Chrystusa w pełni swego istnienia, zarówno duchowego, jak i cielesnego”. Maryja, zgodnie z tradycją Kościoła prawosławnego, wstąpiła do Nieba w swoim ciele, co nazywa „Zaśnięciem Matki Bożej” , a nie Wniebowzięciem, które jest posługiwaniem się Kościoła Katolickiego. Wydarzenie to jest rozumiane jako pierwsze owoce zmartwychwstania ciał, które według wiary Kościoła prawosławnego nastąpi podczas powtórnego przyjścia Chrystusa, jak wyjaśnia teolog Włodzimierz Łosski  : „Gdyby jeszcze pozostała na świecie, jeśli poddała się warunkom ludzkiego życia aż do zaakceptowania śmierci, to na mocy swojej doskonałej woli, w której odtworzyła dobrowolną kenosis (upokorzenie) swojego Syna. Ale śmierć już Jej nie trzymała: podobnie jak Jej Syn zmartwychwstała i wstąpiła do Nieba, pierwsza ludzka hipostaza, która zrealizowała w Niej ostateczny kres, dla którego świat został stworzony. "

Jeśli celebracja Zaśnięcia jest bardzo zbliżona do katolickiego święta Wniebowzięcia, to jednak w niektórych punktach jest inaczej. Różnicę stanowi właśnie fakt, że Kościół katolicki w swojej definicji Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (podanej powyżej) łączy odrzucony przez Kościół prawosławny dogmat o Niepokalanym Poczęciu . Zgodnie z tradycją prawosławną, Maryja naprawdę umarła z konieczności jej śmiertelnej ludzkiej natury, związanej ze zepsuciem tego świata po Upadku (w tym solidaryzuje się z ludzkością) i została wskrzeszona przez swego syna jako Matka Życie: dlatego uważa się, że uczestniczy w wiecznym życiu Raju. Dlatego Kościół prawosławny odnosi się do katolickiego sformułowania dogmatu o Wniebowzięciu z taką samą krytyką, jak sformułowanie o Niepokalanym Poczęciu  :

Punkt widzenia innych kościołów

Odrzucając jakąkolwiek egzegezę w tej kwestii, ponieważ biorąc pod uwagę tylko to, co jest opowiedziane w księgach uważanych jedynie za natchnione przez Boga, protestantyzm odrzuca tę doktrynę lub wiarę, w której widzi nową tendencję Kościoła katolickiego do „ mariolatrii ”   ”(kult bałwochwalczy matki Jezusa Chrystusa, a nie Boga). Anglikanizm i luteranizm obserwować wakacje, ale nazywają to „święto Maryi” i pominąć założenie.

Reprezentacje

Powiedzenia odnoszące się do Wniebowzięcia

Popularny festiwal, jest tematem wielu powiedzeń:

Muzyka

Uwagi i referencje

  1. Arthur-Marie Le Hir , „  Z Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i księgi apokryficzne, które się z nim wiążą  ”, Religioznawstwo, Historyczno-Literackie , t.  X,1866, s.  514-555.
  2. http://www.marienazareth.com/13491.0.html?&L=0 .
  3. "Nie mówię, że pozostała nieśmiertelna, ale nie twierdzę też, że nie żyje. " Panarion , 78.11, 2-3.
  4. Zobacz „drugi” Szewc, zwłaszcza w „Apokryfach i liturgii w IV wieku: przypadek apokryfonu zaśnięcia szóstej księgi”, w pismach żydowskich i chrześcijańskich. Funkcja tekstów religijnych „kanonicznych” i „niekanonicznych” , J. Charlesworth, wyd. L. McDonald, 2010, 153-172, s.  162 , przypis 14, odnoszące się do różnych prac opublikowanych po jego monografii Zaśnięcia (gdzie Pochylił na celownik V th  century, Shoemaker, str.  26 ), w tym na Kollyridiens z Epifanesa.
  5. Grégoire de Tours, O chwale męczenników , I, 4.
  6. Jan Damasceński, Homilia I-III w dormitionem BV Mariæ , Migne, XCVI, 699-762.
  7. Szewc, s.  74.
  8. Szewc, s.  75.
  9. (w) M. Piccirillo i A. Prodomo , Nowe odkrycia przy Grobie Marii Panny w Getsemani , Jerozolima1975.
  10. Historia Wniebowzięcia .
  11. Rémy Ceillier , Ogólna historia autorów sakralnych i kościelnych , L. Vivès, 1863, s.  644, § 8.
  12. "  sacerdotal Bractwo Świętego Piusa X - FSSPX - FSSPX - La Porte Latine - katolicy Tradycji - Mgr Lefebvre - Mgr Fellay - Pagliarani -02/03/1922: Ste Joan of Arc ogłosił wtórną patrona Francji  " , na laportelatine .org (dostęp 2 maja 2019 )
  13. „  Alfabetyczna lista świętych patronów dla profesji w F, strona 1  ” , na nominis.cef.fr (dostęp 2 maja 2019 r. )
  14. Narodziny przyszłego „Króla Słońca” .
  15. „Założenie, czyli jak tradycja staje się dogmatem” .
  16. Konstytucja dogmatyczna Munificentissimus Deus , § 44 .
  17. Konstytucja dogmatyczna Lumen gentium o Kościele, § 56 .
  18. Bóg żyje, Katechizm dla rodzin , wyd. du Cerf, Paryż 2005, s.  438 .
  19. Święta i Życie Jezusa Chrystusa , II. La Résurrection , wyd. Le Cerf, Catéchèse orthodoxe, Paryż, 1989, s.  251 .
  20. Święta i Życie Jezusa Chrystusa , II. La Résurrection , wyd. Le Cerf, Catéchèse orthodoxe, Paryż, 1989, s.  252 .
  21. Włodzimierz Losski, Esej o teologii mistycznej Kościoła wschodniego , wyd. Cerf, Paryż, 2006, s.  190 .
  22. Święta i Życie Jezusa Chrystusa , II. La Résurrection , wyd. Le Cerf, Catéchèse orthodoxe, Paryż, 1989, s.  255 .
  23. Monsignor Photios i Archimandrite Philarète, Nowy katechizm przeciwko wierze Ojców, odpowiedź ortodoksyjna , wyd. Wiek człowieka, kol. La Lumière du Thabor, 1993, Lozanna, s.  86 do 90.
  24. Monsignor Photios i Archimandrite Philarète, Nowy katechizm przeciwko wierze Ojców, odpowiedź ortodoksyjna , wyd. Wiek człowieka, kol. La Lumière du Thabor, 1993, Lozanna, s.  87 .
  25. Anioł Pański z 15 sierpnia 2008 .
  26. Viaggio Friul
  27. Dwie Notre-Dame: okres od 15 sierpnia do 8 września (szopka).
  28. Anne-Christine Beauviala, Pogoda i powiedzenia regionalne , wyd. Christine Bonneton, 2010.
  29. 8 września to święto Narodzenia Maryi .

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne